35 χρόνια μετά το πραξικόπημα [1] στην Αργεντινή στις 24 Μαρτίου 1976, πλήθος δραστηριοτήτων έλαβε χώρα σε πολλά σημεία της χώρας. Μια από τις πιο δημοφιλείς φράσεις που συνοψίζει τα γεγονότα που συνέβησαν ήταν του Εισαγγελέα Strassera, η οποία ακούστηκε κατά τη δίκη των στρατιωτικών της χούντας: “Nunca Mas” [2] [es] (Ποτέ ξανά):
Señores jueces: quiero renunciar expresamente a toda pretensión de originalidad para cerrar esta requisitoria. Quiero utilizar una frase que no me pertenece, porque pertenece ya a todo el pueblo argentino. Señores jueces: ¡nunca más!
[3]Αργεντινοί σε πορεία προς την Πλάθα ντε Μάγιο, εις ανάμνηση των θυμάτων του πραξικοπήματος του 1976, κατά το οποίο ανήλθε στην εξουσία η στρατιωτική χούντα. Μπουένος Άιρες, Αργεντινή. Φωτογραφία: Ezequiel Kopel, © Demotix (24/03/2011).
Το 2006, η απόφαση κήρυξης της ημέρας ως εθνικής αργίας πυροδότησε ακραίες αντιδράσεις, καθώς ο όρος “εθνική αργία” μάλλον συσχετιζόταν με μια μέρα εορτασμών. Στο μπλογκ του, ο Ντέιβιντ Ρέι 11 [4] [es] σχολίασε σχετικά με αυτό:
Lo que va en contra de toda norma del castellano y, asimismo, del sentido común, es que se erija como feriado (repito, “día festivo”) una jornada cuyo saldo histórico sea, supuestamente (según los mismos impulsores), para lamentar, repudiar, marchar, atacar, denostar… El claro ejemplo de esto lo resume el “feriado” del 24 de Marzo
Όταν ο πρώην Πρόεδρος Νέστορ Κίρχνερ [5] παρουσιάζε το πρόγραμμα, υπήρξε μεγάλη αντίδραση στην εφαρμογή του νόμου, όπως μας ενηρώνει το blog του Λουίς Μαρία Μαριάνο [6] [es]:
Varias organizaciones defensoras de los derechos humanos, habían planteado su resistencia porque consideraban que “feriado” es sinónimo de día festivo y en cuando al golpe militar, hay que recordarlo con “dolor, reflexión y lucha”.
Το 2006, ο Ρούμπεν Κότλερ [7] [es] επίσης μοιράστηκε τη δική του αντίδραση στο άκουσμα της ανακήρυξης της εθνικής αργίας:
Cuando la semana pasada el gobierno nacional decretó que el 24 se convertiría en un día feriado, cierto escalofrío recorrió mi cuerpo.
[8]Οι μανάδες της Πλατείας του Μάη (Plaza del Mayo) – φωτογραφία: Laura Schneider
Πέντε χρόνια περάσανε ήδη από τότε και φέτος, η αργία της Πέμπτης, 24ης Μαρτίου, επεκτάθηκε για μια μέρα ακόμη, την Παρασκευή. Το γεγονός αυτό επανέφερε στην επιφάνεια τις παλαιότερες διαμάχες. Ο μπλόγκερ Tucumano in London [9] [es] εκφράζει τη δική του άποψη:
Esta fecha que debería recordarnos lo que “nunca más debería pasar en Argentina”, hoy se ve totalmente desdibujado con un fin de semana largo no laboral para favorecer el turismo.
Παρόλ’ αυτά, δε συμμερίζονται όλοι οι bloggers την ίδια άποψη. Στο blog της, η Αγουστίνα Τρινιδάδ [10] [es] μας λέει:
Hoy para muchos es un día que nadie puede olvidar y que cada persona que nace se va enterar, porque como me dijo ayer alguien, “Quien olvida su memoria, esta condenado a repetirla”
Η ίδια άποψη αντανακλάται και στο μπλογκ της Μαρία Κλαούντια Κάμπι [11] [es], η οποία αφηγείται την ιστορία του Μανουέλ, το γιο ενός αγνοούμενου άνδρα που τελικά ανακάλυψε την αληθινή του ταυτότητα:
Es día de reflexionar sobre la Memoria, la Verdad y la Justicia, sobre las historias épicas y sobre la grandeza de las historias mínimas, individuales.
Στο Μπουένος Άιρες, τα πλήθη συγκεντρώθηκαν εις ανάμνηση της επετείου με διαφορετικούς τρόπους, όπως απεικονίζουν οι φωτογραφίες των Ezequiel Kopel [12], Alejo Costa [13] και Patricio Murphy [14] στην ιστοσελίδα Demotix. Εκτός πρωτευούσης, έλαβαν χώρα και άλλες δράσεις, όπως για παράδειγμα στην πόλη Ροσάριο [15]. Στην οδό Σκαλαμπρίνι Ορτίθ, παρόντος του κυβερνήτη της Σάντα Φε [16] και του δημάρχου της Ροσάριο, πραγματοποιήθηκε η παραδοσιακή δενδροφύτευση εκεί που είχαν εκλεγεί οι Μητέρες της Πλάθα ντε Μάγιο (πλατείας του Μάη) [17] [es].
[8]Αργία 24ης Μαρτίου. Δενδροφύτευση, Ροσάριο – φωτογραφία: Laura Schneider
Το απόγευμα, πολυπληθής πορεία ξεκίνησε από την Πλάθα Σαν Μαρτίν, μπροστά από το Μουσείο Μνήμης [18] [es], και έφτασε μέχρι το Εθνικό Μνημείο της Σημαίας [19]. Στην πορεία αυτή ενώνονταν και γίνονταν ένα άνθρωποι από δυο διαφορετικές γενιές: αυτή που έζησε ολόκληρη τη στρατιωτική δικτατορία της Αργεντινής και αυτή που την έμαθε μονάχα μέσα από τα αργεντίνικα βιβλία ιστορίας.
[8]
test [20]