Τυνησία: Τι έπεται της επανάστασης;

Αυτό το άρθρο αποτελεί τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος για την Τυνησιακή Επανάσταση 2011.

Ο Πρόεδρος Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Άλι κατέφυγε στη Σαουδική Αραβία πριν από περισσότερες από τρεις εβδομάδες, αλλά συγκρούσεις με την αστυνομία και διαμαρτυρίες από ανθρώπους, που απαιτούν εργασία ή καλύτερους μισθούς, εξακολουθούν να γίνονται στην Τυνησία και η προσωρινή κυβέρνηση προσπαθεί να αποκαταστήσει την τάξη. Ενώ οι αλλαγές στην κοινωνία είναι αναμφισβήτητες, όπως η αυξημένη ελευθερία στο Διαδίκτυο, δεν είναι όλοι ικανοποιημένοι με ό,τι συμβαίνει. Σε αυτήν την ανάρτηση μαθαίνουμε για Τυνήσιους bloggers για την τρέχουσα κατάσταση στη χώρα, με κάποιους εκφράζουν απογοήτευση για την έλλειψη τάξης, ακόμη και αν το συνολικό αίσθημα είναι ελπιδοφόρο ότι όλα θα λειτουργήσουν καλά στο τέλος.

Tunisia Forever

“Τυνησία για Πάντα II”, Wassim Ben Rhouma, 14 Ιανουαρίου. Κοινοποίηση στο Flickr (CC BY-NC-SA 2.0)

Ο Selim, Τυνήσιος blogger που ζει στο Παρίσι, λέει:

Les informations, les évènements et les décisions du gouvernement actuel, qui ne cessent de s’enchainer à une vitesse phénoménale, rendent difficile toute tentative de prise de recul et d’analyse objective de l’évolution de la situation. Les maladresses et le manque de communication sur certains sujets de la part des intérimaires du gouvernement donnent l’impression qu’ils sont davantage dans l’improvisation que dans le contrôle de la situation. Ceci n’aide pas les tunisiens à avoir plus de visibilité, créant ainsi une situation de confusion anxiogène.
Les médias et les journalistes, quant à eux, ne représentent toujours pas une source d’informations fiable aux yeux de la majorité, non seulement pour la qualité de leurs prestations qui reste en dessous des attentes, mais également pour la réputation de médias affiliés à l’ancien régime qu'on leur connaît, ou du moins pour leur manque d’indépendance et d’objectivité.
La transition est d’autant plus rude pour la Tunisie que les défis auxquels elle doit faire face durant cette phase sont nombreux, difficiles à relever, mais pas irréalisables. Malgré cette cacophonie et l’instabilité de la situation, ces défis peuvent être identifiés si l’objectif à court terme demeure l’organisation d’élections libres et justes.

Ο όγκος των πληροφοριών, των γεγονότων και των κυβερνητικών αποφάσεων, που ακολουθούν το ένα το άλλο με εκπληκτικό ρυθμό, δυσκολεύει κάθε προσπάθεια να κάνουμε ένα βήμα προς τα πίσω πίσω και να αναλύσουμε τις εξελίξεις αντικειμενικά. Οι βλάβες και η έλλειψη επικοινωνίας σχετικά με ορισμένα θέματα εκ μέρους ορισμένων μελών της προσωρινής κυβέρνησης δίνουν την εντύπωση ότι αυτοσχεδιάζουν παρά ότι έχουν τον έλεγχο της κατάστασης. Αυτό δεν βοηθά τους Τυνήσιους να προβλέψουν γεγονότα, δημιουργώντας μια κατάσταση σύγχυσης, που προκαλεί άγχος.

Όσον αφορά τους δημοσιογράφους και τα μέσα ενημέρωσης, δεν είναι πάντα μια αξιόπιστη πηγή πληροφοριών στα μάτια των περισσότερων ανθρώπων, όχι μόνο επειδή η ποιότητα της δουλειάς τους είναι κατώτερη των προσδοκιών, αλλά και λόγω της περίφημης φήμης των ΜΜΕ που συνδέονται με το αρχαίο καθεστώς , ή τουλάχιστον λόγω της έλλειψης ανεξαρτησίας και αντικειμενικότητας.

Η μετάβαση είναι ακόμη πιο δύσκολη για την Τυνησία, καθώς οι προκλήσεις, που αντιμετωπίζει το έθνος κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, είναι πολλές και δύσκολο να ξεπεραστούν – αλλά όχι αδύνατον. Παρά αυτήν την κακοφωνία και την ασταθή κατάσταση, αυτές οι προκλήσεις μπορούν να εντοπιστούν, εάν ο βραχυπρόθεσμος στόχος παραμένει η οργάνωση ελεύθερων και δίκαιων εκλογών.

Στο Σαν Φρανσίσκο, ο Sami Ben Romdhane γράφει:

La première étape de la révolution est passée, Ben Ali est parti et est maintenant sous le coup d’un mandat d’arrêt, mais le vide politique persiste et les règles du jeu de la vie démocratique nous sont encore peu connues et tout le monde cherche la fin qu’il souhaite. La classe moyenne veut reprendre une vie normale et un gouvernement qu’ils veulent y croire et ceux qui étaient dans le désespoir n’ont plus confiance en personne et ceux qui étaient au pouvoir essaient de garder un tant soit peu et ceux qui étaient au bord veulent devenir les sauveurs de la nation et ceux qui étaient opposants opprimés ne savent plus quoi faire dans cette Tunisie sans dictateur pour s’y opposer et ceux qui étaient méchants veulent devenir gentils et ceux qui étaient des moutons veulent devenir des lions intransigeants et ceux qui tiraient les ficelles dans le noir on les voit toujours pas et ceux qui avaient un pseudo parlent en leur propre nom et ceux qui s’exprimaient en leur propres noms le font avec un pseudo. Personne ne semble digne de confiance et personne ne semble avoir la majorité des voix. Beaucoup cherchent le retour à la vie normale et beaucoup veulent continuer à vivre cette révolution. Mais moi, personnellement je ne m’inquiète pas, je trouve ce qui se passe un peu logique vu notre histoire récente. Il faut juste s’auto éduquer, apprendre a respecter et apprendre à être libre car on ne l’a jamais été et je suis certain qu’on le fera et qu’on comblera le vide et que des pensées libres riches et différentes verront le jour et j’espère que ce ne sera pas attachée a des personnes et qu’on oublie nos reflexes de vénérer les personnes les représentant maintenant que nous avons appris nos leçons.

Το πρώτο στάδιο της επανάστασης τελείωσε. Ο Μπεν Άλι έφυγε και τώρα υπάρχει ένταλμα για τη σύλληψή του. Όμως το πολιτικό κενό εξακολουθεί να υπάρχει και οι κανόνες του παιχνιδιού της δημοκρατικής ζωής είναι ακόμη λίγο γνωστοί σε εμάς και όλοι αναζητούν το αποτέλεσμα που επιθυμούν. Η μεσαία τάξη θέλει να ξαναρχίσει μια φυσιολογική ζωή με μια κυβέρνηση, στην οποία να μπορεί να πιστέψει, και όσοι απελπίζονταν δεν εμπιστεύονται πλέον κανέναν, και όσοι ήταν στην εξουσία προσπαθούν να κρατήσουν λίγη, ακόμα και λιγοστή, και όσοι ήταν στο περιθώριο θέλουν να γίνουν σωτήρες του έθνους και όσοι ήταν η καταπιεσμένη αντιπολίτευση δεν ξέρουν πλέον τι να κάνουν σε αυτήν την Τυνησία χωρίς έναν δικτάτορα να αντιταχθούν και όσοι ήταν άτακτοι θέλουν να γίνουν καλοί και όσοι ήταν πρόβατα θέλουν να γίνουν ασυμβίβαστα λιοντάρια και όσοι κινούσαν νήματα στο σκοτάδι δεν διακρίνονται ακόμη και όσοι είχαν ψευδώνυμο μιλούν επώνυμα και όσοι μιλούσαν επώνυμα, τώρα χρησιμοποιούν ψευδώνυμο. Κανείς δεν φαίνεται αξιόπιστος και κανείς δεν φαίνεται να έχει την πλειοψηφία. Πολλοί αναζητούν μια επιστροφή στην κανονική ζωή και πολλοί θέλουν να συνεχίσουν να ζουν αυτήν την επανάσταση. Αλλά προσωπικά, δεν ανησυχώ. Βρίσκω ό,τι συμβαίνει κάπως λογικό, δεδομένης της πρόσφατης ιστορίας μας. Απλώς πρέπει να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας, να μάθουμε να σεβόμαστε και να μαθαίνουμε να είμαστε ελεύθεροι, γιατί δεν το κάναμε ποτέ, και είμαι βέβαιος ότι θα το κάνουμε και θα γεμίσουμε το κενό και ότι πλούσιες και διαφορετικές ελεύθερες σκέψεις θα δουν το φως της ημέρας . Ελπίζω ότι αυτό δεν θα προσκολληθεί σε συγκεκριμένους ανθρώπους και ότι θα ξεχάσουμε το ένστικτό μας να αγιοποιούμε τα πρόσωπα, που μας εκπροσωπούν, τώρα που έχουμε μάθει το μάθημά μας.
'Free Tunisia'

“Η Τυνησία είναι ελεύθερη”, φωτογραφία: Wassim Ben Rhouma, 21 Ιανουαρίου 2011. Κοινοποίηση στο Flickr (CC BY-NC-ND 2.0)

Σε μια ανάρτηση με τίτλο “Μην μου την Τυνησία τάραττε”, ο amara9 γράφει:

Notre pays mérite bien une nouvelle page mais sans sang, sans déstruction, sans victimes, sans différends, s'il vous plait le travail fait durant plus de 20 ans est fait par le peuple et pour le peuple, on va pas s'autodétruire !
Oui pour l'expression oui ! pour les droits mais NON ! à la déstruction des biens publiques et des gains que nos parents et grands parents ont payé cher.
S'il vous plait qu'on ne fait pas des gaffes que nous allons payer dans le future, notre pays a bien besoin d'un air de liberté et de dignité nouvelle avec des corrections et des remises en comptes de certaines tares faites dans le passé mais nul ne peut transformer le tunisen en une bête féroce qui se mord elle-même.

Η χώρα μας αξίζει πραγματικά να γυρίσει μια νέα σελίδα, αλλά χωρίς αίμα, χωρίς καταστροφή, χωρίς θύματα, χωρίς διαφωνίες. Παρακαλώ, η δουλειά που έγινε πάνω από 20 χρόνια έχει γίνει από τους πολίτες και για τον λαό – δεν πρέπει να αυτοκαταστραφούμε!

Ναι στην έκφραση! Ναι στα δικαιώματα! ΟΧΙ στην καταστροφή της δημόσιας περιουσίας και στα κέρδη, για τα οποία οι γονείς και οι παππούδες μας πλήρωσαν ακριβά!

Παρακαλώ, μην κάνετε λάθη, τα οποία θα πληρώσουμε στο μέλλον. Η χώρα μας χρειάζεται πραγματικά έναν αέρα ελευθερίας και νέας αξιοπρέπειας, με διορθώσεις και προσαρμογές λόγω κάποιων αποτυχιών του παρελθόντος – αλλά κανείς δεν μπορεί να αλλάξει την Τυνησία σε ένα άγριο θηρίο, που δαγκώνει τον εαυτό του.

Η Verlan κάνει αναφορά στον νέο υπουργό τουρισμού, Slim Chaker, ο οποίος πρόσφατα απάντησε στο Facebook σε μια απροσδιόριστη επίθεση εναντίον του. Γράφει:

Nous sommes nombreux à être très inquiets de voir l'anarchie qui règne, la facilité avec laquelle on insulte les gens, avec laquelle on diffame, on rabaisse et la rapidité avec laquelle des actes si méprisables sont “partagés” via les réseaux sociaux par toutes ces personnes instruites ou non, bien intentionnées ou non qui ne réfléchissent pas, qui suivent le mouvement, un mouvement irrationnel et dont la passion n'excuse pas les dégâts, l'horreur, la tristesse dans laquelle elle plonge les gens, pas seulement ceux qui sont visés, à tort, mais tous ceux qui ont envie de croire en une Tunisie exemplaire.
Des gens de l'expérience et du talent de Monsieur Chaker ou d'Elyès Jouini font honneur à la Tunisie.
Les hordes qui dans un accès d'hystérie collective ne cessent de hurler “moi moimoi” n'ont, pour moi, aucune excuse, aucun prétexte, ni le besoin, ni la frustration, ni la faim de cette maudite liberté d'expression que l'on a fini par assimiler à la liberté d'insulte ne justifient que l'on s'en prenne à ceux qui essaient de construire, non pas une entreprise, ni une société mais un pays tout entier mis à mal par ses pilleurs, les anciens et les nouveaux.

Πολλοί από εμάς ανησυχούν πολύ βλέποντας την τρέχουσα αναρχία, την ευκολία με την οποία οι άνθρωποι προσβάλλονται, δυσφημίζονται και υποτιμούνται, και την ταχύτητα, με την οποία τέτοιες απεχθείς πράξεις “κοινοποιούνται” μέσω κοινωνικών δικτύων από όλους αυτούς τους ανθρώπους, μορφωμένους ή όχι, με καλές ή κακές προθέσεις, που δεν το σκέφτονται καν. Άνθρωποι που ακολουθούν το κίνημα, ένα παράλογο κίνημα, του οποίου το πάθος δεν δικαιολογεί τη ζημιά, τη φρίκη και τη θλίψη, που βυθίζει τους ανθρώπους, όχι μόνο όσους έχουν εσφαλμένα στοχευτεί, αλλά και όλους εκείνους, που θέλουν να πιστέψουν σε μια Τυνησία υποδειγματική.
Άτομα με την εμπειρία και το ταλέντο του Monsieur Chaker ή του Elyès Jouini [υπουργού οικονομικής μεταρρύθμισης] είναι κέρδος για την Τυνησία.
Οι ορδές, που σε συλλογική υστερία φωνάζουν συνεχώς “εγώ, εγώ, εγώ!”, δεν έχουν, για μένα, καμία δικαιολογία ή πρόσχημα. Χωρίς ανάγκη, χωρίς απογοήτευση, χωρίς πείνα για αυτήν την καταραμένη ελευθερία έκφρασης, που έχουμε πλέον εξομοιώσει με την ελευθερία προσβολής, μπορεί να δικαιολογήσει την ευθύνη για όσους προσπαθούν να οικοδομήσουν όχι μια εταιρεία, όχι μια κοινωνία, αλλά ένα ολόκληρο έθνος, που υπονομεύεται από λεηλάτες παρελθόντος και παρόντος.

Συνεχίζει:

Et à ceux qui ne savent ni attendre, ni espérer, ni observer; ni travailler; ayez l'obligeance au moins, de faire preuve d'un minimum de respect.
Le respect, c'est ce que l'ancien système n'a jamais su vous accorder.
Montrez que vous le méritez.

Και σε όσους δεν ξέρουν πώς να περιμένουν ή να ελπίζουν ή να παρακολουθούν ή να εργάζονται, τουλάχιστον να είστε αρκετά καλοί και δείξτε έναν ελάχιστο σεβασμό.
Ο σεβασμός είναι ό,τι δεν μπορούσε ποτέ να σας δώσει το παλιό σύστημα.
Δείξτε ότι σας αξίζει.

Αυτό το άρθρο αποτελεί τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος για την Τυνησιακή Επανάσταση 2011.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.