Πολύ πριν λήξει η προθεσμία που έθεσαν οι δεσμώτες του, ο απαχθείς Ιταλός ακτιβιστής Vittorio Arrigoni δολοφονήθηκε, κατά τα φαινόμενα με απαγχονισμό. Bloggers στη Γάζα και αλλού αντέδρασαν με δυσπιστία, οργή και θλίψη.
Ο Arrigoni, ακτιβιστής με το Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης (ISM) στη Γάζα, σχεδίαζε να επισκεφτεί την Ιταλία σύντομα, εξαιτίας της κατάστασης της υγείας του πατέρα του [it].
Ο δημοσιογράφος Jared Malsin, που είχε συναντήσει τον Arrigoni, γράφει:
Συνάντησα τον Vittorio αρκετές φορές στη Γάζα πέρυσι. Πρωτογνωριστήκαμε όταν τον συνόδευσα, μαζί με άλλους ακτιβιστές, σε επίσκεψη σε οικογένειες Παλαιστινίων που είχαν τραυματιστεί κατά την διάρκεια Ισραηλινών αεροπορικών επιθέσεων στην κεντρική Γάζα. Ήταν ένας εύσωμος, γενειοφόρος άντρας, ντυμένος στα μαύρα και μ’ ένα πλατύ χαμόγελο. Μιλώντας σ’ όλο το δρόμο για πολιτική, μοιραστήκαμε το πρώτο κάθισμα σ’ ένα λεωφορείο από την πόλη της Γάζας μέχρι το Deir Al-Balah. Είχε ένα τατουάζ με τη λέξη “αντίσταση” (“muqawama”) στα Αραβικά στο εσωτερικό του δεξιού μπράτσου του.
Ήταν ένας άνδρας που έζησε και πέθανε για να εκφράσει την αλληλεγγύη του με τους Παλαιστίνιους. Ήταν μεγαλόκαρδος και γενναίος, έχοντας συμμετάσχει δύο φορές σε θαλασσινά ταξίδια προς τη Γάζα, αψηφώντας το ναυτικό αποκλεισμό, και φυλακιστεί τρεις φορές από το Ισραήλ για τον ακτιβισμό του.
Ενσωμάτωνε ένα κάποιο πνεύμα των Ευρωπαίων αντιφασιστών της δεκαετίας του '30 και του '40, που πήγαν να πολεμήσουν και να πεθάνουν σαν παρτιζάνοι στην Ιταλία και την Ισπανία. “Προέρχομαι από οικογένεια παρτιζάνων,” είπε κάποτε σε συνέντευξη. “Οι παππούδες μου πολέμησαν και πέθαναν αγωνιζόμενοι ενάντια σε μια κατοχή, μια άλλη κατοχή. Τη ναζιστική – φασιστική. Γι’ αυτό, μάλλον υπάρχουν σωματίδια στο DNA μου που με ωθούν να αγωνίζομαι.”
Η δολοφονία του είναι όνειδος και μια τεράστια τραγωδία.
Ο Mohammed Rabah Suliman ήταν φίλος του Arrigoni:
“Ween?” (“που” στα Αραβικά) ήταν το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ποτέ ο Vittorio. Έψαχνε τον αριθμό του τηλεφώνου μου, και μου έστειλε ένα μήνυμα στο Facebook με τίτλο, “ween”. Σήμερα τον ρωτώ το ίδιο πράγμα: “ween?”
Δε μπορώ να φανταστώ ούτε ένα λόγο για να θέλει ένας “Παλαιστίνιος” να σκοτώσει κάποιον σαν τον Vittorio. Έναν άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα κατά της αδικίας. Έναν άνθρωπο που εγκατέλειψε την πολυτέλεια της Ρώμης και ήρθε σε μια απ’ τις πιο ταραχώδεις περιοχές του κόσμου για να ξεσκεπάσει τις Ισραηλινές θηριωδίες που διαπράχτηκαν κατά των Παλαιστινίων. Έναν άνθρωπο που είχε χαραγμένο στο δεξί του χέρι ένα μεγάλο, υπέροχο τατουάζ: “αντίσταση”. Έναν ήρωα στου οποίου τη ματιά περιέχονταν ένα σωρό αλάνθαστα νοήματα για βαθιά αγάπη, πίστη, ελπίδα, θυσία, αλήθεια και θάρρος. Ο Vittorio έχει κάνει για τους Παλαιστινίους της Γάζας και της Δυτικής Όχθης περισσότερα από εκείνους που τον σκότωσαν.
[…] Ο Vittorio ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε τη Γάζα, αγαπούσε τη γη, τη θάλασσα και τον ουρανό της Γάζας. Δύο πράγματα λάτρευε φανερά να κάνει ο Vittorio: να ανεμίζει την Παλαιστινιακή σημαία, και να τραγουδάει “Onadikum” (Σε καλώ!). Ολόψυχα, ο Vittorio τραγουδούσε “Onadikum” ξανά και ξανά. Έβαζε την καρδιά του αυτό το τραγούδι. Ήταν μάλλον το μόνο πράγμα που ήξερε να λέει άπταιστα στα Αραβικά.
Τώρα που μετακόμισες για να ζήσεις στις καρδιές μας, θα γίνουμε δυνατότεροι και εντονότεροι στον αγώνα κατά της κατοχής, της ταπείνωσης και της αδικίας. Vittorio. Μας ενέπνευσες τόσο πολύ. Μας έμαθες ότι η ζωή δεν αξίζει αν δεν είμαστε έτοιμοι να παλέψουμε την αδικία της, κι αυτό της δίνει νόημα, αυτό την κάνει όμορφη. Τώρα, ενδυναμωμένοι από τη “μνήμη” σου, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μαζί.
Η Nazek Aburahma τον θυμάται επίσης, και γράφει writes [ar]:
[…] ” فيكتور ” كان متحمسا وكان يلوح بيديه بعلامة النصر دائما ، والآن نلوح ورود الوداع على جثمانه ، ودموع العزاء لن تجف على جسده ، سيبقى حيا في ذهن كل حر كل فلسطيني كل انسان يتناصف أنفاس الحرية مع الآخر ، قتل “فكتور ” لكننا لن نغفر لمن قتلوه وستبقى دمائه معلقه في زاوية الآثام يتيمة حتى يعاقب من اقترف تلك الجريمة !..
لن ننساك ، ولن أنساك أبدا وستبقى فلسطين كهفا يلجأ اليه الأحرار على ترابها وان شطرت عروقنا عليها ، فحامل الرسالة اي كانت جنسيته ، ديانته يبقى مخلدا في التاريخ روحه وجسده لا يموتان ، رحمك الله يا صديق القضية والانسانية
Πραγματικά δεν ξέρω πως να γράψω αυτό που θέλω. Ένα πρωινό βουτηγμένο σε δάκρυα κι απόγνωση: ξύπνησα με τα νέα της δολοφονίας ενός από τους ξένους ακτιβιστές αλληλεγγύης στην πόλη της Γάζας. Τον ήξερα σαν “Victor”. Σε κάθε συναπάντημα, παρατηρούσα τη φλόγα της αγάπης για την Παλαιστίνη στα μάτια του, και την Παλαιστινιακή σημαία σαν σύντροφό του σε κάθε του βήμα στο έδαφος της κατακτημένης γης…
[…] Ο Victor ήταν παθιασμένος, πάντα σχημάτιζε το σήμα της ειρήνης, και τώρα αποχαιρετούμε τη σωρό του με λουλούδια. Τα δάκρυα του πένθους δεν θα στεγνώσουν στο σώμα του, και θα παραμείνουν ζωντανά στο νου του κάθε ελεύθερου ανθρώπου, κάθε Παλαιστίνιου, κάθε ανθρώπου που μοιράζεται την πνοή της ελευθερίας με το συνάνθρωπό του. Ο Victor δολοφονήθηκε, αλλά δεν θα συγχωρέσουμε τους φονιάδες του’ το αίμα του θα παραμείνει στο τείχος των αμαρτιών, μέχρι εκείνοι που διέπραξαν αυτό το έγκλημα να τιμωρηθούν!
Η Lina του Live From Gaza γράφει:
Ο Vittorio Arrigoni ήταν ένα πολύ αναγνωρίσιμο πρόσωπο στη Γάζα. Δεν τον ήξερα προσωπικά, αλλά έμαθα για τη γενναιότητά του από το ντοκιμαντέρ “To shoot an elephant”. Ο Vittorio ήταν ένας από εκείνους τους ακτιβιστές που έμειναν στη Γάζα κατά τη διάρκεια της επιχείρησης “Cast Lead”. Ήταν μία από τις φωνές που μίλησαν στον κόσμο για την κτηνωδία της Ισραηλινής εισβολής.
Θλίψη και οργή επικρατούν γύρω από τον θάνατο του Ιταλού ακτιβιστή. Εκείνοι που ανέλαβαν την ευθύνη για την απαγωγή και τη δολοφονία του Vittorio αυτοαποκαλούνται Παλαιστίνιοι και Μουσουλμάνοι. Αλλά το Ισλάμ νίπτει τα χέρια του από μια τόσο βαρβαρική πράξη. Επιπλέον, οι διεθνείς ακτιβιστές που επισκέπτονται τη Γάζα ένιωθαν πάντα τη θαλπωρή της Παλαιστινιακής φιλοξενίας. Αυτό δεν θ’ αλλάξει, η μόνη απειλή που μοιράζονται οι Παλαιστίνιοι και αυτοί οι ακτιβιστές είναι η απειλή της Ισραηλινής κατοχής.
Επίσης στη Γάζα, ο Omar Ghraieb αφηγείται πως τα νέα της απαγωγής και δολοφονίας του εξελίχτηκαν, και τελειώνει:
Ο Vittorio ήταν Ιταλός από γέννα, αλλά η αφοσίωσή του στην Παλαιστίνη και τη Γάζα τον έκαναν τόσο Παλαιστίνιο όσο και τον οποιονδήποτε άλλο’ ήρθε στη Γάζα πολλές φορές και έζησε εδώ για κάποιο διάστημα. Διακινδύνευσε τη ζωή του πολλές φορές καθώς δούλευε ως εθελοντής με το ISM (Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης) στη Γάζα, όταν προσπαθούσε να προστατέψει αγρότες και ψαράδες, επιπλέον της συμμετοχής του σε όλες τις διαμαρτυρίες στη μεθοριακή ζώνη.
Ο Vittorio σήμαινε πολλά για τους Παλαιστινίους, τους ανθρώπους της Γάζας και τους φίλους του παντού. Είναι μια τεράστια απώλεια για όλους μας, ας αναπαυτεί εν ειρήνη.
Η Eva Bartlett δούλεψε με τον Arrigoni στη Γάζα:
Πρωτάκουσα για τον Vik πριν φτάσω στη Γάζα. Ο Vik είχε μόλις τραυματιστεί από την IOF [Ισραηλινές Κατοχικές Δυνάμεις/Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις] σε επίθεση με κανόνι νερού, που θρυμμάτισε τα τζάμια του ψαράδικου που συνόδευε. Ο Vik είχε κάποια τραύματα από το θρυμματισμένο γυαλί. […] Μεταφέρθηκε στη Γάζα, προσωρινά, με το ναυτικό της IOF, όταν απήγαγαν 15 Παλαιστίνιους ψαράδες και 3 συνοδούς ακτιβιστές, μεταξύ των οποίων και ο Vik, το Νοέμβριο του 2008, από Παλαιστινιακά ύδατα. Υπέστη ηλεκτροσόκ κατά την απαγωγή του, ενώ επιχειρούσε να την αποφύγει ειρηνικά, βουτώντας στα κρύα νερά της Γάζας.
Επέστρεψε ξανά στη Γάζα, μέσω της πρωτοβουλίας Free Gaza, πριν το Ισραήλ ξεκινήσει τον πόλεμο στη Γάζα. Συνέχισε να γράφει και να μεταδίδει από την αποκλεισμένη, βομβαρδισμένη Λωρίδα.
Μείνε άνθρωπος, έλεγε πάντα. Αυτός ήταν κι ο τίτλος του βιβλίου του για την Ισραηλινή σφαγή στη Γάζα, το 2008-2009. Stay human. […] Κατά τη διάρκεια του Ισραηλινού πολέμου κατά της Γάζας, δουλέψαμε όλοι μαζί, συνοδεύοντας ασθενοφόρα, καταγράφοντας τους μάρτυρες και τους τραυματίες, στη μεγάλη τους πλειοψηφία (πάνω από 83%) πολίτες. Ο Vik ήταν μονίμως στο τηλέφωνο, τα Ιταλικά ΜΜΕ έπαιρναν τα λόγια του και τα τύπωναν για να τα δει το κοινό. […] Ήταν εκεί για να αστειευτεί μαζί μας, να μας συμβουλέψει, να καπνίσει shisha δίπλα στη θάλασσα… Έγραψε την αλήθεια, μίλησε την αλήθεια, έμεινε άνθρωπος.
Ένας άλλος σύντροφός του ακτιβιστής, ο Ken O’Keefe, έκανε αυτό το βίντεο, με πλάνα από την συνέντευξη τύπου για την ανακοίνωση του θανάτου του Arrigoni.
Ο Jeff Halper από την Ισραηλινή Επιτροπή Κατά των Κατεδαφίσεων Σπιτιών γνώριζε τον Arrigoni καλά:
Ο Vik ήταν πραγματικά ένας άνθρωπος μεγαλύτερος από τη ζωή. Ήταν τόσο γεμάτος ενέργεια, ένα μίγμα χαράς, συντροφικότητας και ανυπομονησίας με τους περιορισμούς των καραβιών και των φυλακών, όπως η Γάζα, που θα σε σήκωνε ξαφνικά στον αέρα, ή θα πάλευε μαζί σου – ήταν ένας μεγάλος, δυνατός ομορφάντρας, εκδηλωτικός και χαμογελαστός ακόμα και στις πιο καταθλιπτικές κι επικίνδυνες καταστάσεις – σαν να σου έλεγε: Yalla! Αυτά τα Ισραηλινά πλοία που πυροβολούν εμάς και του Παλαιστίνιους ψαράδες δε μπορούν να υπερισχύσουν της αλληλεγγύης μας, της αγανάκτησής μας και του δικαίου του αγώνα μας! (Ο Vik πληγώθηκε σε μια απ’ αυτές τις αναμετρήσεις). Θα έρχονταν από πίσω σου για να σου πει: Έτσι θα πέσει η Κατοχή! (και θα σε πάλευε στο πάτωμα, γελώντας και παίζοντας μαζί σου καθώς το έκανε).
Ο Vik, που όπως κι εγώ, έλαβε Παλαιστινιακή υπηκοότητα και διαβατήριο όταν σπάσαμε το ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας, και καταπλεύσαμε στο λιμάνι της Γάζας τον Αύγουστο του 2008 [στμ: την ιστορία της αποστολής αυτής αφηγείται το ντοκιμαντέρ των Γιώργου Αυγερόπουλου – Γιάννη Καρυπίδη “Γάζα Ερχόμαστε“], ήταν ένας υποδειγματικός ειρηνοποιός. […] Ο Vik εργάστηκε στη Δυτική Όχθη, όπως και στη Γάζα, και φυλακίστηκε τρεις φορές πριν απελαθεί από το Ισραήλ. Όμως δεν περιορίστηκε στον ακτιβισμό για την ειρήνη. Ο Vik ήταν βιρτουόζος της επικοινωνίας – σωματικής, φραστικής, γραπτής (το blog του, Guerrilla Radio, ήταν από τα πιο δημοφιλή στην Ιταλία) – και συνδύαζε αβίαστα προσωπικές εμπειρίες, ρεπορτάζ και ανάλυση.Ο Vik ήταν αυτό που ονομάζουμε “μάρτυρας” [στμ: witness]: κάποιος που θέτει εαυτόν σωματικά με τους κατατρεγμένους, και μοιράζεται μαζί τους θριάμβους, τραγωδίες, βάσανα κι ελπίδες. Ήταν όμως κι ένας άνθρωπος που προσπάθησε μέσα από τις πράξεις του να επιφέρει αληθινή αλλαγή. […] Θα μου λείψεις, φίλε. Αλλά κάθε φορά που θα αισθάνομαι κουρασμένος ή αποκαρδιωμένος, θα σε νιώθω να με σηκώνεις πάνω απ’ το κεφάλι σου, και, με το τεράστιο χαμόγελο και γέλιο σου, να απειλείς να με ρίξεις στη θάλασσα, αν τύχει και διστάσω να ριχτώ στον αγώνα. Ήσουν και είσαι η γήινη δύναμη του αγώνα κατά της αδικίας.
Ο ανταποκριτής του Global Voices Αστέρης Μασούρας ανθολόγησε tweets για αυτή την είδηση στο Storify, που μπορείτε να τα βρείτε εδώ.
Κατά τον Πόλεμο στη Γάζα το 2008/9, το Global Voices μετέφρασε κι ανέφερε εκτενή αποσπάσματα από τα άρθρα στο blog του Vittorio Arrigoni. Διαβάστε τα εδώ.
1 σχόλιο
Ο Vik έγινε όντως μάρτυρας, πλέον και με τις δύο έννοιες της ελληνικής λέξης. Ας αναπαυτεί εν ειρήνη’ εκτός από την Γάζα, που τον αγάπησε όσο την αγάπησε κι εκείνος (διαβάστε κάποια απ’ τα tweets στο Storify), ανήκει και στην ανθρωπότητα τώρα, όπως και τόσοι άλλοι αδικοχαμένοι ειρηνοποιοί πριν απ’ αυτόν.