Η πόλη Χουάρες θεωρείται η πιο βίαιη πόλη του Μεξικού με περισσότερους από 3.100 καταγεγραμμένους φόνους το 2010, με μέσο όρο 9 ανθρωποκτονίες την ημέρα. Οι γυναίκες δεν είναι άτρωτες στη βία αυτή και υποθέσεις δολοφονιών γυναικών που διαπράχθηκαν χρόνια πριν ακόμα παραμένουν ανεξιχνίαστες.
Στο blog “Fuerzas Colosales” περιγράφεται η τρέχουσα κατάσταση [es] στην Πόλη Χουάρες:
Ciudad Juárez es una ciudad fronteriza, bien al norte de México, que limita con El Paso, Texas. Es un enclave estratégico para el tráfico de drogas y humanos y, como tal, ha sufrido una escalada de violencia sin parangón que hoy por hoy tiene a la población entera completamente aterrorizada. Estamos, sin duda alguna, ante un caso de emergencia humanitaria.
Η δημοσιογράφος Judith Torrea γράφει πάνω από μια δεκαετία ευρισκόμενη στα σύνορα Μεξικού-Ηνωμένων Πολιτειών. Επικεντρώνεται στη στοχευμένη βία εναντίον γυναικών και στη διακίνηση ναρκωτικών. Στο blog της Ciudad Juárez, en la sombra del narcotráfico (Σιουδάδ Χουάρες, στη σκιά του εμπορίου ναρκωτικών) γράφει για τις δολοφονίες γυναικών στην πόλη [es]:
Cada inicio del año -desde que la ciudad se vistió de cruces rosas en protesta por las muertes y desapariciones de mujeres denunciadas en una lista, desde 1993, por la pionera activista contra el feminicidio Esther Chávez Cano, ya fallecida- regresan a esta cruz.
Y en papelitos escriben los nombres de las mujeres que los atan a los enormes clavos que surgen de la cruz Ni una más: el lema que, al parecer, la poeta Susana Chávez, de 36 años, creó y alzó hasta que la asesinaron el miércoles, cortándole la mano, según la Red Mesa de Mujeres. Asesinada a pesar de que la Fiscalía General del Estado no ha revelado su nombre y muchos hoy desconocen que ha sido asesinada.
Στην αρχή κάθε νέου έτους, από τότε που η πόλη γέμισε με ροζ σταυρούς σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους θανάτους και τις εξαφανίσεις γυναικών που βρίσκονται σε κατάλογο από το 1993, από την πρωτοπόρο ακτιβίστρια εναντίον των δολοφονιών γυναικών, την εκλιπούσα πλέον Esther Chavez Cano, από τότε ξαναγυρνούν σε αυτόν εδώ το σταυρό.
Και σε μικρά κομμάτια χαρτί γράφουν τα ονόμαα των γυναικών και τα δένουν στα μεγάλα καρφιά γύρω από το σταυρό με το σύνθημα “Καμία άλλη”. Σύνθημα που εμπνεύστηκε η ποιήτρια Susana Chavez, ετών 36, και υιοθέτησε μέχρι τη δολοφονία της την Τετάρτη, όταν και βρέθηκε με το χέρι ακρωτηριασμένο, σύμφωνα με την οργάνωση Red Mesa de Mujeres. Δολοφονήθηκε, ακόμη κι αν το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα δεν έχει αποκαλύψει το όνομά της και πολλοί σήμερα ούτε καν γνωρίζουν ότι δολοφονήθηκε.
Στη δημοσίευση με τίτλο “Γυναίκες και Εξωτερική Πολιτική”(Women and Foreign Policy), η Cordelia Rizzo έγραψε για δυο συγκεκριμένες υποθέσεις:
Marisela Escobedo, who was fighting for the persecution of her daughter’s murderer, was chased and gunned down at plain sight in front of the governor’s office, where she was leading a protest. Less than a month later, Susana Chávez, a poet who coined the phrase “Ni una más (Not one more death)”, was tortured, killed and left in the street with her hand severed.
Την Marisela Escobedo, που μαχόταν για τη σύλληψη του δολοφόνου της κόρης της, την κυνήγησαν και την πυροβόλησαν σε κοινή θέα μπροστά από το γραφείο του κυβερνήτη, όπου ηγείτο διαμαρτυρίας. Σε λιγότερο από ένα μήνα, η Susana Chavez, ποιήτρια που εμπνεύστηκε το σύνθημα “Ni una más”, βασανίστηκε, δολοφονήθηκε και εγκαταλείφθηκε στο δρόμο με ακρωτηριασμένο το χέρι.
Πιο μετά, η Rizzo αναλογίζεται της θαρραλέες ιστορίες της Chavez και της Escobedo:
These women acted courageously despite being abandoned by the state. They have become symbols both of the responsibilities of citizenship and of the perils of standing up to power. They were in touch with the most pressing problems Mexico because they were directly affected by the lack of progress in transforming general attitudes towards women and the state’s ongoing forgetfulness of the working class. Both spoke about it as loudly and openly as they could.
Οι γυναίκες αυτές έδρασαν θαρραλέα παρά την εγκατάλειψή τους από το κράτος. Έγιναν σύμβολα και της ευθύνης του κάθε πολίτη και των κινδύνων αντίστασης στην εξουσία. Ήρθαν σε επαφή με τα πιο καταπιεστικά προβλήματα του Μεξικού, καθώς επηρεάζονταν άμεσα από την έλλειψη προόδου στην αλλαγή της γενικής συμπεριφοράς ενάντια στις γυναίκες και στη συνεχιζόμενη “αμνησία” του κράτους για την εργατική τάξη. Και οι δυο ύψωσαν τις φωνές τους όσο πιο δυνατά και ευρέως μπορούσαν.
Καταλήγοντας, μιλά για το μέλλον του γυναικείου ακτιβισμού στο Μεξικό:
After these murders, female protesters now cover their faces, both to protect themselves and to represent the humiliation that the victims, their daughters and friends, have endured. The future of activism in Mexico is grim: A few days ago, the house of Malú García Andrade, who leads NGO Nuestras Hijas de Regreso a Casa, was burned down while she was protesting.
Μετά από αυτές τις δολοφονίες, οι διαδηλώτριες πλέον καλύπτουν τα πρόσωπά τους και για να προστατευτούν και για να δηλώσουν την ταπείνωση που υπέστησαν τα θύματα, κόρες τους και γνωστές τους. Το μέλλον του ακτιβισμού στο Μεξικό είναι ζοφερό: λίγες μέρες πριν, το σπίτι της Malú García Andrade, ηγέτιδας της ΜΚΟ Nuestras Hijas de Regreso a Casa, τυλίχτηκε στις φλόγες όσο εκείνη βρισκόταν σε διαδήλωση.
Αρκετές δραστηριότητες θα λάβουν χώρα [es] για τον εορτασμό στο Μεξικό της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, ανάμεσα στις οποίες και τα εγκαίνια του πρώτου μουσείου αφιερωμένου στις γυναίκες στη χώρα [es].