Ένα από τα ωραιότερα πάρκα του Βελιγραδίου, το Tasmajdan Park, αναπλάστηκε πρόσφατα, εν μέρει, χάρη σε μια δωρεά ύψους 2 εκατ. ευρώ της κυβέρνησης του Αζερμπαϊτζάν. Αυτή η είδηση έχει προκαλέσει αντιπαραθέσεις τις τελευταίες εβδομάδες μεταξύ Σέρβων bloggers και της διαδικτυακής κοινότητας για τον όρο που έθεσε το Αζερμπαϊτζάν για αυτό του το δώρο: ως αντάλλαγμα της γενναιόδωρης δωρεάς του, το Βελιγράδι θα στήσει ένα μνημείο στο πάρκο προς τιμήν του Heydar Aliyev [1], τέως προέδρου του Αζερμπαϊτζάν.
Η ιστορία [2] της αμφιλεγόμενης διακυβέρνησης [3] του Heydar Alivey έχει προκαλέσει ερωτήματα σε bloggers για το εάν η δωρεά αξίζει τόσο ώστε να κατασκευαστεί ένα άγαλμα προς τιμήν ενός ανθρώπου, όπως αυτός.
Η Vlada Dulovic από το blog Living in Belgrade γράφει [4] [en]:
Tο να τοποθετηθεί ένα άγαλμα ύψους 3 μ. ενός μόνο προσώπου που πέθανε πριν απο λίγα χρόνια είναι σε κάθε περίπτωση εξαιρετικά αμφισβητήσιμο Και αν λάβουμε και υπόψιν τι είδους πρόσωπο ήταν αυτό! Μέχρι το θάνατό του το 2003 ο Aliyev κυβερνούσε την πλούσια σε πετρέλαιο δημοκρατία του για πάνω από 30 χρόνια, στην αρχή ως κομμουνιστής και μετέπειτα ως ο πρώτος δημοκρατικός πρόεδρος, με μικρές παρόλα αυτά αλλαγές στη βίαιη στάση του. Παρέδωσε το αξίωμα του στο γιο του, Ilham, ο οποίος επαινεί τον πατέρα του και τον τρόπο κυριαρχίας του με στοχευμένες δωρεές σε φτωχές χώρες, όπως η Ρουμανία, όπου προσφάτως το Βουκουρέστι αποδέχθηκε την ίδια συμφωνία.
Επίσης ο blogger Mahlat αναφέρεται στη διακυβέρνηση του Aliyev ως “την χειρότερη μορφή δικτατορίας” και προσθέτει [5] [sr]:
Όμως, κανένα από αυτά δεν έχει πραγματικά σημασία, διότι [ο Jovan Krkobabić [6], αναπληρωτής πρωθυπουργός αρμόδιος για τα κοινωνικά ζητήματα] δήλωσε ότι “δεν θα έπρεπε να συμπεριφερόμαστε όπως οι αστυνομικοί και να διερευνούμε τι έχει συμβεί στο παρελθόν. Επειδή δεν έχουμε χρόνο για τέτοια πράγματα … ” – Με άλλα λόγια – δεν μας πειράζει η δικτατορία, το ποσό είναι € 2,000,000, για το όνομα του Θεού, και ότι “όλο αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πόλης και των πολιτών .”
Ο Nebojša Krivokuća στο blog του διερωτάται [7][sr] γιατί σχεδόν κανείς από τα μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρει τίποτα για τη ζωή του Aliyev – και καταλήγει:
Τα δύο εκατομμύρια ευρώ προφανώς δίνουν έναν σημαντικό βαθμό ελευθερίας στο δωρητή.
Έτσι τώρα – αν μεταξύ των πλουσίων φίλων μας βρίσκουμε κάποιους με μία πιο διεστραμμένη αίσθηση του χιούμορ ή με διαφορετική άποψη των πραγμάτων – θα υπάρξει σύντομα κάποιος άλλος που θα προσφερθεί να ανακαινίσει μέρος του [Kalemegdan [8]], για παράδειγμα, θέτοντας ως προϋπόθεση να στηθεί το άγαλμα του Στάλιν! Κατά καιρούς τον μνημονεύουμε τον ίδιο έτσι κι αλλιώς. Και ίσως θα υπάρξει κάποιος ακόμα πλουσιότερος, ο οποίος θα συνεισφέρει στην αναδιαμόρφωση του πάρκου [Ušće [9]], με την προϋπόθεση να στηθεί ένα μνημείο 30 μέτρων, εντάξει, ας μην πούμε του Χίτλερ, αν και υπάρχει ήδη [ένα δωμάτιο σε ξενοδοχείο στο Βελιγράδι με το όνομά του [10]], αλλά ας πούμε καλύτερα του Kim Jong Ill – η διακυβέρνηση του οποίου βρίσκεται γεωγραφικά πολύ μακριά απο εμάς, άρα δεν έχει και μεγάλη σημασία το πώς διακυβέρνησε, σωστά;