Ισπανία: Χιλιάδες άνθρωποι κατεβαίνουν στους δρόμους
Το άρθρο αυτό αποτελεί τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος Η Ευρώπη σε κρίση.
Χιλιάδες κατέβηκαν στους δρόμους αυτή την εβδομάδα στην Ισπανία, για να διαμαρτυρηθούν κατά της διαφθοράς, της ανασφάλειας, της ανεργίας και του πολιτικού συστήματος, που ευνοεί τον δικομματισμό.
“Δεν είμαστε εμπορεύματα στα χέρια των τραπεζιτών και των πολιτικών,” ήταν το σύνθημα δεκάδων χιλιάδων που διαδήλωσαν σε όλη τη χώρα στις 15 Μαίου 2011, λίγες μέρες πριν τις επερχόμενες περιφερειακές εκλογές.
Το πράγμα δεν σταμάτησε εκεί. Τις διαδηλώσεις ακολούθησε ειρηνική καθιστική διαμαρτυρία στις 16 Μαίου, με εκατοντάδες να κατασκηνώνουν στην κεντρική πλατεία της Μαδρίτης, την “Puerta del Sol.” Το κίνημα, που διοργανώθηκε κυρίως από τη νεανική οργάνωση Democracia Real Ya [es] (Πραγματική Δημοκρατία Τώρα), υπήρξε εξαιρετικά ενεργό στο διαδίκτυο.
Διαδηλώσεις στην Ισπανία. Φωτογραφία του Juan Luis Sánchez.
Ο Ignacio Escolar αναφέρει στο Público [es]:
Es una noticia preocupante la increíble distancia que se está creando entre los políticos y el resto de los ciudadanos. El 15-M no es el único síntoma de que esta democracia está enferma, de que no podrá sobrevivir si se mantiene la injusticia, la corrupción y la impunidad. Que los políticos aparezcan en las encuestas del CIS como uno de los principales problemas del país es otra evidencia más que los partidos no deberían ignorar si no quieren que la sociedad les pase por encima.
Το Periodismo Humano [es] αναφέρει:
Varios miles de personas no dejaban de comentar la sorpresa de ver tanta gente manifestándose para pedir trabajo especialmente, sí, pero también mecanismos de participación más democráticos y adaptados a las posibilidades que la tecnología ofrece hoy, relaciones internacionales justas y basadas en las personas, no en las multinacionales, justicia y la erradicación de la pobreza en el mundo… “Hartos de estar hartos”, “Los políticos mienten, los banqueros roban, los ricos ríen”, “Estamos cabreados y muy indignados”…
Τα hashtags #15m, #15mani και #democraciarealya στο Twitter γνώρισαν την πιό ενεργή χρήση απ’ όσα συνδέθηκαν με τις διαδηλώσεις της 15 Μαίου, καθώς αξιοποιήθηκαν για τη διαμοίραση χιλιάδων συνδέσμων σε φωτογραφίες και βίντεο των διαδηλώσεων σε 50 πόλεις, και νέων για τις επικείμενες εκλογές και τα αιτήματα των πολιτών.
Αργότερα, όταν οι διαδηλωτές κατασκήνωναν στην κεντρική πλατεία Puerta del Sol, το #acampadasol (camping στην πλατεία του Ηλίου) έγινε το πιό εμφανές hashtag, πλημμυρίζοντας το Twitter με χιλιάδες μηνύματα, και πετυχαίνοντας να γίνει διεθνές trending topic.
Το παρακάτω ήταν ένα από τα μηνύματα που αναδημοσιεύτηκαν περισσότερες φορές στις 16 Μαίου στο Twitter:
@Anon_Leakspin: Primero te ignoran. Luego se ríen de ti. Después te atacan. Entonces ganas» Gandhi #acampadasol #spanishrevolution @policia
Νεανική διαδήλωση στη Μαδρίτη της Ισπανίας. Φωτογραφία του Guillermo Martinez, copyright Demotix (15/05/11).
Κάποιοι χρήστες χαρακτήρισαν αυτό το κίνημα Ισπανική Επανάσταση, αναφερόμενοι στην Αραβική Άνοιξη ως έμπνευση για την ισπανική νεολαία.
@rujiki: Ya está aquí! es la Spanish Revolution https://t.co/g7cRCdx ¿en cuántos puntos coincidimos? hay que apoyar #15m #spanishrevolution #nolesvotes
Μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως το ABC, έκαναν την ίδια σύνδεση:
Como si se tratara de la plaza Tahrir, en Egipto, escenario de las protestas populares [es]. El caldo de cultivo del derrocamiento de Hosni Mubarak. Esto es distinto pero puede ser el embrión de algo. Quién sabe.
Κάποιοι χρήστες εξέφρασαν την ανησυχία ότι η Ισπανική Επανάσταση (#15M) ενδέχεται να μην έχει καλώς καθορισμένη στρατηγική και στόχους.
@dequant: El problema de #15M y similares es que esto (desde mi punto de vista) si no encuentra pronto un objetivo claro y medible no llegará a nada.
Για να καθορίσουν την στρατηγική, τους στόχους και το νομικό πλαίσιο που διέπει τη διαμαρτυρία, οι διαδηλωτές βασίστηκαν στην βοήθεια μερικών από τους πιό φημισμένους δικηγόρους της Ισπανίας. Ο David Bravo (@dbravo) και ο Javier de la Cueva (@jdelacueva) προσέφεραν νομικές συμβουλές [es] σχετικά με το δικαίωμα του συνέρχεσθαι [es].
Κάποιες καθιστικές διαμαρτυρίες ανακοινώθηκαν και για σήμερα σε όλη τη χώρα. Η ιστοσελίδα Democracia Real Ya [es] ήταν απροσπέλαστη στις 17 Μαίου, όπως φαίνεται λόγω του αριθμού των επισκεπτών, αλλά οι χρήστες διοργανώνουν και μοιράζονται τις τοποθεσίες των διαδηλώσεων μέσω του Facebook και το Youtube. Η επόμενη είναι προγραμματισμένη για την Τρίτη 17 Μαίου, στις 8 πμ.
Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει τις κινητοποιήσεις ζωντανά μέσω live streaming.
Το άρθρο αυτό αποτελεί τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος Η Ευρώπη σε κρίση.
3 σχόλια
Χρειάζεται κίνημα Ανατροπής και όχι ενσωμάτωσης. Τα «αυθόρμητα» κινήματα, τα δήθεν «αταξικά» και «ακομμάτιστα», χειραγωγούνται, ξεφουσκώνουν και χάνονται.
“Από το περασμένο Σάββατο, πολλές πλατείες στις κυριότερες πόλεις της Ισπανίας βρίσκονται κατειλημμένες από νέους, κυρίως φοιτητές και άλλους εργαζόμενους. Ολα ξεκίνησαν το βράδυ της 15ης Μαΐου, γι’ αυτό και το «κίνημα» αποκαλείται «Κίνημα 15Μ» ή «Αληθινή Δημοκρατία τώρα». Οι κινητοποιήσεις αυτές αντανακλούν τα τεράστια προβλήματα που ζουν τα λαϊκά στρώματα στη χώρα ιδιαίτερα η νεολαία (ανεργία, ανασφάλεια, φτώχεια κλπ.) Το κίνημα αυτό που εμφανίζεται ως «ακομμάτιστο», «ακηδευμόνευτο» ως «αντισυστημικό», που συντονίζεται στο διαδίκτυο, δεν είναι τυχαίο ότι τυγχάνει τεράστιας προβολής από τα αστικά ΜΜΕ, διεθνώς και στην χώρα μας, με πρώτο το συγκρότημα του εφοπλιστή Αλαφούζου. Αυτό εξηγείται αν δούμε τα αιτήματα που προβάλλει: «Κάτω οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί, η διαφθορά», «φορολογία στις χρηματιστηριακές συναλλαγές», για να βγούμε από την κρίση. Ο ΣΥΝ και οπορτουνιστικές δυνάμεις το αποκαλούν «αδιαμεσολάβητο» κίνημα. Βεβαίως σε αυτό το ετερογενές «κίνημα» δρουν δυνάμεις πολιτικές, της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης που το μόνο που κάνουν είναι να διεκδικούν ένα πιο …ανθρώπινο καπιταλισμό. Ετσι εξηγείται και γιατί βρίσκει θερμές αγκάλες στους αστικούς και μικροαστικούς οπορτουνιστικούς κύκλους. Το συνεκτικό στοιχείο της υποστήριξης είναι ότι απουσιάζει οποιαδήποτε ταξική ανάλυση όπως και προοπτική ρήξης με το κεφάλαιο. Οτι εμφανίζεται ως το «νέο κίνημα» μακριά από το ταξικό εργατικό κίνημα.
Οι αυταπάτες για «μερεμέτια» του συστήματος κυριαρχούν στους συμμετέχοντες. Η ανυπαρξία για δεκαετίες ισχυρού επαναστατικού πόλου, (αδύναμο Κομμουνιστικό Κόμμα, αδύναμο ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα – στην Ισπανία ήταν καταστροφική για το κίνημα η επίδραση του ευρωκομμουνισμού – εκφράζοντας την αποστροφή για τους πολιτικούς εκπροσώπους των αστών και για τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν ξεπουλήσει τους εργάτες, αντιδρούν με αφοριστικό και «άσφαιρο» για το σύστημα τρόπο. Ταυτόχρονα χειραγωγούνται από δυνάμεις που κυρίως θέλουν να μπουν ανάχωμα στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Ετσι, όπως έχουμε δει και σε άλλες χώρες, αυτά τα «αυθόρμητα» κινήματα, τα δήθεν «αταξικά» και «ακομμάτιστα», π.χ., τα «φόρουμ κατά της παγκοσμιοποίησης», ξεφουσκώνουν και χάνονται γιατί ακριβώς είναι τέτοιος ο προσανατολισμός τους. Δε στηρίζονται στην ταξική οργάνωση της εργατικής τάξης, των συμμάχων της, δεν έχουν αντιμονοπωλιακό πλαίσιο και κατεύθυνση πάλης.
Η λαϊκή κινητοποίηση που είναι θετικό ζήτημα, για να έχει προοπτική, δεν μπορεί να είναι εκτόνωση και μικροαστικό ξέσπασμα. Δεν αρκεί να περιγράφει την άθλια πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι, οι νέοι από τα λαϊκά στρώματα. Πρέπει να ψάχνει τις αιτίες των προβλημάτων στην ίδια την φύση του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος που τόσο στην φάση της ανάπτυξης όσο και στην φάση της κρίσης χτυπάει τα λαϊκά δικαιώματα για να εξασφαλίσει την κερδοφορία του κεφαλαίου. Η αναρχία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, η ανισομετρία του είναι αυτή που οδηγεί στην κρίση, που σημαίνει και καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων και πρώτα και κύρια της εργατικής δύναμης. Η κρίση είναι νομοτελειακή εξέλιξη στον καπιταλισμό και φιλολαϊκή διέξοδος στα πλαίσια του συστήματος απλά δεν υπάρχει. Ακόμη και ό,τι δίνει το κεφάλαιο κάτω από την πίεση των εργατών μπορεί να το πάρει πίσω και στο πολλαπλάσιο. Στη σημερινή φάση οι αγώνες που περιορίζουν την κατεύθυνσή τους στη βελτίωση της ζωής του λαού δεν είναι αρκετοί ώστε για οδηγήσουν σε φιλολαϊκές λύσεις. Μπαίνει επιτακτικά η ανάγκη σύνδεσης αυτών των αγώνων, με την πάλη για την εξουσία και σε ποιανού τα χέρια θα είναι τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.
Ετσι για να υπάρξει κίνημα προοπτικής και όχι εκτόνωσης πρέπει η υπόθεση της κοινωνικής αλλαγής να μπει στην πρώτη γραμμή για την πρωτοπόρα τάξη της κοινωνίας, την εργατική τάξη. Να δυναμώσει μέσα από την ταξική της ενότητα, η οργάνωση εκεί όπου παράγεται ο πλούτος, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, εκεί όπου βρίσκονται οι εργαζόμενοι, με στόχους πάλης κόντρα στα συμφέροντα των καπιταλιστών, κόντρα στην ταξική συνεργασία και στο συμβιβασμό. Με πρωτοπόρα την εργατική τάξη χρειάζεται να οικοδομηθεί η λαϊκή συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους από τις λαϊκές οικογένειες με στόχο την σύγκρουση για να χάσουν τα μονοπώλια την εξουσία τους. Οχι για να αλλάξει η «πολιτική τάξη», «να μεταρρυθμιστεί το πολιτικό σύστημα» όπως ζητάει το «κίνημα 15Μ» στην Ισπανία, όχι για να αλλάξει η κυβέρνηση, αλλά για να αλλάξει η τάξη στην εξουσία. Ενα τέτοιο κίνημα σπάει την μοιρολατρία, κάνει την οργή δύναμη ανατροπής. Σε κάθε χώρα, την Ισπανία, την Ελλάδα και παντού, αυτό σημαίνει μαζικό απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων από την επιρροή των αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων, συμπόρευση και λαϊκή αντεπίθεση με τους κομμουνιστές. Δ.Κ.”
Πρόκειται για spam, δημοσιεύτηκε μαζικά σε δεκάδες ιστοσελίδες, κάτω από άρθρα σχετικά με τους αγανακτισμένους.