Αντιδράσεις για τα διπλωματικά έγγραφα, που διέρρευσαν από τον ιστότοπο Wikileaks, συνεχίζουν να ευδοκιμούν σε όλη την μπλογκόσφαιρα. Αποκαλύψεις σχετικά με τη σύγκρουση για τη Δυτική Σαχάρα έχουν προκαλέσει κάμποσα σχόλια.

Ο Ali Amar είναι Μαροκινός δημοσιογράφος. Γράφοντας στο VoxMaroc, ένα ιστολόγιο, που φιλοξενεί η γαλλική εφημερίδα Le Monde, υπογραμμίζει το γεγονός ότι, παρόλο που τα διπλωματικά έγγραφα, που διέρρευσαν, αποκάλυψαν τις επιφυλάξεις των Αμερικανών διπλωματών για κακή διακυβέρνηση και διαφθορά στο Μαρόκο, έδειξαν ακλόνητη αμερικανική υποστήριξη για τη θέση του βασιλείου στη Δυτική Σαχάρα:

[A]ux yeux de Washington, le Maroc demeure une monarchie bananière, régentée par une clique proto mafieuse. La realpolitik reprend cependant le dessus lorsqu’il s’agit d’épauler le régime de Mohammed VI, sur la question du Sahara Occidental notamment : un rapport de l’ex ambassadeur Thomas Riley daté de 2009 soutient sans détour le plan d’autonomie préconisé par Rabat.

Ο Stephen Zunes για την Huffington Post συμφωνεί. Απορρίπτει τις απόψεις, που εξέφρασε ένας διπλωμάτης σε έγγραφο του Αυγούστου 2009, ως λανθασμένες και παραμορφωμένες από μια ιδεολογία, λέει, που θυμίζει τον Ψυχρό Πόλεμο (προστίθεται σύνδεσμος):

This cable is very reminiscent of the longstanding effort by State Department officials during the Cold War to delegitimize national liberation struggles by claiming they were simply the creation of Cuba, the Soviet Union, or some other nation-state challenging U.S. hegemony. Indeed, in a throwback to Cold War rhetoric, Jackson [the diplomat, author of the cable] insists that the Polisario Front, which has been recognized as the legitimate government of Western Sahara by over 80 governments, is “Cuba-like.” In the cable, Jackson calls for U.S. support for Moroccan calls for a census and audit of international programs in Polisario-led refugee camps, but not support for the international call for human rights monitors in the occupied territory.

Θυμίζει πολύ τη μακροχρόνια προσπάθεια των αξιωματούχων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατά τον Ψυχρό Πόλεμο να απονομιμοποιήσουν τους εθνικούς απελευθερωτικούς αγώνες ισχυριζόμενοι ότι ήταν απλώς η δημιουργία της Κούβας, της Σοβιετικής Ένωσης ή κάποιου άλλου έθνους-κράτους, που αμφισβητούσε την ηγεμονία των ΗΠΑ. Πράγματι, σε μια επιστροφή σε ψυχροπολεμική ρητορική, ο Jackson [ο διπλωμάτης, συγγραφέας του εγγράφου] επιμένει ότι το Μέτωπο Πολισάριο, το οποίο έχει αναγνωριστεί ως νόμιμη κυβέρνηση της Δυτικής Σαχάρας από περισσότερες από 80 κυβερνήσεις, είναι “σαν την Κούβα”. Στο έγγραφο, ο Jackson ζητά την υποστήριξη των ΗΠΑ για μαροκινές εκκλήσεις για απογραφή και έλεγχο διεθνών προγραμμάτων σε στρατόπεδα προσφύγων υπό την ηγεσία του Πολισάριο, αλλά όχι υποστήριξη για τη διεθνή πρόσκληση για την παρακολούθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην κατεχόμενη περιοχή.

Έγγραφο, που κυκλοφόρησε νωρίτερα αυτό το μήνα, υποδηλώνει ότι ο πρόεδρος της Αλγερίας επιδιώκει επίλυση της σύγκρουσης, που θα επέτρεπε στη χώρα του να “σώσει τα προσχήματα”. Ο Fayçal, γράφοντας στον διαδικτυακό αλγερινό ειδησεογραφικό ιστότοπο Algerie Focus σχολιάζει:

L’Algérie aurait-elle tourné le dos au Front Polisario ? La question mérite d’être posée, surtout quand on lit un câble du site WikiLeaks assez intriguant qui montre un Président algérien voulant en finir avec un problème devenu trop embarrassant pour l’Algérie.