Η διαμάχη για τη Δυτική Σαχάρα είναι πολύπλοκη: το Μαρόκο τη διεκδικεί ως δική του, ενώ το κίνημα ανεξαρτησίας της Σαχάρας (το Πολισάριο), που υποστηρίζεται από την Αλγερία, επιθυμεί ανεξαρτησία. Πριν από τρία χρόνια, οι συνομιλίες ξεκίνησαν εκ νέου μεταξύ του Πολισάριο και του Μαρόκου, αλλά μετά από τέσσερις γύρους επίσημων διαπραγματεύσεων, δεν είχε ακόμη επιτευχθεί συμπέρασμα. Η τρέχουσα πρόταση του Μαρόκου είναι η αυτονομία, αλλά το Πολισάριο απαιτεί δημοψήφισμα για το μέλλον της επικράτειας, συμπεριλαμβανομένης μιας επιλογής για ανεξαρτησία.

Τα τελευταία νέα είναι ότι οι συνομιλίες πρόκειται να επαναληφθούν στις 10 Φεβρουαρίου, ανεπίσημα, στα βόρεια της Νέας Υόρκης. Οι bloggers σταθμίζουν τις σκέψεις τους για το τι μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον για την περιοχή. Το Maghreb Blog, του οποίου ο συγγραφέας εδρεύει στις ΗΠΑ, δίνει ένα μικρό υπόβαθρο για τη σύγκρουση και προσφέρει την εξής γνώμη:

Εάν το σχέδιο δεν τους αρέσει, κάτι που προφανώς συμβαίνει, τότε εναπόκειται στην Αλγερία και το Πολισάριο να προχωρήσουν και να προτείνουν μια μη παρεμποδιστική, ρεαλιστική εναλλακτική. Η τυφλή απόρριψη για οτιδήποτε μαροκινό θα οδηγήσει μόνο στη διατήρηση του σημερινού status quo σε μεγάλο βαθμό υπέρ του Μαρόκου σε αυτό το σημείο. Οποιοσδήποτε ουσιαστικός συμβιβασμός μεταξύ του Μαρόκου και της Αλγερίας είναι επωφελής όχι μόνο για τις δύο χώρες, αλλά και για τις άλλες τρεις χώρες της περιοχής του Μαγκρέμπ, καθώς θα μπορούσε να είναι ένα τεράστιο βήμα προς την πλήρη οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση.

Ο σχολιαστής Chasli εκφράζει τη διαφωνία του με την εκτίμηση του blogger, λέγοντας:

Εσείς και σαφώς το Ραμπάτ αρνείστε πλήρως ότι το Πολισάριο έχει ήδη προσφέρει ένα σχέδιο. Λίγο πριν το Μαρόκο παρουσιάσει επίσημα το σχέδιο αυτονομίας του, το Πολισάριο παρουσίασε ένα σχέδιο, που ζητούσε δημοψήφισμα, το οποίο, από όσο μπορώ να πω, θα μπορούσε να περιλαμβάνει σχεδόν οτιδήποτε, εφόσον περιλάμβανε την ανεξαρτησία ως επιλογή. Και αν οι κάτοικοι ψήφιζαν υπέρ της ανεξαρτησίας, το Πολισάριο δεσμεύτηκε να επιτρέψει στους παράνομους Μαροκινούς αποίκους να παραμείνουν και να δημιουργήσει μια ειδική σχέση με το Μαρόκο. Αυτός είναι ένας πολύ εντυπωσιακός συμβιβασμός, που ασχολείται με ορισμένες ανησυχίες του Ραμπάτ. Ωστόσο, επειδή το Ραμπάτ αρνείται κατηγορηματικά να συζητήσει το δημοψήφισμα για την αυτοδιάθεση υπό την εντολή του ΟΗΕ, αγνόησαν τελείως το σχέδιο Πολισάριο.

Η συζήτηση συνεχίζεται σε όλη την ενότητα σχολίων. Το θέμα ασχολείται και με πρόσφατη ανάρτησή του blogger Analitikis συζητώντας μια πρόσφατα εκδοθείσα δήλωση του ΟΗΕ. Ο blogger γράφει:

Διαβάζοντας τη δήλωση και την επακόλουθη ευφορία σχετικά με τη φαινομενική αποδοχή των μερών να συμμετάσχουν σε έναν ακόμη γύρο «συνομιλιών», θα σκεφτόταν κανείς ότι η επίλυση της σύγκρουσης στη Δυτική Σαχάρα είναι εφικτή. ότι το μόνο που χρειάζεται είναι ένα ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας, μια έκθεση του Γενικού Γραμματέα, μια δήλωση Ειδικού Εκπροσώπου και μια μισόλογη αποδοχή των μερών για την επίλυση μιας δυσεπίλυτης σύγκρουσης 35 ετών. Ελάχιστη προσοχή δίνεται στη διαδικασία, στην ετοιμότητα των μερών και στις συνθήκες που μπορεί να σηματοδοτούν το αντίθετο. Από όσο γνωρίζω, ούτε τα μέρη ούτε ο ΟΗΕ (χρησιμοποιώ τον όρο χαλαρά εδώ) είναι έτοιμα για κάθε είδους σοβαρή και ειλικρινή δέσμευση, που θα έδινε τέλος στη σύγκρουση φθοράς, που είναι γνωστή ως σύγκρουση της Δυτικής Σαχάρας.