Γιατρός στο επάγγελμα, ο Bahraini in Alaska [1] είναι συγκλονισμένος με τον απάνθρωπο τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίζονται ορισμένοι ασθενείς στο κύριο κυβερνητικό νοσοκομείο του Μπαχρέιν.
Ιδού η ιστορία του:
مريض أخر في مقتبل عمره مصاب بالسكلر يفارق الحياة بعد توسل مرافقه لطبيب الطوارئ ورفض الاخير ادخاله المستشفى, وأكد الطبيب حسب قول المرافق ان ما يعاني منه المريض من قي واسهال ماهو الا مرض “يهال” لا يستدعي الدخول للسلمانية وطلب منه العودة به للبيت, لكن تقييم المرافق كان أدق من تقييم الطبيب فاخده لعيادة خاصة والتي بدورها استدعت الاسعاف لارجاعه لغرفة الانعاش بطوارئ السلمانية حيث اكد طبيب الطوارئ من جديد عدم حاجته لغرفة الانعاش وأخرجه منها ليعود اليها فاقدا للوعي وبعدها فاقدا للحياة.
Ένας νεαρός άνδρας, μολυσμένος από δρεπανοκυτταρική αναιμία [2], πεθαίνει, αφού οι συνοδοί του εκλιπαρούν τον γιατρό έκτακτης ανάγκης να τον δεχτεί ως ασθενή. Ο τελευταίος αρνήθηκε να το πράξει και τόνισε ότι αυτό που περνούσε ο ασθενής – διάρροια και εμετός – δεν ήταν τίποτα σοβαρό και δεν δικαιολογούσε να γίνει δεκτός στο Ιατρικό Κέντρο Salmaniya και του ζήτησε να επιστρέψει σπίτι του. Όμως, το άτομο που συνόδευε τον ασθενή είχε καλύτερη εικόνα από τον γιατρό και πήγε τον νεαρό σε ιδιωτική κλινική, η οποία με τη σειρά της κάλεσε το ασθενοφόρο να τον επιστρέψει στην αίθουσα ανάνηψης στην Μονάδα Έκτακτης Ανάγκης του Salmaniya. Μόλις πήγε στο νοσοκομείο, ο γιατρός έκτακτης ανάγκης υπογράμμισε για μία ακόμη φορά ότι ο ασθενής δεν χρειαζόταν να γίνει δεκτός στην αίθουσα ανάνηψης και τον έδιωξε από εκεί, αν και λίγο αργότερα αναγκάστηκε να επιστρέψει σε αυτό, αφού λιποθύμησε και έχασε τη ζωή του.
وهذه ليست حالة منفردة بل حالة متكررة في بلد يعج بمرضى السكلر ويفترض ان يكون الاطباء فيه خبراء في تفاصيل هذا المرض ومضاعفاته, وليس التعامل مع المرض والمرضي قاصرا من الجوانب الطبية فقط بل اسواء من ذلك القصور في الجوانب الانسانية في معاملة المريض وأهله.
فقبل عدة أشهر قال طبيب طوارئ لزوجة مريض بالسكلر ردا على توسلها له بادخاله المستشفى لسوء حالته ” هاذا مو هوتيل مال أبوك !!!” لتاخده مضطرة لمستشفى خاص الذي بدوره أعاده للسلمانية لسؤ حالته ومن ثم للعناية المركزة حيث انتقل الى رحمة الله.
فقبل عدة أشهر قال طبيب طوارئ لزوجة مريض بالسكلر ردا على توسلها له بادخاله المستشفى لسوء حالته ” هاذا مو هوتيل مال أبوك !!!” لتاخده مضطرة لمستشفى خاص الذي بدوره أعاده للسلمانية لسؤ حالته ومن ثم للعناية المركزة حيث انتقل الى رحمة الله.
Αυτή δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση, αλλά ένα επαναλαμβανόμενο συμβάν σε μια χώρα όπου οι ασθενείς με δρεπανοκυτταρική αναιμία είναι άφθονοι και όπου οι γιατροί υποτίθεται ότι είναι ειδικοί στις συνθήκες αυτής της ασθένειας και των παρενεργειών της. Η αντιμετώπιση ασθενειών και ασθενών δεν περιορίζεται μόνο στις ιατρικές πτυχές αλλά συνεπάγεται την αντιμετώπιση των ασθενών και των οικογενειών τους με ανθρώπινο τρόπο. Πριν από μερικούς μήνες, ένας γιατρός, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, είπε στη σύζυγο ασθενή με δρεπανοκυτταρική αναιμία, η οποία τον ώθησε να αποδεχτεί το σύζυγό της στο νοσοκομείο: “Αυτό δεν είναι το ξενοδοχείο του πατέρα σου!!!” Στη συνέχεια, αυτή έπρεπε να τον πάει σε ιδιωτικό νοσοκομείο, το οποίο τον μετέφερε και πάλι στο Salmaniya λόγω της επιδείνωσης της κατάστασής του. Πέθανε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου.
متى سننصفهم , الى متي نصم أذاننا حتى لا يزعجنا صراخهم , والى متى نجعلهم يتوسلون ما هو حقهم, الي متى نعطيهم البنادول والايبوبروفين لتسكين اوجاع بالكاد يسكنها المورفين؟؟
Πότε θα βρουν το δίκιο τους αυτοί οι ασθενείς; Πόσο καιρό θα κωφεύουμε, έτσι ώστε να μην ενοχλούμαστε από τις κραυγές τους; Πόσο καιρό θα συνεχίσουν να ικετεύουν για κάτι που είναι δικαίωμά τους; Πόσο καιρό θα τους συνταγογραφούνται Panadol [3]και το Ibuprofen [4]για να διευκολύνουν τους πόνους που δεν έχουν ακόμη τερματιστεί από τη μορφίνη [5];