Αυτό το άρθρο αποτελεί μέρος του ειδικού μας αφιερώματος Παγκόσμια Ανάπτυξη για το 2011.

Σε μια χώρα που περιγράφεται ευρέως ως συντηρητική, όπου υπενθυμίζεται γενικά στις γυναίκες ποιά είναι η θέση τους λέγοντάς τους τι μπορούν να συζητούν ανοιχτά, μια κοινωνία που πολλοί βλέπουν εγκλωβισμένη στην αφρικανική χρονομηχανή, το Ίντερνετ προσέφερε μια πολύτιμη πλατφόρμα συζήτησης θεμάτων που διαφορετικά παραμένουν ταμπού. Εξάλλου, μιλάμε για τη Ζιμπάμπουε, την οποίας ο πρόεδρος είναι παγκοσμίως γνωστός για τις ισχυρές απόψεις του εναντίον ζητημάτων όπως η ομοφυλοφιλία.

Γυναίκες μπλόγκερ και χρήστριες του Facebook ειδικά, χρησιμοποιούν αυτές τις πλατφόρμες για να συζητούν θέματα σχετικά με τη σεξουαλικότητά τους και ο,τιδήποτε άλλο θα έκανε τον πρόεδρο Μπουγκάμπε να κοκκινίσει. Εκεί έχουν δημιουργήσει τα πάντα, από τις “θείες που νοιάζονται” [σ.τ.μ. ο όρος “agony aunts” παραπέμπει σε συμβουλευτική στήλη του βρετανικού Τύπου] στον κυβερνοχώρο μέχρι το άνοιγμα της συζήτησης για το ρόλο της γυναίκας στην πολιτική και την οικονομία.

Το Ίντερνετ έχει προσφέρει μια ανεκτίμηση πλατφόρμα συζήτησης θεμάτων που κανονικά θεωρούνται ταμπού. Πηγή φωτογραφίας: σελίδα στο Facebook της Ομάδας Γυναικών "Makhox".

Η μπλόγκερ Ντέλτα Ντου περιγράφει το μπλογκ της ως “συλλογισμούς μια φεμινίστριας”, κάτι που στη Ζιμπάμπουε είναι μια τολμηρή δήλωση. Η Ντου έχει γίνει ένα είδος ηλεκτρονικής διασημότητας γράφοντας στο μπλογκ της για πράγματα όπως το τεστ-Παπ, το γάμο, το σεξ, τις γυναίκες που αντιδρούν στους άντρες που τις απατούν. Σε ένα ποστ με τίτλο “Το παράδειγμα της Χίλαρι” συζητά το μέλλον της αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον και το πώς αντιμετώπισε το σκάνδαλο του συζύγου της Μπιλ με τη Μόνικα Λεβίνσκι.

Η Ντου γράφει σε μία από τις αναρτήσεις της για τα τεστ-Παπ.:

“Αν οι γυναίκες μπορούμε να καθίσουμε 5 ώρες για το πλέξιμο των μαλλιών μας και θυσιάζουμε τόσο χρόνο στα ινστιτούτα για να δείχνουμε όμορφες, μπορούμε να διαθέσουμε λίγες ώρες για την εξέταση του τραχήλου της μήτρας μας. Έχοντας κάνει κι εγώ το τεστ-Παπ, δεν χρειάζεται να ξαναπάω πριν περάσουν 2 χρόνια και το να έχω ήσυχο το κεφάλι μου άξιζε τον κόπο. Κάντε στον εαυτό σας τη χάρη -αν χρειαστεί να μεταμφιεστείτε, να ταξιδέψετε σε μια πόλη όπου δεν σας ξέρει κανείς- και κάντε το τεστ-Παπ.”

Κάτι τέτοια κάνουν το μπλογκ της δημοφιλές. Συνεχίζει:

“Το έχετε ανάγκη και είναι δωρεάν. Τη στιγμή που θέματα όπως η περιτομή των ανδρών είναι προεξάρχοντα στην κάλυψη των ΜΜΕ, η ανάγκη να γίνονται τεστ-Παπ παραμένει ένα θέμα υπό συσκότιση, παρότι είναι πιεστικό θέμα υγείας. Αυτό το άρθρο είναι μια ταπεινή συνεισφορά για να αντιμετωπιστεί αυτή η παράβλεψη. Οι άντρες κάνουν περιτομή. Οι γυναίκες κάνουν τεστ-Παπ.”

Δεν μονολογεί λέγοντας τις απόψεις της στο Διαδίκτυο. Η μπλόγκερ Φουνγκάι Ματσιρόρι ανεβάζει τον “φεμινιστικό λόγο” ένα σκαλί παραπάνω. Γράφει για τους γυναικείους κόλπους και ό,τιδήποτε άλλο θα προκαλούσε “σοκ και δέος” στον μέσο άνθρωπο της Ζιμπάμπουε και γράφοντας καθορίζει την ουσία του μπλόγκινγκ: την ελεύθερη έκφραση.

Σε μία από τις αναρτήσεις της η Ματσιρόρι ρωτάει “κατάμουτρα” “Πώς μοιάζει ένας κόλπος;”:

“Πώς μοιάζει ένας “φυσιολογικός κόλπος;

Αυτή η ερώτηση μπορεί να σας καταπλήσσει αλλά όταν τη σκεφτείτε πραγματικά, στέκει αρκετά.

Βγαίνουν σε κάθε σχήμα και χρώμα αλλά ποτέ δεν τολμάμε να το ψάξουμε…

Σε αντίθεση με τους άντρες που ξέρουν τον μέσο όρο ιντσών και εκατοστών των προσαρτημάτων τους, εμείς οι γυναίκες δεν ξέρουμε στ΄αλήθεια πολλά πράγματα για τα σεξουαλικά μας όργανα…

Εμείς οι γυναίκες σπάνια κοιτάζουμε τους κόλπους μας -για να μην πούμε για οτιδήποτε άλλο – άρα πώς να ξέρουμε; Σε αντίθεση με τους άντρες που αλληλεπιδρούν με τα πέη τους κάθε φορά που ουρούν ή αλλάζουν εσώρουχο, εμείς οι γυναίκες σπάνια προσέχουμε τους κόλπους μας. Άλλωστε δεν είναι κι εύκολο να έχουμε πλήρη οπτική επαφή. Απαιτούνται καθρέφτες και περίεργες στάσεις κι αυτό προσθέτει περισσότερη αδεξιότητα στην προσπάθεια να γνωρίσουμε το σώμα μας.

Και, δυστυχώς, η μόνη φορά που πολλές νέες γυναίκες αντιλαμβάνονται την όψη του κόλπου τους, είναι όταν υφίστανται την βίαιη αλλαγή της φυσικής του κατάστασης.”

Η μπλόγκερ Σοναβιξεν μόλις ξεκίνησε μια 30ήμερη πρόκληση για μπλόγκερς, που αναμφίβολα θα θεωρηθεί ασυνήθιστη από τα διαδικτυακά της φιλαράκια.

Το Facebook δεν πέρασε απαρατήρητο απο τις γυναίκες που δημιούργησαν το δικό τους γκρουπ  που λέγεται “Makhox Women's League”).

Οι αναρτήσεις γράφονται συνήθως στην τοπική διάλεκτο “SiNdebele”, ένδειξη πιθανόν του ότι κερδίζει έδαφος στον κυβερνοχώρο η χρήση τοπικών γλωσσών ώστε να δίνεται χώρος σε όλους. Εδώ είναι που οι γυναίκες ανταλλάσσουν ρόλους ως “θείες που νοιάζονται” ή ως γυναίκες που ζητούν συμβουλές και όσα μοιράζονται είναι πολύτιμα. Το γκρουπ είναι μια απόπειρα να αξιοποιηθεί αυτός ο χώρος μέσα από προσωπική έκφραση που τα παραδοσιακά μέσα έχουν αποτύχει να καλύψουν και που, λόγω της φύσης όσων μοιράζονται μεταξύ τους τα μέλη, δεν θα έβλεπαν ποτέ το φως της δημοσιότητας “σε μια οικογενειακή εφημερίδα”.

Το τελευταίο θέμα στη σελίδα τους αναφέρει:

Ποιά είναι τα μειονεκτήματα του να είσαι μητριά ή υπάρχουν πλεονεκτήματα ή κάτι που να έχετε δει ως καλό ή κακό… Ας το μοιραστούμε. RM

Το Facebook έχει όντως γίνει ένα μέρος όπου οι γυναίκες της Ζιμπάμπουε αντιμετωπίζουν θέματα “ταμπού”. Σε μία από τις αναρτήσεις στο μπλοκ της η Ματσιρόρι συζητάει για τις γυναίκες που βγαίνουν ραντεβού με νεότερους άντρες και μερικές γυναίκες πηγαίνουν την κουβέντα σε αυτό που έχει πραγματικά γίνει ο “μπέχεμοθ” (σ.τ.μ. εβραϊκό μυθικό τέρας, σύμβολο ισχυρής οντότητας) της παγκόσμιας κοινωνικής δικτύωσης, το Facebook. Η Ματσιρόρι ρωτάει “αν οι γυναίκες της Ζιμπάμπουε στο Facebook λένε ότι δεν τους πειράζει ο άντρας να είναι νεότερος, θα μπορούσε αυτό να σημαίνει ότι οι καιροί αλλάζουν;”

Αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον γιατί είναι ένα θέμα που η παραδοσιακή κοινωνία της Ζιμπάμπουε δεν θα συζητούσε ανοιχτά, αλλά φυσικά θεωρείται αναμενόμενο πο άντρες να παντρεύονται πολύ νεότερες γυναίκες! Πιθανόν αυτές οι φεμινίστριες μπλόγκερς να εκθέτουν τις αποκλίσεις μέσα από το μοναδικό μέσο που διαθέτουν: την μπλογκόσφαιρα και το Facebook.

Οι καιροί αλλάζουν στ΄αλήθεια όπως γρατζουνούσε παλιά στην κιθάρα του ο Ντύλαν. Και είναι χάρη στο Ίντερνετ και στην αυξανόμενη διαδικτυακή παρουσία των γυναικών της Ζιμπάμπουε.

Αυτό το άρθρο αποτελεί μέρος του ειδικού μας αφιερώματος Παγκόσμια Ανάπτυξη για το 2011.