Αυτό το άρθρο είναι μέρος του ειδικού μας αφιερώματος Διαδηλώσεις στη Συρία 2011 [1].
Καθώς ο αριθμός των νεκρών [2] στη Συρία αυξάνεται, εξαντλείται η υπομονή της διεθνούς κοινότητας και σκληραίνει ο τόνος της εναντίον του Σύριου προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ, που απαιτεί αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Στο εξωτερικό, η διασπορά έχει επίσης εμπλακεί ενεργά από την αρχή των διαδηλώσεων τον Μάρτιο του 2011 [3]. Σχεδόν όλες οι πόλεις σε όλο τον κόσμο έχουν γίνει μάρτυρες συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων, ορισμένες ζητούν από τον Άσαντ να φύγει και άλλες δηλώνουν την ανείπωτη αγάπη τους γι’ αυτόν.
Από το Σαν Φρανσίσκο [4] (11 Ιουνίου 2011) και το Σικάγο [5] (3 Ιουλίου), ως την Ουάσιγκτον [6] (23 Ιουλίου), την πρωτεύουσα των ΗΠΑ, όπου οι άνθρωποι φώναζαν: “Φύγε, φύγε Μπασάρ” μπροστά από τον Λευκό Οίκο, σχεδόν όλες οι μεγάλες πόλεις στις ΗΠΑ έγιναν μάρτυρες συγκεντρώσεων της αντιπολίτευσης, που εκδηλώνουν την αλληλεγγύη τους με τον λαό της Νταράα, της Χομς και της Ντέιρ ελ Ζορ, μεταξύ άλλων.
Ακολουθεί βίντεο που ανέβασε ο AhmedIbnAlsham [7] στις 6 Αυγούστου, όπου οι διαδηλωτές κρατούσαν μια αφίσα, που αντιπροσώπευε τον Χαφέζ και τον Μπασάρ Αλ Άσαντ και έγραφαν πάνω της: “Ίδιος ο γιος με τον πατέρα”:
Ο Άσαντ έχει και αυτός υποστηρικτές στις ΗΠΑ όπως στην Καλιφόρνια [8] (3 Απριλίου). Το Σικάγο, επίσης, πραγματοποίησε άλλη μια διαδήλωση υπέρ του καθεστώτος στις 3 Απριλίου [9] και στις 10 Ιουνίου [10], ενώ υπερασπιστές του καθεστώτος συναντήθηκαν μπροστά από τα κεντρικά γραφεία των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη [11] (1η Μαΐου) για να εκφράσουν την αγάπη τους στον ηγέτη τους.
Κύμα διαδηλώσεων έπληξε και τη Λατινική Αμερική. Στις 26 Ιουνίου, Σύριοι στο Σαντιάγο της Χιλής, φώναξαν “El Pueblo Quiere Bashar el Assad” ή “Ο κόσμος θέλει τον Μπασάρ Αλ Άσαντ”, όπως μπορούμε να δούμε σε αυτό το βίντεο από τον Zaizuni [12]:
Μεταφερόμαστε στην Ευρώπη και ξεκινάμε με το Λονδίνο (18 Ιουνίου) [13], όπου οι Σύριοι αποκαλούσαν τον Άσαντ δολοφόνο, στις Βρυξέλλες [14] (23 Ιουλίου), την έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως το Μιλάνο [15] της Ιταλίας (12 και 17 Ιουλίου). Εκεί, φαίνεται ότι οι διαδηλωτές δεν είναι πλέον ικανοποιημένοι με τις μεταρρυθμίσεις ή ακόμη και με την έκκληση για ανατροπή του καθεστώτος. Θέλουν να φτάσουν σε δίκη.
Ακολουθεί ένα βίντεο από τον Hazem Daoudi, που τραβήχτηκε στη Γενεύη στις 6 Αυγούστου, στην Ελβετία, απέναντι από την έδρα του ΟΗΕ:
Η Γαλλία, η οποία φιλοξενεί μια μεγάλη συριακή κοινότητα, έχει γίνει μάρτυρας συνεχών διαδηλώσεων, όπως στο Στρασβούργο στις 2 [16] και 16 [17] Ιουλίου, και αυτή η καθιστική διαμαρτυρία δύο εβδομάδων [18], απέναντι στην πλατεία Place du Châtelet [19] στο Παρίσι. Ο χρήστης του YouTube Mesudh75 [20] δημοσιεύει αυτό το βίντεο, που δείχνει μια ειρηνική διαμαρτυρία μπροστά από το Συριακό Προξενείο και το Συριακό Πολιτιστικό Κέντρο στο Παρίσι:
Στη Γερμανία, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους στη Λειψία [21] (7 Ιουλίου), στο Βερολίνο [22] (23 Ιουλίου) και στη Βόννη στις 6 Αυγούστου [23] και στις 8 Αυγούστου [24], για να μην ξεχάσουμε το Μόναχο, όπου, την ίδια μέρα, αυτό το βίντεο από το HutaafElhurriyyeh [25] δείχνει τους Γερμανούς να δείχνουν αλληλεγγύη στους Σύριους τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο της Συρίας:
Κοντά στο Μόναχο, στη Βιέννη της Αυστρίας, έλαβε χώρα μια άλλη διαμαρτυρία, όπου αυτό το βίντεο τραβήχτηκε και δημοσιεύτηκε από τον AhmadSouri [26] κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης στις 9 Αυγούστου, μπροστά από τη Συριακή Πρεσβεία:
Διαδηλώσεις κατά του Μπασάρ πραγματοποιήθηκαν επίσης στην Ουκρανία [27] (22 Απριλίου), στη Ρουμανία [28] (30 Ιουνίου), στη Ρωσία [29] (31 Ιουλίου) και στην Ελλάδα (2 Αυγούστου), ζητώντας τον τερματισμό του φασισμού:
http://www.youtube.com/watch?v=ehMvek041xE&feature=channel_video_title [30]
Στην Τουρκία, διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν μπροστά από την πρεσβεία του Ιράν [31] στην Κωνσταντινούπολη στις 5 Αυγούστου, καταγγέλλοντας τη στάση της Ισλαμικής Δημοκρατίας απέναντι στη διαμαρτυρία. Μαζί τους στις 7 Αυγούστου, μέλη του κόμματος Saadet [32] μπροστά από το Συριακό Προξενείο, όπως μπορούμε να δούμε σε αυτό το βίντεο του khaled111h [33]:
Αλλά ο Άσαντ μπορεί επίσης να βασιστεί στους υποστηρικτές του στην Ευρώπη, οι οποίοι τον θεωρούν ως τη μόνη εγγύηση για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στη Συρία. Στους δρόμους του Παρισιού, στη Γαλλία, έγιναν μάρτυρες πολλών διαδηλώσεων στις 11 Ιουνίου [34] και στις 3 [35], 4 [36] 11 [37] και 12 [38] Ιουλίου.
Η διασπορά στην Οδησσό [39] της Ουκρανίας πέταξε μπαλόνια με τη σημαία της Συρίας στις 4 Ιουνίου για τον Άσαντ. Άλλοι παρέλασαν στις 6 Ιουνίου στην πόλη Καζάν [40] της Ρωσίας για τον ίδιο λόγο.
Οι Σύριοι στην Αρμενία εξέφρασαν επίσης την υποστήριξή τους στον πρόεδρό τους τον Μάρτιο του 2011:
http://www.youtube.com/watch?v=Z_i3rruF18I&feature=related [41]
Παρά την αναταραχή στον αραβικό κόσμο και τη δική του εσωτερική επανάσταση, οι πρωτεύουσές του ήθελαν να δείξουν την αλληλεγγύη και τη συμπόνια τους προς τους Σύριους.
Αυτή είναι η Τύνιδα στις 6 Αυγούστου, σε ένα βίντεο του wadoodfreesyrian [42], όπου οι άνθρωποι φώναζαν: “Η Συρία είναι ελεύθερη! Μπασάρ φύγε!”:
Στην Αίγυπτο, την 1η Αυγούστου, το OmawiTV [43] δείχνει θυμωμένους ανθρώπους μετά τη Σφαγή στη Χάμα να ζητούν την απέλαση του Σύρου Πρεσβευτή:
http://www.youtube.com/watch?v=B8EDEOpiFlE [44]
Στον Λίβανο, η κατάσταση είναι λίγο λεπτή λόγω των πολύπλοκων σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Αρκετά συχνά, οι αντίπαλοι και οι πιστοί του καθεστώτος της Δαμασκού συγκρούονταν [45] και ο στρατός έπρεπε να παρέμβει για να χωρίσει και τα δύο μέρη. Η τελευταία συγκέντρωση αλληλεγγύης στον συριακό λαό πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 8 Αυγούστου [46] στην Πλατεία Μαρτύρων στη Βηρυτό. Αυτή ήταν μια συγκέντρωση, στην οποία συμμετείχαν πολλοί διανοούμενοι, δημοσιογράφοι και ακτιβιστές, μεταξύ των οποίων σημειώνουμε την παρουσία του εξέχοντος Λιβανέζου συνθέτη και τραγουδιστή Μαρσέλ Χαλίφ. Μπορείτε να δείτε τις φωτογραφίες του Mahmoud Ghazayel από την εκδήλωση, στο Facebook [47].
Οι συμμετέχοντες φώναζαν “Αυτή είναι μια κραυγή από τον Λίβανο – Κάλεσμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα”:
Οι Ιορδανοί έκαναν το Taraweeh, τις νυχτερινές προσευχές του Ραμαζανιού, στις 2 Αυγούστου μπροστά από τη Συριακή Πρεσβεία, όπως μπορούμε να δούμε σε αυτό το βίντεο, που λήφθηκε απευθείας από τη σκηνή των γεγονότων από τον Basemaggad. Ο Bassem κατέγραψε άλλο ένα βίντεο [48] στις 8 Αυγούστου.
Παρόμοιες συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν στις πόλεις των μοναρχιών του Κόλπου, όπως στην Τζέντα, στη Σαουδική Αραβία, στις 8 Αυγούστου, όπου μπορούμε να ακούσουμε ανθρώπους να φωνάζουν: “Η Συρία είναι για εμάς και όχι για την οικογένεια Άσαντ”:
http://www.youtube.com/watch?v=h2YLCg9fSRE [49]
Εδώ είναι ένα άλλο βίντεο από την Τζέντα το βράδυ την ίδια μέρα από το hama19822011:
Στο Κουβέιτ (5 και 7 Αυγούστου [50]) και στο Μπαχρέιν (5 [51], 8 [52] και 9 Αυγούστου), οι διαδηλωτές απαιτούν την απέλαση του Σύριου πρέσβη και από τις δύο αντίστοιχες χώρες και το πάγωμα των διμερών σχέσεων με τη Δαμασκό και τα δύο κοινοβούλια. Στις διαδηλώσεις συμμετείχαν πολλά πολιτικά πρόσωπα και μέλη και των δύο κοινοβουλίων.
Αυτό το βίντεο από το daraahoran [53] δείχνει ανθρώπους στο Κουβέιτ μπροστά από τη συριακή πρεσβεία να ζητούν την ανατροπή του κόμματος των Μπααθιστών.
Σύριοι και Μπαχρεΐνιοι συγκεντρώθηκαν στη Μανάμα στις 9 Αυγούστου, φωνάζοντας: “Νταράα, είμαστε μαζί σου, μέχρι θανάτου!”.
http://www.youtube.com/watch?v=Rqj-9oTXz7Y&feature=player_embedded#at=84 [54]
Ολοκληρώνουμε τη σύνοψή μας στην αυστραλιανή ήπειρο, όπου φαίνεται ότι οι αντίπαλοι και οι υποστηρικτές του Άσαντ εξέφρασαν επίσης την υποστήριξή τους και το αντίστροφο.
Στο Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, περίπου 200 άτομα συγκεντρώθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στο καθεστώς για τη δολοφονία αθώων Σύριων αμάχων στις 30 Ιουλίου.
http://www.youtube.com/watch?v=uUbbgp3MAoM [55]
Διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν επίσης στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας στις 2 Αυγούστου κατά του καθεστώτος:
Σε άλλη διαδήλωση στο Σίδνεϊ [56] στις 3 Απριλίου, διαμαρτυρήθηκαν λέγοντας ότι “ο Μπασάρ είναι ο καλύτερος πρόεδρος σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και στον κόσμο δεν θα υπάρχει κανένας σαν αυτόν”.
Διαδηλώσεις κατά του συριακού καθεστώτος πραγματοποιούνται αύριο (13 Αυγούστου) στο Λονδίνο, το Παρίσι και την Τύνιδα.
Αυτό το άρθρο είναι μέρος του ειδικού μας αφιερώματος Διαδηλώσεις στη Συρία 2011 [1].