Όταν αρχικά δημοσιεύσαμε το κείμενό μας για το κίνημα “Κάντε κατάληψη στη Wall Street”, με θέμα μια ομάδα ανθρώπων που κατασκήνωσε στο Πάρκο Zuccotti, μόλις και μετά βίας κατάφερε να μπει στα πρωτοσέλιδα των τοπικών εφημερίδων. Σήμερα, έχοντας εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς στο πλευρό του — συμπεριλαμβανομένων των επικεφαλής συνδικαλιστικών οργανώσεων, διανοούμενων όπως ο Slavoj Zizek και άλλες προσωπικότητες όπως ο Michael Moore — το “Κάντε κατάληψη στην Wall Street” έχει τραβήξει το ενδιαφέρον των εθνικών και διεθνών μέσων, ενώ οι διαμαρτυρίες έχουν επεκταθεί σε πολλές άλλες πόλεις των Ηνωμένων πολιτειών, όπως η Βοστόνη, το Χάρτφορντ, το Σιάτλ, η Ουάσιγκτον και η Τάμπα (για μια πλήρη ενημέρωση μπορείτε να επισκεφτείτε το webside Occupy Together).
Αυτό το κίνημα έχει προκαλέσει τόσο ενδιαφέρον, που έγινε ακόμα και θέμα συζήτησης ανάμεσα σε πολιτικούς και μιντιακούς παράγοντες. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκονται ο Eric Alterman από το Κέντρο Προόδου της Αμερικής, ο οποίος αντιλαμβάνεται “την ανυπομονησία και το θυμό” του κινήματος και υποστηρίζει αυτό που είπε κάποτε ο Νομπελίστας των Οικονομικών, Joseph Stiglitz για “την εποχή του 1%”, υπονοώντας πως μόλις το 1% κατέχει την πλειοψηφία του πλούτου στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Παρ’ όλα αυτά κάποιοι δε συμμερίζονται αυτή την άποψη: ο Δημοκρατικός υποψήφιος πρόεδρος Herman Cain, άσκησε κριτική ενάντια στο Occupy Wall Street, υποστηρίζοντας οτι η οικονομική κρίση δεν είναι απόρροια της Wall Street αλλά περισσότερο του Λευκού Οίκου και ισχυρίζεται οτι οι διαδηλωτές θα πρέπει να κατηγορούν τους εαυτούς τους για το οτι δεν είναι εκατομμυριούχοι και για το οτι δεν έχουν δουλειές (επιχείρημα που συνάδει με τις Ρεπουμπλικανικές και νεοφιλελεύθερες ιδεολογίες). Όπως ήταν αναμενόμενο τα σχόλιά του ξύπνησαν ισχυρές κριτικές, μέχρι και χαρακτηρισμούς για “παράλογη ιδεολογία“.
Bloggers όπως ο Robert W. Snyder από το nj.com πιστεύουν πως η ιστορία της διαμαρτυρίας αξίζει ουσιαστικότερης κάλυψης, δεδομένου οτι ο Τύπος έχει επικεντρωθεί περισσότερο στις συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας.
Όπως είδαμε στη δεκαετία του ΄60, μια ειρηνική διαμαρτυρία στιγματίστηκε από τη δυσανάλογη κάλυψη από τα μέσα κάποιων μειονοτήτων από διαδηλωτές που ήθελαν να δημιουργήσουν προβλήματα. Όπως συμβαίνει συχνά, οι φωτογραφίες και τα πρωτοσέλιδα ήταν τα πιο παραπλανητικά. Οι φωτογραφίες μπορούν να καταγράψουν άριστα τη δράση και το θυμό, όμως δεν μπορούν να μεταφέρουν τις αποχρώσεις που μεταφέρουν καλύτερα τα λόγια.
Ο Joseph Lawler από το The Spectacle Blog αποσαφηνίζει τη διαφoρά ανάμεσα στο κίνημα “Occupy Wall Street” και στο υπερσυντηρητικό κίνημα “Κόμμα του Τσαγιού”, αφού πολλοί εικάζουν πως το πρώτο μπορεί να γίνει και πολιτικό κόμμα.
Κρίνοντας από τις φωτογραφίες των ακτιβιστών του “Occupy Wall Street”, το κίνημα, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, φαίνεται να είναι πιο κοντά στο μοντέλο διαδήλωσης “επαναστατική νεολαία”, παρά στο αίσθημα “του αγανακτισμένου πολίτη” που έχει το Κόμμα του Τσαγιού (“Tea Party”). Θα δούμε πώς θα πάει από εδώ και πέρα.
Οι ειδικοί επιβεβαιώνουν ότι ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα προσπάθησε να διοχετεύσει με άλλο τρόπο το θυμό και το δυναμισμό του κινήματος “Occupy Wall Street”, για να δικαιολογήσει για λογαριασμό του τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Ωστόσο, ο Justin Vassallo από την εφημερίδα The Faster Times πιστεύει πως το κίνημα δεν έχει επικυρώσει την εικόνα του Προέδρου, προκειμένου να συνεχίσει την εκτέλεση της αποστολής του:
Αν ο Ομπάμα πραγματικά ακολουθεί το κίνημα Occupy Wall Street, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ένα παθιασμένος και αυξανόμενος συνασπισμός του Αμερικανικού λαού έχει ήδη κινητοποιηθεί χωρίς αυτόν.
Ειδικά στο Twitter, κάποιοι εξέφρασαν τη γνώμη τους σχετικά με τα πιθανά πολιτικά κίνητρα του “Occupy Wall Street”. Για παράδειγμα ο χρήστης Unedited Camera(@Uneditedcamera) έγραψε:
#occupywallstreet αυτό το κίνημα δεν έχει να κάνει με πολιτικά κόμματα. Έχει να κάνει με τον εκδημοκρατισμό της ζωής μας.
Ο Chris Spencer (@Chris_M_Spencer), από την άλλη πλευρά, άσκησε κριτική στο κίνημα με τον εξής τρόπο:
Ο ορισμός του κλαψιάρη: το να θυμώνεις με τις εταιρίες επειδή είσαι άνεργος. @OccupyWallSt #OccupyWallStreet #OWS #futility
Παρομοίως, ο χρήστης curmudgeon (@Curmudgeonisto) πιστεύει πως αυτό το κίνημα χάνει το χρόνο του:
Οι διαδηλωτές του #OccupyWallstreet θα ήταν λιγότερο “φτωχοί” αν διοχέτευαν τη μισή από τη μάταιη προσπάθειά τους στην επιδίωξη της Εκαπίδευσης/Κατάρτισης/Εργασίας #OWS #TCOT
Το προφίλ OccupyWallStreetNYC (@OccupyWallStNYC) απάντησε στη βία που χρησιμοποίησαν οι τοπικές αρχές με το εξής:
Η καλύτερη απάντηση στην βία τους είναι περισσότερη ειρήνη #οccupywallstreet #Σεπ_17
Ο Jordan Hammond (@InktViek) περιγράφει τη μάχη του ‘Occupy Wall Street” με μια φράση του Γκάντι:
#occupywallstreet “πρώτα σε αγνοούν, μετά γελάνε μαζί σου, μετά σε πολεμούν, μετά νικάς” –Γκάντι[sic], αυτή τη στιγμή μας πολεμούν
Παρακάτω έχουμε ένα βίντεο με σχόλια κάποιων συμμετεχόντων: