Το άρθρο αυτό αποτελεί τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος Η Ευρώπη σε κρίση.
[Όλοι οι σύνδεσμοι παραπέμπουν σε πορτογαλικές σελίδες, με εξαίρεση όσες επισημαίνονται διαφορετικά]

Η ακομμάτιστη ειρηνική διαμαρτυρία που συγκροτήθηκε [en] στην Πορτογαλία την 15η Οκτωβρίου, ζητώντας “συμμετοχική δημοκρατία, πολιτική διαφάνεια και τερματισμό της αβεβαιότητας στη ζωή” συγκέντρωσε περίπου 80.000 “αγανακτισμένους” στις κεντρικές πλατείες οκτώ πόλεων σε όλη τη χώρα.

Δυο ημέρες πριν, στις 13 Οκτωβρίου 2011, ο πρωθυπουργός της χώρας Passos Coelho ανακοίνωσε ιστορικές περικοπές για τους δημόσιους υπαλλήλους, οι οποίες έδωσαν λαβή για συνθήματα που χρησιμοποιήθηκαν σε πολλά απο τα πανό με τα οποία κατέβηκαν οι διαδηλωτές στους δρόμους.  Χρησιμοποιώντας πλατφόρμες του διαδικτύου, μοιράστηκαν φωτογραφίες και βίντεο που κατέγραφαν τα γεγονότα.

15 Οκτωβρίου συγκέντρωση στο Πόρτο. Φώτο: José Ferreira (χρήση κατόπιν άδειας).

Διαμαρτυρία στη Λισαβόνα

Ο χρήστης στο YouTube João Pedro (immortaltechpt) ο οποίος μοιράστηκε δυο βίντεο απο τα γεγονότα, συνοψίζει τις δράσεις και τα αιτήματα τους στη Λισαβόνα:

desde o Marquês de Pombal até S. Bento. A manifestação regeu-se principalmente por uma discórdia para com as medidas de austeridade adoptadas para fazer frente à crise. Adicionalmente expressou-se a vontade de reformar a sociedade e fazer uma transição para uma democracia mais participativa/directa.

Συγκέντρωση Marquês de Pombal, Λισαβόνα.Φώτο: José M. στο Foursquare

Μετά την προετοιμασία της εκδήλωσης [φωτ.], όσοι πήραν το μετρό για να πάνε στη συγκέντρωση του Marquês de Pombal ενδεχομένως να πρόσεξαν πως τα ονόματα των σταθμών είχαν αλλάξει.  Η άμεση δράση O Metro é das pessoas, não é das marcas (Το μετρό ανήκει στον κόσμο κι οχι στα εμπορικά σήματα) κατά της αλλαγής του ονόματος του εμβληματικού σταθμού Baixa-Chiado, ο οποίος ονομάζεται τώρα Baixa-Chiado PT Bluestation με τη χορηγεία της εταιρείας Portugal Telecom, συνιστά προβληματισμό επι της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων χώρων σε στιγμές κρίσης, παίζοντας με τις λέξεις: “Entre-estágios” (ανάμεσα σε “πρακτική άσκηση”) αντί για το σταθμό “Entrecampos” (ανάμεσα σε πεδία), ή “Baixa-Empregabilidade” (χαμηλή εργασιακή απασχόληση) για το σταθμό “Baixa-Chiado” .

Το παρακάτω βίντεο του Paulete Matos είναι μια συγκέντρωση φωτογραφιών απο το μετρό στους δρόμους :

http://www.youtube.com/watch?v=-sf_5EqeBIY&feature=player_embedded

Η πορεία συνεχίστηκε με παρεμβατικά τραγούδια που καταγράφτηκαν σε βίντεο απο τους πολίτες, όπως  αυτό εδώ και το ακόλουθο:

Ο προορισμός ήταν η οδός São Bento και τελικά η κατάληψη στα σκαλιά του κοινοβουλίου [βίντεο]:

Πορεία αγανακτισμένων. Φώτο: Debora Baldelli για το Global Voices Online.

"Σήμερα το απόγευμα (15 Οκτωβρίου) στη Λισαβόνα, δίπλα στη Συνέλευση της Δημοκρατίας (16:38, πριν τις εντάσεις) #15outubro (#October15)". Φώτο: Luis Galrão απο Twitpic

Στο Twitter, το hashtag #15oPT ήταν σε πολύ υψηλή θέση στην τρέχουσα επικαιρότητα της χώρας, καθώς και το #15outubro που χρησιμοποιήθηκε σε λιγότερο βαθμό για την ανταπόκριση των διαμαρτυριών. Κάποιοι απο τους πιο δραστήριους χρήστες του εν λόγω εργαλείου, απευθείας απο τη διαδήλωση ήταν η δημοσιογράφος  Sara Marques, μέσω του προσωπικού της λογαριασμού  (@sara_marques) καθώς και ο Luis Galrão (@LGalrao), ο οποίος δήλωσε πως “είναι ξεκάθαρο πως το Twitter δεν είναι το μέσο έκφρασης των Πορτογάλων αγανακτισμένων (#indignados)“.

Η "κατάληψη της Λισαβόνας" ξεκινά (15/10/2011). Φώτο:Fernando Mendes copyright Demotix.

Αργότερα συγκροτήθηκε λαϊκή συνέλευση  με περίπου 100 συμμετέχοντες όπου ακούστηκαν προτάσεις (που εγκρίθηκαν), όπως η μονιμότητα της κατάληψης, το κάλεσμα για ειρηνικές πρωτοβουλίες πολιτικής ανυπακοής και μια νέα διαδήλωση για τις 26 Νοεμβρίου.

"Αυτή η κυβέρνηση είναι κλέφτης, επειδή κλέβει το ψωμί μας".Διαδηλωτής στο Πόρτο. Φωτο:Diana Rui – www.dianarui.net (χρήση κατόπιν άδειας)

Ένας ανώνυμος “αγανακτισμένος” έγραψε μερικές σκέψεις για την οργάνωση της λαϊκής συνέλευσης, τις προτάσεις που παρουσιάστηκαν και τη στιγμή της ψήφισης καθώς πιστεύει οτι ορισμένα σημεία μπορεί να μην είναι “άμεσα διακριτά σε οποιονδήποτε έρχεται σε επαφή με το γεγονός απο απέξω,μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης” και συμπεραίνει:

é imperioso [pensar] as assembleias como um local de construção de saber e de emancipação e não como um palanque de exposição de pessoas mais atrevidas e eloquentes. É imperioso usar metodologias comprovadas de organização da participação popular. Temos que nos socorrer de profissionais que fazem do estímulo à participação pública o seu mester, para que com eles/elas possamos criar assembleias verdadeiramente participativas. É imperioso também que as organizações/associações/colectivos das sociedade civil sem vínculos partidários se assomem a este processo, minimizando a influência que certos partidos com respectivas agendas têm, para que as assembleias sejam uma verdadeira mostra da vontade das pessoas e não da vontade de certos partidos ou facções.

Δράσεις στο Πόρτο

Στην πόλη του Πόρτο, περίπου 15,000 διαδηλωτές έκαναν πορεία απο την πλατεία Batalha στην πλατεία Liberdade:

Συγκέντρωση στην πλατεία Batalha. Φώτο κοινοποιημένη απο την οργάνωση October15 στο Πόρτο

Πορεία στην οδό Passos Manuel. Φώτο κοινοποιημένη απο την οργάνωση October15 στο Πόρτο

Μια επισκόπηση της διαδήλωσης στο Aliados Avenue καταγράφηκε σε βίντεο:

"Κλέβουν τον κόσμο για να δώσουν στους πλούσιους…προτιμώ τον Robin Hood. Άμεση Δημοκρατία". Παγκόσμια επανάσταση για αληθινή Δημοκρατία στο Πόρτο (15/10/2011). Φώτο:Pedro Ferreira, copyright Demotix.

Παραμείνετε ήρεμοι και διαμαρτυρηθείτε. Αγανακτισμένοι μπροστά στο δημαρχείο. Κοινοποιημένη φωτο απο την οργάνωση October15 στο Πόρτο.

"Οι κυβερνήσεις κατουράνε πάνω μας. Τα μέσα ενημέρωσης μας λένε οτι βρέχει!" (Coimbra, 15/10/2011). Φώτο: Aurélio Malva κοινοποιημένη στο Facebook.

Η διαμαρτυρία στο Πόρτο έλαβε τέλος μια μια λαϊκή συνέλευση; έναν κατάλογο προτάσεων (οχι ακόμα διαθέσιμος στο διαδίκτυο) που θα συζητηθεί το επόμενο Σάββατο 23 Οκτωβρίου στην πλατεία Liberdade.

Στον απόηχο των διαμαρτυριών, ο Rui Rocha απο το ιστολόγιο Delito de Opinião, αναρωτιέται εαν “είναι κανείς εκεί εξω που δεν είναι αγανακτισμένος“. Μέσα απο μια σύντομη συγκριτική ανάλυση των διαμαρτυριών της  15ης Οκτωβρίου και απο τη “θρυμματισμένη γενιά” στις 12 Μαρτίου - “λιγότεροι διαδηλωτές σ’ ένα περισσότερο υποβαθμισμένο κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο απο τότε” – προσθέτοντας:

para lá de tudo isso, das comparações, dos mensageiros, dos propósitos e do contexto, sobra uma mensagem que é impossível ignorar. A de que paira sobre nós um nevoeiro de injustiça, de desequilíbrio, de distribuição enviesada que não pode deixar-nos indiferentes. E, se os motivos, os percursos e as soluções não são consensuais ou mesmo aceitáveis, fica, apesar de tudo, um sentimento de indignação que merece ser partilhado e que tem muito mais adesão do que aquela que hoje foi visível nas nossas ruas.

Το άρθρο αυτό αποτελεί τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος Η Ευρώπη σε κρίση.