- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Ιταλία: Κι άλλες διαμαρτυρίες ενάντια στη λιτότητα και την παραπληροφόρηση

Κατηγορίες: Δυτική Ευρώπη, Ιταλία, Διαδηλώσεις, Διακυβέρνηση, Ελευθερία του Λόγου, Εργασία, Μέσα & δημοσιογραφία, Μέσα των πολιτών, Οικονομικά & επιχειρηματικότητα, Πολιτική, Τεχνολογία

Η παρακάτω ανάρτηση είναι τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος Ευρώπη σε κρίση [1].

Η πληθώρα από διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις, που ακολούθησαν την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας σε κάποια από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αντιμετωπίζουν προβλήματα με την κρίση χρέους τους [1], θα έπρεπε να μας είχε διδάξει ότι όταν μια εθνική οικονομία αφήνεται στο έλεος των επιτοκίων και των αγορών, αργά ή γρήγορα, όπως είναι αναμενόμενο, οι λαοί τους θα εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους. Ιδιαίτερα σε μια χώρα, όπως η Ιταλία, που βρίσκεται σε μια ήδη τεταμένη κατάσταση εξαιτίας της πολύχρονης κακοδιαχείρισης από μεριάς κυβέρνησης, και όπου αναφορικά με τον προϋπολογισμό και το δημοκρατικό έλλειμμα, ένα έλλειμμα πληροφόρησης χρειάζεται να προστεθεί στην εξίσωση.

Από τα μέσα Ιανουαρίου, ένα κύμα διαδηλώσεων σάρωσε την Ιταλία και ξεκίνησε στην Σικελία με κινητοποίηση των αγροτών, των οδηγών φορτηγών, των ψαράδων, κυρίως μικροεπιχειρηματιών, που αργότερα τους ακολούθησε η πλειοψηφία του πληθυσμού της Σικελίας, συμπεριλαμβανομένων των μισθωτών εργαζομένων, των φοιτητών και των ανέργων. Το κίνημα παίρνει το όνομα Forza d'Urto [2] [it] (“δύναμη σοκ”), ευρέως γνωστότερο ως “το Κίνημα των Δικράνων”.

Το Κίνημα των Δικράνων, φωτογραφία από το Facebook [3].

Από τις 16 Ιανουαρίου, τα φορτηγά είχαν αποκλείσει τις οδούς και τους αυτοκινητοδρόμους του νησιού [4] [en] για 6 μέρες μέσω 26 τουλάχιστον μπλόκων, διακόπτοντας την κυκλοφορία αγαθών και οδηγώντας τις επιχειρήσεις σε αδιέξοδο, με μεγάλες ουρές αναμονής για βενζίνη και άδεια ράφια σουπερμάρκετ.

Οι διαδηλώσεις αργότερα εξαπλώθηκαν και σε άλλες περιοχές [5] [it], με απεργίες και μπλόκα σε όλη την Ιταλία. Στη Ρώμη, τρεις διαδηλωτές φέρεται να τραυματίστηκαν [6] κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης ψαράδων μπροστά στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Επρόκειτο για μια μαζική κινητοποίηση ενάντια στο πακέτο των μέτρων λιτότητας που εφήρμοσε ο Πρωθυπουργός Μάριο Μόντι και το υπουργικό του συμβούλιο [7], με διαμαρτυρίες ειδικότερα για την απότομη αύξηση στις τιμές του πετρελαίου. Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών των διαδηλώσεων, τα ιταλικά ΜΜΕ στην πλειοψηφία τους παρέμειναν σιωπηλά, εκτός από μερικές τοπικές εφημερίδες, όπως επισημαίνει ο Marco Cedolin στο blog του Il Corrosivo [8] [it]:

I media mainstream in queste stesse ore tacciono, reputando (e lasciando intendere) che in Sicilia non stia accadendo nulla che meriti attenzione, tutto tranquillo e nessun problema.
Davvero la protesta in questione è una vicenda d’importanza ed incidenza così minimale da non meritare neppure un servizietto di 50 secondi, di quelli che comunemente vengono dedicati perfino al nuovo tatuaggio sfoggiato dal vip di turno?

Τα παραδοσιακά ΜΜΕ αποσιωπούν προς το παρόν σχετικά με το ζήτημα, κρίνοντας (και υπονοώντας) ότι δεν συμβαίνει τίποτα το αξιοσημείωτο στη Σικελία αυτήν τη στιγμή, ότι όλα είναι ήρεμα και ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι πράγματι η διαδήλωση τόσο περιθωριοποιημένη που δεν της αξίζει ούτε ένα ρεπορτάζ 50 δευτερολέπτων, ένα από αυτά που συνήθως χαραμίζεται σε κουτσομπολιά για διασημότητες;

Οι εργατικοί κλάδοι που διαδηλώνουν ενάντια στο φιλελεύθερο πακέτο της κυβέρνησης έχουν επίσης ενοποιηθεί υπό την έννοια της στέρησης εκλογικών δικαιωμάτων από το σύνολο της “πολιτικής κάστας”: ψαράδες που ισχυρίζονται ότι δεν μπορούν πλέον να αντέξουν τα κόστη διαχείρισης της επιχείρησής τους, εξαιτίας των ειδικών φόρων κατανάλωσης, οδηγοί φορτηγών που δεν δύνανται να μεταφέρουν αγαθά στις χαμηλές τιμές που επιβάλλει ο ανταγωνισμός των ανοιχτών αγορών, λόγω της αυξημένης τιμής της βενζίνης. Εξαιτίας των παραπάνω, η κινητοποίηση αντιμετωπίστηκε με μεγάλο σκεπτικισμό και κατηγορίες, όπως δηλαδή ότι απλώς εκπροσωπούν μία σειρά από στενά συμφέροντα.

Στο blog Fuori Onda [9] [it], o David Incamicia εκφράζει αυτήν τη θέση, η οποία φτάνει στο σημείο να κατακρίνει το κίνημα, που ρίχνει όλο το φταίξιμο στην τωρινή κυβέρνηση, η οποία τον περασμένο Νοέμβριο κληρονόμησε από τον Μπερλουσκόνι μια χώρα με κατεστραμμένη οικονομία και κατακερματισμένη διεθνή υπόληψη:

Le piazze in rivolta avevano certamente motivo d'essere fino a qualche settimana fa, quando l'irresponsabilità di “un sol uomo al comando” e la sua ostinata resistenza al potere hanno finito per rendere ancor più dura e di difficile risoluzione la pesante situazione sociale del Paese (…)

Ma oggi, proprio per evitare il tracollo definitivo, occorre che tutti giochino nella stessa squadra (…) Gli egoismi vanno rimossi senza se e senza ma. Così come l'ancora poderosa demagogia che arringa a destra e a manca.

Εκείνοι που καταλαμβάνουν τις πλατείες θα ήταν οπωσδήποτε δικαιολογημένοι μέχρι μερικές βδομάδες πριν, όταν η ανευθυνότητα της κυβέρνησης-ηγεμονίας Μπερλουσκόνι και η επιμονή του να μην παραιτηθεί από την ηγεσία είχε καταστήσει το όποιο ψήφισμα ακόμη δυσκολότερο για τον ήδη τεταμένο κοινωνικό ιστό της χώρας.

Αλλά σήμερα, ακριβώς για να αποφύγουμε μία μη αναστρέψιμη πτώση, όλοι χρειάζεται να γίνουμε παίκτες της ίδιας ομάδας (…) Τα εγωιστικά συμφέροντα πρέπει να πάψουν, χωρίς “αν” και χωρίς “αλλά”. Το ίδιο ισχύει και για τη δεξιά και την αριστερή έντονα δημαγωγική ρητορική.

Ενώ όσοι εμφανίζονται πρόθυμοι να αδράξουν την ευκαιρία και να ασκήσουν κριτική στην τωρινή κυβέρνηση (όπως το ακροδεξιό κόμμα της Λέγκας του Βορρά, που βρίσκεται τώρα στην αντιπολίτευση) φαίνεται να αγνοούν ότι το κίνημα των αγροτών (ή το Κίνημα των Δικράνων) ξεκίνησε στην πραγματικότητα το περασμένο καλοκαίρι [10] [it] και ότι οι ψαράδες οργανώνουν απεργίες από το 2008, ανίκανοι (ή και λόγω έλλειψης θέλησης) να προσδιορίσουν τη φύση αυτού του κινήματος, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα τη σύγχυση και την εκμετάλλευση με σκοπό διάφορα πολιτικά συμφέροντα.

Κατά τη διάρκεια των απεργιών, τα παραδοσιακά ΜΜΕ επικεντρώθηκαν στην υποτιθέμενη διείσδυση της μαφίας [11] [it] και στο θάνατο ενός φορτηγατζή από το Asti [12] [it], ενώ στο Facebook οι σελίδες που ήταν αφιερωμένες ή σχετίζονταν με το κίνημα πολλαπλασιάζονταν, αποκαλύπτοντας, ανάμεσα σε άλλα, έναν αριθμό από συνδέσμους [3] [it] με το νεοφασιστικό κίνημα Forza Nuova [13], το οποίο υποστηρίζει το Κίνημα των Δικράνων. Ευρέως χρησιμοποιημένα hashtags στο Twitter ήταν τα #fermosicilia [14], #forzadurto [15] και #forconi [16].

Το παρακάτω σχόλιο από το Veneti stufi [17] [it] πάνω στις ετικέτες της επίσημης ιστοσελίδας του κινήματος στο Facebook [18] [it] είναι αντιπροσωπευτικό αυτής της σύγχυσης:

Non capisco più nulla, pagine colme di rabbia e non di vera indignazione/protesta, ma quali sono i VERI FORCONI? Il sito non è attivo, ognuno in rete dice tutto ed il contrario di tutto, USATE la rete e coinvolgete le persone, non date modo di strumentalizzarvi.

Δεν το καταλαβαίνω, βλέπω σελίδες γεμάτες οργή, παρά ειλικρινή αγανάκτηση/ διαμαρτυρία, ποιοι είναι τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΡΑΝΑ; Η ιστοσελίδα είναι ανενεργή, στο διαδίκτυο όλοι λένε τα πάντα και αντιτίθενται στα πάντα, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΤΕ το διαδίκτυο και κάντε τους ανθρώπους να δραστηριοποιηθούν, μην δίνετε στον καθένα την ευκαιρία να σας εκμεταλλευτεί.

Παρόλα αυτά, στις διάφορες πορείες που διοργανώθηκαν σε πολλές πόλεις στην Σικελία, συμπεριλαμβανομένης της Γέλα (στο βίντεο) και του Παλέρμο, υπήρχαν μαθητές, άνεργοι και νέοι άνθρωποι με κάθε είδους πολιτικές πεποιθήσεις, όπως δείχνει και το παρακάτω δελτίο τύπου [19] [it] υπογεγραμμένο από το Studentato Autogestito Anomalia [20] [it] (Ασυμβίβαστο αυτόνομο φοιτητικό κέντρο) και το Laboratorio Vittorio Arrigoni [21] [it] (Εργαστήριο του Vittorio Arrigoni), δυο από τα βασικά κέντρα κοινωνικής απασχόλησης της πόλης:

La protesta popolare che si sta diffondendo in Sicilia come tutte le proteste di questo tipo sono complesse, di massa e contradditorie, ma di sicuro parlano il linguaggio della lotta contro la globalizzazione, contro equitalia e lo strozzinaggio legalizzato che sta mettendo in miseria larghe fasce della societa’ siciliana , contro la casta politica di destra e di sinistra (…)
Noi, militanti di centri sociali e di spazi occupati della citta’ di Palermo, sosterremo la lotta di “forconi” e autotrasportatori perchè frutto di una giusta battaglia e perchè ricca di positive e “incompatibili” energie; per questo, come sempre, saremo al fianco di chi lotta contro la crisi e questo intollerabile sistema.

Η λαϊκή εξέγερση της Σικελίας, όπως κάθε διαμαρτυρία αυτού του τύπου, είναι μια περίπλοκη και αμφιλεγόμενη μαζική κινητοποίηση, αλλά φυσικά μιλά τη γλώσσα του αγώνα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, ενάντια στην Equitalia (Εφορία) και τη νομιμοποιημένη τοκογλυφία της, η οποία οδηγεί μεγάλα κομμάτια της ιταλικής κοινωνίας στη φτώχεια, ενάντια στην “πολιτική κάστα” και της Αριστεράς και της Δεξιάς (…)
Εμείς, οι πολέμαρχοι των κοινωνικών κέντρων και των καταλήψεων του Παλέρμο, θα υποστηρίξουμε τον αγώνα των Δικράνων και των φορτηγατζήδων, επειδή είναι αποτέλεσμα μιας δίκαιης μάχης και επειδή είναι γεμάτος θετικές και “ασυμβίβαστες” ενέργειες. Λόγω αυτού, όπως πάντα, θα παίρνουμε το μέρος όσων παλεύουν ενάντια στην κρίση και ενάντια σε αυτό το απαράδεκτο σύστημα.

Σύμφωνα με το Marco Cedolin [22] [it], αξίζει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στη διαμαρτυρία, επειδή προσπαθεί να ξεπεράσει τον ιδεολογικό διχασμό:

Non so quanta “fortuna” avrà la protesta dei Forconi che sta paralizzando la Sicilia, così come non conosco le prospettive di una movimentazione che sembra manifestarsi (per la prima volta in Italia) realmente trasversale, abiurando i partiti e tentando di mettere nel cassetto le divisioni settarie fra “rossi e neri” che da sempre minano alla radice qualsiasi battaglia in questo disgraziato paese, conducendola ogni volta sul binario morto della diffidenza e dei distinguo.

Δε γνωρίζω τι θα απογίνει η διαμαρτυρία των Δικράνων, η οποία έχει παραλύσει τη Σικελία, όπως επίσης δεν είμαι σίγουρος για το τι να περιμένω από ένα κίνημα που (για πρώτη φορά στη Ιταλία) φαίνεται να εκπροσωπεί ποικίλα πολιτικά ιδεολογήματα, απορρίπτοντας τα πολιτικά κόμματα και προσπαθώντας να βάλει στην άκρη διαχωρισμούς ανάμεσα σε “κόκκινες μπλούζες και μαύρες μπλούζες”, οι οποίοι πάντοτε υπονόμευαν κάθε αγώνα από την αρχή του σε αυτήν την άθλια χώρα, καχυποψία και διαφορές οδηγούσαν κάθε φορά σε αδιέξοδο.

Η αποτυχία της κοινής γνώμης να κατανοήσει τη φύση των διαμαρτυριών αποτελεί επίσης, και ίσως ειδικότερα, την αποτυχία των ΜΜΕ να πουν την ιστορία, άλλο ένα κληροδότημα της περιόδου Μπερλουσκόνι (η Ιταλία βρίσκεται στην 61η θέση στον παγκόσμιο κατάλογο ελευθεροτυπίας για το 2011-2012 των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα [en] [23]), το οποίο οι πολιτικοί ακόμη διστάζουν να αντιμετωπίσουν [24] [it]. Για τον Davide Grasso, που γράφει στο blog Quiete o Tempesta [25] [it], η διαμαρτυρία των Δικράνων ήταν:

l’ennesimo successo a metà del sistema italiano dell’informazione. Successo nel combattere le aspirazioni dei soggetti sociali che scelgono la strada della protesta ma fallimento (opposto e speculare) nel comprendere e riportare un rilevante fenomeno sociale.

μια ακόμη μισοτελειωμένη επιτυχία του ιταλικού συστήματος πληροφόρησης. Επιτυχία στο να καταπιεστούν οι φιλοδοξίες όσων επιλέγουν το μονοπάτι της αντίστασης, αλλά αποτυχία στο να κατανοηθεί και να δημοσιοποιηθεί ένα τόσο σημαντικό κοινωνικό φαινόμενο.

Τέλος, η Nicola Spinella γράφει στο Agoravox [26] [it]:

Il celebre motto “divide et impera” rivela ancora oggi, dopo due millenni, la propria immortalità: è bastato agitare davanti al popolo il fantasma della mafia infiltrata nelle fila degli autotrasportatori, assimilarli a sigle dell'estrema destra, per ridurre la protesta ad un fuoco di paglia. Difficile pronosticare uno scenario futuro per tutta un'Italia scossa dal salasso Monti e da un ventennio di malgoverno berlusconiano.

Το γνωστό “διαίρει και βασίλευε” έχει φανερώσει σήμερα, ύστερα από 2 χιλιετίες, τη διαχρονικότητά του: εφιστώντας την προσοχή του κόσμου σε μαφιόζικες προσωπικότητες που διεισδύουν ανάμεσα στους φορτηγατζήδες, και το να συνδέονται με ακροδεξιά ακρωνύμια ήταν αρκετό για να υπονομευθεί η διαμαρτυρία. Είναι δύσκολο να προβλέψουμε τι μας περιμένει στο μέλλον ως χώρα που εξαθλιώνεται από τον Μόντι και εδώ και είκοσι χρόνια την κακοδιαχειριζόταν ο Μπερλουσκόνι.

Ο διάλογος ανάμεσα στην κυβέρνηση και το κίνημα φαίνεται να έχει έρθει σε αδιέξοδο, με ένα νέο κύμα διαμαρτυριών να έχει ξεκινήσει από τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου [27], με καθιστικές διαμαρτυρίες σε μια σειρά από πόλεις και κωμοπόλεις της Σικελίας. Μερικά από τα παραπάνω έχουν δημοσιοποιηθεί [28], αλλά απ’ ό,τι φαίνεται οι οργανωμένες καταλήψεις των λιμανιών και των διυλιστηρίων έχουν αναβληθεί. Έγινε αναφορά για μεγάλες ουρές στα πρατήρια καυσίμων [29] στην Μεσίνα, το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου, υποτίθεται σε προετοιμασία των απεργιών.

Η παραπάνω ανάρτηση είναι τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος Ευρώπη σε κρίση [1].