- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Συρία: Φόρος τιμής στην Αμερικανίδα δημοσιογράφο Marie Colvin που σκοτώθηκε στη Homs

Κατηγορίες: Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Συρία, Ελευθερία του Λόγου, Μέσα & δημοσιογραφία, Μέσα των πολιτών, Πόλεμος - Συγκρούσεις

Το άρθρο αυτό αποτελεί τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος Διαδηλώσεις στη Συρία 2011/12 [1].

Η Marie Colvin κι ο Rémi Ochlik σκοτώθηκαν [2] την περασμένη εβδομάδα, όταν το αυτοσχέδιο κέντρο τύπου όπου βρίσκονταν στην περιοχή Baba Amr της πόλης Homs της Συρίας δέχθηκε επίθεση από το Συριακό καθεστώς. Και οι δύο δημοσιογράφοι βρίσκονταν σε αποστολή. Η Colvin ήταν η ανταποκρίτρια των Sunday Times κι αυτός ο φωτογράφος της.

Την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012, ο κόσμος έμαθε την είδηση του θανάτου τους κάτω απ’ τα συντρίμμια του κέντρου τύπου που αποτέλεσε στόχο των δυνάμεων του Άσαντ. Διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία και netizens απ’ όλο τον κόσμο απέτισαν φόρο τιμής στους φονευθέντες δημοσιογράφους, των οποίων ο θάνατος έγινε πρωτοσέλιδο, τραβώντας την προσοχή στο δράμα των Σύριων που σκοτώνονται καθημερινά επειδή διαδηλώνουν κατά του καθεστώτος Άσαντ.

Χρήστες του Facebook δημιούργησαν σελίδα [3] με τίτλο Marie Colvin's Eyepatch, αναφερόμενοι στο μπάλωμα που φορούσε στο αριστερό της μάτι, μετά από τραύμα που είχε δεχθεί προ δεκαετίας ενώ κάλυπτε τις συρράξεις στην Σρι Λάνκα μεταξύ της κυβέρνησης και των Τίγρεων Ταμίλ.

Εκατοντάδες χρήστες του Facebook απ’ όλο τον κόσμο εξέφρασαν τα συλλυπητήριά τους στην ομάδα. Κάποιοι ήταν οπαδοί της, άλλοι πρώην συνάδελφοι κι οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι με τους οποίους είχε συνεργαστεί σε πεδία μαχών, όπως εκείνο της Misrata, στη Λιβύη.

Ακολουθούν ενδεικτικές αντιδράσεις από την σελίδα αυτή στο Facebook:

شكراً
Ευχαριστώ

Ruhe in Frieden… Heldin!

Αναπαύσου εν ειρήνη… Ηρωίδα!

οι λίβυοι επαναστάτες δεν σε ξεχνάμε, θυμάμαι όταν ήμασταν μαζί στην πρώτη γραμμή

Τι θαραλλέα γυναίκα που ήσουν…Πραγματικά σε θαυμάζω …ο θρύλος σου θα συνεχίσει να ζει..RIP

Οι σχολιαστές θυμήθηκαν την Colvin ως θαρραλέα δημοσιογράφο, που είχε το κουράγιο να καλύψει πολέμους απ’ την πρώτη γραμμή, απ’ το Chennai της Ινδίας, στη Misrata της Λιβύης, στη Homs της Συρίας.

Πολλές άλλες προσωπικότητες των ΜΜΕ επίσης χρησιμοποιήσαν τα κοινωνικά μέσα για να αποτίσουν φόρο τιμής στην Colvin, μοιραζόμενοι την τελευταία της δημοσιογραφική δουλειά.

Ο Piers Morgan σημειώνει:

@piersmorgan [4]: Μόλις διάβασα ένα λαμπρό φόρο τιμής στην Marie Colvin από τον αρχισυντάκτη της στους Sunday Times, John Witherow, στην αποψινή εφημερίδα. Πραγματικά εξαίρετο.

Κι ο Shadi Hamid προσθέτει:

@ShadidHalid [5]: Η Colvin πέθανε την Τετάρτη. Αυτή είναι η τελευταία της, σπαραξικάρδια ανταπόκριση από την Baba Amr: thetim.es/yLem2w #Syria

Όμως, δύο μόλις μέρες μετά τον τραγικό θάνατο των Ochlik και Colvin, η συριακή κρατική τηλεόραση Al Ikhbaria Suria δημοσίευσε βίντεο [6] με το οποίο το καθεστώς αρνούνταν κάθε ευθύνη για την δολοφονία των δύο δημοσιογράφων.

Το βίντεο (δείτε τον παραπάνω σύνδεσμο) υπαινίσσεται ότι οι Colvin και Ochlik θα μπορούσαν να ήταν κατάσκοποί που μπήκαν μυστικά στη χώρα -όπως κι έκαναν- προκειμένου να προσφέρουν υποστήριξη σε ένοπλες ομάδες της αντιπολίτευσης.

Λίγες μέρες μετά την επίθεση, το συριακό καθεστώς ανακοίνωσε ότι η σορός της φονευθείσας δημοσιογράφου θα ταφεί στην Συρία και δεν θα επιστραφεί στις ΗΠΑ.

Η Christiane Amanpour ‏τουΐταρε:

@camanpour [7] Αξιωματούχοι αρνούνται να επιτρέψουν την επιστροφή της σορού της Marie Colvin. Η πολιορκία συνεχίζεται. Θα ταφεί εκεί που έπεσε

Ταυτόχρονα, η εκπομπή AC360 του δημοσιογράφου του CNN Anderson Cooper δημοσίευσε βίντεο [8] όπου η μητέρα της Colvin Rosanne παρακαλεί: “Θέλω η κόρη μου να επιστρέψει σπίτι.”

Σε προεπισκόπηση της δευτεριάτικης εκπομπής του Anderson Cooper, η Rosanne Colvin δήλωσε ότι “η οικογένεια θα το καταφέρει, όσο δύσκολο κι αν είναι, κι όσο καιρό κι αν πάρει.”

Ο θάνατος της Colvin αποτέλεσε θλιβερή είδηση για τον κόσμο της ενημέρωσης, και τους φανατικούς της ειδησεογραφίας, που έχασαν μιά σπουδαία δημοσιογράφο, η οποία αντιλαμβάνονταν σαφώς την ουσία της δημοσιογραφίας.

Το άρθρο αυτό αποτελεί τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος Διαδηλώσεις στη Συρία 2011/12 [1].