Μιανμάρ: Η ζωή σε ένα προσφυγικό καταυλισμό

Το άρθρο αυτό αποτελεί τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος για τους Πρόσφυγες.

Έχουν περάσει εννέα μήνες, από τότε που ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ του στρατού της Μιανμάρ και του Οργανισμού Ανεξαρτησίας Κατσίν (KIO). Χιλιάδες άνθρωποι έχουν καταφύγει σε προσφυγικούς καταυλισμούς σε άλλες περιοχές της πολιτείας Κατσίν και σε χωριά κοντά στα σύνορα της Κίνας.

Τουλάχιστον 66 στρατόπεδα προσφύγων έχουν δημιουργηθεί σε ελεγχόμενες από την κυβέρνηση περιοχές, ενώ άλλα βρίσκονται σε περιοχές ελεγχόμενες από τον ΚΙΟ και στην πλευρά των συνόρων της Κίνας.

Με έδρα την Γιανγκόν, η Βιρμανή blogger Nang Nyi και οι φίλοι της επισκέφτηκαν ένα από αυτά τα στρατόπεδα προσφύγων κοντά στα σύνορα της Κίνας στα μέσα Φεβρουαρίου και έγραψε για την εμπειρία της εκεί. Στο πρώτο μέρος της καταχώρησης στο ιστολόγιό της, ξεκίνησε λέγοντας:

As everyone know, I am just a normal girl. I do not get involve in politics, nor do I understand it, and I don't hold onto or participate in any parties or organizations or any ideology. I only believe in freedom, justice, and humanitarianism. So I would like to share back my experience in the way I've seen it and I've felt it.

Όπως όλοι γνωρίζουν, είμαι ένα κανονικό κορίτσι. Δεν εμπλέκομαι στην πολιτική ούτε την καταλαβαίνω και δεν ασχολούμαι ούτε ανήκω σε κανένα κόμμα ή οργανισμό ή καμία ιδεολογία. Πιστεύω μόνο στην ελευθερία, τη δικαιοσύνη και τον ανθρωπισμό. Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστώ την εμπειρία μου, όπως την έχω δει και την έχω νιώσει εγώ.

Άλλοι τέσσερις φίλοι ήταν μαζί της στο ταξίδι. Ταξίδεψαν από τη Γιανγκόν στο Μάνταλεϊ και μετά στη Μουζ στην Πολιτεία Σαν. Στη συνέχεια πέρασαν στη μεθοριακή πόλη της Κίνας Σουέ Λι για να αγοράσουν τα απαραίτητα πράγματα για τους πρόσφυγες. Την επόμενη μέρα, πήγαν στο στρατόπεδο προσφύγων:

Χάρτης του ταξιδιού

When war broke in Kachin State, refugees ran away to the nearest border to escape. Loizer Refugee Camp is a well-known camp. But the refugee camps we went to were at the borders near Lwe Je. The camps are in the Chinese area of Lai Yin, next to Lwe Je. The refugee camps near Lai Yin were managed by a Kachin group called Wunpawng Ninghtoi (WPN). “Wunpaung” in Kachin means “All Kachins”, and “Ninghtoi” means “Light”. So you can say that this group is the “Light of Kachins”.

Όταν ξέσπασε πόλεμος στην πολιτεία Κατσίν, οι πρόσφυγες έφυγαν προς τα πλησιέστερα σύνορα για να γλιτώσουν. Ο προσφυγικός καταυλισμός Loizer είναι γνωστός. Ωστόσο, τα στρατόπεδα προσφύγων, που πήγαμε, ήταν στα σύνορα κοντά στο Λουέ Τζε. Τα στρατόπεδα βρίσκονται στην κινεζική περιοχή Λάι Γιν, δίπλα στο Λουέ Τζε. Τα στρατόπεδα προσφύγων κοντά στο Λάι Γιν διοικούνταν από μια ομάδα Κατσίν ονόματι Wunpawng Ninghtoi (WPN). “Wunpaung” στα κατσίν σημαίνει “Όλοι οι Κατσίν” και “Ninghtoi” σημαίνει “Φως”. Έτσι, σαν να λέμε, αυτή η ομάδα είναι το “Φως των Κατσίν”.

Όταν μπήκε στο στρατόπεδο προσφύγων, είδε πολλά παιδιά, αλλά τα παιδιά φάνηκαν να τη φοβούνται:

Kachin Kids

Παιδί Κατσίν (Φωτογραφία: Nang Nyi)

I have volunteered at orphanages and monastic education centres, so I was used to being delighted at seeing the kids and greeting them enthusiastically. But here, we can not get near these kids. We were sad to see that kids ran away from us because we were unfamiliar faces and our looks showed that we were Bamar.

Έχω προσφερθεί εθελοντικά σε ορφανοτροφεία και μοναστικά εκπαιδευτικά κέντρα, οπότε ήμουν συνηθισμένη να χαίρομαι που βλέπω παιδιά και να τα χαιρετώ με ενθουσιασμό. Εδώ, όμως, δεν μπορούμε να πλησιάσουμε αυτά τα παιδιά. Λυπόμαστε που βλέπαμε ότι τα παιδιά μας απέφευγαν, επειδή ήμαστε άγνωστα πρόσωπα και η εμφάνισή μας έδειχνε ότι ήμαστε Βιρμανοί.

Σχολίασε επίσης για τις συνθήκες του στρατοπέδου προσφύγων:

Tents at the Refugee Camp

Σκηνές στον προσφυγικό καταυλισμό (Φωτογραφία: Nang Nyi)

Κάτι που αντιμετωπίσαμε, όταν φτάσαμε εκεί, ήταν ότι δεν υπήρχαν αρκετές τουαλέτες. Σε ένα στρατόπεδο προσφύγων με πάνω από 1000 άτομα, υπήρχαν μόνο 11 τουαλέτες. Το νερό για την τουαλέτα πρέπει να αντληθεί από ένα σχεδόν ξηρό ρέμα πάνω από ένα μίλι μακριά. Σε ολόκληρο το στρατόπεδο, υπήρχε ένα πηγάδι. Το χρησιμοποιούν για πόσιμο νερό. Το στρατόπεδο χτίστηκε σε μια παλιά χωματερή ανάμεσα σε χωράφια ζαχαροκάλαμου στα περίχωρα ενός κινεζικού χωριού. Δεν υπήρχαν μεγάλα δέντρα γύρω από την περιοχή, οπότε, κατά τη διάρκεια της ημέρας, είχε σκόνη και φυσούσε ζεστός αέρας. Το βράδυ, ο κρύος χειμερινός άνεμος περνούσε από τους αδιάβροχους καμβάδες και έκανε πολλή ψύχρα.

Στο δεύτερο μέρος της καταχώρησης στο ιστολόγιό της, έγραψε για επισκέψεις σε παλιούς μύλους ή εργοστάσια κάρβουνου για να μάθει για τις ανάγκες τους. Έγραψε περισσότερα για αυτό στην ανάρτησή της:

Kids Playing at the Refugee Camp (Photo by Nang Nyi)

Τα παιδία παίζει στον προσφυγικό καταυλισμό (Φωτογραφία: Nang Nyi)

Some of the camps that they lived in are very near to the places where the fightings were going on. We also got to a place where they said over a field of corn and a field of sugarcanes, they'll be back to their old village. At such camps, they go back to their old villages to get drinking water. They had to watch out for the situation, and avoid the gunfights. On the morning that we were leaving, a man who went to harvest sugarcanes in a sugarcane field died of a bomb explosion. Also, many people have died in those camps because of diarrhea.

Μερικά από τα στρατόπεδα, στα οποία ζούσαν, βρίσκονται πολύ κοντά στα μέρη, όπου συνεχίζονταν οι μάχες. Φτάσαμε επίσης σε ένα μέρος, όπου είπαν πάνω από ένα χωράφι καλαμποκιού και ένα χωράφι από ζαχαροκάλαμα, θα επέστρεφαν στο παλιό τους χωριό. Σε τέτοια στρατόπεδα, επιστρέφουν στα παλιά χωριά τους για να πάρουν πόσιμο νερό. Έπρεπε να προσέξουν την κατάσταση και να αποφύγουν τους πυροβολισμούς. Το πρωί που φεύγαμε, ένας άντρας, που πήγε να μαζέψει ζαχαροκάλαμα σε ένα χωράφι, πέθανε από έκρηξη βόμβας. Επίσης, πολλοί άνθρωποι πέθαναν σε αυτά τα στρατόπεδα λόγω διάρροιας.

Τη δεύτερη ημέρα του ταξιδιού της, αυτοί και οι υπεύθυνοι από το στρατόπεδο πραγματοποίησαν μια μικρή συνάντηση για να συζητήσουν για το τι χρειάζονταν οι πρόσφυγες και τι μπορούν να δώσουν σε αντάλλαγμα:

This Woman Sells Brooms and Sell them at Chinese Markets

Αυτή η γυναίκα φτιάχνει σκούπες και τις πουλά σε κινέζικες αγορές (Φωτογραφία: Nang Nyi)

The main things that they need are drinking water, water for cooking, and toilets. After that, medicines, and then foodstuff. Clothes, kitchen items, blankets and pillows are sufficient due to donations from the Chinese villages. But what they gave us were sweaters and pants, so they still need longyis for the women. So we immediately donated the left-over money so that they can dig a well there.

Τα κύρια πράγματα, που χρειάζονται, είναι πόσιμο νερό, νερό για μαγείρεμα και τουαλέτες. Μετά από αυτό, φάρμακα και στη συνέχεια τρόφιμα. Τα ρούχα, τα είδη κουζίνας, οι κουβέρτες και τα μαξιλάρια είναι επαρκή λόγω δωρεών από τα κινέζικα χωριά. Αλλά μας έδωσαν πουλόβερ και παντελόνια, οπότε χρειάζονται ακόμα σαλβάρια για τις γυναίκες. Έτσι δωρίσαμε αμέσως τα εναπομείναντα χρήματα για να σκάψουν ένα πηγάδι εκεί.

Στο τρίτο μέρος της ανάρτησής της, η Nang Nyi έγραψε για τις τρομερές δοκιμασίες, που αντιμετώπισαν οι χωρικοί Κατσίν:

One evening, the (Burmese) army came to the place where the villagers were hiding, and started shooting at them. The villagers grabbed their children who were playing near the village and stream, and tried to run away, but a woman who had just given birth, her new seven-days-old child, a 4-year-old kid, and her mother were left at the village.

The villagers who were hiding in th forests heard the children crying all night, but they dared not go back into the village. So they didn't run very far away, and waited all night. Only after the soldiers left in early morning, the father of the 7-day-old-child, and the grandfather of the 4-year-old kid went back to look. The two kids couldn't make a sound anymore due to crying all night. The corpse of the mother of 7-day-old child, who had an bayonet wound from left rib to right rib, was found under a rock. The villagers were not able to take her with them, nor bury her, so they just carried the kids, and left. The mother of the 4-year-old kid was abducted by the soldiers, and haven't heard since.,

Ένα βράδυ, ο (Βιρμανικός) Στρατός ήρθε στο μέρος, όπου οι χωρικοί κρύβονταν, και άρχισαν να τους πυροβολούν. Οι χωρικοί άρπαξαν τα παιδιά τους, που έπαιζαν κοντά στο χωριό και το ρέμα, και προσπάθησαν να φύγουν, αλλά μια γυναίκα λεχώνα, το νεογέννητό της επτά ημερών, ένα τετράχρονο παιδί και η μητέρα της έμειναν πίσω στο χωριό.

Οι χωρικοί, που κρύβονταν στα δάση, άκουγαν τα παιδιά να κλαίνε όλη νύχτα, αλλά δεν τόλμησαν να επιστρέψουν στο χωριό. Έτσι δεν έτρεξαν πολύ μακριά και περίμεναν όλη τη νύχτα. Μόνο αφού οι στρατιώτες έφυγαν νωρίς το πρωί, ο πατέρας του νεογέννητου βρέφους και ο παππούς του τετράχρονου παιδιού επέστρεψαν να κοιτάξουν. Τα δύο παιδιά δεν μπορούσαν πλέον να βγάλουν φωνή, επειδή έκλαιγαν όλη νύχτα. Το πτώμα της μητέρας του νεογέννητου, που είχε τραύμα από ξιφολόγχη από το αριστερό προς το δεξί πλευρό, βρέθηκε κάτω από ένα βράχο. Οι χωρικοί δεν μπόρεσαν να την πάρουν μαζί τους ούτε να την θάψουν, έτσι απλά κουβάλησαν τα παιδιά και έφυγαν. Η μητέρα του τετράχρονου παιδιού απήχθη από τους στρατιώτες και δεν έχει μάθει κανείς γι’ αυτήν από τότε.

Έγραψε επίσης για όσα τους είπε ένας χωρικός Κατσίν κατά τη διάρκεια της συνάντησης:

Note by a Villager at the Refugee Camp

Ένα σημείωμα γραμμένο από έναν πρόσφυγα Κατσίν, το οποίο λέει: “Σας αγαπάμε όλοι. Όταν επιστρέψετε στη Γιανγκόν, θα μας δώσετε τον αριθμό τηλεφώνου σας; Όταν επιστρέψετε στη Γιανγκόν, θα μας στείλετε τις φωτογραφίες μας; Σας αγαπάμε όλοι”.

“I am so happy that the Bamar kids are visiting us. We do love the Bamar people. After all, we are all human, so we ‘re happy and thankful that you came and helped us in anyway you can. This is not because of  how much you donated us, but because of your kind hearts. We are happy that you will be helping us with the things we need, but what we really need are not those. We want peace. We want to go home. We want to live peaceful in our own farm, in our own land, and in our own home with our families. So please help us for that.” – the villager told us with tears in his eyes.

“Είμαι πολύ χαρούμενος που τα παιδιά της Βιρμανίας μας επισκέπτονται. Αγαπάμε τους Βιρμανούς. Στο κάτω-κάτω, είμαστε όλοι άνθρωποι, οπότε είμαστε χαρούμενοι και ευγνώμονες, που ήρθατε και μας βοηθήσατε με όποιον τρόπο μπορείτε. Αυτό δεν συμβαίνει λόγω του πόσα μας δωρίσατε, αλλά λόγω της ευγενικής σας καρδιάς. Είμαστε χαρούμενοι που θα μας βοηθήσετε με τα πράγματα, που χρειαζόμαστε, όμως κάτι άλλο χρειαζόμαστε πραγματικά. Θέλουμε ειρήνη. Θέλουμε να γυρίσουμε σπίτι. Θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά στο δικό μας αγρόκτημα, στη δική μας γη και στην πατρίδα μας με τις οικογένειές μας. Γι’ αυτό παρακαλώ βοηθήστε μας γι’ αυτό”. – μας είπε ο χωρικός με δάκρυα στα μάτια του.

Όταν η Nang Nyi και οι φίλοι της έφυγαν από το στρατόπεδο, οι χωρικοί ήρθαν μαζί τους στο αυτοκίνητό τους. Έγραψε για το αποχαιρετιστήριο μήνυμά τους:

A Group Photo of the Villagers at the Refugee Camp

Ομαδική φωτογραφία με τους χωρικούς στον προσφυγικό καταυλισμό (Φωτογραφία: Nang Nyi)

We told them, “We will see you again, but not here. In Kachin State.” They cried when they heard that. They replied, “Yes, we also want to see you again, but not here. We will meet you in our own villages”.

Τους είπαμε, “Θα σας ξαναδούμε, αλλά όχι εδώ. Στην πολιτεία Κατσίν”. Έκλαιγαν, όταν το άκουσαν. Απάντησαν: “Ναι, θέλουμε κι εμείς να σας ξαναδούμε, αλλά όχι εδώ. Θα σας συναντήσουμε στα χωριά μας”.

Η εκπλήρωση των επιθυμιών των προσφύγων Κατσίν μπορεί να μην είναι πολύ μακριά. Αντιπρόσωποι του στρατού KIO και εκπρόσωποι της κυβέρνησης της Βιρμανίας θα συναντηθούν στο Ρουίλι για τον τρίτο γύρο συνομιλιών για διαπραγματεύσεις κατάπαυσης του πυρός αυτή την εβδομάδα. Πριν αναχωρήσει για το Ρουίλι, ο Sumlut Gam, επικεφαλής των αντιπροσώπων του Κατσίν, είπε:

I'm optimistic. Everything will be better.

Είμαι αισιόδοξος. Όλα θα πάνε καλύτερα.

Το άρθρο αυτό αποτελεί τμήμα του ειδικού μας αφιερώματος για τους Πρόσφυγες.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.