Αυτό το άρθρο αποτελεί μέρος του ειδικού μας αφιερώματος Ευρώπη σε Κρίση.

Οι “Blockupy” διαδηλώσεις ενάντια “στην εξάπλωση της φτώχειας και την παρακμή των δημοκρατικών θεσμών που παρατηρούνται στην Ευρωζώνη ως μέρος μια παγκόσμιας συστημικής κρίσης” ταρακούνησε και το οικονομικό επίκεντρο της Ευρώπης, την Φρανκφούρτη, τις τελευταίες εβδομάδες.

Ακολουθώντας την παγκόσμια δράση στις 12 και 15 Μαΐου 2012, ακτιβιστές από όλη την Ευρώπη κλήθηκαν να συγκεντρωθούν στη Φρανκφούρτη σε μια εκδήλωση συμπαράστασης. Ο τελικός στόχος ήταν ο “αποκλεισμός” της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και άλλων χαρακτηριστικών διεθνών καπιταλιστικών θεσμών. Στις 4 Μαΐου, παρόλα αυτά, το Τμήμα Δημόσιας Τάξης της Φρανκφούρτης ανακοίνωσε [en] πως όλες οι παραπάνω προγραμματισμένες δράσεις, πλην μιας πορείας στις 19 Μαΐου, θεωρούνται παράνομες.

Παρά ταύτα, χιλιάδες ακτιβιστών αποφάσισαν να πάρουν θέση απέναντι σε αυτή την απαγόρευση και να υπερασπιστούν το συνταγματικό δικαίωμα [en] της ειρηνικής συγκέντρωσης χωρίς την ανάγκη άδειας.

Ενώ τα παραδοσιακά ΜΜΕ δεν έδωσαν μεγάλη προσοχή στο γεγονός, τα κοινωνικά δίκτυα στο Διαδίκτυο βομβαρδίστηκαν από αναφορές πολιτών στις κινητοποιήσεις, οι οποίες έγιναν κάτω από πρωτοφανή αστυνομική παρουσία και μέτρα καταστολής.

Το Twitter κατακλύστηκε από βίντεο και φωτογραφίες με το hashtag #Blockupy. Χρήστες του διαδικτύου και συλλογικότητες από διάφορες χώρες, όπως το Occupy των Βρυξελλών και του Βελγίου, μετέδιδαν ζωντανά τις διαδηλώσεις και τις πορείες, όπως και τις παράλληλες καλλιτεχνικές δράσεις και τους δημόσιους διαλόγους για θέματα όπως η εργασία, η οικολογία και η οικονομία μεταξύ άλλων.

Διαδήλωση για το Δικαίωμα της Διαδήλωσης

Το κίνημα Blockupy άρχισε την ίδια ημέρα που ο νεοεκλεγείς Γάλλος Πρόεδρος Ολάντ συνάντησε την Καγκελάριο Μέρκελ στο Βερολίνο στις 16 Μαΐου. Εν τω μεταξύ, στη Φρανκφούρτη, η αστυνομία ακολουθούσε την εντολή διάλυσης της επτάμηνης κατάληψης δίπλα από το σήμα του Ευρώ στα κεντρικά γραφεία της ΕΚΤ, στα πλαίσια του κινήματος Occupy Φρανκφούρτης. Το blog Critical Legal Thinking, το οποίο κάλυπτε τις τέσσερις ημέρες των διαδηλώσεων, περιέγραψε ότι η πόλη βρίσκεται σε “αποτελεσματικά καθεστώς (αδήλωτης) εξαίρεσης” [en].

Στις 17 Μαΐου, την ώρα που τα ΜΜΕ είχαν στρέψει την προσοχή τους στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε – ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο Καρλομάγνος [en] για τον ρόλο του στον ορισμό της πολιτικής λιτότητας που εφαρμόστηκε κυρίως στην περιφέρεια των ευρωπαϊκών χωρών – η αστυνομία εμπόδιζε την είσοδο λεωφορείων [en] στο κέντρο της πόλης, λεωφορείων γεμάτων με ακτιβιστές από διαφορετικές πόλεις, που κατευθύνονταν στη διαδήλωση κατά των μέτρων λιτότητας. Τα λεωφορεία μάλιστα επέστρεψαν πίσω με τη συνοδεία αστυνομίας.

Παρά τις προσπάθειες εκφοβισμού, περίπου 2.000 ακτιβιστές κατάφεραν, έστω και για λίγες ώρες, να καταλάβουν την ιστορική πλατεία Roemerberg, όπου βρίσκεται το Δημαρχείο, και η οποία αντιπροσωπεύει τη γέννηση της δημοκρατίας στη Γερμανία.

Η πλατεία περικυκλώθηκε σύντομα από δυνάμεις της αστυνομίας:

Στο τέλος της ημέρας, αστυνομικές δυνάμεις διέλυσαν βίαια την κατάληψη, όπως αποτύπωσαν διάφοροι φωτορεπόρτερ:

Η φυλάκιση τουλάχιστον 400 διαδηλωτών [en] διαφορετικών εθνικοτήτων προκάλεσε διαδηλώσεις συμπαράστασης σε πολλές πόλεις της Ευρώπης:

Ένα βίντεο-ρεπορτάζ του Φινλανδού χρήστη του YouTube, sydansalama1, με υποτιτλισμένες στα αγγλικά συνεντεύξεις, συνοψίζει τα γεγονότα εκείνης της ημέρας:

Διευθυντές των τραπεζών συμβούλεψαν για εκείνη την ημέρα τα στελέχη τους είτε να πάρουν άδεια είτε να εργαστούν από το σπίτι, ώστε να αποφύγουν να περάσουν από το κέντρο της πόλης στις 18 Μαΐου [en], την ημέρα που το Blockupy αναμενόταν να γίνει στο οικονομικό κέντρο της πόλης. Ο Jerome Ross του Roar Magazine έγραψε [en] την προηγούμενη μέρα: “Η Φρανκφούρτη είναι αποκλεισμένη, αφού πάνω από 5.000 αστυνομικοί συμμετέχουν σε μια επιχείρηση άνευ προηγουμένου για να κρατήσουν τους διαδηλωτές μακριά από την πόλη και τις τράπεζες”:

Ενώ οι ακτιβιστές εδώ ετοιμάζονται να αποκλείσουν τα κεντρικά γραφεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η αστυνομία ήδη φαίνεται να έχει κάνει τη δουλειά για αυτούς.

Εκείνη την ημέρα, τα παραδοσιακά ΜME αναφέρονταν στο ότι η ισπανική κυβέρνηση προσέλαβε την Goldman Sachs [en] για να αξιολογήσει τον τραπεζικό όμιλο Bankia, ο οποίος κρατικοποιήθηκε νωρίτερα τον Μάιο [en], αλλά και στις φήμες για το δημοψήφισμα στην Ελλάδα [en] σχετικά με την παραμονή της στην Ευρωζώνη. Στην Φρανκφούρτη και ενώ στα πανό διάβαζε κανείς συνθήματα αλληλεγγύης για τις νοτιοευρωπαϊκές χώρες, όπως το “Είμαστε όλοι Έλληνες“, η πόλη πλήττονταν από πρωτοφανή αστυνομική παρουσία, ελέγχους ταυτοτήτων και μπλόκα στους δρόμους.

Στις 19 Μαΐου, τη μόνη νόμιμη μέρα των διαδηλώσεων, περίπου 20.000 διαδηλωτές (σύμφωνα με την αστυνομία, αλλά πάνω από 25.000 σύμφωνα με τον οργανισμό) έκαναν πορεία στο κέντρο της πόλης.

Ο John Halloway, για την Guardian, περιέγραψε το Blockupy ως “μια σπίθα ελπίδας στους καιρούς της λιτότητας” [en] και υποστήριξε ότι θα έφερνε νέα ορμή στις “εκρήξεις δημιουργικού θυμού που θα ακολουθήσουν”. Η αναλύτρια διεθνούς πολιτικής, Vinay Gupta, ολοκληρώνει [en]:

Αυτοί οι άνθρωποι που διαμαρτύρονται στους δρόμους, οι διαμαρτυρόμενες τάξεις δεν παλεύουν για μια αλλαγή εσωτερικής πολιτικής στο στενό πλαίσιο των χωρών τους αλλά – είτε το ξέρουν είτε όχι – για μια εκ νέου ρύθμιση της πολιτικής ισορροπίας σε ολόκληρη την ήπειρο.

Αυτό το άρθρο αποτελεί μέρος του ειδικού μας αφιερώματος Ευρώπη σε Κρίση.