Η 10η Ιουλίου 2012 σηματοδότησε την 34η επέτειο του πρώτου στρατιωτικού πραξικοπήματος στη Μαυριτανία. Το 1978, ο στρατός ανέτρεψε τον πρόεδρο Μοκτάρ Ουλντ Ντάντα, τον πρώτο πρόεδρο της Μαυριτανίας μετά την επίτευξη ανεξαρτησίας από τη Γαλλία το 1960.
Έκτοτε, η χώρα γνώρισε διαδοχικά στρατιωτικά πραξικοπήματα, το τελευταίο εκ των οποίων πραγματοποιήθηκε από τον Στρατηγό Μοχάμεντ Ουλντ Αμπντέλ Αζίζ, ο οποίος ανέτρεψε στις 6 Αυγούστου 2008 τον Πρόεδρο Σίντι Ουλντ Σεΐχ Αμπνταλαχί, τον πρώτο εκλεγμένο μη στρατιωτικό πρόεδρο της Μαυριτανίας.
Μαυριτανοί ακτιβιστές θυμήθηκαν την επέτειο γράφοντας σε ιστολόγια και στο Twitter για αυτήν και επικρίνοντας τη στρατιωτική κυριαρχία στη Μαυριτανία.
Μοκτάρ Ουλντ Ντάντα, 1977. Από τη διαδικτυακή φωτογραφική συλλογή Romanian Communism, μέσω Wikimedia Commons.
Ο blogger στο ιστολόγιο Boutilimit Today (το οποίο πήρε το όνομά του από την γενέτειρα του προέδρου, που ανατράπηκε το 1978) υπενθύμισε τι συνέβη μετά το πραξικόπημα:
بدأت السلطات سياسة الإقصاء الممنهجة ضد ولاية الترارزة بشكل خاص، وضد مدينة بوتلميت بشكل أخص فقد قررت النخبة العسكرية الجديدة، تحويل تلك المدينة إلى ” معتقل لأبنائهما كان إخوة الرئيس ولد داداه، وأقاربه إضافة إلى الأطر والمثقفين المنحدرين من ولايته أول المستهدفين، وتواصلت الاعتقالات لتشمل كثيرا من الموريتانيين، فيما كان الأستاذ أحمد ولد داداه يقضي إقامته الجبرية في بوتلميت والتي مكنته من حفظ القرآن الكريم، كان الأمير احبيب ولد أحمد سالم يعلك لجام الأسى وهو سجين محمول في مؤخرة 404 تشق به وهاد المذرذرة إلى نواكشوط.
Οι πολιτικές Αρχές άρχισαν να αποκλείουν συστηματικά την περιοχή
Τράρζα και ειδικότερα το Μπουτιλιμίτ. Η νέα στρατιωτική ελίτ αποφάσισε να μετατρέψει την πόλη σε φυλακή για τους γιους της, που ήταν οι αδελφοί και συγγενείς του Προέδρου Ουλντ Ντάντα. Οι διανοούμενοι, που κατάγονταν από την περιοχή, ήταν επίσης μεταξύ των πρώτων στόχων. Ο Αχμέντ Ουλντ Ντάντα [αδελφός του Μοκτάρ Ουλντ Ντάντα] ήταν υπό κατ’ οίκον περιορισμό στο Μπουτιλιμίτ, κάτι που του επέτρεψε να απομνημονεύσει το Ιερό Κοράνι. Ο Εμίρης Χαμπίμπ Ουλντ Αχμέντ Σαλέμ, εμίρης της Τράρζα, έβραζε μες στη θλίψη του, καθώς μεταφέρθηκε στο πίσω μέρος ενός φορτηγού στο δρόμο προς το Νουακσότ μέσω των πεδιάδων της
Μεντέρντρα.
Ο ακτιβιστής Baba Ould Brahim έγραψε για την επέτειο στο ιστολόγιό του, Surakh Al Watan (“Η κραυγή του έθνους”):
إن الحديث عن الانقلابات في موريتانيا يعني الحديث عن خمسة عشر انقلاب وجد البعض منها سبيله في الاستيلاء على السلطة بينما فشل الآخر في ذلك ,بدأت بانقلاب 1978م وظلت مستمرة ومحكوم بها كقدر محتوم أعناق الشعب الموريتاني حتى اليوم.ويمكن اختزالها عموما ,و تقسيما إلى ثلاث مراحل أساسية تبدأ أولاها من 1978م حتى 1991م حيث بداية المرحلة الثانية التي انتهت بانقلاب 2005 الذي شكل هو الآخر بداية للمرحلة الثالثة التي لم تنتهي بعد.لولا الاختلاف في الأشخاص والأسماء لقيل أن موريتانيا عرفت انقلابا واحدا ,وذلك لاتحاد جميع الانقلابات في الأسباب , والتشابه في المسار ,والوصول إلى نفس النتائج.
كان العاشر من يوليو 1978 موعد موريتانيا مع أول انقلاب من طرف مجموعة من ضباط جيشها , دوافعهم في ذلك كما قالوا الحرب التي يخوضها الجيش ضد البوليساريو في ظروف وصفوها بالصعبة , فهو غير مؤهل لذلك من حيث السلاح والمئونة والتدريب…
لقد تلازم مع هذا الانقلاب ,القضاء على جميع المظاهر المدنية في الدولة , وهو ما اتضح جليا من خلال الميثاق الذي يمنع التعددية السياسية , ويحرم على المدنيين ممارسة السياسة.
Το να μιλάμε για πραξικοπήματα στη Μαυριτανία σημαίνει να μιλήσουμε για δεκαπέντε πραξικοπήματα, μερικά από τα οποία βρήκαν έναν τρόπο να καταλάβουν την εξουσία, ενώ άλλα απέτυχαν. Ξεκίνησε με το πραξικόπημα το 1978 και συνεχίστηκε και παραμένει μια μοίρα, που διέπει τη ζωή των Μαυριτανών μέχρι σήμερα. Μπορούν να συνοψιστούν και να χωριστούν σε τρεις βασικές φάσεις. Η πρώτη ήταν το διάστημα
1978-1991, η
δεύτερη φάση διήρκεσε μέχρι το
πραξικόπημα το 2005 και η τρίτη δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Αν δεν υπήρχαν διαφορετικά ατόμα και ονόματα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Μαυριτανία έχει δει ένα μόνο πραξικόπημα, καθώς όλα τα πραξικοπήματα είχαν τον ίδιο λόγο και ήταν παρόμοια με τον τρόπο, που πραγματοποιήθηκαν, και έχουν επιτύχει τα ίδια αποτελέσματα.
10 Ιουλίου 1978 ήταν το ραντεβού της Μαυριτανίας με το πρώτο πραξικόπημα από μια ομάδα αξιωματικών του στρατού, οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι το κίνητρο τους ήταν ο πόλεμος, που διεξήγαγε ο στρατός εναντίον του
Μετώπου Πολισάριο υπό συνθήκες, που χαρακτήρισαν ως δύσκολες, χωρίς πιθανότητα περισσότερων όπλων, προμηθειών ή εκπαίδευσης.
Κάτι εγγενές σε κάθε πραξικόπημα ήταν η εξάλειψη όλων των πτυχών του πολιτικού κράτους, που καθίσταται σαφές στον
συνταγματικό χάρτη, ο οποίος απαγορεύει τον πολιτικό πλουραλισμό και εμποδίζει τους πολίτες να συμμετέχουν στην πολιτική.
Σύλληψη ακτιβιστών του κινήματος της 25ης Φεβρουαρίου. Από τη σελίδα του Facebook “Mouvement du 25 Février”
Ο ακτιβιστής του κινήματος της 25ης Φεβρουαρίου Med Lemine Echvagha έκανε τουίτ για την επέτειο:
@eddennine: بعد ايام تكمل #موريتانيا سنتها الرابعة والثلاثين تحت حكم العسكر، يسقط…يسقط حكم العسكر #ارحل_عزيز
Σε λίγες μέρες, η Μαυριτανία θα ολοκληρώσει το τριακοστό τέταρτο έτος υπό στρατιωτική κυριαρχία. Κάτω η στρατιωτική εξουσία, έξω, Στρατηγέ Αζίζ
Ο blogger Sidi Al Tib Ould Mojteba έγραψε:
@mojteba: تؤلمني ذكرى هذا اليوم المشؤوم، ويحز في النفس أن نخبة بلادي لا تدرك جسامة الخطب وهول الكارثة.. يسقط يسقط حكم العسكر #موريتاني
Η επέτειος αυτής της μοιραίας μέρας με πονάει και είναι οδυνηρό να βλέπεις ότι η ελίτ της χώρας μου δεν γνωρίζει τη σοβαρότητα του θέματος και τη φρίκη αυτής της καταστροφής … Κάτω η μαυριτανική στρατιωτική κυριαρχία
Ο ακτιβιστής Baba Ould Hourma σχολίασε για αναβίωση της επετείου της 10ης Ιουλίου από το κίνημα της 25ης Φεβρουαρίου:
@hourmababa: وقفة حركة ٢٥ فبراير في ذكرى أول انقلاب عسكري يعكس وعيا شموليا بجذور المعضلة السياسية في #موريتانيا وتجاوزا لأطروحات القوى التقليدية في البلد
Η θέση του κινήματος της 25ης Φεβρουαρίου για την επέτειο του πρώτου στρατιωτικού πραξικοπήματος αντικατοπτρίζει τη συνολική συνειδητοποίηση των ριζών του πολιτικού διλήμματος στη Μαυριτανία και την παραβίαση των παραδοσιακών δυνάμεων στη χώρα
