- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Ιρανές Γυναίκες – Όχι στις υποχρεωτικές μαντίλες από το 1979

Κατηγορίες: Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Ιράν, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διαδηλώσεις, Διακυβέρνηση, Ελευθερία του Λόγου, Μέσα των πολιτών, Φύλο & ισότητα

Το ισλαμικό καθεστώς ξεκίνησε να απαιτεί από τις Ιρανές να φορούν μαντίλα (hijab) δημοσίως, ύστερα από την ανάληψη της εξουσίας του στο Ιράν το 1979. Τρεις δεκαετίες αργότερα, η ιρανική αστυνομία ακόμη πραγματοποιεί ελέγχους μαντίλας κάθε καλοκαίρι, ώστε να υπάρχει αυστηρή επιτήρηση ως προς τον τρόπο ενδυμασίας των πολιτών.

Στις 10 Ιουλίου του 2012, ξεκίνησε μια εκστρατεία στο Facebook από τους “Ιρανούς Φιλελεύθερους Φοιτητές και Απόφοιτους” οι οποίοι λένε “Όχι” στις υποχρεωτικές μαντίλες.

Η ιστοσελίδα “Unveil women's right to unveil” [1] [“Αποκαλύψτε το δικαίωμα της γυναίκας να αποκαλύπτεται”) έχει περισσότερα από 26.000 “likes” μέχρι στιγμής. Εκατοντάδες άντρες και γυναίκες μοιράστηκαν τις φωτογραφίες τους, τις εμπειρίες τους και τα σχόλιά τους, προσθέτοντας το λογότυπο της σελίδας. Σε κάποιες αρέσει να φορούν τη μαντίλα και σε κάποιες άλλες δεν αρέσει. Όμως όλοι συμφωνούν ότι θα έπρεπε να αποτελεί δικαίωμά τους το να επιλέξουν εάν θα τη φορέσουν ή όχι.

[2]

Στη σελίδα τους στο Facebook διαβάζουμε [en] [3]:

Η κατάσταση της επιβολής της μαντίλας έχει στερήσει από τις γυναίκες τα θεμελιώδη δικαιώματά τους. Με το να τοποθετούνται ειδικές μονάδες αστυνομικών δυνάμεων σε κάθε γωνία, δρόμο και και στενό, η κυβέρνηση δείχνει να μην ενδιαφέρεται για τα έξοδα στα οποία υποβάλλεται, προσπαθώντας να κάνει τις Ιρανές να προσαρμοστούν στα μέτρα και τα δεδομένα του στενόμυαλου καθεστώτος, κάνοντας τις γυναίκες να νιώθουν κακοποιημένες και αντικείμενα. Αν και οι Ιρανές πάντοτε αντιστέκονταν και αψηφούσαν αυτόν τον απάνθρωπο νόμο και τη κακομεταχείριση, εκείνοι που τον ενδυνάμωναν δεν έμαθαν ποτέ το μάθημά τους και κάθε χρόνο, το καλοκαίρι, γινόμαστε μάρτυρες ενός νέου σοβαρού ξεσπάσματος εκ μέρους των γυναικών.
Η οργάνωση “Ιρανοί Φιλελεύθεροι Φοιτητές και Απόφοιτοι” ανακοινώνει την εκστρατεία της “Όχι στις υποχρεωτικές μαντίλες” σε αλληλεγγύη με τις Ιρανές γυναίκες και δίνει έμφαση στην ελευθερία της ενδυμασίας. Καλωσορίζουμε θερμά κάθε ομάδα ή άτομο που επιθυμεί να συνεργαστεί και να βοηθήσει στο πλαίσιο της καμπάνιας.

 

Η Nane Sarma μοιράζεται [4] [fa] την πρόσφατη εμπειρία της στο Πάρκο Laleh της Τεχεράνη, την πρωτεύουσα του Ιράν:

Ήμουν με φίλους και γελούσαμε και τότε ο άνεμος φύσηξε και η μαντίλα μου έφυγε. Ο αξιωματικός του νόμου επιβολής με πλησίασε. Δε θέλω να μιλήσω για τη συμπεριφορά τους, τις απειλές τους κ.ο.κ… αλλά παρατήρησα κάτι καθώς με συνόδευαν μέχρι την έξοδο του πάρκου. Είδα κάτι νεαρά αγόρια, 13-14 χρονών, να καπνίζουν τσιγάρα και να ενοχλούν τον κόσμο, παρόλα αυτά δεν δέχτηκαν καμία προειδοποίηση ή παρατήρηση από τις δυνάμεις ασφαλείας. Οι ίδιοι, οι οποίοι μας πέταξαν έξω από το πάρκο επειδή παίζαμε ποδόσφαιρο, αγόρια και κορίτσια. Μου φαίνεται πως θεωρούν καλύτερο το να βρίσκουμε άδεια σπίτια, να πηγαίνουμε εκεί να καπνίζουμε και να ξεδίνουμε κάνοντας σεξ.

 

Ο Kamal, ένας νεαρός Ιρανός γράφει [5] [fa]:

Είμαι μουσουλμάνος και δηλώνω ότι σύμφωνα με τις θρησκευτικές διδαχές κανένας δεν μπορεί να επιβάλλει τη μαντίλα στη γυναίκα.

 

Η Nafiseh γράφει [6] [fa], ενώ έχει δημοσιεύσει φωτογραφία της να φοράει μαντίλα: “Ακόμη κι αν φοράω μαντίλα, δεν έχω το δικαίωμα να την επιβάλλω στους άλλους.”

Η Afsaneh επισημαίνει [en] [7]:

Εύχομαι το Ιράν να γίνει μία χώρα όπου η μαντίλα δε θα είναι υποχρεωτική. Όσοι είναι υπέρ ή κατά της μαντίλας, θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να επιλέξουν τον τρόπο περιβολής τους. Όλοι πρέπει να σεβόμαστε και να δεχόμαστε τους διαφορετικούς τρόπους ζωής. Δεν είναι πρόβλημα των γυναικών, όταν (ίσως κάποιοι) κύριοι εγείρονται σεξουαλικά αντικρίζοντας μια γυναίκα χωρίς μαντίλα. Οι άντρες δε θα πρέπει να ταπεινώνονται ή να προσβάλλονται από τέτοιου είδους επιχειρήματα.

 

Ο Amir Lohrasbi θυμάται [8] [en] μια περίοδο της ιστορίας, στις αρχές της Iσλαμικής Eπανάστασης, όταν η ιρανική εφημερίδα Ettelat αναφέρθηκε στα λόγια του Αγιατολλάχ Μαχμούντ Ταλεγκανί [9], μια ηγετική επαναστατική προσωπικότητα που απέρριπτε την υποχρεωτική μαντίλα, και ενός άλλου επαναστατικού παράγοντα που δήλωνε ότι όσοι ενοχλούν τις γυναίκες που δε φορούν μαντίλα αντιτίθενται στην επανάσταση.

Ο αγώνας κατά των υποχρεωτικών χιτζάμπ ξεκίνησε 33 χρόνια πριν, όταν γενναίες Ιρανές διαδήλωσαν με περιφρόνηση στην Τεχεράνη το Μάρτιο του 1979 και δολοφονήθηκαν από υποστηρικτές του καθεστώτος. Η βία θριάμβευσε, η υποχρεωτική μαντίλα επιβλήθηκε, παρόλα αυτά η επιθυμία των γυναικών για ελεύθερη επιλογή επικράτησε της καταπίεσης.