Τελευταία νέα: Δυστυχώς η κοπέλα που έπεσε θύμα ομαδικού βιασμού εξέπνευσε το βράδυ της Παρασκευής [1] [en].
Η πρωτεύουσα της Ινδίας, το Νέο Δελχί, που έχει λάβει τη δυσάρεστη διάκριση ως “πρωτεύουσα των βιασμών [2]” [en, όπως και όλοι οι ακόλουθοι σύνδεσμοι], βίωσε για πολλοστή φορά μια ακόμη τραγωδία, αποτέλεσμα της άσκησης ομαδικής σεξουαλικής βίας σε μια 23χρονη φοιτήτρια (βλέπε άρθρο στο Global Voices [3]), γεγονός που προκάλεσε τις έντονες και πολυπληθείς διαμαρτυρίες [4]σε όλη τη χώρα (αλλά και σε όλο τον κόσμο). Υπό κατάσταση σοκ για την σκληρότητα του πρόσφατου περιστατικού βίας, άτομα από όλες τις κοινωνικές ομάδες ζητούν αυστηρότερους νόμους και ποινές, μέχρι και την επαναφορά της εσχάτης των ποινών για όσους κρίνονται ένοχοι για άσκηση σεξουαλικής βίας, όπως πρότεινε ένα μέλος της Βουλής, ο Sushma Swaraj.
Το θέμα όμως της παρούσας διαμάχης είναι σύνθετο. Ο αριθμός περιστατικών σεξουαλικής βίας βρίσκεται σε συνεχή δραματική αύξηση, όπως αναφέρει η Εθνική Εγκληματολογική Υπηρεσία. Στις αρχές του 2012, ένα κοριτσάκι μόλις 2 ετών, με το όνομα Baby Falak [5], πέθανε σε ένα νοσοκομείο του Δελχί, υποκύπτοντας έτσι στα τραύματα της βίας που είχε υποστεί. Στην Ινδία, η βία κατά των γυναικών παίρνει διάφορες μορφές: γίνονται εκτρώσεις θηλυκών εμβρύων, παρατηρούνται βίαια περιστατικά εκφοβισμού στα σχολεία, παρενοχλήσεις εις βάρος των γυναικών, βιαιοπραγίες, που φτάνουν και στη δολοφονία, από το σύζυγο και την οικογένειά του εναντίον των γυναικών εκείνων που είτε δεν δίνουν προίκα είτε αυτή που δίνουν θεωρείται ανεπαρκής, μέχρι και των βιασμό (πρακτικές που δυστυχώς θεωρούνται αποδεκτές σε πολλά στρώματα της Ινδικής κοινωνίας). Στην βορειοανατολική περιοχή της Ινδίας Manipuri έλαβαν χώρα επαναλαμβανόμενοι βιασμοί γυναικών από μέλη του στρατού, σε τέτοιο βαθμό που ώθησαν τις γυναίκες να διαμαρτυρηθούν ανοιχτά με ταμπέλες που έγραφαν «Στρατιώτες της Ινδίας: Βιάστε μας [6]». Επιπλέον 369 μέλη του Κοινοβουλίου αντιμετωπίζουν κατηγορίες για άσκηση βίας εις βάρος των γυναικών.
[7]Μία κοπέλα δείχνει με το δάχτυλο προς την αστυνομία κατά τη διάρκεια μιας διαμαρτυρίας στο Νέο Δελχί μετά τον ομαδικό βιασμό μιας φοιτήτριας σε λεωφορείο στο Δελχί. Φωτογραφία του João Costa Leão. ©Demotix (23/12/2012)
O Stalin K. Padma [10] ασκεί δριμεία κριτική στο κύριο άρθρο που δημοσιεύτηκε στους Times of India υπέρ της θανατικής ποινής:
Το άρθρο δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η ζωή μιας γυναίκας τελειώνει («κλέβει τη ζωή μιας γυναίκας» γράφουν) όταν την βιάζουν! Το αυστηρό κοινωνικό στίγμα που συνδέεται με τη σεξουαλική βία που υφίσταται, το οποίο προωθείται και τροφοδοτείται από άρθρα όπως αυτό, είναι υπεύθυνο για τις αυτοκτονίες και τις απόπειρες αυτοκτονίας των θυμάτων βιασμού.
Η Sakshi Soi [11] του απαντά, αναφέροντας τον ανησυχητικό αριθμό περιστατικών βιασμού που έχουν λάβει χώρα αποκλειστικά και μόνο στο Δελχί:
Αυτές οι συζητήσεις έχουν γίνει πάρα πολλές φορές, σωστά; Αυτή δεν είναι η πρώτη περίπτωση βιασμού στο Δελχί και στην Ινδία γενικότερα. Μόνο στο Δελχί έγιναν περισσότεροι από 600 βιασμοί! Και σε πόσες περιπτώσεις οι υπεύθυνοι τιμωρήθηκαν; Ζητάμε την εσχάτη των ποινών γιατί χρειάζεται να ληφθούν αυστηρά και άμεσα μέτρα!
[12]Διαμαρτυρίες στην Πύλη της Ινδίας. Φωτογραφία στο Flickr του ramesh_lalwani CC BY-NC 2.0
Η Aswathy Senan [13], η οποία διοργάνωσε αλλά και συμμετείχε ενεργά στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σχολιάζει:
Ελπίζω ότι όλο αυτό δεν θα μας βρει στο μέλλον να κατεβαίνουμε ξανά στις πλατείες, αυτή τη φορά για να διαδηλώσουμε κατά της θανατικής ποινής! Σε μια τέτοια περίπτωση δε θα δίσταζα ούτε στιγμή να αποδώσω στα μέσα ενημέρωσης την ευθύνη για την προώθηση της θανατικής ποινής ως της ιδανικής τιμωρίας των βιαστών!
Ο Suresh Kumar [14] σχολιάζει στο Google Plus τα υπέρ και τα κατά της θανατικής ποινής:
നിലവിലുള്ള ശിക്ഷയേക്കാൾ കൂടുതലായി വധശിക്ഷ ഒരു ഡിറ്ററന്റാകുമോ എന്ന കാര്യവും സംശയമാണ്. അഥവാ അങ്ങിനെ വധശിക്ഷ കൊടുക്കാമെന്ന് തീരുമാനിച്ചാൽ തന്നെ ഇൻഡ്യയിൽ ഏതാണ്ട് നാൽപ്പതിനായിരത്തിലധികം ആളുകളെ ഇപ്പോ തന്നെ വധിക്കേണ്ടി വരും എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. അത് നടക്കുന്ന കാര്യമാണോ? അപ്പോൾ പിന്നെ ഈ കുറ്റകൃത്യത്തിലേക്കെത്തുന്നതിനു മുന്നെ അതെങ്ങനെ ഫലപ്രദമായി തടയാമെന്ന കാര്യങ്ങളിൽ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധകേന്ദ്രീകരിക്കേണ്ടി വരും.
Είναι αμφίβολο κατά πόσο η θανατική ποινή θα λειτουργήσει αποτελεσματικά ως ανασταλτικό μέτρο με τους ισχύοντες νόμους. Το δικαστικό σύστημα κινείται με αργούς και πολύπλοκους ρυθμούς. Εάν κάναμε χρήση της θανατικής ποινής σήμερα, τουλάχιστον 40.000 άτομα θα έπρεπε να δικαστούν. Είναι άραγε κάτι τέτοιο δυνατό; Θα πρέπει να σκεφτούμε τις μεθόδους και τα βήματα που θα πρέπει να ακολουθήσουμε, ώστε παρόμοιες εκδηλώσεις βίας να εξαλειφθούν από την κοινωνία μας
Νομίζω ότι τα προβλήματά μας ξεκινούν εδώ… The Indian Express, Δελχί, 19 Δεκεμβρίου 2012.