Ως μέρος της συνεργασίας μας με την Syria Deeply, επαναδημοσιεύουμε μια σειρά άρθρων, που μεταφέρουν τις απόψεις των πολιτών που έχουν εγκλωβιστεί στο μέσο της αντιπαράθεσης, μαζί με απόψεις σχετικά με την σύρραξη από συγγραφείς σε όλο τον κόσμο.
Πιο κάτω αναφέρεται μια συζήτηση ανάμεσα στην News Deeply και την Ayesha, μια 29χρονη γυναίκα που ζει στο στρατόπεδο προσφύγων Atma στην Επαρχεία Idlib, στην βορειοδυτική Συρία. Είναι μια από τις περίπου 50 εγκύους στο στρατόπεδο εσωτερικά εκτοπισμένων Συρίων. Οι εθελοντές μας ενημερώνουν πως υπάρχει επιτακτική ανάγκη για βρεφικό γάλα.
Η Ayesha ζει στριμωγμένη σε μια λεπτή, λασπωμένη σκηνή με την οικογένεια της. Τα παιδιά της έχουν μόνο τα λεπτά ρούχα που φορούν και το καθημερινό φαγητό είναι η μερίδα που παρέχει η κοινή κουζίνα του στρατοπέδου. Είναι τρομοκρατημένη για το τι μπορεί να προκαλέσει η παγωνιά του βουνού και ο υγρός χειμώνας σε ένα ευαίσθητο νεογέννητο μωρό. Καθώς στεκόταν σε ένα λασπωμένο λόφο κοντά στην σκηνή της κρατώντας σφιχτά το χέρι του τετράχρονου παιδιού της, της ζητήσαμε να μας μιλήσει για το πώς είναι να είσαι σε προχωρημένη εγκυμοσύνη σε ένα στρατόπεδο προσφύγων.
Ήδη έχω 10 παιδιά. Δεν έχω ρούχα για το καινούργιο μωρό,. Δεν υπάρχουν χρήματα για να αγοράσουμε το οτιδήποτε. Πώς θα του βρούμε ζεστά ρούχα και ένα ζεστό μέρος να μείνει;
Πηγαίνω στην κλινική του στρατοπέδου μια φορά την εβδομάδα και μου δίνουν ένα παυσίπονο. Χρειάζομαι φάρμακα για να αντιμετωπίσω τον πόνο στο στομάχι μου. Είμαι από το Idlib. Πριν έρθω εδώ, πήγαινα σε έναν ιδιώτη γιατρό σε μια ιδιωτική κλινική.
Φοβάμαι να γεννήσω. Υποφέρουμε τόσο πολύ από το κρύο, ήδη αρρωσταίνουμε τόσο πολύ. Πονάω τόσο πολύ στο στομάχι μου. Προκαλείται από το κρύο, από τις συνθήκες στις οποίες ζούμε.
Υπάρχει μαι γυναίκα στο στρατόπεδο που είναι αρμόδια να βοηθάει με τις γέννες. Θα γεννήσω στην Kar, που είναι μια πόλη εδώ κοντά, ή στο νοσοκομείο Dana στην Atma.
Ο άντρας μου είναι εδώ μαζί μου, αλλά δεν έχει πλέον την δουλειά του. Δεν κάνει τίποτα όλη την ημέρα.
Το μόνο που θέλουν οι άνθρωποι του Άσαντ είναι να επιστρέψουν στα μεγάλα σπίτια τους. Δεν τους νοιάζει τίποτα άλλο. Δεν τους νοιάζει γι αυτά εδώ τα παιδιά. Όλες οι άλλες χώρες [που δεν μας βοηθούν] μας μισούν.
[Ο τετράχρονος γιος της Ayesha, ο Sahed, κρατάει ένα χαρτοκιβώτιο που περιέχει ένα προϊόν που λέγεται Lactacyd. Ζήτησα από τον μεταφραστή μας να την ρωτήσει τι είναι. Η Ayesha κοκκινίζει ελαφρά, λέγοντας του ότι είναι υγρό για κολπικές πλύσεις. Όλοι χαχανίζουμε για λίγο και έπειτα η Ayesha εκτονώνει την αμήχανη στιγμή.]
Βλέπεις… υπάρχουν στιγμές εδώ που είναι αστείες, που μας κάνουν να γελάμε, ακόμη και στο μέσο όλης αυτής της δυστυχίας.