Τουρκμενιστάν: Ανθρώπινα δικαιώματα; Ποια ανθρώπινα δικαιώματα;

Οι αρχές του 2013 έφεραν πολλά νέα για το Τουρκμενιστάν, με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία του τύπου στη χώρα να βρίσκονται για ακόμα μία φορά στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος. Στις 4 Ιανουαρίου, η χώρα έθεσε σε ισχύ [ru] τον πρώτο νόμο για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην ιστορία της, τον οποίο ο διεθνής ελεγκτικός οργανισμός για την ενημέρωση Reporters Without Borders [Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα] αποκάλεσε [en] “πλασματικό”.

Πιθανότατα αξίζει αυτό το χαρακτηρισμό, αφού, όπως επισημαίνει το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην περσινή αναφορά [en] του, η σχέση του Τουρκμενιστάν με την ελευθεροτυπία υπήρξε πάντα καλύτερη στα χαρτιά παρά στην πράξη:

Τον Αύγουστο του 2011 ο Berdymukhamedov έδωσε διαταγή να αντικατασταθούν τα δορυφορικά πιάτα με καλωδιακή τηλεόραση. Εάν εφαρμοζόταν, η εντολή θα περιέστελλε σημαντικά την πρόσβαση των θεατών στην πληροφόρηση, ειδικά στα ξένα προγράμματα, αφού η κυβέρνηση θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να παρέμβει στη μετάδοση της καλωδιακής τηλεόρασης. Η προσπάθεια του Berdymukhamedov το 2007 να εξαρθρώσει τα δορυφορικά πιάτα απέτυχε χάρη στη διεθνή κατακραυγή.

Αυτήν την άποψη συμμερίζονται οι περισσότεροι χρήστες του Διαδικτύου στο Τουρκμενιστάν, που πιστεύουν ότι η ελευθερία του τύπου και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι “πλασματικά” στο κράτος της Κασπίας. Σχολιάζοντας κάτω από μία ειδησεογραφική αναφορά στο Chrono-TM.org, η αναγνώστρια Zemlyachka αμφισβητεί [ru] την ίδια την ιδέα ότι στο σύγχρονο Τουρκμενιστάν έχουν θέση τα ανθρώπινα δικαιώματα:

Однажды моего знакомого спросили в американском посольстве в Туркменистане: «Как вы относитесь к тому,что в Туркменистане нарушаются права человека?». На что он ответил: «Как можно нарушать то,чего НЕТ»

Ένας φίλος μου ερωτήθηκε κάποτε στην αμερικανική πρεσβεία στο Τουρκμενιστάν: “Πώς αισθάνεστε για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Τουρκμενιστάν;” στο ερώτημα απάντησε: “Πως μπορείς να καταπατήσεις κάτι που δεν υπάρχει;”

Το Τουρκμενιστάν, μία χώρα που το Freedom House κατέταξε ανάμεσα στους “χειρότερους των χειροτέρων” καταπατητών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κόσμου, διαθέτει το δικό του Εθνικό Ινστιτούτο για τη Δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Ένας άλλος αναγνώστης, ο 45% v teni, παραπονιέται [ru] για τις κατά κάποιον τρόπο απρόθυμες προσπάθειες των δυτικών χωρών να βελτιώσουν την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα:

Не чего они [западные страны] не решат… Курбангулы Президент умный. У него с Америкой, с Западом и с России все ОК, он все их условия выполняет, пока у него с ними все намази никто Туркменистан не в чем не обвинит. Если президент обидет Запад или Америку вод тогда ТОЛК БУДЕТ. А я уверен что он будет им Ж…. лизат как надо.

 [Οι χώρες της Δύσης] δεν θα λύσουν [τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων]… Ο Gurbanguly [Berdymuhammedov] είναι έξυπνος πρόεδρος. Διαθέτει καλές σχέσεις με τις Η.Π.Α., τη Ρωσία και τη Δύση, ικανοποιεί όλα τους τα αιτήματα, και όσο η σχέση του με [αυτές τις χώρες] είναι καλή, κανένας δεν πρόκειται να τον κατηγορήσει για τίποτα. Αν ο πρόεδρος προσβάλλει τη Δύση ή τις Η.Π.Α., τότε βεβαίως κάτι θα συμβεί. Είμαι σίγουρος όμως ότι θα συνεχίζει να τους “γλείφει”.

Ο Πρόεδρος των Η.Π.Α Μπαράκ Ομπάμα και η Πρώτη Κυρία Μισέλ Ομπάμα ποζάρουν για μία φωτογραφία με τον Gurbanguly Berdimuhammedov, τον πρόεδρο μιας χώρας που βρίσκεται ανάμεσα στους “χειρότερους των χειροτέρων” καταπατητών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κόσμου, σύμφωνα με το Freedom House (New York, 2009). Η φωτογραφία είναι δημόσιας χρήσης.

Ο Πρόεδρος Berdimuhamedov με το Ρώσο ηγέτη Ντμίτρι Μεντβέντεφ και τον Καζάκο πρόεδρο Nursultan Nazarbayev, το 2009. Φωτογραφία από το Ρωσικό Προεδρικό Γραφείο, διαθέσιμη μέσω της Wikipedia (CC BY-3.0).

Οι φωνές των Τουρκμένων διαφωνούντων εστιάζουν επίσης στο ζήτημα της θρησκευτικής ελευθερίας στη χώρα. Υποστηρίζουν ότι το καταπιεστικό κράτος βαφτίζει κάθε δραστηριότητα θρησκευτικών οργανώσεων που δεν είναι της εύνοιας του σαν “εξτρεμιστική”. Ο Fuchik θυμάται [ru] πως οι πράκτορες της υπηρεσίας κρατικής ασφαλείας τον κατηγόρησαν για συμμετοχή σε μία ομάδα “Ουαχαμπιτών” (Ισλαμιστών φονταμενταλιστών):

В 2006 году, в конце правления Туркменбаши, на меня наехало МНБ [Министерство национальной безопасности] с обвинениями в…ваххабизме- на основании только того, что я знаю арабский и работаю у арабов… Не уверена, что господа из министерства национальной безопасности вообще понимали, что такое ваххабизм.

Το 2006, προς το τέλος της εποχής του Turkmenbashy [του προέδρου Saparmurat Niyazov], αξιωματούχοι του MND [Υπουργείο Εθνικής Ασφαλείας]  με κατηγόρησαν για … ουαχαμπισμό, μόνο και μόνο επειδή μιλούσα αραβικά και δούλευα για τους Άραβες… Δεν είμαι σίγουρη αν το προσωπικό του υπουργείου καταλάβαινε καν την έννοια του ουαχαμπισμού.

Όμως οι χρήστες του Διαδικτύου δεν υποστηρίζουν πάντα την επέκταση των ελευθεριών σε όλους τους τομείς. Είναι τόσο μεγάλη η δύναμη του “μάντρα” της κυβέρνησης ότι “η δημοκρατία δεν γίνεται σε μία ημέρα” – ούτε καν σε είκοσι χρόνια ανεξαρτησίας – που πολλοί έχουν υιοθετήσει σχετικιστικές στάσεις για τα μέσα ενημέρωσης και άλλες ελευθερίες. Κάτω από ένα βίντεο στο YouTube για την τελευταία ολοκληρωμένη αναφορά για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Τουρκμενιστάν που κατετέθη στον ΟΗΕ, διάφοροι χρήστες συζητούν για τους περιορισμούς στην ενημέρωση στη χώρα. Ένα χρήστης, ο Emir3839, πιστεύει [ru] ότι η κυβέρνηση έχει το “κυριαρχικό δικαίωμα” να περιορίζει την ενημέρωση για λόγους “εθνικής ασφαλείας”:

сайты во всех цивилизованных странах мира контролируются и при надобности блокируются. если правительство Т-ана решило, что те или иные сайты могут нести опасность целостности или безопасности Т-ана, то это их суверенное право обезопасить себя и своих граждан.

Όλα τα πολιτισμένα έθνη του κόσμου παρακολουθούν ιστοσελίδες και μπλοκάρουν την πρόσβαση σε κάποιες από αυτές αν χρειαστεί. Εάν η κυβέρνηση του Τουρκμενιστάν αποφασίσει ότι κάποιες ιστοσελίδες συνιστούν απειλή για την ακεραιότητα και την ασφάλεια του Τουρκμενιστάν, είναι κυριαρχικό τους δικαίωμα να προστατεύσουν [τη χώρα] και τους κατοίκους της [μπλοκάροντας τις ιστοσελίδες].

Με την σκέψη για την εν δυνάμει ενεργειακή συνεργασία με το Τουρκμενιστάν να μεγαλώνει στο μυαλό των ασκούντων πολιτική στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, η Δύση πιθανότατα συμφωνεί κουνώντας νηφάλια το κεφάλι της.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.