Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η ένωση του Kholoud Succarieh και της Nidal Darwich στις 17 Ιανουαρίου 2013, υπήρξε ο γάμος που γιορτάστηκε περισσότερο από κάθε άλλον στο Λίβανο, αφού έγινε δεκτός ως μία πολυαναμενόμενη εν δυνάμει επαναστατική εξέλιξη.
Σε μία χώρα όπου δεν υπάρχει η δυνατότητα μη θρησκευτικού, κοσμικού γάμου, το ζευγάρι γιόρτασε κάτι που θα μπορούσε να είναι ο πρώτος πολιτικός γάμος σε Λιβανέζικο έδαφος, εάν είχε αναγνωριστεί από την κυβέρνηση. Αυτό αναζωπύρωσε το δημόσιο διάλογο σχετικά με τον πολιτικό γάμο, τον οποίο πολλοί ζητούν εδώ και δεκαετίες.
Στο Λίβανο, τα ζητήματα οικογενειακής κατάστασης διαχειρίζονται οι θρησκευτικές αρχές. Αυτά περιλαμβάνουν την επιμέλεια του παιδιού σε περίπτωση διαζυγίου, κληρονομικά και θέματα γάμου, και βέβαια περιπλέκει την ένωση ανάμεσα σε μέλη διαφορετικών θρησκειών. Για χρόνια, μέλη της κοινωνίας των πολιτών απαιτούσαν χωρίς αποτέλεσμα τη δυνατότητα πολιτικού γάμου, μέχρις ότου ο Succarieh και η Darwich αμφισβήτησαν το κατεστημένο ισχυριζόμενοι ότι η τέλεση πολιτικού γάμου είναι δυνατή μέσα στα όρια του τωρινού νομικού πλαισίου.
Η νύφη και ο γαμπρός βασίζουν τον ισχυρισμό τους σε διάταξη του με αριθμό 60 Διατάγματος του σχετικού νόμου του 1936, το οποίο αναφέρει ότι Λιβανέζοι πολίτες που δεν ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο θρησκευτικό δόγμα εμπίπτουν στο αστικό οικογενειακό δίκαιο που διαχειρίζεται το κράτος. Αφού εκτέλεσε τα διαδικαστικά της διαγραφής του θρησκευτικού τους δόγματος από τα προσωπικά τους έγγραφα, το ζευγάρι έκανε όλη την απαραίτητη γραφειοκρατική διαδικασία, συμπεριλαμβανομένης της δημοσίευσης της πρόθεσης τέλεσης γάμου και υπέγραψε όλα τα σχετικά έγγραφα παρουσία συμβολαιογράφου, και τελικά υπέβαλε το γάμο τους στο Υπουργείο Εσωτερικών αναμένοντας την επίσημη ανακοίνωση του.
Η είδηση του γάμου τους έγινε πρωτοσέλιδο και ακολούθησε ακόμα ένα μικρό βήμα προς τον πολιτικό γάμο: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Michel Sleiman επανειλημμένα δήλωσε υπέρμαχος του πολιτικού γάμου. Έγραψε στο Twitter:
@SleimanMichel: Κάποιοι πολιτικοί αντιτίθενται στον #civilmarriageleb [πολιτικός γάμος στο Λίβανο] αλλά αυτό δεν θα αλλάξει τα πιστεύω μου ούτε θα με αποτρέψει από το να ακολουθήσω το σωστό δρόμο
Αυτά τα λόγια έτυχαν πολύ θετικής υποδοχής από εκείνους, τόσο στο Λίβανο όσο και στο εξωτερικό, που τα περίμεναν πολύ καιρό. Ο χρήστης @Ramez Kozma έγραψε:
@RamezKozma: @SleimanMichel Αγαπητέ πρόεδρε Sleiman: εκατομμύρια Λιβανέζοι μετανάστες του εξωτερικού είναι περήφανοι που σε έχουν πρόεδρο…
Και κάποιες σκέψεις από την @MyriamSfn:
@MyriamSfn: @SleimanMichel Ο πολιτικός γάμος δεν είναι υποχρέωση. Αυτοί που δεν τον θέλουν μπορούν να αφήσουν την ευκαιρία σε αυτούς που τον θέλουν! Είναι καιρός να έρθει και στο Λίβανο
Ο χρήστης @JadBaroudi έγραψε στο Twitter:
@JadBaroudi: Μπορεί να μην επιθυμείς να τελέσεις τον
#CivilMarriageLEB, αλλά έχεις καθήκον σαν Λιβανέζος πολίτης να υποστηρίξεις το δικαίωμα των άλλων να τον τελέσουν!
Ο blogger Gino έτρεξε μία δημοσκόπηση ρωτώντας τον κόσμο αν είναι υπέρ ή κατά του πολιτικού γάμου στο Λίβανο. Το 92.51% των αναγνωστών του ήταν υπέρ. Ο @MannounM ελπίζει ότι ήρθε η ώρα:
@MannounM: Ο πολιτικός γάμος είναι θεμελιώδες και αναντίρρητο δικαίωμα το οποίο πρέπει να δοθεί στους Λιβανέζους. Η ώρα για τον #civilmarriageleb ήρθε!
Ωστόσο, η μάχη δεν κερδήθηκε ακόμα. Το Υπουργείο Εσωτερικών παρέπεμψε το γάμο του Kholoud Succarieh και της Nidal Darwich στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίο και τον απέρριψε. Επιπρόσθετα, ο πρωθυπουργός Nagib Mikati δήλωσε ότι δεν υπήρχε λόγος να συμμετέχει σε “άχρηστες δημόσιες συζητήσεις” για τον πολιτικό γάμο σε αυτή τη χρονική στιγμή. Όπως πολλοί, ο blogger του Lebanese Voices εξέφρασε τη λύπη του για το γεγονός ότι ο πολιτικός γάμος δεν κατάφερε να περάσει στην κυβερνητική ατζέντα μέχρι τώρα:
(…) ένας νόμος που επιτρέπει στους ανθρώπους να αγαπούν, να αναμειγνύονται και που μειώνει τον σεχταρισμό, θα προκαλούσε τρομερή σύγχυση στους εκλογικούς μας νόμους για την κυβέρνηση, και συνεπώς για να προστατευθούν οι βουλευτικές έδρες των εξοχοτάτων, ο πολιτικός γάμος αποσύρθηκε από την ατζέντα της τελευταίας συνεδρίασης και μπήκε για μία ακόμη φορά στο αρχείο! Επειδή ο “Mikati [βλέπει] τη συζήτηση για τον πολιτικό γάμο άχρηστη μπροστά στην πολιτική παράλυση”, απαντάω: Αγαπητέ @Najib_Mikati, είναι δικαίωμα μου να παντρευτώ στη χώρα στην οποία πληρώνω φόρους, όχι στα θρησκευτικά της ιδρύματα. Είμαι Λιβανέζος, όχι μία σέχτα.
Η ιδέα του πολιτικού γάμου απερρίφθη επίσης από πολλούς άλλους εξέχοντες ηγέτες, περιλαμβανομένου του Μεγάλου Μουφτή του Λιβάνου, Kabbani, που εξέδωσε και φατβά εναντίον του. Οι αντιδράσεις στο διαδίκτυο δεν ήταν ιδιαιτέρως θετικές:
@jeanassy: Δεν είμαι σίγουρος αν είμαστε στο 2013 ή το 1013! Χάρη στο Μουφτή Qabbani! #CivilmarriageLeb Lebanon
ούτε η @pamoula είναι αισιόδοξη:
@pamoula: #civilmarriageleb δεν θα συμβεί, δεν θα το επιτρέψουν οι θρησκευτικές προσωπικότητες, και οι πολιτικοί δεν θα τους πουν ποτέ όχι, τους χρειάζονται
Από το 2009, οι Λιβανέζοι έχουν τη δυνατότητα να διαγράψουν την αναφορά στη θρησκεία πάνω στα δελτία ταυτότητας. Έως τώρα είχε παραμείνει πρακτικά μία συμβολική χειρονομία. Ωστόσο, αν η κυβέρνηση αναγνωρίσει ποτέ τον προαιρετικό πολιτικό γάμο, χιλιάδες μπορεί σύντομα να ακολουθήσουν το παράδειγμα τους, και τελικά να μπορέσουν να παντρευτούν στο Λίβανο χωρίς να πρέπει να ταξιδεύουν στο εξωτερικό για μία τελετή πολιτικού γάμου, όπως πολλοί έχουν πράξει τα τελευταία χρόνια (με την κοντινή Κύπρο να είναι ο δημοφιλέστερος προορισμός). Σε ένα ευρύτερο πολιτικό και εθνικό επίπεδο, αυτό θα σημαίνει επίσης ότι το κράτος θα αναγνωρίσει επιτέλους τους πολίτες του εκτός της επιβαλλόμενης δομής της θρησκευτικής ένταξης. Δεν μπορεί να υπερτονιστεί πόσο σημαντικό επίτευγμα θα μπορούσε να είναι αυτό. Ή ίσως θα ήταν αρκετό να αναφερθεί απλά η φράση που ανέγραφε το πανό που κρατούσαν συμμετέχοντες σε μία διαδήλωση υπέρ του πολιτικού γάμου: “civil marriage not civil war” (πολιτικός γάμος όχι εμφύλιος πόλεμος).
Όποιος το επιθυμεί μπορεί να συμμετέχει στην διαδικτυακή συλλογή υπογραφών [ar] ζητώντας τη δυνατότητα πολιτικού γάμου στο Λίβανο.