Αυτό το άρθρο αποτελεί μέρος του ειδικού μας αφιερώματος Η Ευρώπη σε κρίση.
Αυτοαποκαλούνται ως “τα παδιά” του κινήματος των Αγανακτισμένων, παρότι στην πλειοψηφία τους είναι άνω των 60 ετών, συνταξιούχοι, “iaios” (παππούδες και γιαγιάδες, στα καταλανικά) και είναι βετεράνοι του μακροχρόνιου ακτιβισμού.
Οι Celestino Sánchez, Antonia Jover, Adrián Rísquez και Rosario Cunillera είναι μερικά από τα μέλη των “Iaioflautas”, μίας κολεκτίβας που δημιουργήθηκε στη Βαρκελώνη πέρυσι τον Οκτώβριο, ανάμεσα στους χώρους κατασκήνωσης της Plaza Catalunya. Στόχος τους είναι να στηρίξουν τη νεολαία με το δικό τους τρόπο. Αλλά, όπως λένε, ο αγώνας είναι ο ίδιος: “για μία αξιοπρεπή δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη ενάντια στις συνωμοσίες τραπεζιτών και πολιτικών.”
Οι “iaioflautas,” των οποίων το όνομα δημιουργήθηκε σε αλληλεγγύη με τους “perroflautas” (αλήτες των υπονόμων) – ένας υποτιμητικός όρος τον οποίο ο πρόεδρος της Μαδρίτης χρησιμοποίησε για να αναφερθεί στους νεαρούς καταληψίες – συνδυάζουν κάποιες από τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν κατά του Φράνκο, με εργατικά συνδικάτα και σε τοπικούς ή αριστερούς αγώνες, με τη μάθηση νέων τεχνολογιών. Δηλαδή, διοργανώνουν μία “άμεση δράση” στο δρόμο μία φορά το μήνα, σχεδόν στα κρυφά, και δεν την ανακοινώνουν στο λογαριασμό του Twitter τους, @iaioflautas, ή το blog [es] τους μέχρι αυτή να έχει ήδη αρχίσει. Με αυτόν τον τρόπο, αποφεύγουν τα προβλήματα με την αστυνομία.
Η πρώτη δράση πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο, όταν έκαναν κατάληψη ενός γραφείου της τράπεζας Santander στη Βαρκελώνη. Η πιο πρόσφατη, που ονομάστηκε “Επιχείρηση #RebelionBus,” συνέβη την Τετάρτη, 1η Φεβρουαρίου. Περίπου 70 “yayos” (παππούδες και γιαγιάδες) έδωσαν ραντεβού στο κέντρο της καταλανικής πρωτεύουσας και “κατέλαβαν” ένα λεωφορείο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταχρηστική αύξηση των ναύλων στα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς.
Επέλεξαν τη γραμμή 47, εις μνήμη του οδηγού λεωφορείου και συνδικαλιστή Manuel Vital [es], ο οποίος κατέλαβε ένα λεωφορείο αυτής της γραμμής το Μάιο του 1978 για να αποδείξει πως μπορούσε με αυτό να φτάσει στη γειτονιά του. Τα ακόλουθα είναι ένα μέρος μίας σειράς από tweet, τα οποία ξεκίνησαν να γράφουν πριν από μερικές ημέρες με τη βοήθεια νεαρών ακτιβιστών:
30 Ιανουαρίου:
@iaioflautas: #eldía1F los @iaioflautas vamos a hacer algo muy loco. (puenting…como que no). Filosofía #occupy 99% ¿Le dais un meneito? Gracias!
@iaioflautas: την #1Φεβ οι @iaioflautas θα κάνουν κάτι πραγματικά τρελό. (μπάντζι τζάμπινγκ…ναι καλά!). Φιλοσοφία #occupy 99%. Θα το μοιραστείτε; Ευχαριστούμε!
@celescolorado: Miércoles 1 por la mañana nueva travesura de @iaioflautas, síguenos
31 Ιανουαρίου:
@iaioflautas: Tic-tac, tic-tac…cuenta atrás para una travesura más. Será #eldia1f ¡especuladores, os vais a enterar! Somos el 99%. No olvidamos.
1 Φεβρουαρίου:
@iaioflautas: En marcha! Hoy será un día largo. No olvidéis el bocadillo, medicaciones varias… Hoy entramos en acción. ¡Atentos!
@iaioflautas: Calentando motores, q frío que hace!
@iaioflautas: Hemos ocupado un autobús, el 47, en pl. Catalunya. Somos más de 70 @iaioflautas, la acción ha empezado, seguidnos en #rebelionbus
@iaioflautas: [Calle] Industria con Sardenya. Que se escuche: rechazamos las reducciones de tarifas y el plan de recortes salariales #rebelionbus
@iaioflautas: Aquí podéis ver algunas fotos de #rebelionbus. Vamos por Ronda Guineueta. Estamos ocupando el bus 47 http://www.iaioflautas.org/2012/02/operacio-rebelionbus/
@iaioflautas: Bueno, el trayecto de ida ha acabado. Ahora, volviendo para la Plaza Catalunya. Sobre las 12:30 haremos una asamblea allí #rebelionbus
@iaioflautas: Final del trayecto mañanero de la #rebelionbus. La lucha continúa con #yonopago esta tarde. pic.twitter.com/8GaRmzSw
@celescolorado: En la asamblea final en pz. Catalunya @iaioflautas hemos cantado el cumpleaños feliz a un compañero, Manolo González cumplía 80 años
@celescolorado: Στην τελευταία συνέλευση στην Pl. Catalunya, οι @iaioflautas τραγουδήσαμε χρόνια πολλά στο σύντροφο Manolo González, που έκλεισε τα 80
Και εδώ είναι το βίντεο που κατέγραψαν και επεξεργάστηκαν στο @15Mbc_tv:
Η επιχείρηση #RebeliónBus είχε προετοιμαστεί μια εβδομάδα πριν, κατά τη διάρκεια μίας συνάντησης που παρακολούθησα. Είχα ακολουθήσει τους Iaioflautas για κάμποσο καιρό στο διαδίκτυο και ήθελα να τους γνωρίσω. Εκεί οριστικοποίησαν τις λεπτομέρειες της δράσης και άρχισαν να σχεδιάζουν την “αταξία” που θα πραγματοποιήσουν το Μάρτιο. Αυτό είναι ένα μέρος του τι μου είπαν μερικοί από αυτούς:
Celestino Sánchez, 61 χρονών:
El 15M representó para gente como nosotros una especie de aire fresco. La situación ha cambiado y hay un nuevo escenario y tenemos que volver a aprender. Eso no quiere decir que nuestro pasado no sirva, pero las cosas son diferentes. Por ejemplo, hace diez años era impensable que se convocara a través de las redes sociales la ocupación de la plaza Catalunya. Se decía que la gente joven no hacía nada, y hace, hace mucho. La gente de las generaciones futuras vivirá peor que la del pasado, ese es otro cambio. Lo que creo que no ha cambiado son los objetivos: una sociedad en las que las personas podamos vivir libremente, que tengamos vivienda, transporte, que estudiemos. Eso lo queríamos hace treinta años y ahora también, sigue siendo vigente.
Antonia Jover, 72 χρονών:
Me gusta mucho esta forma de lucha, porque pienso que es una forma directa y, además, responde a la concepción que siempre he tenido de la democracia. La democracia es poder del pueblo, ningún gobierno puede ser democrático, porque los gobiernos son represivos. La verdadera democracia está en el pueblo y en la vigilancia del pueblo de que los gobiernos cumplan lo que prometen. Los iaioflautas podemos aprovechar las experiencias que teníamos del franquismo. Entonces los que queríamos una sociedad democrática teníamos un enemigo común, el franquismo, un sistema bárbaro y represivo. Y ahora, ¿por qué no hacer una misma experiencia de la unidad contra los especuladores y los financieros? Nos afecta al 99% de la población y sólo es el 1% el que se beneficia. Ésta es la idea.”
Adrián Rísquez, 77 χρονών:
En los iaioflautas me siento muy bien. Llevo cinco años encerrado en la Federación de Asociaciones de vecinos hablando de la sanidad sin salir a la calle y como nuestra trayectoria fue en la calle, dentro de los locales no me aguantaba. Con los iaios hacemos lo que me gusta, en la calle, porque lo hicimos en aquellos tiempos y lo estábamos echando en falta. Decíamos que era necesario que la juventud saliera a la calle, pues ya está en la calle y ahora lo que tenemos que hacer es estar con ellos, que ellos aprendan de nosotros y nosotros de ellos. No se puede estar en casa porque las cosas que tenemos no las hemos conseguido en casa. La sanidad pública se consiguió en la calle y tenemos que conseguir en la calle para que no nos la quiten.
Rosario Cunillera, 66 χρονών:
Todo empezó cuando fuimos a la plaza Catalunya a ver a los jóvenes y saber qué pensaban. No entramos en su lucha, porque, para mí, era totalmente diferente a cuando vine a Barcelona, a los 18 años, a luchar contra Franco. Pero fue un impulso nuevo. Ellos van a encontrar su forma de luchar, pensé, con el Twitter y todo esto. Y me apunté a los iaioflautas y cada vez que hay algo de los jóvenes, procuramos ir. Los jóvenes del 15M nos han dado un poco de ilusión y eso es algo que nos faltaba a la gente mayor.
Αυτό το άρθρο αποτελεί μέρος του ειδικού μας αφιερώματος Η Ευρώπη σε κρίση.