Ως μέρος της συνεργασίας μας με τo Syria Deeply συν-δημοσιεύουμε μία σειρά από άρθρα που καταγράφουν φωνές των πολιτών που βρέθηκαν ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά, μαζί με απόψεις συγγραφέων από όλο τον κόσμο για την σύγκρουση. 

Παρακάτω βρίσκεται μια συνομιλία μεταξύ του Συρίας Deeply και μιας Σύριας φοιτήτριας πανεπιστημίου. Είναι από μια συντηρητική σουνιτική οικογένεια στο Χαλέπι. Ελπίζει να φύγει από τη χώρα, αλλά πρώτα έπρεπε να πάρει διαβατήριο από την εγγεγραμμένη διεύθυνση κατοικίας της οικογένειάς της στην Ιντλίμπ. Μας είπε τις παρατηρήσεις της για τη διαδρομή μεταξύ Χαλεπίου και Ιντλίμπ:

Ο οδηγός μας πήγε στην Ιντλίμπ από όλα τα “απελευθερωμένα” χωριά. Περάσαμε από ένα χωριό ονόματι Kafar Halab, το οποίο έχει έναν μεγάλο λόφο κοντά. Τα τοπία εκεί ήταν εκπληκτικά όμορφα. Θέλω να αγοράσω ένα σπίτι εκεί μετά την επανάσταση…

Υπήρχε γκράφιτι παντού, από όπου περνούσαμε. Μερικά υποστηρίζουν το καθεστώς και άλλα υποστηρίζουν την αντιπολίτευση. Καθένα τους προσπαθεί να σβήσει το άλλο και να γράψει στη θέση του. Είναι πολύ παιδιάστικο. Δεν μπορείς ποτέ να εμπιστευτείς κανένα τους.

Είδα το αρτοποιείο shamsin στο δρόμο μου και μπροστά του υπήρχε ένα απίστευτο πλήθος. Υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι, που τσακώνονταν και έσπρωχναν ο ένας τον άλλον για ψωμί. Τότε είδα το συγκρότημα εστιατορίων Magic Land. Έχει μια πινακίδα, που γράφει τώρα: “Είμαστε ένα έθνος, στο οποίο ο Αλλάχ έδωσε την υπερηφάνεια του Ισλάμ”.

Περάσαμε από ένα σημείο ελέγχου του Ελεύθερου Συριακού Στρατού και στη συνέχεια φτάνουμε στη διασταύρωση Ικάρντα, όπου βρισκόταν το σημείο ελέγχου του ισλαμικού τζιχαντιστικού Μετώπου Αλ Νούσρα. Παραδόξως, μας ήταν καλοί. Ίσως είδαν τη χιτζάμπ και τα σεμνά ρούχα μου και το σεβάστηκαν. Περάσαμε από τις κωμοπόλεις Μπινίς και Ταφτανάζ, αμφότερες στόχοι ισχυρών εναέριων βομβαρδισμών, ωστόσο, η ζωή εξακολουθεί να είναι φυσιολογική εκεί και οι άνθρωποι φαίνεται να μην ενοχλούνται καθόλου από το να ζουν υπό βομβαρδισμούς. Επιμένουν να μην φεύγουν από τα σπίτια τους. Μερικές κοπέλες φοιτήτριες από το Μπινίς μπήκαν στο όχημά μας και μας έλεγαν τις ιστορίες τους για το πώς πηγαίνουν καθημερινά στην Ιντλίμπ για τις διαλέξεις τους, φοβούμενοι ότι μια ρουκέτα, μια βόμβα-βαρέλι ή μια βόμβα σε αυτοκίνητο θα τις σκοτώσει…

Τελικά φτάσαμε στην Ιντλίμπ, αλλά το διαβατήριό μου δεν ήταν ακόμη έτοιμο. Περιπλανήθηκα και ήπια ένα τσάι κοντά στο παζάρι. Έχουν ένα ωραίο σουκ (σκεπαστή αγορά), το οποίο είναι ακριβώς μικρότερο αντίγραφο του παλιού μας σουκ στο Χαλέπι. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι και η ζωή ήταν πολύβουη εκεί, όπως ήταν στο Χαλέπι πριν από τη μεγάλη πυρκαγιά στην παλιά πόλη και το ιστορικό παζάρι πριν από δύο μήνες. Αγόρασα πατατάκια Derby (μια πολύ διάσημη συριακή μάρκα πατατάκια) και ο πωλητής άρχισε να συνομιλεί μαζί μου, όταν άκουσε την χαλεπιώτικη προφορά μου.

Με ρώτησε για την κατάσταση στο Χαλέπι και απάντησα ότι δεν είναι ακόμα καλά. Απάντησε λέγοντας ότι, όταν τους βομβάρδιζαν στην Ιντλίμπ, στο Χαλέπι ακόμα κάναμε μπάρμπεκιου και τρώγαμε κεμπάπ! Εκνευρίστηκα και έφυγα από το μέρος.

Χαλέπι, Συρία. 28 Δεκεμβρίου 2012 – Άνθρωποι συγκεντρώθηκαν γύρω από ένα φούρνο στο δρόμο. – Μετά την απώλεια νερού, καυσίμων και ηλεκτρικού ρεύματος σε περιοχές, που ελέγχονται από τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, οι Σύριοι προσπαθούν να συνεχίσουν την κανονική καθημερινότητα στο Χαλέπι κατά τη διάρκεια του Συριακού Εμφυλίου Πολέμου. (Πηγή: Mike Blacktoviche)

Αγόρασα λίγο ψωμί από εκεί για να το πάρω μαζί μου σπίτι, γιατί δεν υπάρχει ψωμί στο Χαλέπι. Πριν, φέρναμε μαζί μας πίσω γλυκά και άλλες πολυτέλειες από τα ταξίδια μας, αλλά τώρα ένα κομμάτι ψωμί έχει μεγαλύτερη αξία από ο,τιδήποτε άλλο…Κρατάω το ψωμί και με τα δύο χέρια σε ολόκληρο το δρόμο, σαν να ‘ναι θησαυρός. Στο δρόμο της επιστροφής στο Χαλέπι, στο μπροστινό κάθισμα του λεωφορείου βρισκόταν ένας πολύ δουλοπρεπής άντρας, ο οποίος χαιρετούσε κάθε σημείο ελέγχου, που σταματούσαμε. Τους “έγλειφε” είτε ήταν στρατός είτε αντάρτες.

Δεν μπορώ να περιγράψω πώς ράγιζε η καρδιά μου στο δρόμο, κάθε φορά που έβλεπα αυτούς τους ανθρώπους και την όμορφη χώρα μας να καίγονται παντού. Βαρέθηκα με όλη την προπαγάνδα, τα παλαμάκια, την ανάλυση και τα πάντα και από τις δύο πλευρές. Ό,τι είδα στο δρόμο ήταν αρκετό για μένα.

Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να ζήσουν!