- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Ψηφιακή Ελευθερία: Αρχές και Έννοιες

Κατηγορίες: Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Αίγυπτος, Ανάπτυξη, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Εκπαίδευση, Ελευθερία του Λόγου, Μέσα των πολιτών, Τεχνολογία, Ψηφιακός ακτιβισμός, GV Advocacy

AFTEwide [1]

Τον Φεβρουάριο, το Αιγυπτιακό Ινστιτούτο για την Ελευθερία της Σκέψης και της Έκφρασης [2] δημοσίευσε την πρώτη του δήλωση για την ψηφιακή ελευθερία, μια απλή έρευνα για την πρόταση ορισμών για τα ψηφιακά δικαιώματα και σχετικές αρχές, τις οποίες το κείμενο συνοψίζει ως: παγκόσμια πρόσβαση, ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης, το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα, καθώς και το δικαίωμα στην ανάπτυξη και την καινοτομία.

Το κείμενο ορίζει την αρχή της παγκόσμιας πρόσβασης, περιλαμβάνουσα την παγκόσμια πρόσβαση και στην τεχνολογία και στην πληροφορία, λαμβάνοντας επίσης υπ’ όψιν και άλλους σχετικούς παράγοντες, όπως το κόστος και η ποιότητα των διαθέσιμων υπηρεσιών επικοινωνίας σε συνδυασμό με την καταλληλότητα για όλους τους ανθρώπους και ακόμα και τις άδειες που χρειάζονται για να λειτουργήσουν και να χρησιμοποιηθούν δίκτυα επικοινωνιών. Η έρευνα συνοψίζει την αρχή της παγκόσμιας πρόσβασης ως:

“حق جميع الأفراد في الاستمتاع بالاتصالات وتقنية المعلومات، عن طريق التقليل من الحواجز، المسافة، والتكلفة وكذلك قابلية تلك ألأنظمة للاستعمال من قبل الجميع، وهناك أكثر من صورة للإتاحة، حيث يمكن -على سبيل المثال- تناول حق المعاقين في إتاحة استخدام وسائل الاتصالات والإنترنت وتوفير الأجهزة اللازمة لذلك، أو حق الأطفال في الريف والمناطق الفقيرة في التعليم الخاص بتقنية المعلومات.”

Το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να χρησιμοποιεί την τεχνολογία επικοινωνίας και πληροφορίας με μέσα που ελαττώνουν τα εμπόδια και τα κόστη, σε συνδυασμό με την προώθηση της χρήσης από όλους. Η παγκόσμια πρόσβαση συμπεριλαμβάνει ένα εύρος αντικειμένων, όπως για παράδειγμα, το δικαίωμα των αναπήρων να χρησιμοποιούν την τεχνολογία επικοινωνίας και το Διαδίκτυο και να τους παρέχεται ο απαραίτητος εξοπλισμός και το δικαίωμα των παιδιών που ζουν σε αγροτικές ή υποβαθμισμένες περιοχές να λαμβάνουν εκπαίδευση σχετικά με την τεχνολογία της πληροφορίας.

Το κείμενο επίσης συζητεί το θέμα της ψηφιακής ιδιωτικότητας και τους κινδύνους στους οποίους μπορούν οι χρήστες να εκτεθούν από κυβερνήσεις, παρόχους υπηρεσιών και κακόβουλο λογισμικό. Η ιδιωτικότητα στον ψηφιακό χώρο ορίζεται ως:

“حق الأفراد في التراسل دون مراقبة والحق في خصوصية بياناتهم الموجودة على الإنترنت ومنع فرض مراقبة من قبل حكومة دولة ما على مجموعات أو أفراد، أو غير ذلك من التصرفات التي تصدر عن حكومات أو شركات تجارية يمكنها أن تشكل انتهاكا لخصوصية الأفراد.”

Το δικαίωμα του καθενός να στέλνει μηνύματα και emails χωρίς να παρακολουθείται, το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα σε σχέση με τα δεδομένα που βρίσκονται αποθηκευμένα στο διαδίκτυο και την απαγόρευση της κυβερνητικής παρακολούθησης είτε ατόμων είτε ομάδων, όπως επίσης και την απαγόρευση παρόμοιας συμπεριφοράς από κυβερνήσεις ή ιδιωτικές εταιρείες που θα μπορούσαν να παραβιάσουν την ιδιωτικότητα ενός ατόμου.

Η έρευνα συμπεριλαμβάνει επίσης μια αρχή, η οποία σχετίζεται με την ελευθερία της έκφρασης και θεωρεί την πρόσβαση στο διαδίκτυο και τα ψηφιακά μέσα ως εργαλεία, τα οποία παρέχουν μια πλατφόρμα για την έκφραση της γνώμης και των σκέψεων από/προς όλους είτε είναι άτομα, ομάδες, δημοσιογραφικοί ή άλλοι οργανισμοί μέσων ενημέρωσης. Το έγγραφο περιγράφει την ελευθερία της έκφρασης στους ψηφιακούς χώρους ως:

“حق الأفراد والتجمعات في التعبير عن آرائهم بالطريقة والكيفية التي يريدونها عبر استخدام أي من أجهزة الاتصال بالإنترنت المتاحة، يجب أن ينظر إلى الإنترنت في إطار السياق المتكامل لحرية التعبير وعلى أنها ضمن سياق حرية الإنسان بشكل عام”

Το δικαίωμα μεμονωμένων ατόμων και οργανισμών να εκφράσουν τις απόψεις τους με τον τρόπο της επιλογής τους χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε τύπο συσκευής συνδεμένο στο Διαδίκτυο. Το Διαδίκτυο μπορεί να ιδωθεί μέσα σε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για την ελευθερία της έκφρασης και μέσα στο πλαίσιο της ατομικής ελευθερίας γενικώς.

Η τελική αρχή που συζητά η έρευνα είναι αυτή της ελευθερίας της χρήσης, ανάπτυξης και καινοτομίας, η οποία αναφέρεται στο freeware και τη φιλοσοφία του, καθώς και την ικανότητα της υποστήριξης της ψηφιακής ελευθερίας και της τεχνολογικής ανάπτυξης σε συνδυασμό με τις αρχές του ανοικτού λογισμικού, του ελεύθερου περιεχομένου και του υλικού ανοικτού κώδικα. Το κείμενο αναφέρεται σε αυτόν τον τομέα στο άρθρο 15 για την Διεθνή Συνθήκη στα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτισμικά Δικαιώματα [3] και τονίζει την αντιθετική συμπεριφορά ορισμένων κυβερνήσεων και εταιρειών. Επίσης σε αυτόν τομέα συζητείται η αδειοδότηση Creative Commons [4] σε σχέση με το ψηφιακό περιεχόμενο, προγράμματα, οδηγούς χρήσης και υλικό.

Πατήστε εδώ για να λάβετε την έρευνα για την ψηφιακή ελευθερία [5] [ar].