Στο πλαίσιο της συνεργασίας μας με το Syria Deeply, δημοσιεύουμε μια σειρά άρθρων, που αποτυπώνουν τις φωνές των αμάχων εν μέσω διασταυρούμενων πυρών, μαζί με προοπτικές για τη σύγκρουση από συγγραφείς σε όλο τον κόσμο.
Μααρέτ Μισρίν, Συρία.
Ο Omar, πρώην φοιτητής μάρκετινγκ σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο στη Δαμασκό, ζει μια ζωή, που ποτέ δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Κατάγεται από την Ιντλίμπ, μια από τις μικρότερες πόλεις της Συρίας στην καρδιά των βορειοδυτικών ελαιώνων. Τώρα ζει στη γραμμή του πυρός ως ακτιβιστής μέσων ενημέρωσης καταγράφοντας τη βία και συνοδεύοντας στο έδαφος της Συρίας ξένους δημοσιογράφους και εργαζόμενους στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο ρόλος των ακτιβιστών των μέσων ενημέρωσης έχει ανθίσει στη Συρία. Για πολλούς νέους επαναστάτες, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να υπηρετήσουν στην εξέγερση είναι να γίνουν ουσιαστικά πλανόδιοι εικονολήπτες, να απαθανατίζουν σκηνές στη μάχη και να τις δημοσιεύουν σε ένα παγκόσμιο κοινό. Πολλοί γίνονται συντονιστές ξένων ειδήσεων ως πηγή εισοδήματος. Ο Omar δεν ζήτησε χρήματα. Ήταν απλώς χαρούμενος που είχε έναν επαγγελματία δημοσιογράφο, ειδικά έναν με συριακές ρίζες, να τον συνοδεύει στη βόλτα.
Στην επαρχία Ιντλίμπ, όπου ο Omar κάνει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του, το καθεστώς Άσαντ έχει διατηρήσει τον έλεγχο της μεγάλης πόλης, αλλά έχασε το γύρω έδαφος. Ο στρατός, οι δυνάμεις ασφαλείας και τα παράτυπα μέλη της πολιτοφυλακής, ή Shabiha, έχουν αποσυρθεί στην πρωτεύουσα της επαρχίας. Η ίδια η πόλη έχει διογκωθεί σε αριθμό από 200.000 σε 750.000, καθώς οι αντάρτες, που μάχονται για τον έλεγχο των πόλεων και των χωριών στην Ιντλίμπ, έχουν στείλει τις οικογένειές τους σε σχετική ασφάλεια. Δεν μπορούν να εκφραστούν ανοιχτά εκεί, αλλά είναι απαλλαγμένοι από τους βομβαρδισμούς του καθεστώτος και τις αεροπορικές επιδρομές, που σφυροκοπούν τις περιοχές, που κατείχαν οι αντάρτες.
Ο Omar, ο οποίος έχει το παρατσούκλι Abu Al Huda, έχει απομνημονεύσει την τοπογραφία της επαρχίας Ιντλίμπ χαρτογραφώντας τους αγροτικούς δρόμους και τα χωριά της κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Ζωντανός ξεναγός, επισημαίνει τις μάχες ορόσημο για τις στρατιωτικές βάσεις στην ύπαιθρο και τονίζει τις συνέπειες των χτυπημάτων MiG και των βομβών-βαρέλι.
«Επιβαίνεις σε αμάξι μάρτυρα», είπε, εξηγώντας ότι η τρύπα στο κάθισμα του οδηγού έγινε από τη σφαίρα, που σκότωσε τον 27χρονο αδερφό του, Mouayad Al Ghafeer, τον Ιούνιο. Ο Omar είχε το δικό του αυτοκίνητο, αλλά το έκλεψαν πριν από μερικούς μήνες άλλοι αντάρτες ή ίσως μια ένοπλη συμμορία απατεώνων. Είναι συνεχώς σε επιφυλακή για το όχημα και οι φίλοι του τον ειδοποιούν, όταν βλέπουν την ίδια μάρκα και μοντέλο στο δρόμο.
«Ήταν το αυτοκίνητό μου πριν από την επανάσταση, που πλήρωσα με τον ιδρώτα του προσώπου μου», είπε.
Ο Mouayad, ο νεκρός αδερφός του, είναι θαμμένος στη φάρμα των γονιών του, που βρίσκεται σε έναν οικισμό ακριβώς έξω από την πόλη Ιντλίμπ. Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα βρισκόταν ο φρέσκος τάφος του Abdullah Allawi, ο οποίος σκοτώθηκε στις 27 Δεκεμβρίου, ώρες πριν φτάσουμε, μετά από μάχη με τις δυνάμεις του συριακού στρατού σε ένα σημείο ελέγχου στα περίχωρα της Ιντλίμπ. Οι αντάρτες είπαν ότι ο στρατός μπήκε στο προπύργιο τους αναζητώντας αποστάτες και άνοιξε πυρ κατά του Abdullah, ο οποίος ήταν 25 ετών και είχε δύο παιδιά, και στη συνέχεια υποχώρησε μετά τη μάχη. Το βίντεο της μάχης είναι παρακάτω:
Ο Omar κατέγραψε την μάχη και συγκέντρωσε το υλικό αργότερα εκείνο το βράδυ κοινοποιώντας τις ωμές σκηνές στους αντάρτες, που στριμώχνονταν γύρω από το φορητό υπολογιστή του, βλέποντας τον εαυτό τους σε δράση. Προχωρώντας από αγρόκτημα σε αγρόκτημα στον ίδιο δρόμο όπου έλαβε χώρα η πολύνεκρη μάχη ώρες νωρίτερα, οι αντάρτες δείπνησαν σε ένα από τα οικογενειακά τους σπίτια. Οι πατέρες τους έλαμπαν από περηφάνια για την δόξα των γιων τους στη μάχη.
Οι πατέρες προσπάθησαν να δώσουν τις συμβουλές τους για τους σχηματισμούς μάχης, όπως οι προπονητές ποδοσφαίρου στο περιθώριο, αλλά οι επαναστάτες αγνόησαν σε μεγάλο βαθμό τους ηλικιωμένους. Ένα καλώδιο ηλεκτρικού ρεύματος κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της μάχης και οι πατεράδες είπαν να το φτιάξουν μόνοι τους. Αλλά δεν υπήρχε επείγουσα ανάγκη, επειδή το ρεύμα σπάνια περνούσε από αυτές τις γραμμές αργά και η εξυπηρέτηση είχε σε μεγάλο βαθμό διακοπεί.
Μεταβαίνοντας σε ένα άλλο σπίτι (αυτό ανήκε σε έναν αξιωματικό του συριακού στρατού, αλλά τώρα θεωρείται λάφυρο πολέμου), χρησιμοποίησαν μια δορυφορική σύνδεση στο Διαδίκτυο για να ανεβάσουν τα βίντεο της ημέρας. Η σύνδεση ήταν ταχύτερη από ό,τι οι περισσότερες καλωδιακές υπηρεσίες στις ΗΠΑ. Τα τουφέκια καθαρίστηκαν και οι γεμιστήρες ανανεώθηκαν, καθώς οι μαχητές και οι ακτιβιστές χαλάρωσαν και συζητούσαν για το μέλλον.
Ο Omar ήταν απαισιόδοξος για το μέλλον προβλέποντας έναν κύκλο βίας μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ. «Θέλω να φύγω από τη Συρία όταν τελειώσει και να τελειώσω τις σπουδές μου», είπε. Αλλά επίσης διχαζόταν λόγω της σύνδεσής του με τη γη και τους ανθρώπους, ένας δεσμός που έχει γίνει βαθύτερος μέσα από το έργο του, το οποίο όχι μόνο απεικονίζει τη βία, αλλά εστιάζει και σε πιο ήπιες ιστορίες, όπως οι ανθρωπιστικές συνθήκες και η κατάσταση των αρχαιοτήτων της Συρίας.
Μακριά από τη βία, η ζωή είναι δύσκολη για όλους τους Σύριους. Οι αντάρτες και οι ακτιβιστές μέσων ενημέρωσης, όπως και ο υπόλοιπος πληθυσμός, αγωνίζονται να βρουν τρόφιμα και καύσιμα σε λογικές τιμές. Το ψωμί είναι ακριβό, αλλά διαθέσιμο.
Οι τιμές για τη βενζίνη, που χρησιμοποιείται για τις μεταφορές και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, κυμαίνονται μεταξύ 12 και 15 δολαρίων ανά γαλόνι σε μια περίοδο 24 ωρών. Πρατήρια καυσίμων δεν υπάρχουν πλέον σε μεγάλο μέρος της Συρίας. Η έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας καθιστά τις αντλίες άχρηστες, ενώ οι γραμμές παροχής για την αναπλήρωσή τους είναι εξαιρετικά αναξιόπιστες. Τα καύσιμα πωλούνται πλέον από πλανόδιους πωλητές και ιδιοκτήτες καταστημάτων, που δεν έχουν άλλα προϊόντα να προσφέρουν. Το ντίζελ ή το μαζούτ, που χρησιμοποιούνταν κυρίως για τη θέρμανση των σπιτιών, είναι πλέον μια πολυτέλεια που οι περισσότεροι Σύριοι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά. Οι νύχτες είναι κρύες και σκοτεινές και συχνά διακόπτονται από τους ήχους των βλημάτων του πυροβολικού, που εκτοξεύονται από την πόλη Ιντλίμπ στην ύπαιθρο.
Μερικοί μαχητές σηκώθηκαν νωρίς για να συμμετάσχουν σε μια μάχη κοντά, ενώ άλλοι, που κρατούσαν αγρυπνία κατά τη διάρκεια της νύχτας, κοιμήθηκαν για λίγο. Αφού ήπιε ένα μικρό ποτήρι τσάι και έπαιξε με τη γάτα του σπιτιού (την οποία όλοι οι Σύριοι αντάρτες φαίνεται να κρατούν), ο Omar κρατούσε το πιστόλι του και επανέλαβε τον επικίνδυνο καθημερινό του κύκλο: ταξίδια, μάχες και βίντεο στο Διαδίκτυο.