Μετανάστες: Κάτι παραπάνω από ένας αφηρημένος αριθμός

Αυτή η ανάρτηση αποτελεί τμήμα της σειράς μας για την Λατινική Αμερική: Mεταναστευτικά Tαξίδια [en, es] σε συνεργασία με το Βορειοαμερικανικό Κονγκρέσο για τη Λατινική Αμερική (NACLA). Μείνετε συντονισμένοι για περισσότερα άρθρα και ηχητικά podcasts.

Αυτό είναι το πρώτο μέρος της συνέντευξης με την Μεξικανή δημοσιογράφο Eileen Truax.

Η Μεξικανή δημοσιογράφος και συνεργάτης της ισπανόφωνης έκδοσης της Huffington Post Voices Eileen Truax [es] εξέδωσε πρόσφατα το βιβλίο “Dreamers: Η πάλη μίας γενιάς για το δικό της Αμερικάνικο Όνειρο”. Η σειρά Μεταναστευτικά Ταξίδια μίλησε στην Truax, η οποία μοιράστηκε τις γνώσεις της σχετικά με το το μεταναστευτικό νομοσχέδιο [en] που πέρασε πρόσφατα από την Αμερικανική Γερουσία, και εξήγησε γιατί οι “DREAMers” [en]-περισσότεροι από 65.000 νέοι που ήρθαν στις Η.Π.Α. σε παιδική ηλικία μαζί με τους μετανάστες γονείς τους και που παραμένουν καταγεγραμμένοι ως “χωρίς χαρτιά” – αποτελούν ένα τέλειο παράδειγμα ενός τμήματος της συνεισφοράς των μεταναστών στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Robert Valencia: Πείτε μας περισσότερα για το βιβλίο σας Dreamers. Τι σας ώθησε να γράψετε ένα τέτοιο βιβλίο;

Photo courtesy of Editorial Océano

Η φωτογραφία αποτελεί ευγενική παραχώρηση των Editorial Océano

Eileen Truax: Είναι γιατί είμαι και εγώ η ίδια μετανάστρια, γεννήθηκα στην Πόλη του Μεξικού και έχω ζήσει εννέα χρόνια στο Λος Άντζελες, όπου εργάστηκα για την La Opinión, την πιο επιδραστική ισπανόφωνη εφημερίδα της Αμερικής. Κατά τη διάρκεια της εργασίας μου εκεί, κάλυπτα θέματα σχετικά με την μετανάστευση, έτσι ανακάλυψα συναρπαστικές και συγκινητικές ιστορίες, κάποιες σχετιζόμενες με επιτυχίες, άλλες πολύ δραματικές. Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας, έμαθα για αυτό το μοτίβο, κυρίως για την ύπαρξη των παιδιών των μεταναστών ή αυτούς που αποκαλούμε DREAMers. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για εκείνους που κάλυπταν τις ειδήσεις, αλλά οι DREAMers ήταν πάντοτε εκεί. Σκέφτηκα πως ήταν απαραίτητο να ρίξουμε μία δεύτερη ματιά σε συγκεκριμένες ιστορίες αυτών των νέων, οι οποίοι διαθέτουν χαρακτηριστικά που τους διαφοροποιούν από τους υπόλοιπους μετανάστες. Πιστεύω ότι αυτός είναι ο τρόπος για να ανοίξουμε το δρόμο για ένα πιο ανθρώπινο μεταναστευτικό σύστημα. Είναι Αμερικάνοι, μόνο που τους λείπει ένα έγγραφο.

RV: Ακούμε πολλές φορές αντιμεταναστευτική ρητορική στα μέσα ενημέρωσης. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

ET: Για πολύ καιρό πίστευα ότι έφταιγε η έλλειψη ευαισθητοποίησης, αλλά τα τελευταία χρόνια διαπίστωσα ότι φταίει η απουσία μίας προσέγγισης στο πρόβλημα αυτό. Τείνουμε να μιλάμε για τη μετανάστευση συνολικά, σαν ένα γενικό πράγμα που ξαφνικά γίνεται κάτι αφηρημένο: 11 εκ. άνθρωποι. Ποια είναι όμως η μοναδικότητα αυτού του αριθμού; Ποια είναι η ανθρώπινη διάσταση του; Δεν μπορούμε να δώσουμε ψυχή σε μία αφηρημένη οντότητα. Για αυτό το λόγο, οφείλουμε να πούμε την ιστορία τουλάχιστον ενός μετανάστη.

Ας ξεχάσουμε το νούμερο των 11 εκατομμυρίων, ας μιλήσουμε για τον άνθρωπο που ήρθε στης Η.Π.Α. χωρίς χαρτιά και χωρίς καμία γνώση αγγλικών. Πώς αυτός ή αυτή καταφέρνει να επιβιώσει την πρώτη ημέρα αν δεν γνωρίζει κανέναν, δεν έχει ένα μέρος να κοιμηθεί ούτε κατέχει άδεια εργασίας; Αν πρόκειται για οικογένεια, πώς καταφέρνουν τα παιδιά τους, που δεν μιλούν αγγλικά, να πάνε σχολείο; Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να δούμε μία αλυσίδα από ιστορίες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι, καθώς και τις προσπάθειες τους να κατακτήσουν “τα μικρά Έβερεστ” που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Όταν κάποιος μπορέσει να κατανοήσει το δράμα της μετανάστευσης, η ευαισθησία ανθίζει. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ανθρώπινα πλάσματα που, τελικά, είναι και αυτοί που θα ωφεληθούν μίας μεταναστευτικής μεταρρύθμισης

RV: Η Janet Napolitano παραιτήθηκε από υπουργός Εσωτερικής Ασφαλείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας της είδαμε σημαντικά μέτρα για τους the DREAMers όπως η “αναβαλλόμενη δράση” [en], ένα διετές πρόγραμμα που τους δίνει τη δυνατότητα να αιτηθούν τη χορήγηση άδειας εργασίας. Πώς επηρεάζει η παραίτηση της το κίνημα υπέρ των μεταναστών;

ET: Πρέπει να λάβουμε δύο πράγματα υπόψη. Το πρώτο είναι ότι το μέγεθος των συνεπειών θα εξαρτηθεί από το πρόσωπο που θα διαδεχθεί τη Napolitano και αν θα δοθεί συνέχεια στις πολιτικές του Υπουργείου ή θα δούμε μία αλλαγή κατεύθυνσης. Θα εξαρτηθεί επίσης από το όραμα που θα έχει η διάδοχη ομάδα. Η δεύτερη παρατήρηση μου είναι ότι, παρόλο που η Napolitano ήταν πολύ μαχητική σε ορισμένα θέματα, βιώσαμε το μεγαλύτερο αριθμό απελάσεων στην πρόσφατη αμερικάνικη ιστορία- 400.000 απελάσεις το χρόνο δεν είναι μικρό νούμερο. Μιλάμε για επιτυχίες ή αποτυχίες σε αυτή τη διοίκηση. Ο Πρόεδρος Ομπάμα συντάχθηκε με το κίνημα των DREAMers και με το μεταναστευτικό κίνημα γενικότερα, αλλά είναι ο επικεφαλής της κυβέρνησης που έχει προβεί σε αυτές τις μαζικές απελάσεις. Πρέπει να περιμένουμε για να δούμε ποιος θα αναλάβει και κατά πόσο θα δούμε μία αλλαγή στην κατεύθυνση των τωρινών πολιτικών.

RV: H Ann Coulter, εξέχουσα προσωπικότητα του συντηρητικού κινήματος των Η.Π.Α, είπε ότι με τη νομιμοποίηση 11 εκατομμύριων ανθρώπων τίθεται σε κίνδυνο το μέλλον του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, υπονοώντας πως οι ωφελούμενοι θα ψηφίσουν υπέρ των Δημοκρατικών σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την υπερψήφιση του νομοσχεδίου. Είναι πιστεύετε συνετό να κατηγοριοποιηθεί μία κοινότητα ισπανόφωνων που σαφώς δεν είναι μονολιθική στις πολιτικές της προτιμήσεις; Ποια είναι η γνώμη σας για αυτό;

Eileen Truax, photo courtesy of René Miranda

Η Eileen Truax, ευγενική παραχώρηση του René Miranda

ET: Είναι παράλογο να μιλάμε για μεταναστευτική μεταρρύθμιση και ταυτόχρονα να εστιάζουμε την προσοχή μας στα πολιτικά κόμματα. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι η ανάγκη για μία μεταναστευτική μεταρρύθμιση που θα είναι δίκαιη από τη σκοπιά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ποινικού δικαίου, όχι απλά ένα κομματικό λάφυρο ή κέρδος για ένα συγκεκριμένο κόμμα. Αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, θα αδικήσουμε τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Το μεταναστευτικό ζήτημα πρέπει να βασίζεται στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. To να χρησιμοποιήσουμε 11 εκατομμύρια ανθρώπους σαν πολιτικό βραβείο δεν θα ήταν το σωστό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε σαν χώρα ή σαν κοινωνία και οι νομοθέτες δεν θα ασκούσαν σωστά τα καθήκοντα τους. Η μεταναστευτική μεταρρύθμιση πρέπει να στοχεύει να δώσει πολιτική ασφάλεια σε 11 εκατομμύρια ανθρώπους που βρίσκονται ήδη εδώ και συνεισφέρουν στην κοινωνία. Αλλά και εμείς σαν κοινωνία πρέπει να προστατεύουμε αυτούς που ζουν σε αυτήν. Τέτοιου είδους σχόλια παρεκκλίνουν από το στόχο της μεταρρύθμισης. Και επιπλέον, αυτή η ανησυχία είναι πρόωρη και καιροσκοπική, καθώς θα χρειαστεί να περάσουν 13 χρόνια από την έγκριση του νομοσχεδίου ώστε ο ωφελούμενος να αποκτήσει την υπηκοότητα.

RV: Έχουμε δει αντίθεση σε αυτό το νομοσχέδιο στη Βουλή των Αντιπροσώπων υπό την ηγεσία του Ρεπουμπλικανού John Boehner (R-OH). Μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι δεδομένης της πιθανότητας να “πεθάνει” η μεταρρύθμιση μέσα στη Βουλή;

ET: Αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να μιλήσουμε με βεβαιότητα, ούτε καν τα ίδια τα μέλη του Κογκρέσου δεν γνωρίζουν ακριβώς ποιες είναι οι προοπτικές αναφορικά με την προώθηση του νομοσχεδίου το επόμενο δίμηνο. Πιστεύω ότι μετά τις θερινές διακοπές του Αυγούστου θα διαμορφωθούν κάποιες θέσεις απέναντι στο νομοσχέδιο, όταν οι νομοθέτες θα επιστρέψουν στις περιφέρειες τους. Ελπίζω ότι αυτές οι κοινότητες θα θυμίσουν στους νομοθέτες τους λόγους που έχουν εκλεγεί στο Καπιτώλιο και έχουμε το δικαίωμα να τους πούμε τις θέσεις που πρέπει να υιοθετήσουν πάνω στο ζήτημα. Δεν θα μιλούσα για αισιοδοξία, γιατί οι προοπτικές είναι ακόμα ασαφείς. Ωστόσο, αυτό που πιστεύω είναι ότι βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι, όπου όλοι έχουν ένα ρόλο να παίξουν. Παρά τα πράγματα που δεν μας αρέσουν σε αυτήν τη μεταρρύθμιση και τις ιδιομορφίες της, το γεγονός από μόνο του ότι έχουμε ένα νομοσχέδιο για τη μεταναστευτική μεταρρύθμιση είναι μία ευκαιρία που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Είναι καθήκον για τους ακτιβιστές και τος οργανώσεις να συσπειρωθούν και να ενωθούν σε ένα μέτωπο, ενώ είναι καθήκον για τους δημοσιογράφους να αναζητήσουν τις διαφορετικές πτυχές του θέματος, θυμίζοντας με αυτόν τον τρόπο στο Κογκρέσο και την κοινωνία ότι όλο αυτό πηγαίνει πέρα από την στρατικοποίηση των συνόρων. Ας μην ξεχνάμε ποιος θα επωφεληθεί πραγματικά και τα χαρακτηριστικά κάθε ομάδας: υπάρχουν τμήματα του νομοσχεδίου που αναφέρονται στους αγρότες, άλλα στους DREAMers, κτλ., και ίσως ξεχάσουμε να αφηγηθούμε αυτές τις ιστορίες. Υπάρχουν πολλές ιδιαιτερότητες σε αυτό το 1000 σελίδων νομοσχέδιο, για αυτό δεν μπορεί η δημόσια συζήτηση γύρω από τη μετανάστευση να εστιαστεί μόνο στην συνοριακή ασφάλεια.

1 σχόλιο

Συμμετέχετε στη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.