Ο Γάλλος χιουμορίστας Nicolas Canteloup βλήθηκε από πυρά για ένα σκετς του που διακωμωδούσε τη γενοκτονία του 1994 στη Ρουάντα [1][fr]. Μετά την κατακραυγή, ο Canteloup δεν έχει ακόμα ζητήσει συγγνώμη [2] [fr] για το σκετς. Η Audrey Kucinskas [3], blogger για το Le Plus, διατυπώνει μια λογική ερώτηση: “Μπορούν τα πάντα να αποτελέσουν αστείο; [4]” [fr]:
Rire du génocide rwandais, ça me dépasse. Vous vous souvenez qu'en 1994, plus d'un million de personnes ont été torturées, violées et assassinées ? Ça vous fait rire ?
Το να αστειεύεσαι για τη γενοκτονία στη Ρουάντα είναι κάτι που δεν μπορώ να διανοηθώ. Θυμάστε το 1994, όταν περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι βασανίστηκαν, έπεσαν θύματα βιασμού και δολοφονήθηκαν; Σας προκαλεί γέλιο κάτι τέτοιο;
Ο πρόεδρος του CRAN, Louis-George Tin, πιστεύει ότι το σκετς είναι εντελώς απαράδεκτο [5] [fr]:
Quand il s'agit des Noirs, à l'évidence, on peut tout se permettre. Mais il est temps que cela cesse. Ce soi-disant humour masque mal une forme extrême de mépris et d'abjection. Devant le crime contre l'humanité, esclavage, Shoah, Rwanda, on ne rit pas, on fait silence.
Όταν πρόκειται για Μαύρους, φαίνεται πως όλα επιτρέπονται. Είναι καιρός, όμως, να βάλουμε ένα τέλος σε αυτό. Αυτό το αποκαλούμενο χιούμορ ίσα που κρύβει μια ακραία μορφή περιφρόνησης και προκατάληψης. Όταν πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, δουλεία, το Ολοκαύτωμα και τη Ρουάντα, δε γελάμε: οφείλουμε να μένουμε σιωπηλοί.