- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Θα έπρεπε να το έχει παράδειγμα η Αφρική το δημοψήφισμα της Κριμαίας;

Κατηγορίες: Ανατολική - Κεντρική Ευρώπη, Υπο-Σαχάρια Αφρική, Αιθιοπία, Ερυθραία, Ζάμπια, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Νότιο Σουδάν, Ουγκάντα, Ουκρανία, Ρωσία, Σομαλιλάνδη, Τανζανία, Διεθνείς Σχέσεις, Εθνότητα & φυλή, Μέσα των πολιτών, Πολιτική

“Είναι καλό μοντέλο για την Αφρική το δημοψήφισμα της Κριμαίας;” ρωτά [1] ο Richard Dowden:

Africa’s arbitrary borders, mostly drawn by people who had never set foot in the continent, have always been an obvious target for renegotiation. But Africa’s first rulers, who foresaw chaos and disintegration if the nation states were reconfigured, ruled it out. “Respect for the sovereignty and territorial integrity of each State” was one of the founding principles of the Organisation of African Unity (OAU), the forerunner of the African Union. Despite all the wars, internal and external, this principle has been pretty much adhered to by both presidents and people.

Loyalty to an African state is not always related to the ability of that state to make the lives of its people better. Patriotism, an emotional thing, does not take these benefits into account, even in countries where the majority of citizens are marginalised or oppressed by the government. Even in the catastrophic recent meltdown of South Sudan after just two years of independence, no one is advocating return to rule from Khartoum. In the dying days of Mobutu’s Zaire (now the DRC) I was astonished to find that people felt it to be a great country. I asked why Katanga, the rich south east province, didn’t secede – as it had in 1960. My suggestion was greeted with shocked surprise.

Τα αυθαίρετα σύνορα της Αφρικής, τα οποία σχεδιάστηκαν κυρίως από ανθρώπους, που δεν είχαν ποτέ πατήσει πόδι στην ήπειρο, ήταν πάντα ένας προφανής στόχος για επαναδιαπραγμάτευση. Αλλά οι πρώτοι ηγέτες της Αφρικής, οι οποίοι προέβλεπαν το χάος και την αποσύνθεση, εάν τα εθνικά κράτη είχαν αναδιαμορφωθεί, το απέκλεισαν. “Ο σεβασμός της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας κάθε κράτους” ήταν μια από τις ιδρυτικές αρχές του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας (OAU), του προδρόμου της Αφρικανικής Ένωσης. Παρόλους τους πολέμους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, η αρχή αυτή τηρείται σχεδόν τόσο από τους προέδρους όσο και από τους πολίτες.

Η πίστη σε ένα αφρικανικό κράτος δεν σχετίζεται πάντα με την ικανότητα αυτού του κράτους να κάνει τις ζωές των ανθρώπων του καλύτερες. Ο πατριωτισμός, ένα συναισθηματικό πράγμα, δεν λαμβάνει υπόψη αυτά τα οφέλη, ακόμη και σε χώρες, όπου η πλειονότητα των πολιτών περιθωριοποιείται ή καταπιέζεται από την κυβέρνηση. Ακόμη και στην καταστροφική πρόσφατη κατάρρευση του Νότιου Σουδάν μετά από μόλις δύο χρόνια ανεξαρτησίας, κανείς δεν υποστηρίζει την επιστροφή στην εξουσία από το Χαρτούμ. Στις περασμένες μέρες του Ζαΐρ του Μομπούτου (νυν Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό), έμεινα έκπληκτος, όταν διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι ένιωθαν ότι ήταν μια υπέροχη χώρα. Ρώτησα γιατί η Κατάνγκα, η πλούσια νοτιοανατολική επαρχία, δεν αποσχίστηκε – όπως είχε κάνει το 1960. Η πρότασή μου έγινε δεκτή με σοκ και δέος.