Φωτογραφία: [1] από τον Ben Russell [2] στο Flickr. CC BY-NC-ND 2.0. [3]
Ο καθηγητής Luis María Llena μιλά [es] [4] για τα χρόνια εμπειρίας του στην εκπαίδευση και με ποιο τρόπο η επαφή με τους μαθητές του τον βοήθησε με την επαγγελματικά και προσωπική του ανάπτυξη. Προσκαλεί τους αναγνώστες να περισυλλεγούν για τη σημασία του διαμοιρασμού γνώσης που τους ενδυναμώνει:
Mis alumnos de estos 25 años me han hecho ser quien soy. Tengo para mí que yo sería menos tolerante si no me hubiera dedicado a la educación, que me ha obligado a adaptarme a diferentes realidades colectivas (diferentes generaciones) y diferentes realidades individuales (cada alumno es diferente). Esta continua necesidad de adaptación ha hecho de mí un hombre que escucha, acompaña y crece disfrutando con esta tarea. Todo eso (y aún más) se lo debo a mis alumnos.
Το ποιος είμαι το έχουν κάνει οι μαθητές μου τα τελευταία 25 χρόνια. Θαρρώ ότι θα ήμουν λιγότερο ανεκτικός, αν δεν είχα αφιερώσει τον εαυτό μου στη διδασκαλία, καθώς με έκανε να προσαρμοστώ σε διαφορετικές συλλογικές πραγματικότητες (διαφορετικές γενιές) και διαφορετικές ξεχωριστές πραγματικότητες (κάθε μαθητής είναι διαφορετικός). Αυτή η ατέρμονη ανάγκη για προσαρμογή με έκανε έναν άνθρωπο που ακούει, που συμβαδίζει και αναπτύσσεται απολαμβάνοντας τη διαδικασία. Όλα αυτά (και ακόμα περισσότερα) τα χρωσταω στους μαθητές μου.
Ο Llena έχει ένα προσωπικό ιστολόγιο, το No hay mejor maestra que la vida [5] (“Δεν υπάρχει καλύτερος δάσκαλος από τη ζωή”), όπου μοιράζεται τις σκέψεις του στα ισπανικά και στα καταλανικά. Μπορείτε επίσης να τον ακολουθήσετε στο Twitter. [6]