Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης κρίσης της ασθένειας του ιού Έμπολα (EVD), πολλά ρεπορτάζ παρουσίασαν ιστορίες ασθενών, ιατρικού προσωπικού, εμβολίων και των συνεπειών της ασθένειας στις πληγείσες χώρες. Αλλά σπανιότερα είναι τα ρεπορτάζ για την καθημερινή εργασία των εργαστηριακών τεχνικών και όσων νοιάζονται για τις καθημερινές τους ανάγκες. Σε μια δημοσίευση στο buzzfeed.com με τίτλο “Οι αφανείς ήρωες της κρίσης του Έμπολα στη Λιβερία [en] [1], η Jina Moore αφηγείται την ιστορία αυτών των σημαντικών ανθρώπων στον αγώνα κατά του ιού Έμπολα στη Λιβερία:
H Catherine Jeejuah ξεκινά τόσο νωρίς αυτές τις μέρες, που δεν ξέρει καν την ώρα. Δεν έχει σημασία. Σηκώνεται όταν είναι σκοτάδι, ανάβει φωτιά και βράζει ρύζι και λαχανικά για τα δυο παιδιά της. Μέχρι τις 6:30 π.μ., όταν το φως ξεκινά να τρυπώνει μέσ’ απ’ τα παράθυρα, έχει ήδη φύγει για ένα γειτονικό σχολείο.
Εδώ, τα κάνει όλα ξανά, σε μεγαλύτερη κλίμακα. Η Jeejuah, ετών 30, και άλλες δυο γυναίκες, όλες εθελόντριες, μαγειρεύουν για 12 από τα πιο σημαντικά, αλλά αόρατα, άτομα στη Λιβερία αυτή τη στιγμή.
Η ντουζίνα γεύματα προορίζεται για την ομάδα των επιστημόνων που κάνουν αιματολογικό έλεγχο σε άτομα που υποπτεύονται ότι έχουν τον ιό Έμπολα. Επισκέπτονται σπίτια άρρωστων ανθρώπων και γεμάτων με κόσμο κέντρων περίθαλψης, μπήγοντας βελόνες στις φλέβες ατόμων με, φυσικώς απρόβλεπτο, υψηλό κίνδυνο μετάδοσης του ιού. Έπειτα, στέλνουν τα δείγματα στο μοναδικό ιατρικό εργαστήριο της Λιβερίας, που απέχει πάνω από μια ώρα από την πρωτεύουσα Μονρόβια.