Οι καρδιές συνεχίζουν να χτυπούν στις πόλεις της Γουινέας παρά την επιδημία του Έμπολα

Young girl in Conakry, by Sebastián Losada - Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic

Μικρό κορίτσι στο Κόνακρι. Sebastián Losada – άδεια CC-A-SA 2.0

Η επιδημία του Έμπολα μαίνεται, προκαλώντας υστερία παγκοσμίως. Οι λαοί της Δυτικής Αφρικής, όπου ξεκίνησε η επιδημία, παρακολουθούνται από διεθνείς υγειονομικές Αρχές. Η Γουινέα, η οποία αντιμετώπιζε ήδη βαρύτατα σοβαρά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα πριν από την εκδήλωση του ιού, υπέστη το βάρος της επιδημίας. Ο πληθυσμός της Γουινέας, ωστόσο, αντιμετωπίζει γενναία τις καθημερινές προκλήσεις της ζωής, παρά τους κινδύνους, τη θλίψης και την υποψία από τον υπόλοιπο κόσμο.

Οι δύο bloggers, που αναφέρονται παρακάτω, δείχνουν την αποφασιστικότητα για επιβίωση στη Γουινέα.

Ο Alimou Sow, blogger της Γουινέας, αποφάσισε να φάει πίτσα με τη σύζυγό του και μερικούς φίλους σε ένα μικρό εστιατόριο στα βόρεια προάστια του Κόνακρι, πρωτεύουσας της Γουινέας. Περιγράφει αυτήν την εμπειρία της καθημερινότητας στην πρωτεύουσα με ξεχωριστή αίσθηση του χιούμορ:

Vu de l’intérieur, le pays est comme ostracisé. Le vrombissement des avions dans le ciel de Conakry a considérablement diminué. Les étrangers ont fait leurs bagages, désertant les zones minières, les hôtels, les restos et … la bande passante sur Internet ! Depuis quelque temps, la connexion est devenue étonnamment fluide. Les téléchargements sont lénifiants. Vu de l’extérieur, sous le prisme des médias – nouveaux et anciens – toute la Guinée n’est qu’un océan d’Ebola. Beaucoup se sont barricadés de peur d’être contaminés. L’amitié, la solidarité et la convivialité ont laissé place à la suspicion et à la stigmatisation. Ebola va certainement faire son entrée dans les cursus de formation en relations internationales. L’épidémie a ouvert un nouveau chapitre pour cette discipline. Pourtant, nous vivons. Le cœur de Conakry palpite. Toujours le même chaos sur les deux principaux axes routiers : les mêmes taxis jaunes indélicats, les mêmes cadavres de Magbana chargés à ras bord, le même joli vacarme qui rythme la vie des habitants de ma capitale avec les klaxons qu’on pousse à fond, les invectives, les aboiements desCoxeurs qui arrondissent leur fin de journée par de petits larcins sur les passagers. Les marchés sont bondés, les cafés animés. Les rumeurs et les ragots, l’essence même des Conakrykas, vont bon train.

Από εσωτερική προοπτική, είναι σαν να έχει εξοστρακιστεί η χώρα μας. Ο βρυχηθμός των αεροπλάνων, που περνούν πάνω από το Κόνακρι, έχει μειωθεί σημαντικά. Οι ξένοι έχουν πακετάρει εγκαταλείποντας τις περιοχές εξόρυξης, ξενοδοχεία και εστιατόρια…και το εύρος ζώνης έχει αυξηθεί στο Διαδίκτυο! Για αρκετό καιρό τώρα, η σύνδεση είναι εκπληκτικά καλή. Κατεβάζεις αρχεία ομαλότατα. Εν τω μεταξύ, βλέποντας από τον έξω κόσμο, μέσα από το πρίσμα τόσο των νέων όσο και των παραδοσιακών μέσων, είναι σαν η Γουινέα να είναι μονάχα ένας ωκεανός Έμπολα. Πολλοί έχουν κλειδαμπαρωθεί, λόγω του φόβου μην μολυνθούν. Η φιλία, η αλληλεγγύη και η φιλικότητα έχουν δώσει τη θέση τους σε υποψίες και στίγμα. Ο Έμπολα σίγουρα θα βρει θέση σε μαθήματα κατάρτισης για τις διεθνείς σχέσεις. Στην πραγματικότητα, η επιδημία έγραψε ένα νέο κεφάλαιο για τα εγχειρίδια αυτού του τομέα σπουδών. Ωστόσο, ακόμα είμαστε εδώ. Η καρδιά του Κόνακρι χτυπά ακόμα. Πάντα το ίδιο χάος στους δύο κύριους δρόμους: τα ίδια αδίστακτα κίτρινα ταξί, τα ίδια ανθρώπινα σώματα να στριμώχνονται σαν σαρδέλες στα μαγκμπάνα ταξί-λεωφορεία, ο ίδιος γνωστός θόρυβος που δίνει ζωή στην πρωτεύουσά μου. Με κόρνες που συνεχίζουν να ακούγονται πιο δυνατά, βρισίδια και κατηγορίες στους μικροαπατεώνες, που κλείνουν τη μέρα τους, γεμάτη μικροκλοπές ενάντια σε επιβάτες. Οι αγορές είναι γεμάτες, τα καφέ είναι γεμάτα. Οι φήμες και τα κουτσομπολιά, η ίδια η ουσία του Κόνακρι, συνεχίζουν ακμαία.

Ο Cireass, ένας άλλος blogger που γράφει για τη Γουινέα, επέλεξε μια πιο άμεση προσέγγιση για να εξηγήσει τόσο την επιδημία όσο και τις προκλήσεις της ενημέρωσης του κοινού:

S’il y a une grande erreur que certains de nos compatriotes – ce n’est pas propre qu’aux Guinéens – ont commise dans la lutte contre la fièvre rouge, c’est bien d’avoir politisé une situation qui n’a rien de politique. Dès l’annonce de la présence de l’épidémie, ils ont nié catégoriquement son existence, sans chercher à comprendre quoique ce soit. Résultat : les installations de MSF à Macenta ont été saccagées par des gens qui criaient au mensonge [..] personne n’a intérêt à inventer une telle histoire. Ni les autorités guinéennes, ni les ONG et les organisations internationales ne pourraient tirer profit en inventant une épidémie effrayante comme celle-ci. Nous ne devons pas voir la politique derrière tout ce que nous entendons. Aujourd’hui à cause d’Ebola, la Guinée est complètement isolée sur le plan international. la meilleure façon pour nous de sortir de cette lamentable situation, c’est de combattre Ebola (ensemble), notre véritable ennemi.

Αν και δεν το έχουν κάνει μόνο οι Γουινεανοί, ένα μεγάλο λάθος των συμπατριωτών μας στον αγώνα κατά του πυρετού Έμπολα ήταν να πολιτικοποιήσουν μια κατάσταση, που δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική. Από την ανακοίνωση αυτής της επιδημίας, οι άνθρωποι αρνήθηκαν την ύπαρξή της, χωρίς καν να προσπαθήσουν να καταλάβουν τι ήταν. Το αποτέλεσμα: τα κέντρα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην πόλη της Μακέντα βανδαλίστηκαν από ανθρώπους, που ισχυρίστηκαν ότι η ασθένεια ήταν ψέμα [ΣτΜ: οι εγκαταστάσεις έχουν ξαναρχίσει να λειτουργούν]. […] Παρόλο που κανείς δεν θα μπορούσε να επωφεληθεί από την εφεύρεσή της ως μύθο. Ούτε οι Αρχές της Γουινέας ούτε οι διεθνείς μη κυβερνητικοί οργανισμοί θα μπορούσαν να επωφεληθούν επινοώντας μια τρομακτική επιδημία όπως αυτή. Δεν πρέπει να αναζητούμε ένα κρυφό πολιτικό κίνητρο πίσω από τα πάντα. Και τώρα, στην περίπτωση του Έμπολα, η Γουινέα έχει απομονωθεί εντελώς στη διεθνή σκηνή. Ο μόνος τρόπος διαφυγής από αυτήν την ατυχή κατάσταση θα είναι η συνεργασία, για την καταπολέμηση του Έμπολα, που είναι ο πραγματικός εχθρός μας.

Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι, στον αγώνα για τη θεραπεία του Έμπολα, ορισμένες μητροπολιτικές περιοχές, όπως η πόλη Τελιμελέ, ήταν πιο ανθεκτικές στον ιό από άλλες – ένα ελπιδοφόρο σημάδι που θα μπορούσε να αποδειχθεί ζωτικής σημασίας για την ιατρική έρευνα εν εξελίξει.

Παρακολουθήστε την κάλυψή μας για το θέμα εις βάθος: “Ο αγώνας ενάντια στον Έμπολα στη Δυτική Αφρική”

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.