Πόλη του Μεξικού: 4 γυναίκες δημοσιογράφοι αψηφούν τις προκλήσεις

Το άρθρο αυτό αποτελεί τμήμα του αφιερώματός μας για το φύλο και τη σεξουαλικότητα στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική σε συνεργασία με το NACLA.

Παρά τους χαμηλούς μισθούς και τους κινδύνους του να είναι κανείς δημοσιογράφος στην πιο επικίνδυνη χώρα για το επάγγελμα αυτό [en] στην αμερικανική ήπειρο, κάποιες Μεξικανές δημοσιογράφοι συνεχίζουν να εργάζονται και να ακμάζουν στο επάγγελμα αυτό.

Στη δημοσίευση αυτή, σας παρουσιάζουμε τέσσερις από τις γενναίες αυτές γυναίκες δημοσιογράφους. Με εξομολογήσεις σχετικά με την μετανάστευση, την πολιτική, όνειρα και φυλετική ισότητα, μας έδωσαν μια ματιά στις ζωές τους για να δούμε πώς είναι να είσαι μια γυναίκα δημοσιογράφος στην Πόλη του Μεξικού. 

Nicole Medgenberg

nacla_nicΗ Nicole, που γεννήθηκε στη Γερμανία, μετακόμισε στην Πόλη του Μεξικού όταν σπούδαζε για το πτυχίο της. Σήμερα, εργάζεται για μια μη-κερδοσκοπική οργάνωση την ημέρα και το βράδυ σαν ελεύθερη επαγγελματίας με θεματολογία κυρίως το φαγητό και τα ταξίδια. Ξεκίνησε επίσης το δικό της ιστολόγιο με συνταγές, με τίτλο La cocinera con prisa [es] (“Μια μαγείρισσα στην πρίζα”).

Η πρώτη της επαφή με τη δημοσιογραφία έγινε σε ηλικία 12 ετών, όταν σχεδίασε ένα περιοδικό με μια φίλη. Η Nicole εξηγεί ότι η φίλη της κοιτούσε για φωτογραφίες σε περιοδικά, ενώ εκείνη έγραφε φανταστικές ιστορίες για κάθε εικόνα. “Ακόμα το κρατάω αυτό το περιοδικό”, λέει περήφανα.

Η Nicole αναφέρει ότι η Πόλη του Μεξικού της έχει δώσει τις ίδιες ευκαιρίες που έχει δώσει και σε οποιονδήποτε άνδρα: “Γεννήθηκα σε μια γενιά και σε κουλτούρες, όπου δεν αμφισβητώ πλέον αν μπορώ να ψηφίσω, να σπουδάσω ή να εργαστώ διαφορετικά απ’ ό,τι οι άνδρες. Είμαι τυχερή που έχω γερμανικές και μεξικάνικες ρίζες και που οι γονείς μου είναι πολύ ανοιχτοί και υποστηρίζουν την καριέρα μου”.

Για  την ίδια, το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η δημοσιογραφία είναι οι χαμηλοί μισθοί: “Κάποιοι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν πως αν θέλουν κάποιον αφοσιωμένο και με καλή εμπειρία, θα πρέπει να του συμπεριφέρονται και με τον ίδιο τρόπο, αμείβοντάς τον/την την ώρα που πρέπει, όσο πρέπει. Πρόκειται για ένα επάγγελμα που απαιτεί αφοσίωση και αυτοθυσία και δυστυχώς δεν πληρώνεται καλά”.

Ακολουθήστε την Nicole στo Twitter: @NicMedgenberg

Elia Baltazar

nacla_elia“Δεν μπορώ να πω ότι έχω υποστεί κάποια διάκριση ή ιδιαίτερη μεταχείριση ως γυναίκα. Πιστεύω πως έχει να κάνει περισσότερο με την συνειδητοποίηση των δικαιωμάτων μου. Δε θα άφηνα κάτι τέτοιο να συμβεί”, απαντά η Elia, όταν ρωτάται αν της έχουν φερθεί διαφορετικά ως γυναίκα δημοσιογράφος.

Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Πόλη του Μεξικού, η Elia εργάζεται ως ελεύθερη επαγγελματίας. Ξεκινά τη μέρα της γύρω στις 4:30-5 π.μ., οπότε και αφιερώνει 30 λεπτά για να διαβάσει ένα βιβλίο του ενδιαφέροντός της (δεν της μένει χρόνος αργότερα). Έπειτα, διαβάζει τις ειδήσεις και προετοιμάζει το ημερήσιο της πρόγραμμα. Στις 10 π.μ., παίρνει ήδη συνεντεύξεις από ανθρώπους και κάνει έρευνα για πιθανά άρθρα. Σταματά να δουλεύει στις 10 μ.μ.

Η Elia πάντοτε ονειρευόταν να γίνει δημοσιογράφος. Έβλεπε τη δημοσιογραφία σαν ένα από τα πιο συναρπαστικά επαγγέλματα στον κόσμο, σχετίζοντάς το πάντα με μακρινές χώρες. Όσο ήταν στο λύκειο, εργαζόταν στην εφημερίδα του σχολείου της και έπιασε την πρώτη της δουλειά ως δημοσιογράφος σε ηλικία 18 ετών.

Στη δουλειά της με το δίκτυο Periodistas de a Pie, γράφει με μια οπτική γωνία σχετική με τα ανθρώπινα δικαιώματα και το φύλο: “Πάντοτε προτιμώ να γράφω από την οπτική γωνία των ίσων δικαιωμάτων για όλους και απλά δίνω έμφαση στο φύλο, όταν είναι σαφές ότι υπήρξε παραβίαση των δικαιωμάτων των γυναικών”. Στην οργάνωσή της, επιλέγουν όχι μόνο να γράφουν για παράπονα, αλλά και να βρίσκουν παραδείγματα “ιστοριών επιτυχίας”, που σπάνε την παράδοση της ατυχίας των θυμάτων και ενδυναμώνουν τους πολίτες με τις δικές τους ιστορίες επιτυχίας.

Η Elia αυτοχαρακτηρίζεται φεμινίστρια. Αν και δεν είναι πεπεισμένη για όλες τις φεμινιστικές θεωρίες, αποτελούν κομμάτι της προσωπικής και επαγγελματικής της ανάπτυξης. Γι’ αυτήν, η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι, άνδρες και γυναίκες, σήμερα στο Μεξικό είναι οι χαμηλοί μισθοί και οι συνθήκες εργασίας, “που καθιστούν δύσκολη την πραγματική έρευνα”.

Ακολουθήστε την Elia στο Twitter: @eliabaltazar

Sandra Apolinar

Nacla_sandyΜε καταγωγή από την Toluca, 40 λεπτά απόσταση από την Πόλη του Μεξικού, η Sandra είναι η αρχισυντάκτρια της μουσικής και τεχνολογικής στήλης του Swagger [es]. Μια κανονική ημέρα για αυτήν στην αίθουσα σύνταξης είναι η επιμέλεια των άρθρων για την ιστοσελίδα. Ερευνά επίσης θέματα για να τα προτείνει ως πιθανά άρθρα για δημοσιογράφους στην ομάδα της.

“Δεν είμαι μεγάλη οπαδός του να καλύπτω μουσικά σκάνδαλα ή πράγματα σχετικά με τον Justin Bieber ή την Miley Cyrus, αλλά το κοινό μας ενδιαφέρεται πολύ γι’ αυτά και πρέπει να γράψω κάτι”, εξομολογείται. Η Sandra θέλει να συνεχίσει τη σταδιοδρομία της στο αθλητικό ρεπορτάζ. Είναι μεγάλη οπαδός της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας Diablos Rojos, αλλά γνωρίζει πως μπορεί να πάρει περισσότερο χρόνο να ακολουθήσει μια σταδιοδρομία στον τομέα αυτό ως γυναίκα.

Η Sandra ήξερε ότι ήθελε να γίνει δημοσιογράφος από τον καιρό του Λυκείου. Λέει πως πάντοτε έγραφε για εκείνη κι όταν έφτασε 16 ετών, ξεκίνησε να νιώθει ενδιαφέρον στο να γράφει για άλλους. Για περισσότερα από έξι χρόνια, ταξιδεύει κάθε μέρα από την Toluca στην Πόλη του Μεξικού και πάλι πίσω. Ακόμα κι αν δεν ζει στην πόλη, λέει πως νιώθει σαν στο σπίτι της και δεν υπάρχει άλλο μέρος που θα προτιμούσε να εργαστεί ως δημοσιογράφος.

“Η μεγαλύτερη πρόκληση που διακρίνω για τους δημοσιογράφους στην Πόλη του Μεξικού είναι ότι μερικές φορές ξεχνούν να είναι πραγματικά αντικειμενικοί, τουλάχιστον όσο μπορούν. Η δημοσιογραφία στο Μεξικό δε θα έχει σπουδαία βελτίωση, αν το εγώ των δημοσιογράφων συνεχίσει να διογκώνεται”, καταλήγει.

Ακολουθήστε την Sandra στο Twitter: @sandiapolinar 

Daliri Oropeza

nacla_dali“Πάντα προσπαθώ να ισορροπήσω τις φωνές για τις οποίες γράφω. Αν έχω πάρει συνέντευξη από τέσσερις άνδρες, θα προσπαθήσω να ψάξω για τον ίδιο αριθμό γυναικών. Θέλω να κρατώ τη δικαιοσύνη στα κείμενά μου σε τέτοια θέματα”, εξηγεί η Daliri.

Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Πόλη του Μεξικού, η Daliri προέρχεται από μια οικογένεια που έχει εργαστεί για γενιές στο χώρο του τσίρκου. Είναι η μοναδική δημοσιογράφος στην οικογένειά της και νιώθει περήφανη γι’ αυτό. Η Daliri έχει ζήσει σε πολλές γειτονιές στην Πόλη του Μεξικού: από το San Rafael στη La Roma, από τη La Tabacalera στην Buena Vista. Είναι ερωτευμένη με την Πόλη του Μεξικού και εξομολογείται ότι πάντα θα επιστρέφει πίσω σπίτι, ακόμα κι αν ταξιδεύει σε άλλες πόλεις για να σπουδάσει.

“Είμαι μια γυναίκα που της αρέσει να πειραματίζεται με τη δουλειά της. Θέλω να προσπαθώ νέα πράγματα και πάντα αναζητώ νέες ιστορίες, νέες φωνές να παρουσιάσω”. Έχει γράψει αρκετά άρθρα για τους ιθαγενείς από το νότιο Μεξικό στην πολιτεία Chiapas.

Για την Daliri, η συνεισφορά της στην ισότητα των δυο φύλων είναι η παρουσίαση ίσου αριθμού ανδρικών και γυναικείων φωνών. “Δεν είμαι φεμινίστρια, αλλά πάντοτε θέλω να γράφω για γυναίκες στα άρθρα μου”, αναφέρει. Ένα από τα αγαπημένα και πιο πρόσφατα άρθρα της παρουσιάζει κόρες πολιτικών που δραστηριοποιούνται κι αυτές στην πολιτική, μια έρευνα που ακολούθησε αναζητώντας μια “μειοψηφία μιας μειοψηφίας”.

“Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, όταν μιλάμε περί δημοσιογραφίας. Κάποιες φορές, ορισμένοι άνδρες σκέφτονται ότι δεν μπορείς να κάνεις καλή δουλειά σαν ρεπόρτερ, αλλά δεν πρέπει να αφήσεις να επηρεάσουν τη δουλειά σου τέτοια σχόλια. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν άγνοια”, τονίζει, καταλήγοντας στο ότι η δουλειά σαν δημοσιογράφος είναι το πάθος της και δεν υπάρχει άλλο πράγμα που θα προτιμούσε να κάνει.

Ακολουθήστε την Daliri στο Twitter: @Dal_air

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.