Αν και οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης είναι προοδευτικές με πολλούς άλλους τρόπους, η μείωση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών σε ορισμένες χώρες των Δυτικών Βαλκανίων [1] ήταν μια ανησυχητική τάση. Στην Βόρεια Μακεδονία, έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές μικρές διαμαρτυρίες τα τελευταία χρόνια για να καταδειχθεί η αντίθεση του κόσμου στην εμπλοκή της κυβέρνησης στον καθορισμό του συναισθήματος του κοινού σε ζητήματα όπως οι αμβλώσεις και ο οικογενειακός προγραμματισμός, αφού η κυβέρνηση υλοποίησε μια εθνική εκστρατεία κατά των αμβλώσεων, [2] που ξεκίνησε το 2011.
“Δικό μου το σώμα – δική μου η απόφαση” σε διαμαρτυρία κατά του νέου νόμου για τις αμβλώσεις [3]. Φωτογραφία: Vanco Dzambaski, CC BY-NC-SA.
Πρόσφατα, η Ana Vasileva, ακτιβίστρια για τα ίσα δικαιώματα, γνωστή ως @Amateuress [4] στο Twitter, παρείχε μια εκτενή επισκόπηση της συστηματικής παρακμής των δικαιωμάτων των γυναικών στην Βόρεια Μακεδονία στο ιστολόγιό της [5]:
In recent years Macedonia has undergone a very subtle, yet dreadfully pervasive deterioration of the situation with women's rights. Mainly unnoticed or overlooked, the government latched on the popular, deeply misogynist sentiment of the suffering mother (a metaphor often used for the country itself) and after the initial surge of promise with the introduction of the gender quotas in 2006 and the adoption of the Law on Equal Opportunities for Women and Men, which paired with the history of equal treatment from the previous system led to even higher percentages in female representation in certain areas compared to the EU average[1], things started moving downwards steadily, without sufficient public resistance.
It can arguably be claimed that the ploy began with the anti-abortion posters and newspaper ads which started littering the public space out of nowhere circa 2006-2007 without anyone claiming responsibility for them…
Τα τελευταία χρόνια, η Βόρεια Μακεδονία έχει υποστεί μια πολύ λεπτή, αλλά τρομερά διάχυτη επιδείνωση της κατάστασης με τα δικαιώματα των γυναικών. Κυρίως απαρατήρητη ή αγνοημένη, η κυβέρνηση αγκάλιασε το λαϊκό, βαθιά μισογυνιστικό συναίσθημα της μητέρας που υποφέρει (μια μεταφορά που χρησιμοποιείται συχνά για την ίδια τη χώρα) και, μετά το αρχικό κύμα υποσχέσεων με την εισαγωγή των ποσοστώσεων φύλου το 2006 και την υιοθέτηση του νόμου για τις ίσες ευκαιρίες για γυναίκες και άνδρες, ο οποίος σε συνδυασμό με το ιστορικό της ίσης μεταχείρισης από το προηγούμενο σύστημα οδήγησε σε ακόμη υψηλότερα ποσοστά γυναικείας εκπροσώπησης σε ορισμένους τομείς σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ΕΕ, τα πράγματα άρχισαν να πέφτουν σταθερά χωρίς επαρκή δημόσια αντίσταση.
Μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι το τέχνασμα ξεκίνησε με τις αφίσες κατά των αμβλώσεων και τις διαφημίσεις στις εφημερίδες, που άρχισαν να ρυπαίνουν τον δημόσιο χώρο από το πουθενά περίπου το 2006-2007, χωρίς κανείς να αναλάβει την ευθύνη για αυτά…