Ο Ahmad Zeidabadi στέλνεται να εκτίσει την ποινή του στην εξορία μετά την αποφυλάκισή του τον περασμένο Μάιο. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από το πρακτορείο ειδήσεων Fars και δημοσιεύτηκε για διανομή.

Αυτή η ανάρτηση εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο iranhumanrights.org και δημοσιεύεται εδώ σε συνεργασία με τη Διεθνή Εκστρατεία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Ιράν. 

Ο Ahmad Zeidabadi, δημοσιογράφος που εξέτισε ποινή φυλάκισης έξι ετών για το έργο του, μεταφέρθηκε στην πόλη Γκοναμπάντ στο βορειοανατολικό Ιράν στις 22 Μαΐου για να ξεκινήσει να εκτίει την ποινή του στην εξορία. Η εισαγγελία της Τεχεράνης ενημέρωσε την οικογένεια του Zeidabadi στα τέλη Μαΐου ότι θα εξοριζόταν στην Γκοναμπάντ αμέσως μετά την αποφυλάκισή του από τις φυλακές Ρατζάι Σαχρ.

Η άμεση εκτέλεση της εξορίας του Zeidabadi μετά από μια τόσο μακρά ποινή φυλάκισης είναι ασυνήθιστη και ιδιαίτερα σοκαριστική για την οικογένειά του, καθώς πολλοί πίστευαν ότι η ποινή εξορίας του δεν θα εκτελεστεί.

Μια πηγή που γνωρίζει την υπόθεσή του δήλωσε στη Διεθνή Εκστρατεία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Ιράν ότι η οικογένειά του ενημερώθηκε από το δικαστήριο ότι η πενταετής ποινή εξορίας του είχε αλλάξει σε δύο χρόνια. Η νέα απόφαση, ωστόσο, δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα από το δικαστήριο.

Πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών των Φρουρών της Επανάστασης συνέλαβαν τον Zeidabadi, ο οποίος είναι επίσης γενικός γραμματέας του πανεθνικού Συνδέσμου Αποφοίτων του Ιράν (Advar), στις 12 Ιουνίου 2009 και τον μετέφεραν στην πτέρυγα 2-Α των Φρουρών εντός της φυλακής Εβίν. Δικάστηκε στις 23 Νοεμβρίου 2009 και καταδικάστηκε σε έξι χρόνια φυλάκιση, πέντε χρόνια εξορία στην Γκοναμπάντ και ισόβια απαγόρευση κοινωνικών και πολιτικών δραστηριοτήτων με την κατηγορία της «προπαγάνδας κατά του κράτους», της «συνάθροισης και συμπαιγνίας για τη δημιουργία ταραχών μετά τις προεδρικές εκλογές» και της «προσβολής του Ανώτατου Ηγέτη».

Τον Φεβρουάριο του 2010, μαζί με αρκετούς άλλους πολιτικούς κρατούμενους, μεταφέρθηκε στις φυλακές Ρατζάι Σαχρ στο Καράζ, έξω από την Τεχεράνη, όπου εξέτισε το μεγαλύτερο μέρος της φυλάκισής του.

Ως πολιτικός αναλυτής, ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα στην εφημερίδα Etela'at το 1989 και τα χρόνια πριν από τη σύλληψή του εργάστηκε κυρίως σε μεταρρυθμιστικές εφημερίδες. Ήταν επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ένωσης Ιρανών Δημοσιογράφων. Ο κύριος λόγος για τη δίωξή του το 2009 ήταν μια ανοιχτή επιστολή που είχε γράψει στον Ανώτατο Ηγέτη του Ιράν, Αλί Χαμενεΐ, στην οποία τον επέκρινε για την έλλειψη λογοδοσίας του.

Σύμφωνα με την δικαστική εντολή, ο Zeidabadi πρέπει να εμφανιστεί αυτοπροσώπως στο γραφείο του κυβερνήτη της Γκοναμπάντ. «Νωρίτερα, ένας αξιωματούχος του γραφείου του εισαγγελέα της Τεχεράνης είχε ενημερώσει την οικογένεια του Zeidabadi για την εκτέλεση της ποινής εξορίας του δημοσιογράφου, αλλά η οικογένεια δεν το πίστεψε, καθώς δεν πίστευε ότι οι αξιωματούχοι θα τον υπέβαλαν σε περαιτέρω βασανιστήρια μετά από έξι χρόνια [φυλάκισης]», δήλωσε η πηγή.

Σε μια ανάρτηση στη σελίδα της στο Facebook στις 19 Μαΐου 2015, η σύζυγος του Zeidabadi, Mahdieh Mohammadi Gorgani, έγραψε: «Περιμέναμε την απελευθέρωση του Ahmad στις 21 Μαΐου μετά από έξι χρόνια φυλάκισης, αλλά τώρα λένε ότι θα τον οδηγήσουν στην εξορία. Νιώθουμε πολύ καταπιεσμένοι».

Πολιτικοί κρατούμενοι στο Ιράν

Σε μια συνέντευξη που έδωσε στον Charlie Rose στις 28 Απριλίου 2015, όταν ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν, Mohammad Javad Zarif, ρωτήθηκε για τους δημοσιογράφους που φυλακίζονται στο Ιράν, υποστήριξε:

Δεν φυλακίζουμε ανθρώπους για τις απόψεις τους. Η κυβέρνηση έχει ένα σχέδιο για τη βελτίωση, την ενίσχυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα. Όπως κάθε κυβέρνηση θα έπρεπε. Και πιστεύω ότι έχουμε υποχρέωση ως κυβέρνηση απέναντι στον λαό μας να το κάνουμε αυτό. Αλλά οι άνθρωποι που διαπράττουν εγκλήματα, που παραβιάζουν τους νόμους της χώρας, δεν μπορούν να κρύβονται ως δημοσιογράφοι, ως πολιτικοί ακτιβιστές. Οι άνθρωποι πρέπει να τηρούν τον νόμο.

Ωστόσο, όταν ο Ιρανός βουλευτής Ali Motahari ρωτήθηκε για το αν υπήρχαν πολιτικοί κρατούμενοι στο Ιράν κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο Πανεπιστήμιο Ζαντζάν στις 12 Μαΐου 2015, απάντησε:

Μερικοί κρατούμενοι δεν είχαν κανένα ρόλο στα γεγονότα του 2009 [αναφορά στις εκτεταμένες διαμαρτυρίες που ακολούθησαν τις αμφισβητούμενες προεδρικές εκλογές στο Ιράν εκείνο το έτος], αλλά βρίσκονται στη φυλακή, απλώς επειδή έχουν μεταρρυθμιστική σκέψη ή ήταν ενεργοί κατά τη διάρκεια της μεταρρυθμιστικής εποχής και προσωπικά δεν έχω καταλάβει ποτέ τι έγκλημα διέπραξαν.