Πάρτι γενεθλίων υπό το φως των κεριών. Φωτογραφία της Pernille Baerendsten, χρησιμοποιείται μετά από άδεια της ίδιας.

Την ιστορία συνέταξαν και επιμελήθηκαν οι κυρίες Georgia Popplewell και Ellery Roberts Biddle καθώς και η κοινότητα του Global Voices.

Οι διακοπές ρεύματος αποτελούν πλέον τόσο σπάνιο φαινόμενο στις μεγάλες αναπτυγμένες πόλεις, που όταν το 1965 κόπηκε η παροχή ρεύματος για 13 ώρες στην Νέα Υόρκη, κατέληξε να γίνει πλοκή Χολυγουντιανής ταινίας. Πριν από κάποιο διάστημα, το Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο των ΗΠΑ, ανάμεσα στα ρεπορτάζ για τις εναέριες επιθέσεις στην Υεμένη, τις καραντίνες στην Σιέρα Λεόνε λόγω Έμπολα και την υγειονομική πολιτική στις Ηνωμένες Πολιτείες, αφιέρωσε 30 δευτερόλεπτα απ’ τις πρωινές ειδήσεις για την διακοπή ρεύματος στο Άμστερνταμ.

Για να δικαιώσουμε, όμως, και το Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο και το Άμστερνταμ, η διακοπή που διήρκησε 90 λεπτά, οφείλουμε να πούμε πως ήταν αρκετή για να προκαλέσει χάος και αποδιοργάνωση, με πολλές αλλαγές σε πτήσεις στο τέταρτο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Ευρώπης. Αλλά σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο, δεν δίνουν τόση σημασία στις διακοπές ρεύματος. Δεν αποτελούν σχεδόν ποτέ θέμα ειδήσεων, καθώς είναι συχνό φαινόμενο, που έχει ενσωματωθεί στην καθημερινότητα. Τα φώτα σβήνουν, οι σωλήνες του νερού σταματούν να λειτουργούν και τα συστήματα ελέγχου θερμοκρασίας χαλάνε. Κι αν βρίσκεσαι σε παρόμοια κατάσταση, είτε παγώνεις στην Ουκρανία είτε σκας από τη ζέστη στο Μπαγκλαντές, μάλλον το ρούτερ σου θα σταματήσει να λειτουργεί.

Τα μέλη της κοινότητας του Global Voices μοιράστηκαν ανέκδοτα (και πολύ γέλιο) σχετικά με την παροχή ρεύματος στις χώρες τους. Αυτοί που βίωσαν διακοπή ρεύματος μέσα στις τελευταίες 48 ώρες ήταν πάνω από τους μισούς στη συζήτηση που κάναμε.

Ένας συντάκτης από την Αίγυπτο περιπαιχτικά σχολίασε πως στην πόλη του, τη Μίνια, είχε κοπεί το ρεύμα την ώρα που επικοινωνούσε μαζί μας. «Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε ρεύμα!», μας είπε χαρακτηριστικά. «Κάθομαι στο σκοτάδι και μπορώ να πω πως γουστάρω.» Στον χάρτη που έφτιαξε ο διευθυντής του Rising Voices, Eddie Avila, μπορείτε να δείτε όλες τις απαντήσεις που δεχτήκαμε από όλο τον κόσμο. Ορίστε κάποια παραδείγματα:

Μια φίλη στην Τανζανία σιδερώνει ένα ρούχο με καυτό σίδερο κάρβουνου αντί για ηλεκτρικό. Φωτογραφία της Pernille Bærendtsen.

Rezwan, συντάκτης (Νότια Ασία)
Τοποθεσία: Ντάκα, Μπανγκλαντές
Πληθυσμός: 15 εκατομμύρια
Μέση συχνότητα διακοπής ρεύματος: δύο ή και περισσότερες φορές την βδομάδα
Επιπτώσεις στην καθημερινότητα: «Δεν μπορείς να μένεις μέσα στο σπίτι λόγω υπερβολικής ζέστης.»

Nihan Guneli, συγγραφέας
Τοποθεσία: Κωνσταντινούπολη, Τουρκία
Πληθυσμός: 18+ εκατομμύρια
Μέση συχνότητα διακοπής ρεύματος: σχεδόν κάθε μέρα
Επιπτώσεις στην καθημερινότητα: «Αν δεν έχεις γεννήτρια, πρακτικά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.»

Islam Sayed Abdul Wahab, συγγραφέας
Τοποθεσία: Μίνια, Αίγυπτος
Πληθυσμός: 4 εκατομμύρια
Μέση συχνότητα διακοπής ρεύματος: 2-3 ώρες την ημέρα
Επιπτώσεις στην καθημερινότητα: «Επίσης χάνουμε νερό, επειδή τα περισσότερα σπίτια και διαμερίσματα εδώ χρησιμοποιούν σωλήνες για την παροχή νερού. Ακόμη και τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας και τα νοσοκομεία δεν τροφοδοτούνται.»

Τα δροσερά ροφήματα είναι απαραίτητα όταν τα ψυγεία δεν λειτουργούν. Φωτογραφία από την Pernille Bærendtsen.

Annie Zaman,συγγραφέας
Τοποθεσία: Φαϊσαλάμπαντ, Πακιστάν
Πληθυσμός: 3-4 εκατομμύρια
Μέση συχνότητα διακοπής ρεύματος: 12 ώρες τη μέρα
Επιπτώσεις στην καθημερινότητα: «Επηρεάζει τα πάντα, από την παροχή νερού μέχρι τους φορτιστές της κάμερας και του κινητού. Οι πιο εύπορες οικογένειες  χρησιμοποιούν συσκευές UPS ή γεννήτριες (κυρίως με φυσικά καύσιμα) που αυξάνουν την ηχορύπανση. Ήδη έχω συνειδητοποιήσει πως άρχισα να μιλάω πιο δυνατά απ’ όταν γύρισα στο Πακιστάν.»

Marie Bohner, συγγραφέας και μεταφράστρια
Τοποθεσία: Στρασβούργο, Γαλλία
Πληθυσμός: 276.750
Τελευταία διακοπή ρεύματος: «Μου φαίνεται πως η τελευταία «μεγάλη» διακοπή (με τον όρο «μεγάλη» εννοώ να αναφέρθηκε στις ειδήσεις) συνέβη σε μια συνοικία του Στρασβούργου, το Σεπτέμβριο του 2014. Διήρκεσε 3 λεπτά και δεν επηρέασε ιδιαίτερα, καθώς τα περισσότερα κτήρια έχουν σύστημα ασφαλείας σε περίπτωση διακοπής. Απ’ όσο θυμάμαι, δεν έχω βιώσει καμία διακοπή ρεύματος στο Στρασβούργο.»
Μέση συχνότητα διακοπής ρεύματος: σχεδόν ποτέ
Επιπτώσεις στην καθημερινότητα: «Δεν θα έλεγα πως έχω δεχτεί επιπτώσεις λόγω διακοπής ρεύματος στο Στρασβούργο.»

Σχεδόν όλοι όσοι έγραψαν, παραπονέθηκαν για τις συνέπειες στην τεχνολογία και την εργασία, τα έξοδα συντήρησης εφεδρικής τροφοδότησης ενέργειας και τις καθημερινές προκλήσεις για την αποθήκευση, αλλά και το ζέσταμα του νερού. Η συγγραφέας και μεταφράστρια Thalia Rahme, που μένει στην Βηρυτό, μας έγραψε:

Ως Λιβανέζα, δεν θυμάμαι ούτε μια μέρα χωρίς διακοπή ρεύματος. Όλοι οι κάτοικοι του Λιβάνου πληρώνουν διπλά για το ηλεκτρικό. Πρώτα πληρώνεις το κράτος και μετά τη γεννήτρια. Πληρώνουμε για 5 Α (αμπέρ). Το κόστος για 5 Α μπορεί να φτάσει τα 100 δολλάρια. Τυχεροί είναι οι πλούσιοι που μπορούν να πληρώνουν για 10 Α και ίσως περισσότερο. Το καλοκαίρι, η ενέργεια των 5 Α φτάνει ίσα ίσα για να ανάψεις λίγα φώτα και να κρατήσεις το ψυγείο σε λειτουργία ώστε να μην χαλάσουν τα τρόφιμα. Για ζεστό νερό, ούτε λόγος.

Φαντάσου το καλοκαίρι, όταν κόβεται το ρεύμα μέσα στη νύχτα να μην μπορείς να ανάψεις το κλιματιστικό. Μετά από λίγες ώρες οι γεννήτριες δεν παρέχουν άλλη ενέργεια. Κουνούπια, ιδρώτας και αϋπνία! Τι ρομαντικό!

Και δυστυχώς, αυτό συμβαίνει κάθε μέρα στη Βηρυτό σε πλέον αναμενόμενες ώρες. Έτσι, ξέρουμε πότε να σιδερώσουμε ή να κάνουμε ντους. Τώρα είναι 6:15 και δεν έχουμε ρεύμα.

Αυτή είναι, κατά μία έννοια, η ιστορία της ζωής μου. Αν θες, μπορείς να προσθέσεις σε όλα αυτά και την έλλειψη νερού. Ό,τι καλύτερο για μένα όταν ταξιδεύω,είναι σίγουρα το ντους στα ξενοδοχεία. Δεν έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου να μου φωνάζει ότι είναι κι άλλοι που πρέπει να κάνουν μπάνιο. Αφήνω το νερό να τρέχει στα πυκνά και σγουρά μαλλιά μου χωρίς να σκέφτομαι ότι ξαφνικά θα τελειώσει το ζεστό νερό.

 

Η Tanya Lokot, συντάκτρια στο project RuNet Echo του Global Voices, περιέγραψε τις διακοπές ρεύματος τη δεκαετία του ’90, στο σπίτι της, στην πόλη Λούχανσκ της Ουκρανίας:

Oι προγραμματισμένες διακοπές ρεύματος «έβγαζαν φτερά» (όπως λένε χαρακτηριστικά), επειδή εξαπλώνονταν με την ώρα από πόλη σε πόλη. Έτσι λοιπόν, στην πόλη μου το ηλεκτρικό θα κοβόταν σε διαφορετικά σημεία για 2-3 ώρες σε διαφορετικές στιγμές, η μία μετά την άλλη, για να ανανεώνεται το σύστημα τροφοδότησης ενέργειας στην πόλη. Επομένως, πάντα γνωρίζαμε πότε ακριβώς θα κοπεί το ρεύμα το βραδάκι και μπορούσαμε να ετοιμάσουμε, ως ένα βαθμό, τις δουλειές μας, δηλαδή το μαγείρεμα, το πλύσιμο των ρούχων και το διάβασμα για το σχολείο. Με τα κλιματιστικά δεν είχαμε θέμα, γιατί απλώς κανείς δεν είχε.

Η Pernille Bærendtsen, συγγραφέας από την Δανία η οποία δούλεψε πολλά χρόνια ως δημοσιογράφος στην Ανατολική Αφρική, θυμάται τις διακοπές ρεύματος στο Νταρ Ες Σαλάαμ:

Στην Τανζανία η καθημερινότητα μου θα ήταν πολύ διαφορετική. Μετά την δουλειά, θυμάμαι πως παρατηρούσα κάθε σημάδι ηλεκτρικής ενέργειας καθώς περπατούσα το βραδάκι στο Νταρ Ες Σαλάαμ:  Θα άκουγα άραγε το θόρυβο από τις γεννήτριες; Τα φαναράκια κηροζίνης θα ήταν αναμμένα στα συνοικιακά μαγαζιά ή θα είχαμε ρεύμα; Οι διακοπές στο ηλεκτρικό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα στην Τανζανία. Ίσως ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα στα κοινωνικά μέσα, συχνά συνδεδεμένο με σκάνδαλα διαφθοράς κλπ.

Ο Nwachukwu Egbunike, συντάκτης για το Global Voices από το Ιμπαντάν της Νιγηρίας, μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του:

Ειλικρινά, το διαβάζω αυτό και δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω.  Για τις διακοπές ρεύματος στη Νιγηρία, απλώς θα πω ότι γεννήθηκα μέσα σε αυτές και θα πεθάνω μέσα σε αυτές. Δεν θα δω ποτέ μου μέρα χωρίς διακοπή ηλεκτρικού!