Στιγμιότυπο: Γουόλτ Ντίσνεϊ, “Der Fuehrer's Face” (1942) / YouTube

Δυο άνδρες στο Τομσκ καταδικάστηκαν για τη διαδικτυακή διάδοση παράνομου εξτρεμιστικού υλικού, για το ανέβασμα τραγουδιών από ένα ακραία ρατσιστικό συγκρότημα, καθώς και μια αντιφασιστική ταινία κινουμένων σχεδίων του Γουόλτ Ντίσνεϊ του 1942, το Der Fuehrer’s Face, όπου πρωταγωνιστεί ο Ντόναλντ Ντακ, και κέρδισε το Όσκαρ για μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων την ίδια χρονιά.

Και οι δύο άνδρες ομολόγησαν το έγκλημα και εξέφρασαν τη λύπη τους, ισχυριζόμενοι ότι κοινοποίησαν το υλικό ως ένα αστείο κατά το καλοκαίρι του 2013. Ο δικαστής τους επέβαλε πρόστιμο 3.000 ρούβλια (περίπου 40 δολάρια) και αρνήθηκε να τους καταδικάσει σε φυλάκιση 15 ημερών, η μέγιστη ποινή για την παραγωγή και διάδοση εξτρεμιστικών υλικών βάσει του Ρωσικού Διοικητικού Κώδικα 20.29.

Η ταινία με τον Ντόναλντ Ντακ έχει απαγορευτεί στη Ρωσία από τον Δεκέμβριο του 2010, όταν ένα δικαστήριο της Καμτσάτκα το προσέθεσε στον εθνικό κατάλογο παράνομων εξτρεμιστικών υλικών, μαζί με δεκάδες άλλα ρατσιστικά βιντεοκλίπ, που βρέθηκαν να έχουν κοινοποιηθεί από έναν άνθρωπο ονόματι Sergey Semenov. (Οι εισαγγελείς του Tομσκ, παρεμπιπτόντως, μετέγραψαν το όνομα του Ντόναλντ Ντακ με διαφορετική ορθογραφία απ’ ό,τι ήδη υπήρχε στον ομοσπονδιακό κατάλογο εξτρεμιστικών υλικών, καθιστώντας το τεχνικά σαν τα δύο κινούμενα σχέδια να είναι πραγματικά διαφορετικές ταινίες).

Ρατσιστική απεικόνιση του “ιαπωνικού εχθρού”. Στιγμιότυπο: Γουόλτ Ντίσνεϊ, “Der Fuehrer's Face” (1942) / YouTube

Σύμφωνα με τη Sova, μια οργάνωση καταγραφής εγκλημάτων μίσους με έδρα τη Μόσχα, ότι η ταινία κινουμένων σχεδίων της Ντίσνεϊ απαγορεύτηκε μαζί με τα άλλα υλικά του Semenov αποδεικνύει ότι οι Αρχές δεν παρακολούθησαν στην πραγματικότητα κάθε βίντεο στη συλλογή του Semenov πριν τα απαγορεύσουν όλα. “Αυτό το περιστατικό,” λέει μια δήλωση στην ιστοσελίδα της Sova, “δείχνει και πάλι την αχρηστία και ακόμη και τον κίνδυνο της ομοσπονδιακής λίστας ως οργάνου και μας υπενθυμίζει ότι η καλύτερη λύση θα ήταν να απαλλαγούμε από αυτήν εντελώς”.

Η ταινία Der Fuehrer’s Face παρουσιάζει τον Ντόναλντ Ντακ να ζει σε μια φασιστική δικτατορία, όπου τον διατάζουν συνέχεια υπό την απειλή όπλων και τον έχουν βάλει να δουλεύει στην κατασκευή βομβών σε ένα εργοστάσιο. Υπό την απειλή εκτέλεσης, αναγκάζεται να χαιρετά κάθε πορτρέτο του Αδόλφου Χίτλερ που συναντά. Η ταινία περιέχει επίσης μια ρατσιστική απεικόνιση των Ιαπώνων, σύμφωνα με τις απόπειρες πολεμικής προπαγάνδας της Αμερικής σε δύο μέτωπα. Στο τέλος της ταινίας, ο Ντόναλντ Ντακ ξυπνά και συνειδητοποιεί ότι όλα ήταν ένα όνειρο και ότι στην πραγματικότητα ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αγκαλιάζοντας μια μικρογραφία από το Άγαλμα της Ελευθερίας, ο Ντόναλντ λέει την τελευταία του ατάκα: “Χαίρομαι που είμαι πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής!”