Rana Tharus – Το ασημόλευκο χρώμα φαίνεται εντυπωσιακά όμορφο πάνω στο φωτεινό φόρεμα και τις μαύρες εσάρπες. Εικόνα της Solveig Boergen. Με άδεια χρήσης.
Οι άλλοτε πλούσιοι γαιοκτήμονες, Rana Tharu [1] — ιθαγενείς των συνοικιών Καϊλάλι και Καντσανπούρ στο δυτικό Νεπάλ — έχουν βιώσει λεηλασίες, καταπατήσεις και διακρίσεις.
Τα απομονωμένα χωριά τους έχουν λεηλατηθεί [2] πολλές φορές από ληστές. Εκτοπίστηκαν, [3] όταν άρχισε να επεκτείνεται ο βιότοπος Shuklaphanta και πολλοί άνθρωποι έχασαν τη γη των προγόνων τους κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος εγκατάστασης αγροτικού πληθυσμού. Οι Tharu του Τσιτουάν κατέληξαν να κατέχουν μόνο το 14% της περιοχής τους όταν, στο πλαίσιο ενός προγράμματος καταπολέμησης της ελονοσίας [4], έγινε ψεκασμός με DDT (διχλωρο-διφαινυλοτριχλωροαιθάνιο) γύρω από τα σπίτια τους. Παλαιότερα, κατείχαν σχεδόν το 90% της περιοχής.
Είναι δύσκολο να βρει κανείς γραπτό υλικό σχετικά με τους Rana Tharu, καθώς ζούσαν σε απομόνωση, όπως γράφει ο Bikram Rana στο blog [2] του:
Στην Ινδία, οι Rana Tharus του Κίρι και Ναϊνιτάλ είναι οργανωμένες φυλές [5]. Στην περίπτωση του Νεπάλ, όσον αφορά τους οικοτόπους, οι Rana Tharu κατοικούν στις συνοικίες Καϊλάλι και Καντσανπούρ από τον 16ο αιώνα και ήταν οι πρώτοι που τις αποίκισαν. Αργότερα, ακολούθησαν οι Dangaura της περιοχής Dang [6] και μετά την εξάλειψη της ελονοσίας [4] και το σχέδιο επανεγκατάστασης πληθυσμών του καθεστώτος Panchayat [7], και οι φυλές των Khasiya [8].
Ωστόσο, παρά τις αντιξοότητες, δεν έχουν λησμονήσει τον πολιτισμό και τις παραδόσεις τους. Ο τρόπος ζωής τους παραμένει ξεχωριστός και οι παραδοσιακές φορεσιές μαζί με τα παραδοσιακά στολίδια χαρίζουν ευχαρίστηση σε φωτογράφους και σχεδιαστές.
Η Solveig Boergen [9], Γερμανίδα φωτογράφος που ζει και εργάζεται στην Ιαπωνία, ταξίδεψε μέχρι την Καντσανπούρ του δυτικού Νεπάλ για να απαθανατίσει την καθημερινότητα των Rana Tharu. Δείτε όσα είδε και εκείνη:
Καθώς οι ακτίνες του ήλιου ξεπροβάλλουν δειλά από το παράθυρο του πλίνθινου σπιτιού, μια ηλικιωμένη Rana ετοιμάζει το γεύμα. Οι δυνατές ακτίνες φωτίζουν το χώρο και η σκοτεινή γωνιά της κουζίνας μοιάζει με πορτρέτο ζωγραφισμένο με ώχρα.
Στις πρωινές δουλειές, συμπεριλαμβάνεται ο καθαρισμός του χώρου και η μεταφορά των βοοειδών στην ύπαιθρο.
Στις πρωινές δουλειές, συμπεριλαμβάνεται ο καθαρισμός του χώρου και η μεταφορά των βοοειδών στην ύπαιθρο.
Αυτή η νεαρή κοπέλα βοηθά στις δουλειές προσέχοντας τις κατσίκες και φέρνοντας χόρτα για τα ζώα.
Η γυναίκα με τη φωτεινή μπλούζα κάθεται σε ένα ράντσο φτιαγμένο από σκοινί και φτιάχνει αγαλματίδια από πηλό για να παίξουν τα εγγόνια της στο επερχόμενο φεστιβάλ. Αντλεί έμπνευση από τη φύση, τα τατουάζ που έχει στα χέρια της και τα φωτεινά χρώματα της μπλούζας της.
Όπως η Μοναχική Θερίστρια (Solitary Reaper) του Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ, έτσι και αυτή η γυναίκα θερίζει μόνη της το χωράφι με το ρύζι. Τα φωτεινά χρώματα των ρούχων της ξεχωρίζουν μέσα στο απέραντο κίτρινο.
Όταν φτάνει η φίλη της, είναι σαν να ανταγωνίζονται, η μία με την παραδοσιακή φορεσιά και η δεύτερη με τη μοντέρνα φορεσία. Και στις δύο, επικρατούν τα φωτεινά χρώματα που ξεχωρίζουν μέσα στο κίτρινο χωράφι.
Η συγκέντρωση της κοινότητας για μια πλούσια ψαριά είναι κάτι που αξίζει να δει κανείς.
Η χαρά της ομαδικής δουλειάς και της μοιρασιάς της ψαριάς – μπορούν να μας μάθουν πολλά.
Η ψαριά είναι αρκετή για όλους.
Είναι η περίοδος των γάμων και οι κυρίες επιδεικνύουν τα στολίδια τους.
Καθρέφτη! Καθρεφτάκι μου! Ποια είναι η ομορφότερη;
Είμαι ή δεν είμαι όμορφη;
Ούτε καν τα πόδια δεν ξεφεύγουν. Φορτώνονται με ασημένια στολίδια.
Όπως τα διάφορα σχέδια στα φορέματά τους, τα χρώματα που επιλέγουν οι Rana συνθέτουν ένα μίγμα ζωηρών χρωμάτων εμπνευσμένων από τη φύση.
Τα μικρά παιδιά, ανέμελα και ξέγνοιαστα, παίζουν και τριγυρνούν στο χωριό. Τα χαμόγελά τους είναι ανεκτίμητα και αποπνέουν αθωότητα.
Άραγε τα παιδιά θα ακολουθήσουν τα χνάρια των προγόνων τους διατηρώντας την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά τους; Θα δείξει.
Όλες οι εικόνες χρησιμοποιήθηκαν με την άδεια της φωτογράφου. Η ιστορία δημοσιεύτηκε στο blog Voice of Tharus [10].