Ο Gulwari Passarlay στο Λονδίνο. Ευχαριστίες: Leo Hornak. Χρήση με άδεια PRI.

Αυτό το άρθρο και η ραδιοφωνική μετάδοση από την Shirin Jaafari για το The World αρχικά δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα PRI.org στις 14 Οκτωβρίου 2015 και αναδημοσιεύεται εδώ ως μέρος συμφωνίας ανταλλαγής περιεχομένου.

Πριν την αμερικανική εισβολή στη χώρα του, ο Gulwari Passarlay ήταν ένας ποιμένας που είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας με τους παππούδες του στα βουνά του Αφγανιστάν.

Αλλά μετά όλα άλλαξαν με την αμερικανική εισβολή.

“Αυτό που μπορούσα να ακούσω μόνο το βράδυ ήταν οι ήχοι από τα όπλα και τους πυραύλους και τα αεροπλάνα”, θυμάται ο Gulwari.

Ήταν σε μια διαμάχη με τα στρατεύματα των ΗΠΑ και τον στηριζόμενο από το ΝΑΤΟ στρατό του Αφγανιστάν που σκοτώθηκε ο πατέρας του Gulwari και άλλα πέντε μέλη της οικογένειάς του. Μετά από αυτό, οι Ταλιμπάν έφτασαν ψάχνοντας τον Gulwari και τον αδερφό του. Ήθελαν να τους στρατολογήσουν, ώστε να μπορέσουν να πάρουν εκδίκηση.

“Επεδίωκαν ενεργά να μας κάνουν να συμμετάσχουμε στον πόλεμο μαζί τους και μας απειλούσαν”, λέει ο ίδιος.

Η μητέρα του Gulwari φοβόταν για τους γιους της. Ήθελε να φύγουν άμεσα από το Αφγανιστάν. Το σχέδιο ήταν να τους στείλει στην Ευρώπη.

Έτσι τα αδέρφια έφυγαν από το Αφγανιστάν για το Πακιστάν. Αλλά μόλις έφτασαν εκεί, χωρίστηκαν. Ο Gulwari, τότε 12 χρονών, συνέχισε το ταξίδι μόνος του. Το οδοιπορικό του τον οδήγησε σε εννιά διαφορετικές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν, της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Βουλγαρίας.

“Χρησιμοποίησα όλα τα μέσα μεταφοράς…πόδια, αεροπλάνα, αυτοκίνητα, ό,τι θες”, λέει ο ίδιος. “Πέρασα μια κόλαση. Είδα τον θάνατο με τα μάτια μου”, λέει.

Στην Τουρκία, ο Gulwari πέρασε κάποιο χρόνο στη φυλακή. Τον έστειλαν πίσω στο Ιράν, από όπου είχε φτάσει στην Τουρκία. Ήταν νηστικός για μέρες και περπατούσε για συνεχόμενες μέρες. Έκανε ωτοστόπ για να περάσει τα σύνορα και τελικά κατάφερε να φτάσει στο Ηνωμένο Βασίλειο — την 10η χώρα στη διαδρομή του — κρυμμένος σε ένα φορτηγό που μετέφερε μπανάνες.

Όταν τελικά κατάφερε να φτάσει στο Ηνωμένο Βασίλειο, το μαρτύριο του Gulwari δεν είχε τελειώσει. “Το ταξίδι από μόνο του ήταν πολύ δύσκολο αλλά το να είσαι στην Αγγλία ήταν το ίδιο δύσκολο με το ταξίδι”, λέει.

Και αυτό γιατί έπρεπε να αποδείξει την ηλικία του, την εθνικότητά του και ότι ήταν πρόσφυγας.

“Μου πήρε πέντε χρόνια να αποδείξω ότι ήμουν πράγματι πρόσφυγας και ότι χρειαζόμουν προστασία”, εξηγεί.

Αλλά ο Gulwari δεν τα παράτησε. Τον πήρε στο σπίτι της μια ανάδοχη οικογένεια, κατάφερε να πάει στο σχολείο και να μάθει αγγλικά πολύ γρήγορα. Τώρα, στα 21 του, θα ξεκινήσει σύντομα τις σπουδές του στις πολιτικές επιστήμες και τη φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Ελπίζει ότι κάποια μέρα θα μπορέσει να επιστρέψει στο Αφγανιστάν και να βοηθήσει όσους το έχουν ανάγκη.

“Ελπίδα μου είναι να διασφαλίσω ότι άνθρωποι σαν εμένα δεν θα χρειαστεί να φύγουν από το Αφγανιστάν και ότι μητέρες δεν θα χρειαστεί να στείλουν τα παιδιά τους μακριά ”, λέει.

Ο Gulwari Passarlay έχει γράψει ένα βιβλίο [en] για το ταξίδι του με τον τίτλο “Ο Ουρανός χωρίς Φως: Το Ταξίδι Απόδρασης Ενός Αφγανού Αγοριού Πρόσφυγα Για Μια Νέα Ζωή στη Βρετανία”.