- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Ένα μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι ενός Σύριου πρόσφυγα στην Ευρώπη

Κατηγορίες: Δυτική Ευρώπη, Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Αίγυπτος, Γερμανία, Ιταλία, Λίβανος, Συρία, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Μέσα των πολιτών, Μετανάστευση, Πρόσφυγες
Kos, Greece. 15 August 2015 -- Syrian migrants arriving on an overcrowded dinghy along the coast of the Greek island of Kos at Psalidi beach near to the luxury hotel complexes of the island. Photo by Wassilis Aswestopoulos. Copyright Demotix [1]

Κως. 15 Αυγούστου 2015 – Σύριοι πρόσφυγες φτάνουν με μια υπερπλήρη λέμβο κατά μήκος της ακτής της Κω στην παραλία Ψαλίδι κοντά στα πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα του νησιού. Φωτογραφία: Wassilis Aswestopoulos. © Demotix

Αυτό το άρθρο και ραδιοφωνικό ρεπορτάζ της Shirin Jaafari [2] για το The World [3] εμφανίστηκε αρχικά στο PRI.org [4] στις 25 Αυγούστου 2015 και αναδημοσιεύονται εδώ ως μέρος συμφωνίας ανταλλαγής περιεχομένου.

Ο Thair Orfahli μπήκε στο σκάφος γνωρίζοντας ότι μπορεί να πεθάνει. Αλλά αντιμετώπιζε την ίδια πραγματικότητα, αν έμενε στη Συρία.

Μόλις λίγες ώρες πριν, είχε αποχαιρετήσει τον φίλο του, παραδίδοντας το λάπτοπ του, το πολυτιμότερο αντικείμενό του. “Είπα στον φίλο μου πως αν δεν έφτανα, μπορείς να καλέσεις αυτόν τον αριθμό και να δώσεις τα πάντα στην οικογένειά μου”, θυμάται.

Ο Orfahli είναι ένας από τους χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά, που έφυγαν να γλιτώσουν από χώρες, που έχουν κατακερματιστεί από τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Αποκαλεί πατρίδα τη Συρία. Ή τουλάχιστον την αποκαλούσε.

Πριν από λίγο καιρό, ήταν φοιτητής νομικής στο Λίβανο. Επέστρεφε τακτικά για να επισκεφτεί την οικογένειά του στο Τζομπάρ, όχι μακριά από τη συριακή πρωτεύουσα Δαμασκό. Η ζωή ήταν καλή.

Τότε ήρθε ο πόλεμος. Οι έντονες μάχες μεταξύ του συριακού στρατού και της αντιπολίτευσης εντάθηκαν.

Το Τζομπάρ έγινε πεδίο μάχης. “Ήταν πολύ επικίνδυνα. [Υπήρχαν] πολλές βόμβες, βόμβες, βόμβες”, λέει.

Σύντομα άρχισαν να εξαφανίζονται άνδρες της γειτονιάς. Είτε αναγκάστηκαν να πολεμήσουν στον συριακό στρατό ή φυλακίζονταν, επειδή θεωρούνταν μέλη της αντιπολίτευσης.

Το 2012, η ​​ζωή στο Τζομπάρ έγινε απλώς αφόρητη. “[Πήρα] την οικογένειά μου, τη μητέρα μου και την αδερφή μου και το σκάσαμε για τον Λίβανο”, θυμάται ο Orfahli.

Αλλά ακόμη και στον Λίβανο, δεν ένιωθε ασφαλής. Ως νέος και ικανός Σύριος, φοβόταν ότι θα πιαστεί από τους οπαδούς του συριακού καθεστώτος και θα σταλθεί πίσω να πολεμήσει. Η σκέψη τον τρομοκρατούσε. Έτσι, για άλλη μια φορά, βρέθηκε εν κινήσει. Αυτή τη φορά, μόνος.

“Το 2013, ο Thair έγινε πρόσφυγας από τον πόλεμο στην Αίγυπτο”, λέει η Sara Bergamaschi, στενή φίλη του Orfahli.

Η Bergamaschi, η οποία είναι Ιταλή και εργάζεται για τα Ηνωμένα Έθνη, συνάντησε τον Orfahli σε ταξίδι στη Συρία το 2009.

“Περάσαμε σχεδόν κάθε μέρα μαζί”, λέει. “Ταξιδέψαμε σε όλη τη χώρα. Γίναμε αδέλφια”.

Η Bergamaschi λέει ότι λίγο καιρό μετά την μετακόμιση του Orfahli στην Αίγυπτο, άρχισε να αναζητά εργασία. Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα: χρειαζόταν άδεια εργασίας.

“Σύμφωνα με τον αιγυπτιακό νόμο, πρέπει να ζητήσεις αυτήν την άδεια εργασίας από την αραβική νομική οργάνωση της χώρας σου”, λέει η Sara.

Εν ολίγοις, ο Orfahli έπρεπε να επιστρέψει στη Δαμασκό για να πάρει την άδεια. Εν τω μεταξύ, η φοιτητική βίζα του Orfalhi έληγε σύντομα. Και πάνω που πίστευε ότι τα πράγματα δεν μπορούσαν να γίνουν χειρότερα, έγιναν. Του έκλεψαν το διαβατήριο. Χωρίς διαβατήριο και άδεια εργασίας, έπρεπε να ενεργήσει γρήγορα. Αποφάσισε λοιπόν να περάσει στην Ευρώπη.

Με τόσους πολλούς Σύριους πρόσφυγες να προσπαθούν να φτάσουν στην Ελλάδα και την Ιταλία, οι λαθρέμποροι δεν είναι δύσκολο να βρεθούν. Μερικά τηλεφωνήματα αργότερα, ο Orfahli βρήκε το λαθρέμπορό του.

“Μου είπε ότι χρειάζομαι 2.500 δολάρια”, λέει. “Έχω μόνο 2.000 δολάρια. Αν θέλεις, στα δίνω, αν δεν θες, θα βρω άλλον”, του είπε.

Ο λαθρέμπορος συμφώνησε. Υποσχέθηκε στον Orfahli ότι θα βρισκόταν στην Ιταλία εντός πέντε ημερών.

Ο χρόνος που χρειάστηκε για να φτάσει εκεί; Δέκα ημέρες και 12 ώρες. Ο Orfahli, μαζί με περισσότερους από 100 πρόσφυγες, πέρασαν πάνω από 10 εξαντλητικές μέρες στη θάλασσα.

Ο Αυστραλός τραγουδιστής Cody Simpson [5] παρέδωσε τον λογαριασμό του στο Twitter στον Orfahli για να δημοσιεύσει τουίτ για το ταξίδι του.

Με βάρκα προς την Ιταλία με άλλους 234 πρόσφυγες και μετανάστες. Η δύναμή τους είναι απίστευτη.

Υπήρχαν ηλικιωμένοι, έγκυες και μικρά παιδιά στο ταξίδι.

“Όλοι φοβούνταν. Δεν είχαμε φαγητό, δεν είχαμε πολύ νερό και το νερό ήταν πολύ βρώμικο”, θυμάται.

Μερικοί από αυτούς, συμπεριλαμβανομένου του Orfahli, έπρεπε να κοιμηθούν στο κατάστρωμα. Οι νύχτες ήταν παγωμένες και τα κύματα του νερού, που πάφλαζαν προς το μέρος τους, δυσχέραιναν την κατάσταση.

Καθώς περνούσαν οι μέρες, οι επιβάτες γίνονταν όλο και πιο ανήσυχοι. Αναρωτήθηκαν αν θα κατάφερναν να φτάσουν ζωντανοί ως την ακτή.

Τελικά, συνέβη. Το πλοίο τους έφτασε στις ακτές της Σικελίας.

Η οικογένεια της Bergamaschi φιλοξένησε τον Orfahli.

“Ο μπαμπάς μου πήγε να τον πάρει και όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι. Ακόμα και ο μπαμπάς μου, θυμάμαι ότι μου είπε: ” Σάρα, με εκπλήσσει που βλέπω αυτόν τον τύπο, γιατί πραγματικά δεν έχει τίποτα πάνω του, μόνο το τηλεφωνάκι του και έχει τρύπες στα παπούτσια του, αλλά είναι πολύ χαρούμενος”. Κι εγώ του λέω: “Ναι, μπαμπά, είναι χαρούμενος, γιατί είναι ζωντανός. Είναι ευγνώμων προς τη ζωή”.

Ευγνώμων όπως ήταν, δεν έμεινε στην Ιταλία για πολύ. Είχε να διασχίσει περισσότερα σύνορα. Ήθελε να φτάσει στη Γερμανία.

Και εκεί είναι σήμερα. Έχει υποβάλει αίτηση για άσυλο και περιμένει νέα. Όσον αφορά την οικογένειά του, ο Orfahli λέει ότι είναι διάσπαρτοι σε όλη τη Μέση Ανατολή. Ένα από τα αδέλφια του είναι στη Σαουδική Αραβία, ενώ άλλα στην Ιορδανία, την Τουρκία και τον Λίβανο.

Μετά από ένα μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι, φτάνω στο Μόναχο, το σημείο εισόδου για πολλούς μετανάστες.

Αυτές τις μέρες, βρίσκεται σε προσφυγικό καταυλισμό στη Γερμανία. Περνά τον χρόνο του μαθαίνοντας αγγλικά και γερμανικά.

“Μου αρέσει ο καταυλισμός μου, γιατί μένω ήρεμος”, λέει. “Θέλω να ξεχάσω τα πάντα από την Αίγυπτο, όλα τα προβλήματα στη Συρία, όλα τα προβλήματα στη βάρκα”.

Για τον Orfahli, πλέον, το παν είναι να φτιάξει μια νέα ζωή στο μέρος, που αποκαλεί τώρα πατρίδα.

Διαβάστε περισσότερα στο ειδικό μας αφιέρωμα: Ρεύματα προσφύγων αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη [13]