- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Νόμιμο πλέον, αλλά πολλοί Κινέζοι λένε ότι ούτως ή άλλως δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για δεύτερο παιδί

Κατηγορίες: Κίνα, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διακυβέρνηση, Μέσα των πολιτών, Νομικά, Υγεία
One child policy poster in the 1980s.

Αφίσα από τη δεκαετία του '80 για την προώθηση της πολιτικής του ενός παιδιού

Πολλοί Κινέζοι δεν είναι όσο ενθουσιασμένοι θα περίμενε κανείς με την ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος στις 29 Οκτωβρίου ότι η πολιτική του ενός παιδιού θα εγκαταλειφθεί, επιτρέποντας σε όλα τα παντρεμένα ζευγάρια να αποκτήσουν και δεύτερο παιδί, αν το επιθυμούν. Αντίθετα, ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων αντέδρασε στα καλά νέα, διοχετεύοντας την απογοήτευσή τους στα κινεζικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με την επιβάρυνση που θα επιφέρει η νέα επονομαζόμενη “πολιτική των δυο παιδιών”.

Ο μέσος μηνιαίος μισθός ενός πτυχιούχου στις μεγάλες πόλεις, όπως το Πεκίνο, είναι μόλις γύρω στα 3.000 γιουάν (500 δολάρια Αμερικής περίπου), ενώ η μέση τιμή ενός ακινήτου είναι 30.000 γιουάν το τετραγωνικό (5.000 δολάρια Αμερικής). Η ανατροφή ενός παιδιού επίσης περιλαμβάνει ακριβό εισαγόμενο βρεφικό γάλα, υψηλά δίδακτρα προσχολικής εκπαίδευσης και αυξανόμενο κίνδυνο για τις νέες μητέρες να χάσουν τη δουλειά τους – όλα αυτά είναι πολύ ρεαλιστικά προβλήματα.

Οι νέοι κανόνες θα διευκολύνουν περαιτέρω την πολιτική οικογενειακού προγραμματισμού στην Κίνα, την πιο πολυπληθή χώρα του κόσμου. Η Κίνα εισήγαγε την πολιτική του ενός παιδιού στα τέλη της δεκαετίας του '70, προκειμένου να ελέγξει τη διόγκωση του πληθυσμού, περιορίζοντας τα περισσότερα ζευγάρια που ζούσαν στα αστικά κέντρα στην απόκτηση ενός μόνο παιδιού και τα περισσότερα ζευγάρια των αγροτικών περιοχών στην απόκτηση δυο παιδιών, αν το πρωτότοκο ήταν κορίτσι.

Η αλλαγή στην πολιτική του οικογενειακού προγραμματισμού στοχεύει στο να εξισορροπήσει την ανισορροπία στην αναλογία των δυο φύλων, σύμφωνα με ένα δελτίο τύπου που δόθηκε στη δημοσιότητα μετά από μια σημαντική συνάντηση του κόμματος που έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα.

Λιγότερα παιδιά με μεγαλύτερο κόστος

Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, η Κίνα είχε πληθυσμό 1,368 δισεκατομμύρια στο τέλος του 2014, ενώ η Ινδία, που είναι η δεύτερη πιο πολυπληθής χώρα του κόσμου, είχε περίπου 1,25 δισεκατομμύρια.

Από την έναρξη εφαρμογής της, η πολιτική του ενός παιδιού οδήγησε σε μια εκτιμώμενη μείωση της τάξης των 400 εκατομμυρίων κατοίκων στην Κίνα, σύμφωνα με την κυβέρνηση. Παρόλ’ αυτά, η πολιτική αυτή κατηγορήθηκε ότι δημιούργησε μια σειρά από κοινωνικά προβλήματα, ιδιαίτερα στρέβλωση της αναλογίας ανδρών-γυναικών και γήρανση του πληθυσμού, ενώ πολλές οικογένειες έχασαν το μοναχοπαίδι τους.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του 2014, η αναλογία των ανύπαντρων ανδρών ως προς τις ανύπαντρες γυναίκες που γεννήθηκαν τη δεκαετία του '80 είναι 136:100 [1], η πιο ασύμμετρη στον κόσμο.

Το 2014, η Κίνα είχε περισσότερα από 212 εκατομμύρια πολίτες πάνω από την ηλικία των 60, που αποτελούν το 15,5% του πληθυσμού.

Στην Κίνα οι οικογένειες που έχασαν το μοναχοπαίδι τους εξαιτίας φυσικών καταστροφών, ατυχήματος, ασθένειας κλπ. αριθμούν το ένα εκατομμύριο από το 1990, σύμφωνα με την Κινέζικη Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών.

Αν και παρουσιάζει μείωση, το εργατικό δυναμικό της Κίνας παρέμεινε στο υψηλό επίπεδο των 916 εκατομμυρίων εργαζομένων το 2014 [2], ξεπερνώντας το συνολικό πληθυσμό της Ευρώπης που φτάνει τα 730 εκατομμύρια – γεγονός που απέχει πολύ από το να γίνεται λόγος για έλλειψη εργατικού δυναμικού ή για απώλεια της έννοιας του δημογραφικού μερίσματος (Σ.τ.Μ: Σύμφωνα με το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό, με τον όρο “δημογραφικό μέρισμα” εννοείται “η τόνωση της οικονομικής παραγωγικότητας που παρατηρείται όταν ο αριθμός των ατόμων που αποτελούν το εργατικό δυναμικό (μιας χώρας) είναι μεγαλύτερος σε σχέση με το αριθμό των ατόμων που εξαρτώνται από αυτό το εργατικό δυναμικό.  Πηγή: http://www.unfpa.org/demographic-dividend).

Στις αρχές του 2014, η Κίνα χαλάρωσε την πολιτική του οικογενειακού προγραμματισμού έτσι ώστε να επιτραπεί στους γονείς η απόκτηση και δεύτερου παιδιού, αν ο ένας από τους δύο τύχαινε να είναι ο ίδιος ή η ίδια μοναχοπαίδι. Σύμφωνα με την Εθνική Επιτροπή Υγείας και Οικογενειακού Προγραμματισμού της Κίνας, έως το τέλος Μαΐου, μόλις 1,45 από τα 11 εκατομμύρια [3] ζευγαριών που πληρούν τις προϋποθέσεις είχαν καταθέσει αίτηση για απόκτηση δεύτερου παιδιού.

“Ζώστε ζωή σε έναν ακόμα σκλάβο που θα εργάζεται για την αποπληρωμή υποθήκης”

Σύμφωνα με διαδικτυακή δημοσκόπηση [4] από την κινέζικη ειδησεογραφική ιστοσελίδα Sina.com, το 60% των ερωτώμενων απάντησε ότι δε θέλουν να αποκτήσουν δεύτερο παιδί, έπειτα από την ανακοίνωση της νέας πολιτικής. Περισσότεροι από το 72% του δείγματος προέβαλαν την οικονομική πίεση ως το κυριότερο εμπόδιο στην απόκτηση δεύτερου παιδιού.

Άλλοι φόβοι που αποκαλύφθηκαν ήταν ότι η απόκτηση κι άλλου παιδιού θα μεταφραζόταν ως μια πίεση προς τις γυναίκες να περνούν περισσότερο χρόνο στο σπίτι και λιγότερο χρόνο στη δουλειά, μειώνοντας ίσως με αυτόν τον τρόπο την επιθυμία των εργοδοτών να προσλάβουν γυναίκες υπαλλήλους.

Ο πληθυσμός της Κίνας αναμένεται να φτάσει τα 1,45 δισεκατομμύρια έως το 2030 ως αποτέλεσμα της εγκατάλειψης της πολιτικής του ενός παιδιού, σύμφωνα με τον Wang Pei'an, αναπληρωτή Διευθυντή της Εθνικής Επιτροπής Υγείας και Οικογενειακού Προγραμματισμού. Περίπου 90 εκατομμύρια ζευγάρια θα πληρούν τις προϋποθέσεις για την απόκτηση δεύτερου παιδιού μόλις τεθεί σε ισχύ η πολιτική, είπε ο Wang, προσθέτοντας ότι περίπου το 60% των γυναικών [5] που πληρούν τις προϋποθέσεις είναι 35 χρονών ή και μεγαλύτερες.

Στην ενότητα των σχολίων [6] των πρωτοσέλιδων ειδήσεων στην υπηρεσία microblogging Weibo, τα ακόλουθα σχόλια γύρω από τα νέα για την πολιτική των δυο παιδιών έλαβαν τα περισσότερα likes:

政策不是阻碍人生孩子的原因,有钱的出国去香港都能生,关键是生了养不起。

Η πολιτική του οικογενειακού προγραμματισμού δεν είναι η αιτία που θα σταματήσει τους ανθρώπους να κάνουν παιδιά. Οι πλούσιοι μπορούν να πάνε στο Χονγκ Κονγκ να γεννήσουν. Η αιτία του δισταγμού κρύβεται στην αδυναμία ανατροφής περισσότερων παιδιών.

生了谁养,政府会帮我养吗?终究还不是我养,但是对不起,我不会生二,因为养不起,一个都已经过的很辛苦了,再生一个命还要不要了,日子还过不过了,说白了,政府不就是想让我们再生个房奴出来吗?

Ποιος θα μεγάλωνε ένα παιδί, αν είχα γεννήσει κι άλλο; Μπορώ να βασιστώ στην κυβέρνηση; Στην τελική, πρέπει να μεγαλώσω το παιδί μόνη μου. Συγνώμη, αλλά δεν θα άντεχα ένα δεύτερο, γιατί δεν είμαι σε θέση να στηρίξω ένα ακόμα. Είναι πολύ δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί και το να αποκτήσω και δεύτερο θα μου στοίχιζε τη ζωή μου. Για να είμαι ειλικρινής, η κυβέρνηση θέλει μόνο να μας κάνει να φέρουμε στη ζωή σκλάβους που θα δουλεύουν για να αποπληρώνουν υποθήκες, έτσι δεν είναι;

移民吧,活着太贵了,死又死不起,牲口一样的日子

“Θα ήταν καλύτερα να φύγετε από την Κίνα. Το κόστος ζωής εδώ είναι τόσο υψηλό, ώστε δεν μπορείς ούτε να πεθάνεις. Ζούμε σαν ζώα”.

城市里负担压力大,二胎生不起,农村穷多生就是劳动力,最后又往城里跑,然后房价就又高啦

Οι κάτοικοι των αστικών κέντρων δεν αντέχουν την απόκτηση δεύτερου παιδιού γιατί είναι βαρύ το φορτίο της ζωής (στην πόλη), ενώ στις φτωχές επαρχίες οι χωρικοί έχουν την τάση να κάνουν περισσότερα παιδιά γιατί χρειάζονται περισσότερα χέρια εργασίας. Στη συνέχεια οι χωρικοί μετακομίζουν στις πόλεις, προκαλώντας αυξήσεις στις τιμές των σπιτιών.

懒汉大Q:一个都养不起,还生?奴隶不够了,养不起你们了,急了吧

Γιατί να επιτραπεί στους ανθρώπους να αποκτήσουν και άλλο παιδί όταν πολλοί δεν είναι σε θέση να μεγαλώσουν ούτε καν ένα; Έχετε αγχωθεί (εσείς, οι ηγέτες) ότι οι σκλάβοι δεν είναι αρκετοί για να σας υπηρετήσουν;