Ας είμαστε ειλικρινείς: πολλοί από εμάς καθοδηγούμενοι από την ελπίδα μας στην ανθρωπότητα θα προτιμούσαμε να ξεχάσουμε το 2015. Από τις επιθέσεις του Τσάρλι Χέμπντο του Ιανουαρίου στο Παρίσι έως τις επιθέσεις του Δεκεμβρίου στο Μπαμάκο και τις σφαγές στο Μπουρούντι, οι τίτλοι στα γαλλόφωνα ΜΜΕ προσέφεραν κατακλυσμό συγκρούσεων, επιδημιών και ρητορικής μίσους, με κάποια επεισόδια να λαμβάνουν περισσότερη προσοχή από άλλα.

Ακόμα, υπήρχαν επίσης μερικές αξιοσημείωτες ιστορίες γενναιοδωρίας και γενναιότητας, λιγότερο καλυμμένες στα ΜΜΕ. Το Global Voices συλλέγει μερικά από τα ευχάριστα γεγονότα, που μπορεί να έχετε χάσει, ενώ σας απέσπασε την προσοχή η τόση θλίψη του περασμένου χρόνου.

Επιβίωση από Έμπολα στη Γουινέα, τη Λιβερία, το Μάλι και τη Σιέρα Λεόνε

Το χειρότερο ξέσπασμα του ιού του Έμπολα στην ιστορία στοίχισε σχεδόν 5.000 ζωές το 2015, με τουλάχιστον 10.000 αναφερόμενα κρούσματα κυρίως στη Δυτική Αφρική (Γουινέα, Λιβερία, Μάλι και Σιέρα Λεόνε). Εκτός από τον τρομερό αντίκτυπο των ανθρώπινων ζωών που χάθηκαν και την πίεση στις υποδομές υγειονομικής περίθαλψης της Δυτικής Αφρικής, το στίγμα, που προέκυψε για τον πληγέντα πληθυσμό, προκαλεί ήδη μια φοβερή κατάσταση. Ωστόσο, η επιδημία έχει πλέον εξαλειφθεί ως επί το πλείστον και αναγνωρίζεται τελικά η τεράστια θυσία των τοπικών ιατρών. Εδώ είναι μια μαρτυρία για το έργο τους στη Λιβερία:

Jeejuah, 30, and two other women, all volunteers, are cooking for 12 of the most important, but invisible, people in Liberia right now. The dozen meals are meant for the team of technicians that tests the blood of suspected Ebola patients. They visit sick peoples’ homes and overwhelmed Ebola treatment centers, sticking needles in the veins of physically unpredictable, highly contagious people. They then drive their blood back to Liberia’s only medical lab, more than an hour from the capital of Monrovia.

Η Jeejuah, ετών 30, και άλλες δυο γυναίκες, όλες εθελόντριες, μαγειρεύουν για 12 από τα πιο σημαντικά, αλλά αόρατα, άτομα στη Λιβερία αυτή τη στιγμή.

Η ντουζίνα γεύματα προορίζεται για την ομάδα των επιστημόνων που κάνουν αιματολογικό έλεγχο σε άτομα που υποπτεύονται ότι έχουν τον ιό Έμπολα. Επισκέπτονται σπίτια άρρωστων ανθρώπων και γεμάτων με κόσμο κέντρων περίθαλψης, μπήγοντας βελόνες στις φλέβες ατόμων με, φυσικώς απρόβλεπτο, υψηλό κίνδυνο μετάδοσης του ιού. Έπειτα, στέλνουν τα δείγματα στο μοναδικό ιατρικό εργαστήριο της Λιβερίας, που απέχει πάνω από μια ώρα από την πρωτεύουσα Μονρόβια

Ανοικοδόμηση της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας (ΚΑΔ) εν μέσω θρησκευτικής σύγκρουσης

Η σύγκρουση στην ΚΑΔ δεν έγινε μεγάλη είδηση το 2015, παρόλο που συνέχισε να στοιχίζει ανθρώπινες ζωές σε ολόκληρη τη χώρα. Οι μάχες μεταξύ (κυρίως μουσουλμάνων) ανταρτών Σελέκα και (κυρίως χριστιανικής ομάδας νέων) αντι-Μπαλάκα έχουν αποδυναμώσει σοβαρά τον κοινωνικό ιστό του έθνους. Ωστόσο, παρά τις πιθανές απειλές για τη ζωή τους, πολλές ομάδες πολιτών έχουν ενωθεί για να προσπαθήσουν να ανοικοδομήσουν τη χώρα, ενώ οι αντιπαραθέσεις συνεχίζονται. Μία τέτοια προσπάθεια είναι η συνεργασία μουσουλμάνων και χριστιανών για την ανοικοδόμηση ενός από τα 417 τζαμιά, που καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου (από συνολικά 436 τζαμιά που είναι καταγεγραμμένα στην ΚΑΔ. Το Centrafrique Blog αναφέρει:

A Bangui, les chrétiens se sont mobilisés pour aider les musulmans centrafricains à retrouver leurs lieux de prières. Au quartier Lakouanga dans le 2ème arrondissement de la capitale, la principale mosquée a ainsi été réhabilitée sur une initiative de Christian Aimé Ndotah, un chrétien du quartier. «Nous avons entrepris cela afin de faciliter la cohésion sociale, de retrouver le vivre ensemble comme à l'époque où chrétiens et musulmans vivaient loin des conflits et en frères. Nous comptons poursuivre cela dans d'autres zones et quartiers notamment au quartier Yapélé où la mosquée a également été réhabilitée avec nos propres moyens» 

Στο Μπανγκί, οι Χριστιανοί κινητοποιήθηκαν για να βοηθήσουν τους Μουσουλμάνους της Κεντρικής Αφρικής να βρουν τους χώρους προσευχής τους. Στην περιοχή Λακουάνγκα, στο 2ο διαμέρισμα της πρωτεύουσας, το κεντρικό τζαμί αποκαταστάθηκε έτσι με πρωτοβουλία του Christian Aimé Ndotah, ενός χριστιανού από την περιοχή. “Το αναλάβαμε αυτό για να διευκολύνουμε την κοινωνική συνοχή, να μάθουμε ξανά να ζούμε όλοι μαζί, όπως τις μέρες που Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι ζούσαν μακριά από συγκρούσεις και ως αδέλφια. Σκοπεύουμε να το συνεχίσουμε και σε άλλες περιοχές και γειτονιές, ιδίως στην περιοχή Γιαπελέ, όπου το τζαμί έχει επίσης αποκατασταθεί με δικά μας μέσα”.

Φροντίδα θυμάτων βιασμού στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ)

Παρά τις προβλέψεις που λένε ότι θα είχε μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στον κόσμο το 2016, η ΛΔΚ προσπαθεί ακόμα να συμβιβαστεί με την επιδημία του βιασμού ως όπλο πολέμου, που μαστίζει το ανατολικό τμήμα της χώρας.

Ο παγκοσμίου φήμης Δρ. Mukwege συνεργάζεται με θύματα σεξουαλικής βίας στο Νοσοκομείο Panzi στο Μπουκάβου, την κύρια πόλη της περιοχής Kivu. Κατά μέσο όρο, το νοσοκομείο Panzi δέχεται 410 ασθενείς κάθε μήνα, με 200 κλίνες αποκλειστικά για επιζώντες σεξουαλικής βίας.

Η αδιάκοπη προσπάθεια του Mukwege να θεραπεύσει τα θύματα έχει ρίζες στην παρακίνηση, που λαμβάνει, από τις γυναίκες στη ζωή του:

Like any human being, my dearest wish would be to not have to talk about these heinous crimes, of which my people are victims, anymore. But how can one stay silent when, for over 15 years, I have seen things that even a surgeon cannot get used to seeing? How can one stay silent when we know that these crimes against humanity are driven by a crass economic agenda?  Each woman raped, I identify with my wife; each mother raped I see as my mother, and each child violated as my own kids. How can we stay silent?

Όπως και κάθε ανθρώπινο ον, η βαθύτερη ευχή μου θα ήταν να μην χρειάζεται να μιλάω για αυτά τα φρικτά εγκλήματα, για τα οποία ο λαός μου είναι πλέον θύμα. Αλλά πώς μπορεί κανείς να παραμείνει σιωπηλός όταν, για πάνω από 15 χρόνια, έχω δει πράγματα, που ακόμη και ένας χειρουργός δεν μπορεί να συνηθίσει να βλέπει; Πώς μπορεί κανείς να παραμείνει σιωπηλός, όταν γνωρίζουμε ότι αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας καθοδηγούνται από μια σκληρή οικονομική ατζέντα; Κάθε γυναίκα που βιάστηκε, την ταυτίζω με τη γυναίκα μου. Κάθε μητέρα που βιάστηκε, τη βλέπω ως μητέρα μου και κάθε παιδί ως παιδί μου. Πώς μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί;

Ένα μέλος του προσωπικού στο Νοσοκομείο Panzi λέει ότι οι γυναίκες μπορούν να ζήσουν ξανά και να απολαύσουν φυσιολογική ζωή στο νοσοκομείο, όπου αποκαθίσταται η αξιοπρέπειά τους:

After Dr Mukwege won the Sakharov Prize, many women were celebrating in the hospital courtyard to express their support to the physician: “It proves that we are not forgotten, that the world does not condone what was done to us,” said a survivor.

Όταν κέρδισε το Βραβείο Ζαχάρωφ ο Δρ. Mukwege, πολλές γυναίκες γιόρτασαν στην αυλή του νοσοκομείου για να εκφράσουν την υποστήριξή τους στον γιατρό. “Αποδεικνύει ότι δεν μας ξεχνάνε, ότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν κλείνει τα μάτια στα δεινά μας”, είπε μια επιζήσασα.

Άνοιγμα πορτών κατά τη διάρκεια των επιθέσεων στο Παρίσι

Με κάθε νέα απειλή ή επίθεση, η Γαλλία φαίνεται να κινδυνεύει όλο και περισσότερο να στραφεί προς περισσότερη μισαλλοδοξία, καθώς και πολιτικά μέτρα που “φλερτάρουν” με την ακροδεξιά. Ωστόσο, οι Γάλλοι πολίτες έχουν δείξει ξανά και ξανά ότι η ικανότητά τους για ενσυναίσθηση πολλαπλασιάζεται εν καιρώ κινδύνου. Κάτι τέτιο συνέβη και κατά τη διάρκεια των επιθέσεων στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου. Οι κάτοικοι του Παρισιού άνοιξαν κυριολεκτικά τις πόρτες τους σε όσους είχαν ξεμείνει έξω, ενώ οι επιθέσεις ήταν ακόμη σε εξέλιξη. Ακολουθούν μερικές μαρτυρίες για το τι συνέβη εκείνη τη φοβερή νύχτα:

#porteouverte send me a message for a safe place in canal Saint Martin. Please be safe

— Florian Duretz (@duretzflo) November 13, 2015

#PorteOuvert στείλτε μου μήνυμα για ένα ασφαλές μέρος στο κανάλι Saint Martin. Να προσέχετε.

Still have 2 places if needed near metro #marcadet (L4 & L12) at 43 rue Ordener #PorteOuverte just answer this msg

— Julien Philippe (@JulienPhilippe_) November 14, 2015

Έχω δύο ακόμα δωμάτια αν χρειάζεστε, κοντά στο μετρό  #marcadet (L4 & L12) στον αριθμό 43 της οδού Ordener #PorteOuverte, απλά απαντήστε στο μήνυμα

Ordinary French people opening their doors to those affected. #PorteOuverte is a sign that the French spirit is stronger than ever.

— The Ranting Rozzer (@RantingRozzer) November 14, 2015

Απλοί άνθρωποι ανοίγουν την πόρτα τους σε όσους έχουν πληγεί. Το #PorteOuverte είναι ένδειξη ότι το Γαλλικό Πνεύμα είναι ισχυρότερο από ποτέ.

un Hommage aux Parisien avec leur #PorteOuverte merci à Vous pic.twitter.com/pfsexQu93U

— papounay © (@papounay2000) November 14, 2015

Φόρος τιμής στο πνεύμα του Παρισιού με το #PorteOuverte. Ευχαριστούμε

In times of adversity, the true character of a community shows through. To those offering #PorteOuverte, you make me proud to be a human.

— Jerome Kern (@jerrykern) November 14, 2015

Στις πιο αντίξοες των περιπτώσεων διαφαίνεται ο πραγματικός χαρακτήρας μιας κοινωνίας. Σε αυτούς που προσφέρουν μια #ΠόρταΑνοιχτή, με κάνετε να νιώθω περήφανος που είμαι άνθρωπος.