- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Δείτε το ντοκιμαντέρ “Κωνσταντινούπολη: Η πολιτική στην αρχιτεκτονική” του John Lubbock

Κατηγορίες: Κεντρική Ασία και Καύκασος, Αρμενία, Ανάπτυξη, Διακυβέρνηση, Εθνότητα & φυλή, Ιστορία, Μέσα των πολιτών, Πολιτική, Τέχνες - Πολιτισμός
The old Greek Orphanage on Buyukada/Prinkipo island near Istanbul. Screenshot from Istanbul: The Politics of Architecture by John Lubbock

Το παλιό ελληνικό ορφανοτροφείο στην Πρίγκηπο, κοντά την Κωνσταντινούπολη. Εικόνα από το ντοκιμαντέρ “Istanbul: The Politics of Architecture” του John Lubbock

Ο John Lubbock, συντάκτης πρόσφατου άρθρου που δημοσιεύτηκε [1] στο Global Voices σχετικά με την οικοδόμηση κτιρίων, την υπερ-ανάπτυξη και την αναβάθμιση στην Τουρκία, επανέρχεται στο ίδιο ζήτημα με ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ που έφτιαξε, το οποίο παρουσιάζει την πλούσια πολυπολιτισμική ιστορία της Κωνσταντινούπολης και αποτυπώνει το ολοένα και μονοπολιτισμικό μέλλον της πόλης.

Παρακάτω, ο Lubbock περιγράφει το ντοκιμαντέρ Istanbul:The Politics of Architecture με τα εξής λόγια.

Από την πρώτη φορά που επισκέφτηκα την Κωνσταντινούπολη, μου προκάλεσε ενδιαφέρον ο σχεδιασμός της πόλης, το δομημένο περιβάλλον της και ο τρόπος αλληλεπίδρασης των κατοίκων με αυτό. Είναι τόσο διαφορετική από το Λονδίνο, από όπου κατάγομαι. Και σε σύγκριση με τη δυτική Ευρώπη, υπάρχουν πολλά κατάλοιπα διαλυμένων αυτοκρατοριών, που θυμίζουν τον Οζυμανδία, σε ολόκληρη την πόλη. Ήθελα να ανακαλύψω περισσότερα πράγματα για την ιστορία αυτών των πολιτιστικών καταλοίπων, και τι σημαίνει η οικοδομική άνθιση που επικρατεί αυτή τη στιγμή για την κοινωνία της Τουρκίας. Έχω επηρεαστεί από τις γνώσεις που έχω για την ψυχογεωγραφία, που αντιλαμβάνεται τον χρόνο ως τοπίο. Να πώς ορίζει ο συγγραφέας Alan Moore την ψυχογεωγραφία:

“Στην απλούστερη μορφή της, η ψυχογεωγραφία, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, είναι μια άμεση αναγνώριση ότι εμείς, ως ανθρώπινα όντα, συσχετίζουμε πτυχές της ψυχής μας…μνήμες, συνειρμούς, φαντασία και δοξασίες…στο τοπίο που μας περιβάλλει.”

Συνεπώς, πρόθεσή μου ήταν να εντοπίσω τι σημαίνει η αρχιτεκτονική της Κωνσταντινούπολης για την αρχιτεκτονική του ψυχισμού των Τούρκων, τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν, και τι μπορούμε τελικά να μάθουμε για τον τουρκικό πολιτισμό και την πολιτική.

Ασχολούμαι με άλλο ένα έργο που αφορά την αναμνηστική τελετή των 100 χρόνων από την γενοκτονία των Αρμενίων και το πώς ανταποκρίνεται σε αυτήν η τουρκική κοινωνία. Θα γραφτούν πολλά σχετικά με αυτή την τελετή, στις 24 Απριλίου και μου φαίνεται πολύ σημαντικό να γίνει κατανοητό το πώς αντιλαμβάνεται η τουρκική κοινωνία αυτά τα ιστορικά γεγονότα, δεδομένου ότι στόχος των περισσότερων ομάδων Αρμενίων είναι η αναγνώριση από πλευράς του τουρκικού κράτος ότι τα γεγονότα του 1915 συνιστούν γενοκτονία, με τη σημασία που έχει σήμερα ο όρος. Ποια είναι τα πολιτικά, ψυχολογικά και κοινωνικά εμπόδια για αυτή την αναγνώριση και την ενδοπολιτισμική συμφιλίωση στην οποία θα μπορούσε να οδηγήσει; Πρόκειται για πραγματικά ενδιαφέροντα ερωτήματα για κάποιον σαν εμένα, που ενδιαφέρεται να μάθει πώς θα αποφύγουμε την επανάληψη των λαθών που οδήγησαν σε τόσα βάσανα στο παρελθόν.

Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν Τούρκοι εθνικιστές, καθώς και ορισμένες ομάδες Αρμενίων, που δεν θα συμφωνούσαν με τα συγκεκριμένα ερωτήματα, όπως τα ανέλυσα, αλλά το πιο σημαντικό είναι να υπάρξει διάλογος σχετικά με το πώς το παρελθόν επηρεάζει το παρόν, και όχι να κρύψουμε αυτά τα ψυχολογικά τραύματα πίσω από το πέπλο της ιστορίας, όπου δεν μπορούν να παραμείνουν κρυμμένα για πάντα.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρο το ντοκιμαντέρ εδώ: