Όταν οι εκλογές αποτελούν ανέκδοτο, ο κόσμος λέει ανέκδοτα για τις εκλογές

Τα ανέκδοτα για εκλογές και εκλογικές απάτες αποτελούν κοινό στοιχείο σε όλες τις σύγχρονες λαϊκές παραδόσεις των Βαλκανίων, αντανακλώντας τις ανησυχίες των πολιτών σε όλη την περιοχή. Τα εκλογικά τερτίπια των καλπών αποτελούν πραγματικό πρόβλημα στις νέες δημοκρατίες του Μαυροβουνίου, της ΠΓΔΜ και της Σερβίας. Και όπως λέει και το ρητό, “δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω τα γέλια ή τα κλάματα”.

Τα καυστικά αυτά αστεία κοινοποιούνται συνήθως σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μεταξύ φίλων. Ψυχαγωγικές ιστοσελίδες που βασίζονται σε αντιγραφή/αναδημοσίευση άρθρων συχνά τα περιλαμβάνουν σε μεγαλύτερες δημοσιεύσεις, επίσης.

Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικά από αυτά τα αστεία από την ευρύτερη περιοχή.

“Απλά περιμένω τον πατέρα μου να έρθει να ψηφίσει”

Το ακόλουθο ανέκδοτο από το Μαυροβούνιο ^[3]αναφέρεται στην κοινή τακτική της παράλειψης διαγραφής από το Μητρώο Ψηψοφόρων ^[4]όσων έχουν αποβιώσει:

Došao Crnogorac na biračko mjesto kako bi glasao.
Nakon završenog glasanja, zatraži od ljudi iz komisije da mu daju stolicu da sjedne.
– Izvolite stolicu, je li Vam dobro, gospodine?
– Ma dobro mi je, samo ću da sačekam oca da dođe na glasanje.
– Pa doći će Vam otac kući poslije glasanja?
– On ne dolazi kući, evo ima već 10 godina jer je umro, ali redovno izlazi na izbore pa rekoh da ga vidim…

Ένας Μαυροβούνιος πάει να ψηφίσει στο εκλογικό τμήμα.
Αφού ψήφισε, ζήτησε από την εκλογική επιτροπή μια καρέκλα να καθίσει.
-Ορίστε η καρέκλα σας, κύριε. Νιώθετε καλά;
– Δεν έχω τίποτα, απλά περιμένω τον πατέρα μου να έρθει να ψηφίσει.
– Δε θα τον δείτε σπίτι τον πατέρα σας, όταν θα έχει γυρίσει από τις εκλογές;
– Όχι, δε θα ‘ρθει σπίτι. Έχει πεθάνει εδώ και 10 χρόνια, αλλά ψηφίζει συχνά στις εκλογές, οπότε σκέφτηκα να έρθω εδώ μήπως και τον πετύχω….

Αν και η συγκεκριμένη εκδοχή είναι “με τη βούλα” από το Μαυροβούνιο, διάφορες εκδοχές της εντοπίζονται και σε πολλές άλλες χώρες. Άρθρο του 1998 ^[5] Βρετανού συντάκτη σημειώνει μια εκδοχή του, που αναφέρεται σε εκλογική εκστρατεία στις ΗΠΑ το 1948.

“Μα δεν έχουμε παιδιά στο χωριό!”

Ποικίλες εκδοχές του ακόλουθου αστείου παρουσιάζονται σε διάφορα fora και μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε όλα τα Βαλκάνια. Οι συγκεκριμένες εκδοχές προέρχονται από μια επιλογή προεκλογικών ανεκδότων ^[6] από σέρβικη ψυχαγωγική ιστοσελίδα:

Kandidat za gradonačelnika u nekom selu drži govor, pa kaže:
– Do vašeg sela ćemo napraviti asfaltirani put! Napravit ćemo i vodovod! Izgradit ćemo i školu!
Netko iz mase:
– Ali u selu nema dece!
– I decu ćemo vam napraviti!

Ένας υποψήφιος για τις εκλογές βγάζει λόγο σε ένα χωριουδάκι:
– Θα σας φτιάξουμε ασφαλτοστρωμένους δρόμους! Θα σας φτιάξουμε υδρευτικό σύστημα να φτάνει μέχρι τις πόρτες σας. Θα σας χτίσουμε σχολεία!
Ένας από το πλήθος φωνάζει:
– Μα δεν έχουμε παιδιά στο χωριό!
– Θα σας κάνουμε και παιδιά!

Νηπιαγωγεία και φυλακές

Όπως και με άλλα ανέκδοτα, και το ακόλουθο έχει παγκόσμια εφαρμογή, παρόλο που αποδίδεται σε μια συγκεκριμένη χώρα:

Dođe premijer Srbije u posetu vrtiću. Gleda malo decu kako se igraju i kaže svom ministru finansija:
– Daj piši ček na 5.000 eura za poboljšanje životnih standarda u vrtićima!
I ovaj napiše ček, i idu dalje te dođu u zatvor. I gleda malo zatvorenike kako robuju i kaže:
– Daj piši ček na 500.000 eura za poboljšanje životnih uslova u zatvoru!
– Pa kako za decu 5.000, a za ove zločince i razbojnike 500.000? – kaže ministar finansija.
A, premijer će njemu: – A šta ti, misliš da ćeš ići u vrtić posle sledećih izbora?

Ο Σέρβος πρωθυπουργός επισκέπτεται έναν παιδικό σταθμό. Βλέποντας τα παιδιά να παίζουν, λέει στον Υπουργό Οικονομικών του:
– Δώσε 5.000 ευρώ από τον προϋπολογισμό για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στους νηπιακούς σταθμούς!
Ο υπουργός Οικονομικών συμφωνεί. Έπειτα, επισκέπτονται μια φυλακή. Αφότου παρακολούθησαν για λίγο τους έγκλειστους, λέει ο πρωθυπουργός:
– Δώσε 500.000 ευρώ από τον προϋπολογισμό για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στις φυλακές!
– Γιατί 5.000 για τα παιδιά και 500.000 για αυτούς τους εγκληματίες και ληστές; ρωτά ο Υπουργός Οικονομικών.
Και απαντά ο πρωθυπουργός:
– Πιστεύεις ότι μετά τις επόμενες εκλογές, θα μας στείλουν σε παιδικό σταθμό;

98% εναντίον 2%

H ευρεία χρήση αμφιβόλου ακρίβειας εκλογικών αποτελεσμάτων ως εργαλείο προπαγάνδας αποτελεί το θέμα του παρακάτω αστείου, που το συνέλεξε ^[7] Σέρβος blogger.

Političar se obratio agenciji za ispitivanje javnog mišljenja:
– Imam osećaj da bi 98% građana ove zemlje glasalo za mene. Da li bi mogli to proveriti?
Dva meseca kasnije dobio je izveštaj:
– Gospodine, anketirali smo 10.000 ljudi i svi pripadaju onom malom postotku od 2% građana koji su protiv vas.

Ένας πολιτικός ζητά από εταιρεία δημοσκοπήσεων να διεξάγει μια έρευνα εκ μέρους του:
– Έχω την αίσθηση ότι το 98% των πολιτών αυτής της χώρας θα με ψήφιζαν. Μπορείτε να το ελέγξετε;
Δυο μήνες αργότερα, λαμβάνει αναφορά:
– Κύριε, ρωτήσαμε 10.000 άτομα και όλοι ανήκουν σε αυτό το μικρό ποσοστό του 2% που είναι εναντίον σας.

“Γιε μου, βοήθεια, ξέχασα τα γυαλιά μου”

Το 2011, η εφημερίδα Nova Makedonija ζήτησε από πολιτικούς της ΠΓΔΜ ^[8] να πουν τα αγαπημένα τους αστεία. Η βουλευτής της αντιπολίτευσης Vesna Bendevska ανέφερε το παρακάτω:

Бабичка оди на гласање.
– Синко, помогни ми, те молам, ги заборавив очилата.
– Нема проблем, госпоѓо – вели еден новопечен административец и го заокружува лавчето на листот.
– Може ли да знам за кого гласав, синко?
– Не може, госпоѓо, изборите се тајни!

Μια γιαγιά πάει να ψηφίσει:
– Γιε μου, βοήθεια, ξέχασα τα γυαλιά μου.
– Κανένα πρόβλημα, κυρία – είπε ένας νεοπροσληφθείς δημόσιος υπάλληλος από την εκλογική επιτροπή, και κύκλωσε πάνω στο ψηφοδέλτιο τον συνδυασμό του κυβερνώντος κόμματος.
– Μπορείς να μου πεις, γιε μου, ποιον ψήφισα;
– Α, δε γίνεται, κυρία, είναι παραβίαση της μυστικότητας της ψήφου.

“Παίρνει στο τηλέφωνο η Μέρκελ τον Γκρουέφσκι…”

Το ακόλουθο ανέκδοτο ^[9] ερμηνεύεται ως αστείο για την υποτιθέμενη υποστήριξη που λαμβάνουν βαλκανικά δεξιά κόμματα από “αδερφούς” πολιτικούς συνδυασμούς μες στο Eυρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ^[10] της Ευρωπαϊκής Ένωσης. “Αποδεικνύοντας” στο εκλογικό σώμα ότι κάποιος έχει την υποστήριξη των “ξένων” αποτελεί κλειδί για την μεταβολή γνώμης των ψηφοφόρων. Σε μια αλλαγή ρόλων, ας πούμε, ο Νίκολα Γκρουέφσκι, ηγέτης του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος για τη Μακεδονική Εθνική Ενότητα ^[11], βοηθά την Άνγκελα Μέρκελ, καγκελάριο της Γερμανίας και ηγέτιδα της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης ^[12].

Ο χαρακτήρας ονόματι Mile στο ανέκδοτο αναφέρεται στον Mile Janakieski, πρώην κυβερνητικό υπουργό ^[13] και δεξί χέρι του Γκρουέφσκι, επί του παρόντος υπό έρευνα ^[14] ως κύριος ύποπτος για εγκληματική υπόθεση συνωμοσίας περί εκλογικής απάτης.

Му ѕвони Ангела Меркел на Груевски:
– Никола, пријателе, ми треба помош од тебе. Во Германија ќе има избори и многу ми е тешко.
– Ангела, ако помогнеш да влеземе во ЕУ, нема проблем. Што да направам за тебе?
– Никола, ако можеш, испрати ми некој искусен стратег да ми помага!
– Нема проблем, Ангела, ќе ти го испратам Миле.
Поминале изборите и Груевски и ѕвони н Меркел:
– Ангела, што бидна, победивте ли?
– Не, завршивме на второ место и ги изгубивме изборите.
– Како така, а кој победи тогаш?
– ВМРО…

Η Μέρκελ παίρνει τηλέφωνο τον Γκρουέφσκι:
– Νίκολα, φίλε μου, χρειάζομαι τη βοήθειά σου. Έχουμε εκλογές στη Γερμανία και είναι λίγο σκούρα τα πράγματα, δύσκολο να κερδίσω.
– Άνγκελα, αν μας βοηθήσεις να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κανένα πρόβλημα. Τι μπορώ να κάνω για σένα;
– Φαίνεται πως κερδίζεις πάντοτε. Αν μπορείς, στείλε σε παρακαλώ κάποιον έμπειρο αναλυτή στρατηγικής να βοηθήσει!
– Κανένα πρόβλημα, Άνγκελα, θα στείλω τον Mile.
Έπειτα από τις εκλογές, ο Γκρουέφσκι παίρνει τηλέφωνο τη Μέρκελ:
– Άνγκελα, τι έγινε, γιατί δεν πήρες τηλέφωνο να με ευχαριστήσεις;
– Μα δεν κερδίσαμε, ήρθαμε δεύτεροι.
– Πώς κι έτσι, ποιος κέρδισε;
– Το κόμμα σας για τη Μακεδονική Εθνική Ενότητα…