- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

“Είμαι δυνατή – Δεν είμαι θύμα”, δηλώνει αυτή η Τουρκάλα “συνδήμαρχος”

Κατηγορίες: Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Τουρκία, Εκλογές, Μέσα των πολιτών, Φύλο & ισότητα
One year in to her term as co-­mayor of Kocakoy, Kilic is not interested in talking about her painful past. “I am strong...I am not a victim,” she declares in between phone calls in her office. Credit: Bradley Secker. Published with PRI's permission.

Η Kilic που είναι συνδήμαρχος του Kocakoy εδώ και έναν χρόνο, δεν ενδιαφέρεται να μιλά για το οδυνηρό παρελθόν της. “Είναι δυνατή…δεν είμαι θύμα,” δηλώνει σε τηλεφωνικές συζητήσεις στο γραφείο της. Ευχαριστίες: Bradley Secker. Δημοσιεύτηκε με την άδεια του PRI.

Το παρόν άρθρο και το ραδιοφωνικό ρεπορτάζ της Dalia Mortada [1] για το The World [2], στο πλαίσιο του project Across Women's Lives [3] αρχικά παρουσιάστηκε στο PRI.org [4] στις 30 Μαρτίου 2015 και αναδημοσιεύεται εδώ βάσει συμφωνίας ανταλλαγής περιεχομένου.

Η Τουρκία έχει μεν δημοκρατία, αλλά πρόκειται για ένα δημοκρατικό σύστημα που στο μεγαλύτερο ποσοστό του δεν συμπεριλαμβάνει γυναίκες. Από τους 1.395 δημάρχους που εκλέχτηκαν στην Τουρκία πέρυσι, μόνο 37 είναι γυναίκες.

Εμπρός όλες οι γυναίκες συνδήμαρχοι.

Στις περισσότερες κουρδικές περιοχές που υπάγονται στο πεδίο αρμοδιότητάς του, το μειονοτικό κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας έχει ορίσει 46 γυναίκες που έχουν θέση συνδημάρχου μαζί με τους εκλεγμένους άνδρες ομολόγους τους. Μία από αυτές είναι η 34χρονη Berivan Elif Kilic, συνδήμαρχος του Kocakoy, ενός ήσυχου χωριού 17.000 κατοίκων, που βρίσκεται στα βουνά της νοτιοανατολικής Τουρκίας.

Όταν είχε τα μισά χρόνια από ό,τι τώρα, η οικογένεια της Kilic της επέβαλε έναν παράνομο γάμο με κάποιον συγγενή. Στην ηλικία των 28, δραπέτευσε από την κακοποιητική αυτή σχέση παίρνοντας μαζί της τα δύο της παιδιά.

Όταν ανέλαβε το αξίωμα της συνδημάρχου πέρυσι, τα μέσα [5] εστίασαν στη δραματική ιστορία της. Ωστόσο, έναν χρόνο μετά την έναρξη της θητείας της, είναι εμφανές ότι η Kilic δεν επιθυμεί να μιλά για το παρελθόν. “Είμαι δυνατή…Δεν είμαι θύμα,” δηλώνει ανάμεσα στα τηλεφωνήματα που δέχεται στο γραφείο της. Ο άνδρας ομόλογος της Kilic είναι και ιμάμης του χωριού. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πραγματοποιεί τις κυριακάτικες προσευχές στο τζαμί και να εξυπηρετεί τις θρησκευτικές ανάγκες του λαού, επομένως η Kilic στην ουσία είναι μόνη της.

“Τους τελευταίους 11 μήνες που είμαι συνδήμαρχος, έχω πάει στην πόλη 11 φορές,” λέει η Kilic περιγράφοντας το φορτωμένο πρόγραμμά της. “Προσπαθώ να διευθετώ τις ανάγκες των ψηφοφόρων μου μέσω τηλεφώνου”.

Το Kocakoy είναι ένα από τα πολλά χωριά που έχει δεχθεί πρόσφυγες από τη Βόρεια Συρία και το Ιράκ, επομένως η δήμαρχος αφιερώνει πολύ χρόνο προσπαθώντας να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των εκτοπισμένων Σύριων και Ιρακινών. Επέστρεψε από ένα πολύμηνο ταξίδι στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία, όπου συνεχίζονται οι μάχες ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος.

A man walks through the snow covered streets of the old part of the town of Kocaköy, Diyarbakir province, Turkey. Credit: Bradley Secker. Published with PRI's permission.

Ένας άνδρας περπατά σε δρόμους καλυμμένους με χιόνι στην παλιά πόλης του Kocaköy, στην επαρχία Ντιγιάρμπακιρ της Τουρκίας. Ευχαριστίες: Bradley Secker. Δημοσιεύτηκε με την άδεια του PRI.

Η Kilic έχει έναν ευρύτερο στόχο, με το να κάνει απλώς καλά τη δουλειά της: να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται η τούρκικη και η κουρδική κοινωνία σχετικά με το τι μπορούν να κάνουν οι γυναίκες. Παραδοσιακά, οι γυναίκες “εκλαμβάνονται ως μητέρες, σύζυγοι, αδερφές ή κοπέλες κάποιου. Πάντοτε εκλαμβάνονται σε σχέση με κάποιο άλλο άτομο,” λέει η Kilic.

Αυτό ισχύει τόσο σε εθνικό πολιτικό όσο και σε τοπικό πολιτικό επίπεδο, λέει η Zeynep Alemdar [6], συνιδρύτρια μιας ομάδας [7] ενασχόλησης των γυναικών της Τουρκίας με την εξωτερική πολιτική, πρωτοβουλίας η οποία αφορά αποκλειστικά την ενεργή συμμετοχή περισσότερων γυναικών στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Η Alemdar λέει ότι είναι βασικά αδύνατο για τις γυναίκες να ληφθούν υπόψη σοβαρά ως υποψήφιες στις τουρκικές εκλογές.

“Πάντοτε πρέπει να λαμβάνουμε καλύτερη μόρφωση, να έχουμε καλύτερες γνώσεις ξένων γλωσσών…πρέπει να είμαστε καλύτερες στα πάντα,” εξηγεί η Alemdar. “Αν ρίξετε απλώς μια ματιά στα βιογραφικά των γυναικών στο βουλευτών, θα διαπιστώσετε ότι όλες οι γυναίκες είναι πολύ πιο μορφωμένες από τους άντρες”.

Σαν να μην έφτανε αυτό, συνεχίζει η Alemdar, για να μπορέσει μια γυναίκα να θέσει υποψηφιότητα στο πολιτικό πεδίο, συνήθως πρέπει να παρέμβει ένας σύζυγος ή πατέρας με εξουσία – αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, συνήθως οι γυναίκες αποκλείονται από τη λήψη αποφάσεων στον τομέα των ενδοοικογενειακών ζητημάτων. Το μοναδικό γυναικείο κυβερνητικό στέλεχος στην Τουρκία είναι η Υπουργός Οικογενειακής και Κοινωνικής Πολιτικής.

Ωστόσο, πολλές νέες συνδήμαρχοι δεν ακολουθούν αυτή τη στενή πορεία των γυναικών της Τουρκίας στην πολιτική, πράγμα που τις κάνει μοναδικές, λέει η Alemdar. Επίσης, νιώθει μεγάλη ευχαρίστηση που γυναίκες σαν την Kilic αρνούνται να πέσουν σε άλλη μία παγίδα για τις γυναίκες, δηλαδή το να παίξει την “μάρτυρα” που αξίζει τον οίκτο των υπολοίπων.

“Αυτά που έχει βιώσει στην προσωπική ζωή της δεν έχουν σημασία, αλλά έχει μάθει από αυτά και πραγματικά άλλαξε πορεία αποφασίζοντας να κάνει κάτι διαφορετικό που να είναι καλό και για την κοινωνία,” λέει η Alemdar.

Από την πλευρά της, η Kilic ελπίζει να δημιουργήσει περισσότερες υποδομές για την υποστήριξη των γυναικών στο Kocakoy και πέρα από αυτό: π.χ. ένα κοινοτικό κέντρο για γυναίκες και ένα παζάρι όπου οι γυναίκες θα μπορούν να ασχολούνται με την πώληση αγαθών. Δεν σκοπεύει όμως να παραμείνει στη θέση της παραπάνω από την πεντάχρονη θητεία της — προσπαθεί παράλληλα να πάρει το απολυτήριο του λυκείου, το οποίο δεν κατόρθωσε να πάρει αφού παντρεύτηκε στην εφηβεία. Και στη συνέχεια, θέλει να μπει στο Πανεπιστήμιο.

Εξάλλου, όπως λέει, υπάρχουν πολλές άλλες συνδήμαρχοι με προσόντα.

“Όταν τελειώσω τη θητεία μου, θέλω να αναλάβουν άλλες γυναίκες,” λέει η Kilic.