Ο Ibrahim Esmael Ibrahim στο σιδηροδρομικό σταθμό της Ειδομένης. Όταν ήταν έφηβος, εργάστηκε ως διερμηνέας του Αμερικανικού Στρατού στο Ιράκ. Πηγή: Filip Warwick. Χρησιμοποιείται με την άδεια του PRI
Το άρθρο αυτό από τον Jacob Resneck [1] αρχικά δημοσιεύτηκε στο PRI.org [2] στις 24 Μαρτίου 2016 και αναδημοσιεύεται εδώ βάσει συμφωνίας ανταλλαγής περιεχομένου.
Ο Ibrahim Esmael Ibrahim είναι ένας 26χρονος καλοντυμένος τύπος από τη Βαγδάτη. Όταν τον συνάντησα, στεκόταν στην πλατφόρμα του σιδηροδρομικού σταθμού στην Ειδομένη — αν και δεν περνάνε πλέον τρένα από εκεί. Ο Ibrahim μιλά καλά αγγλικά. Όταν ήταν έφηβος, κατάφερε να βρει μια δουλειά στην GLS (Global Linguist Solutions [3]), έναν εξωτερικό συνεργάτη με έδρα την Βιρτζίνια των ΗΠΑ, που παρείχε διερμηνείς στο στρατό των ΗΠΑ κατά τον Πόλεμο στο Ιράκ.
Δηλώνει πως τα λεφτά ήταν καλά: 1.500 δολάρια το μήνα συν μπόνους. Οι στρατιώτες τον συμπάθησαν και του έδωσαν το παρατσούκλι AP. Έπειτα όμως από έξι μήνες στη δουλειά, ο Ibrahim λέει πως η ζωή του απειλήθηκε από στασιαστές.
“Μου είπανε θα σου κόψω το κεφάλι, αν σε ξαναδώ εδώ”, θυμάται.
Η οικογένεια του Ibrahim τον πίεσε να εγκαταλείψει τη χώρα. Προτού φύγει όμως, έστειλε email στους αγαπημένους του Αμερικανούς λοχίες για να τους πει τι συνέβαινε.
“Τους είπα τι είχε συμβεί και μου είπανε να δώσω τον αριθμό του σήματός μου στην GLS στην Πράσινη Ζώνη στη Βαγδάτη”, αναφέρει, ενθυμούμενος το περιστατικό δέκα χρόνια μετά. “Πήγα εκεί λοιπόν και τους τον έδωσα και την επόμενη μέρα μπήκα σε ένα λεωφορείο με προορισμό τη Συρία”.
Στη Δαμασκό, βρήκε μια δουλειά γραφείου σε μια εταιρεία τηλεπικοινωνιών. Ονειρευόταν όμως κάποια μέρα να πάει στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ζει η αδερφή του. Ο κουνιάδος του τον συμβούλεψε ότι λόγω της υπηρεσίας του στον Αμερικανικό Στρατό στο Ιράκ, μπορούσε να κάνει αίτηση για Ειδική Αμερικανική Μεταναστευτική Βίζα.
Γι’ αυτό όμως, χρειάζονταν τεκμήρια για την μίσθωσή του. Έτσι λοιπόν έγραψε στην GLS, την εταιρεία με το μεγάλο συμβόλαιο με το Πεντάγωνο.
“Δεν απαντούν, δε μου απαντάνε”, μου λέει. “Μου λένε ότι το συμβόλαιο με τον Αμερικανικό Στρατό έχει κλείσει και δεν μπορείς να πάρεις τα έγγραφά σου. Είναι πολύ δύσκολο”.
Το The World από το Public Radio International επικοινώνησε με την GLS στη Βιρτζίνια στα τέλη Μαρτίου και άφησε αρκετά μηνύματα, αλλά ακόμη δεν έχουμε λάβει καμία απάντηση.
Ο Ibrahim αναφέρει πως έμεινε στη Συρία για κάποια χρόνια κι έπειτα πήγε στην περιφέρεια των Κούρδων στο Βόρειο Ιράκ, όπου έκανε κάποιες περίεργες δουλειές και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Το να είσαι όμως Άραβας εκεί αποτελούσε πρόβλημα. Οι κουρδικές αρχές τον συμβούλεψαν να γυρίσει πίσω στη Βαγδάτη, αλλά φοβόταν πολύ για να το κάνει.
Αντιθέτως, διέσχισε τα σύνορα και μπήκε στην Τουρκία, όπου γνώρισε μια Αφγανή το 2014. Παντρεύτηκαν με μια θρησκευτική λειτουργία. Ο Ibrahim λέει πως εκείνη κατάφερε να πάει στον Καναδά, αλλά δεν μπορεί να τον φέρει κι εκείνον, επειδή δεν έχουν νόμιμα χαρτιά γάμου.
“Είμαι μόνος μου. Η γυναίκα μου είναι στον Καναδά και η αδερφή μου στην Αμερική”. Οι γονείς του είναι στην Τουρκία και μας λέει ότι η αδερφή του μπορεί να τους φέρει στις ΗΠΑ μέσα σε λίγους μήνες, αλλά μπορεί να πάρει χρόνια για να καταφέρει να βγάλει άδεια για εκείνον.
Η Ευρώπη λοιπόν είναι για την ώρα ο προτιμώμενος προορισμός του. Σύμφωνα όμως με τη νέα συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία [4], είναι μάλλον χλωμό να του επιτραπεί να μείνει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδιάζει να στείλει πίσω τους αιτούντες άσυλο σαν τον Ibrahim, που περνάνε από την Τουρκία στην Ελλάδα. Η Τουρκία συμφώνησε να τους δεχτεί πίσω με αντάλλαγμα 6 δις δολάρια βοήθειας και άλλα κίνητρα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δηλώνει πως ο κανονισμός αποθαρρύνει κόσμο από το να πληρώσει λαθρέμπορους και να ριψοκινδυνεύσει τη ζωή του για να κάνει το επικίνδυνο πέρασμα από την Τουρκία στην Ελλάδα μέσω του Αιγαίου. Οι επικριτές όμως αναφέρουν πως όταν ένας δρόμος κλείνει, ανοίγει ένας άλλος.
Οι περισσότεροι από τους αιτούντες άσυλο που έχουν ξεμείνει στην Ελλάδα είναι Σύριοι που προσπαθούν να γλιτώσουν από τον πόλεμο στην πατρίδα τους. Πηγή: Filip Warwick. Χρησιμοποιείται με την άδεια του PRI.
Και οι αξιωματούχοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα λένε πως η προοπτική των μαζικών απελάσεων είναι απάνθρωπη και πιθανότατα παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου.
“Κάθε άτομο που αναζητά προστασία έχει το δικαίωμα να εξεταστεί η υπόθεσή του ξεχωριστά ανά περίπτωση”, δήλωσε στο The World ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Nils Muiznieks.
Ξεκαθαρίζει ότι η συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία απειλεί να καταβαραθρώσει τη θεμελιώδη αυτή αρχή.