Η νομοθεσία περί μαντίλας στο Ιράν συγκρούεται με τις αεροσυνοδούς της Air France

Image edited by Kevin Rothrock.

    Μοντάζ φωτογραφίας από τον Kevin Rothrock.

Πάνε οκτώ χρόνια από τότε που πέταξε τελευταία φορά η Air France στη γραμμή Παρίσι-Τεχεράνη και η επαναφορά του δρομολογίου προκαλεί κάποια προβλήματα με το γυναικείο πλήρωμα της αεροπορικής εταιρείας, που απαιτούν το δικαίωμα να αρνηθούν να ταξιδέψουν στην Τεχεράνη, αν αναγκαστούν να φορέσουν ισλαμική μαντίλα (χιτζάμπ) ή να αλλάξουν τη δημόσια συμπεριφορά τους. Τα αιτήματα αυτά έχουν ανοίξει και πάλι συζητήσεις για την απαραίτητη χρήση χιτζάμπ εντός και εκτός Ιράν.

Μιλώντας στο French Radio RFI, η εκπρόσωπος του σωματείου Françoise Redolfi επέμεινε ότι οι γυναίκες θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα να αρνούνται να εργαστούν στη γραμμή Παρίσι-Τεχεράνη:

Αναγκαζόμαστε να φοράμε κραυγαλέα θρησκευτικά σύμβολα. Η επιλογή αυτή θα έπρεπε να γίνεται από τις γυναίκες. Θα ‘πρεπε να έχουν το δικαίωμα να πουν αν θέλουν να πετάξουν στο δρομολόγιο αυτό ή όχι.

Εν τέλει, το πλήρωμα της Air France έλαβε άδεια να απορρίπτει αναθέσεις εργασίας σε πτήσεις προς Ιράν λόγω της προαπαιτούμενης χιτζάμπ.

Στον “αέρα” χωρίς μαντίλα

Σε αλληλεγγύη με τις αεροσυνοδούς της Air France και τις γυναίκες στο Ιράν, η σελίδα My Stealthy Freedom ξεκίνησε μια εκστρατεία, που ζητά από αλλοδαπές γυναίκες που επισκέπτονται το Ιράν να αφαιρούν τις μαντίλες τους και να κοινοποιούν φωτογραφίες με την πράξη αυτή. Οι συμμετοχές έφταναν η μια πίσω από την άλλη.

Photo shared on My Stealthy Freedom Facebook page. From France and Italy; visiting beautiful Iran.

“Από τη Γαλλία και την Ιταλία, επισκεπτόμαστε το όμορφο Ιράν. Ιδού η φωτογραφία, όπου έβγαλα τη μαντίλα. Σας εύχομαι κάθε επιτυχία στην εκστρατεία σας”. Φωτογραφία: My Stealthy Freedom / Facebook

Η σελίδα My Stealthy Freedom [Η Αόρατη Ελευθερία μου] ξεκίνησε από την Ιρανή δημοσιογράφο Masih Alinejad. Την αποκαλεί “κίνημα”, γράφοντας:

Η σελίδα αυτή δεν ανήκει σε καμία πολιτική ομάδα και η πρωτοβουλία αντανακλά τις ανησυχίες των Ιρανών γυναικών, που αντιμετωπίζουν νομικούς και κοινωνικούς περιορισμούς.

Όλες οι φωτογραφίες και οι λεζάντες που δημοσιεύτηκαν έχουν σταλεί από γυναίκες από όλο το Ιράν και αποτελεί ένα χώρο αφιερωμένο στις Ιρανές εντός συνόρων που θέλουν να μοιραστούν τις “αόρατες” φωτογραφίες τους χωρίς μαντίλα.

Άλλες αντιδράσεις

Αν και η διαμαρτυρία των αεροσυνοδών της Air France είχε να ανταγωνιστεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την κυκλοφορία των πρώτων “Εγγράφων του Παναμά”, η είδηση τράβηξε λίγο την προσοχή διαδικτυακά.

Η αναλύτρια και σχολιάστρια για τη Μέση Ανατολή, Holly Dagres, τουΐταρε μια φωτογραφία από το 2004, με προσωπικό της Air France να φορά χιτζάμπ.

Οι αεροσυνοδοί της Air France δεν είχαν κανένα πρόβλημα με την μαντίλα το 2004, όταν ταξίδευαν με προορισμό το Ιράν. Τι άλλαξε τώρα;

Ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος Ali Alimadadi υπέθεσε ότι η γραμμή Παρίσι-Τεχεράνη θα ήταν καταδικασμένη, αν οι γυναίκες αρνούνταν να φορέσουν μαντίλα και παντελόνες.

Απρόθυμες αεροσυνοδοί στο να φορέσουν μαντίλα και παντελόνια. Η απευθείας σύνδεση με το Ιράν μπορεί και να ΜΗΝ κρατήσει τόσο πολύ.

Οι διαδικτυακοί χρήστες μοιράστηκαν ευρέως τη γελοιογραφία του Sharokh Haydari, που δείχνει ένα αεροπλάνο της Air France να φοράει μαντίλα.

Γελοιογραφία από τον #ShahrokhHaydari: “Μια χιτζάμπ για την Air France.” Οι αεροσυνοδοί της αεροπορικής εταιρείας αντιμετωπίζουν την πολιτική περί μαντίλας στο Ιράν

Ο Mr. Tickle αναρωτήθηκε αν το επόμενο προαπαιτούμενο θα ήταν ένα ολόσωμο πορτρέτο από χαρτόνι του Αγιατολλάχ Χομεϊνί. Το tweet του περιείχε μια φωτογραφία, που σηματοδοτεί την επέτειο της άφιξης του Χομεϊνί στο Ιράν.

Αναρωτιέμαι αν οι αεροσυνοδοί θα πρέπει να αποβιβάζονται με χαρτόνι-πορτρέτο του Αγιατολλάχ Χομεϊνί

Άκουσα καλά;

Το βραβείο πολιτισμικής αναισθησίας σίγουρα κερδίζει η Γαλλίδα Υπουργός για τα Δικαιώματα των Γυναικών και των Οικογενειών, Laurence Rossignol. Όταν ρωτήθηκε για τις μουσουλμάνες που επιλέγουν να φοράνε χιτζάμπ, η Rossignol απάντησε: “Φυσικά και υπάρχουν γυναίκες που το επιλέγουν…Και στην Αμερική υπήρχαν νέγροι που ήταν υπέρ της δουλείας”.

Στο Slate, η Christina Cauterucci γράφει:

Τώρα που η διαμάχη μεταξύ Αir France και των γυναικών αεροσυνοδών της καταλάγιασε, οι Γάλλοι νομοθέτες ας λάβουν σημειώσεις για την περιπλοκότητά της. Τις μέρες μετά την ανακοίνωση της εταιρείας για το dress code για την Τεχεράνη, το σωματείο μιας αεροσυνοδού επικοινώνησε με την Γαλλίδα υπουργό για τα δικαιώματα των γυναικών και των οικογενειών, Laurence Rossignol, αναζητώντας υποστήριξη για τη διαμαρτυρία τους περί της πολιτικής για τη μαντίλα. Η Rossignol πρόσφατα παρομοίασε τις μουσουλμάνες που φοράνε μαντίλα ή καλύπτρα με τους “Αμερικανούς νέγρους που ήταν υπέρ της δουλείας”. Αν αυτή και άλλοι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των γυναικών απωθούνται τόσο πολύ από την ιδέα μη μουσουλμάνων Γαλλίδων να αναγκάζονται να φορούν μαντίλα σε ένα ισλαμικό κράτος, θα ήταν σοφό να συλλογιστούν πώς νιώθουν οι μουσουλμάνες, όταν η Γαλλία τις αναγκάζει να μη φοράνε τις μαντίλες τους.

Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι το προσωπικό της Αir France δεν αντιτίθεται απλά στην αναγκαστική χιτζάμπ. Αντιτίθενται επίσης στην απαίτηση να αλλάξουν και τη συμπεριφορά τους. Σε μήνυμα που δημοσιεύτηκε στο My Stealthy Freedom, μέλος του πληρώματος της Air France έγραψε:

Το γυναικείο πλήρωμα της AF είναι αναστατωμένο, σχετικά με την επιβολή συγκεκριμένης στολής εν πτήσει (όχι φορέματα, μόνο παντελόνες και τουνίκα) και ότι πρέπει να φοράνε μαντίλα, με το που φτάνουν στο Ιράν, καθώς και ότι δεν τους επιτρέπεται να καπνίζουν ή να σχετίζονται με φιλικό τρόπο με τους άνδρες συναδέλφους τους. Σε καμιά γυναίκα δεν πρέπει να επιβάλλεται πώς να ντυθεί ή πώς να συμπεριφερθεί.

“Όταν βρίσκεσαι στη Ρώμη”…

Στο My Stealthy Freedom και άλλες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, πολλοί σχολιάζουν για την οπτική “δύο μέτρα και δύο σταθμά” που υιοθετεί η ιρανική κυβέρνηση. Γυναίκες ηγέτες κρατών και διπλωμάτες που επισκέπτονται το Ιράν αναγκάζονται να φοράνε μαντίλα. Ωστόσο, Ιρανοί ηγέτες και διπλωμάτες στη Δύση απαιτούν σε εκδηλώσεις, στις οποίες παρευρίσκονται, να μη γίνεται κατανάλωση αλκοόλ και αρνούνται χειραψία με γυναίκες.

Μια αντίδραση από τη φιλική σας συντάκτρια

The author in Iran. Photo taken by Kamran Ashtary.

Η συντάκτρια του άρθρου στο Ιράν. Φωτογραφία: Kamran Ashtary.

Δεν είμαι ουδέτερη παρατηρήτρια στο θέμα αυτό. Έπειτα από τη διαμονή μου στο Ιράν για τέσσερα χρόνια, κατέληξα σε δυο συμπεράσματα. Πρώτον, θα έκανα οτιδήποτε δυνατόν για να αποφύγω να ξαναφορέσω χιτζάμπ. Δεύτερον, δε θα ζητούσα ποτέ από κάποια άλλη να βγάλει τη δική της.

Σε ένα δοκίμιο που έγραψα για το ανεξάρτητο ειδησεογραφικό Tehran Bureau, θυμήθηκα πώς με είχε υπερασπιστεί η κουνιάδα μου στην αστυνομία ηθικής του Ιράν:

Στο δρόμο, οι κουνιάδες μου επευφημούσαν κάθε παραβίαση της χιτζάμπ. Η πιο τυπική εξ αυτών, η Forough, περισσότερο απ’ όλες. Όταν μια γυναίκα μας πλησίασε για να με επιλήξει για το ότι δε φορούσα καλά τη μαντίλα, επειδή δεν κάλυπτε επαρκώς, η Forough της είπε: “Όταν πάω σε αυτήν για επίσκεψη, κανείς δε μου ζητάει να βγάλω τη μαντίλα μου. Κι έτσι δεν της ζητάω κι εγώ να φτιάξει τη δική της”.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.