Γυναίκες που επέζησαν από επίθεση με οξύ και προσωπικό στα εγκαίνια του Κέντρου Αποκατάστασης Make Love Not Scars (Κάντε Αγάπη Όχι Ουλές). Φωτογραφία από: Avirat Sundra
Αυτό το άρθρο από την Isis Madrid [1] αρχικά δημοσιεύτηκε στο PRI.org [2] την 1η Απριλίου 2016 και αναδημοσιεύεται εδώ βάσει συμφωνίας διαμοιρασμού περιεχομένου.
H Ria Sharma δεν ήταν πάντα ακτιβίστρια. Πριν από μερικά μόλις χρόνια, ήταν φοιτήτρια μόδας στο Κολλέγιο Τέχνης του Λιντς. Ωστόσο, δεν ένιωθε καμία έμπνευση και αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Η πρώτη της δουλειά: ένα ντοκιμαντέρ για θύματα επίθεσης με οξύ.
«Όταν γύριζα το ντοκιμαντέρ, βρέθηκα στην πτέρυγα εγκαυμάτων ενός κρατικού νοσοκομείου», λέει η Sharma. «Aυτά που είδα σε αυτήν την πτέρυγα με άλλαξαν για πάντα. Δεν έχω δει ποτέ ξανά τριγύρω μου τόση δυστυχία, τόσο πόνο. Όταν είσαι σε αυτήν την κατάσταση έχεις δύο επιλογές: μπορείς είτε να επιστρέψεις στην άνεση της ζωής σου είτε να κάνεις τη ζωή κάποιου άλλου άνετη.»
Η πρωτοπόρα 23χρονη κάτοικος του Δελχί πλέον έχει αφιερώσει τη ζωή της στη βοήθεια θυμάτων από επιθέσεις με οξύ. Ίδρυσε το Make Love Not Scars [3] (Κάντε Αγάπη Όχι Ουλές) το 2014 για να υποστηρίξει τα θύματα, που είναι κυρίως γυναίκες. Στις 7 Μαρτίου, άρχισε η λειτουργία του πρώτου τέτοιου είδους κέντρου αποκατάστασης στην Ινδία, με σκοπό την επέκταση των υπηρεσιών στα άτομα που επέζησαν από επίθεση με οξύ.
H Sharma (αριστερά) και μία επιζήσασα στα εγκαίνια του Κέντρου Αποκατάστασης Make Love Not Scars. Φωτογραφία από: Avirat Sundra
Το ρηξικέλευθο κέντρο, που βρίσκεται στο Νέο Δελχί, [4] υποστηρίζει τα θύματα ιατρικά, νομικά, ψυχολογικά και οικονομικά. Προσφέροντας γιόγκα, ποίηση και κάθε είδους συναισθηματική υποστήριξη, το κέντρο είναι ένας τόπος όπου η Sharma ελπίζει ότι οι γυναίκες που αναρρώνουν από τις επιθέσεις θα νιώσουν άνετα. Πέρα από την προσφορά ενός ασφαλούς χώρου, όπου οι ντόπιες γυναίκες μπορούν να γνωριστούν καθώς λαμβάνουν θεραπευτική αγωγή, εκπαίδευση και υποστήριξη από επαγγελματίες, το κέντρο διαθέτει και κοιτώνες για τις επιζήσασες που έρχονται από άλλες πόλεις.
Το Make Love Not Scars προσφέρει επίσης επαγγελματική εκπαίδευση, εργαστήρια σε αυτό που η Sharma αποκαλεί «δεξιότητες αντιμετώπισης της ζωής», νομικές συμβουλές και υπηρεσίες πνευματικής υγείας.
Οι επιθέσεις με οξύ είναι ένα πρόβλημα σε όλο τον κόσμο, αλλά ιδιαίτερα στην Ινδία. Εκεί, αναφέρονται περίπου 1000 επιθέσεις με οξύ σε γυναίκες κάθε χρόνο, συχνά από τα χέρια ενός απογοητευμένου εραστή ή από μέλος της οικογένειας. Ωστόσο, οι περισσότερες γυναίκες δεν καταγγέλλουν τα περιστατικά και το Acid Survivors Trust International [5] λέει ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος.
Mία επιζήσασα επίθεσης με οξύ στα εγκαίνια του Κέντρου Αποκατάστασης Make Love Not Scars. Φωτογραφία: Avirat Sundra
Ένα λίτρο οξύ κοστίζει μόνο 33 λεπτά στην Ινδία και είναι διαθέσιμο στους πάντες σε μαγαζιά σε όλη την χώρα.
Από τότε που ίδρυσε το MLNS το 2014, η Sharma έμαθε ότι, περισσότερο απ’ όλα, τα θύματα επίθεσης με οξύ χρειάζονται ποιοτική ιατρική θεραπεία. Αυτή και οι συνάδελφοι της μαζεύουν χρήματα για τα θύματα που χρειάζονται βοήθεια για να πληρώσουν για την αγωγή τους και για νομική υποστήριξη. Όταν είναι δυνατόν, το MLNS επίσης κάνει έκκληση στην ινδική κυβέρνηση για παροχή δωρεάν αγωγής.
Τον περασμένο μήνα, η Sharma έλαβε το Βραβείο Διεθνούς Απόφοιτου από το Βρετανικό Συμβούλιο από τον δήμαρχο του Λονδίνου. Ωστόσο, ο δρόμος για την αναγνώριση ήταν δύσκολος για την Sharma και τους συναδέλφους της. Αρχικά, πολέμησε ενάντια σε διακρίσεις λόγω ηλικίας και στις πατριαρχικές αξίες που προσπάθησαν να εξευτελίσουν την προσπάθειά της να πετύχει.
«[Πρώτα], δεν μας έπαιρναν στα σοβαρά», εξηγεί. «Ήταν δύσκολο να πιστέψουν οι άλλοι στο όραμά μας, γιατί είναι γεγονός ότι κανείς δεν θέλει να εμπιστευτεί τα χρήματά του σε τόσο νέα άτομα».
Tα εγκαίνια του Κέντρου Αποκατάστασης Make Love Not Scars. Φωτογραφία: Avirat Sundra
Δύο χρόνια μετά, η Sharma και η οργάνωση της έχουν κερδίσει διεθνή αναγνώριση από τους New York Times· έχουν συνεργαστεί με τους γίγαντες της διαφήμισης Ogilvy & Mather για να σχεδιάσουν και ανεβάσουν πινακίδες σε όλο το Mουμπάι που ζητούσαν την απαγόρευση της πώλησης οξέος· και τώρα προσελκύουν μεγάλες δωρεές από εταιρείες.
Όμως, η Sharma ακόμα αντιμετωπίζει διακρίσεις λόγω του νεαρού της ηλικίας της.
«Είναι ένα συνεχές πρόβλημα για εμένα», λέει. «Προτιμώ πρώτα να μιλήσω στο τηλέφωνο πριν συμφωνήσω να συναντήσω κάποιον, γιατί δεν θέλω οι άνθρωποι να με κρίνουν από την ηλικία ή την εμφάνισή μου».
Το κέντρο MLNS έχει κάνει περήφανη την Sharma, όχι μόνο επειδή προσπάθησε τόσο πολύ για να το ανοίξει. Εκτός από το να δίνει δεξιότητες και πόρους στα θύματα, το κέντρο απασχολεί πλήρως τρεις εργαζόμενες από το Δελχί και μία εναλλασσόμενη ομάδα από δασκάλους. Μία από τις εργαζόμενες είναι και αυτή επιζήσασα επίθεσης με οξύ.
Eπιζήσασες στα εγκαίνια του Κέντρου Αποκατάστασης The Make Love Not Scars. Φωτογραφία: Avirat Sundra
«Είμαι αισιόδοξη για την κατεύθυνση που έχουμε πάρει», λέει η Sharma. «Πιστεύω ότι η ύπαρξη αυτού του κέντρου είναι εξαιρετικά σημαντική για την αλλαγή της ζωής και του μέλλοντος των θυμάτων από επιθέσεις με οξύ».
Σε δέκα χρόνια, η Sharma ελπίζει ότι δεν θα υπάρχει ανάγκη ύπαρξης της οργάνωσης που προσπάθησε τόσο να ιδρύσει. Το όνειρό της; Έως τότε, τα θύματα να έχουν αποκτήσει τα εργαλεία ώστε να ζήσουν μία παραγωγική, ανεξάρτητη ζωή –και ότι οι επιθέσεις με οξύ θα έχουν εξαφανιστεί πλήρως από την πολιτιστική σφαίρα.