Κατά τη διάρκεια των περσινών εορτασμών για την Ημέρα της Ανεξαρτησίας στην Ινδία, μια ομάδα χρηστών Twitter ξεκίνησε μια εκστρατεία για την προώθηση της μεγαλύτερης γλωσσικής ισότητας στη χώρα. Ως αποτέλεσμα, το hashtag #StopHindiImposition ξεκίνησε να γίνεται δημοφιλές σε εθνικό επίπεδο.

#stophindiimposition pic.twitter.com/WnHn7DrHSc

— Arun kumar Ganesan (@badts7bio) 16 Αυγούστου 2015

Hindi is of no use to us…Native +English language is working well ,it is the northies who refuse to learn English #stophindiimposition

— Nanda Karthik (@NandaAssassin) August 16, 2015

Τα Χίντι μας είναι άχρηστα…η μητρική + η Αγγλική γλώσσα λειτουργούν μία χαρά, είναι οι βόρειοι που αρνούνται να μάθουν αγγλικά #stophindiimposition

Οι συμμετέχοντες σε αυτή την εκστρατεία, απαιτούσαν επίσης από την κυβέρνηση να τροποποιήσει το νόμο για την επίσημη γλώσσα της Ινδίας και να δηλώσει τα ταμίλ, τα τελούγκου, τα κανάντα, τα μπενγκάλι, τα μαράτι και άλλες γλώσσες να είναι επίσημες γλώσσες της Ινδίας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2001, οι πιο κοινές γλώσσες που ομιλούνται στην Ινδία μετά τα χίντι είναι τα μπενγκάλι, τα τελούγκου, τα μαράτι και τα ταμίλ, οι ομιλούντες των οποίων αποτελούν περίπου το 30% του πληθυσμού. Με άλλα λόγια, κάθε μία από αυτές τις γλώσσες έχει περισσότερους φυσικούς ομιλητές από πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες και κάθε κράτος όπου ομιλούνται οι γλώσσες αυτές είναι μεγαλύτερο από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.

Η εκστρατεία στο Twitter ξεκίνησε με την ομάδα του Facebook με βάση την Μπανγκαλόρ Promote Linguistic Equality, η οποία έχει περίπου 4.000 οπαδούς στο Facebook. Η ομάδα λέει ότι οι πολιτικές της ινδικής κυβέρνησης ευνοούν την γλώσσα Χίντι, αγνοώντας τα δικαιώματα των άλλων γλωσσών. Η ομάδα Προώθηση της Γλωσσικής Ισότητας αναφέρει επίσης ότι:

Ο σκοπός αυτής της εκστρατείας μέσω Twitter είναι να απαιτήσουμε από την Κυβέρνηση της Ινδίας να Προωθήσει την Γλωσσική Ισότητα και να σταματήσει την επιβολή των Χίντι (#StopHindiImposition) για τα κρατίδια όπου οι κάτοικοι δεν μιλάνε Χίντι.

Ένα έθνος με μακρά ιστορία καυτών γλωσσικών θεμάτων

Η διαμαρτυρία για την εναντίωση στην επιβολή των χίντι δεν είναι καινούριο φαινόμενο στην Ινδία και στην πραγματικότητα υπήρχε για αρκετές δεκαετίες. Το 1937, το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο προσπάθησε να επιβάλει την εκπαίδευση στα χίντι στα σχολεία κατά την διάρκεια της Προεδρίας του Μαντράς, την οποία το κοινό απέκρουσε σθεναρά για σχεδόν τρία χρόνια. Το 1940, ο Βρετανός Κυβερνήτης του Μαντράς, Λόρδος Erskine, αφαίρεσε την εκπαίδευση στα χίντι από τα σχολεία.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης το 1949, στην Συντακτική Συνέλευση της Ινδίας για την επίσημη γλώσσα της χώρας, ο Τ.Α. Ramalingam Chettiar, που εκπροσωπούσε το Μαντράς, εξ αρχής προειδοποίησε ότι θα υπάρξουν πικρές συνέπειες, εάν οι αρχές επιβάλλουν τα Χίντι ως εθνική γλώσσα. Λόγω της έντονης αντίθεσης από τα μέλη της νότιας Ινδίας, η συνέλευση απέρριψε το σχέδιο για την πρόταση να είναι τα χίντι ή τα σανσκριτικά η εθνική γλώσσα της Ινδίας.

Το 1965, η ινδική κυβέρνηση προσπάθησε να εισαγάγει μια πολιτική υπέρ των Χίντι, η οποία προκάλεσε εκτεταμένες διαμαρτυρίες και ταραχές σε όλο το Μαντράς. Αργότερα εκείνο το έτος, ο πρωθυπουργός της Ινδίας Lal Bahadur Shastri έδωσε διαβεβαιώσεις ότι οι τοπικοί αξιωματούχοι θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα αγγλικά ως επίσημη γλώσσα της χώρας, εφόσον τα μη-ομιλούντα-Χίντι κρατίδια το επιθυμούν. Το 1967, το Μαντράς έγινε μάρτυρας σημαντικών πολιτικών αλλαγών, καθώς το κόμμα του Κογκρέσου ηττήθηκε και το DMK ήρθε στην εξουσία για πρώτη φορά.

Ήταν το 1967 που η ινδική κυβέρνηση εισήγαγε την μέθοδο των τριών γλωσσών, καθιστώντας τα χίντι υποχρεωτικά στα σχολεία, ακόμη και σε μη-ομιλούντα-Χίντι κρατίδια. Αυτό θα οδηγήσει σε έντονες διαμαρτυρίες στη Νότια Ινδία, και, τελικά, η Νομοθετική Συνέλευση του κρατιδίου Μαντράς (Tamil Nadu) διέλυσε την μέθοδο των τριών γλωσσών και εισήγαγε μια φόρμουλα δύο γλωσσών, δηλώνοντας ότι δεν υπάρχει άλλη γλώσσα εκτός από τα ταμίλ και τα αγγλικά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στους δημόσιους χώρους του κρατιδίου, στην δημόσια διοίκηση ή στα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Οι διαμαρτυρίες εναντίον της επιβολής των χίντι ανανεώθηκαν πρόσφατα, όταν η νέα κυβέρνηση υπό το κόμμα Bharatiya Janata σχηματίστηκε το 2014. Η κυβέρνηση, η οποία ευνοεί έντονα τα Χίντι, όρισε ότι “οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι όλων των υπουργείων, των υπηρεσιών, των εταιρειών ή των τραπεζών, οι οποίοι έχουν κάνει επίσημους λογαριασμούς σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, πρέπει να χρησιμοποιούν τα χίντι, ή και τα δύο, χίντι και αγγλικά, αλλά να δίνουν προτεραιότητα στα χίντι”. Όλα τα πολιτικά κόμματα στο κρατίδιο Ταμίλ Νάντου αντιτίθενται σθεναρά στο μέτρο.

Why no award and incentive for non Hindi book author and translator while giving incentive for Hindi #stophindiimposition

— sivadoss (@sivadoss007) August 16, 2015

Γιατί δεν δίδεται κανένα βραβείο και κίνητρο για τους μη-Χίντι μεταφραστές και συγγραφείς, ενώ δίδονται κίνητρα για τα Χίντι; #stophindiimposition

Οι εντάσεις που προκαλούνται από νέα κύματα μετανάστευσης

Η Σταματήστε την Επιβολή των Χίντι, άλλη μία ομάδα του Facebook με βάση το κρατίδιο Τσενάι, προωθεί ενεργά τα γλωσσικά δικαιώματα, καταδικάζει την στάση ορισμένων από τους ομιλητές χίντι που έχουν εγκατασταθεί στην πόλη, οι οποίοι συχνά περιμένουν πως ο ντόπιος πληθυσμός θα είναι καλά εξοικειωμένος με τα χίντι.

Στο Facebook, ο Ganesh Velusami γράφει, “Μήπως ο [ομιλών χίντι] θα στενοχωρηθεί που οι άνθρωποι τριγύρω του δεν μιλούν χίντι, αν πρόκειται να πάει στην Αμερική για δουλειά; Γιατί τότε αυτή η ιμπεριαλιστική στάση, μόνο στην Ινδία; Επειδή έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου ότι η Ινδία έχει μία εθνική γλώσσα των πρωτοκλασάτων ανθρώπων: τα χίντι και οι άλλες τοπικές γλώσσες είναι για τους δευτεροκλασάτους ανθρώπους.”

Ο Sandeep Kambi δημοσίευσε μία εικόνα στο Twitter, και ρώτησε

Why should clean india ad in Bengaluru be in Hindi? #stopHindiImposition pic.twitter.com/4BQP7px3p8

— sandeepkambi (@sandeepkambi) August 16, 2015

Γιατί θα πρέπει η διαφήμιση για την καθαριότητα στην πόλη Μπανγκαλόρ να είναι στα Χίντι; #stopHindiImposition pic.twitter.com/4BQP7px3p8

Οι περισσότεροι μη-ομιλούντες κανάντα στην Μπανγκαλόρ νοιώθουν ότι γνωρίζουν ελάχιστα ή και καθόλου την γλώσσα κανάντα, γράφει ο Sriram Vittalamurthy.

Ο χρήστης του Twitter Vashant Shetty έθεσε ένα ερώτημα:

Chennai to Coimbatore Train reservation list only in Hindi/English. No tamil. Why? #StopHindiImposition pic.twitter.com/OCaXjWrqfW

— Vasant Shetty (@vasantshetty81) August 15, 2015

Η λίστα κρατήσεων του τρένου από Τσενάι για Κοϊμπατόρε είναι μόνο στα χίντι / αγγλικά. Καθόλου ταμίλ. Γιατί; #StopHindiImposition pic.twitter.com/OCaXjWrqfW

— Vasant Shetty (@vasantshetty81) 15 Αυγούστου 2015

Ο blogger Vignesh Raj διαμαρτύρεται:

Μπορώ να θυμηθώ την πτήση μου από το Thiruvananthapuram προς το Τσενάι από την Air India. Οι ανακοινώσεις για την ασφάλεια και άλλες σημαντικές ανακοινώσεις ήταν μόνο στα χίντι και στα αγγλικά σε μια περιοχή όπου πάνω από το 90% των πελατών γνωρίζουν είτε ταμίλ ή μαλαγιάλαμ ή και τα δύο. Πόσο δίκαιο είναι να γίνονται ‘τελετουργικές’ ανακοινώσεις σε μια περιοχή όπου και οι δύο γλώσσες είναι ξένες; Πέταξα με την British Airways από το Χίθροου του Λονδίνου προς το Τσενάι. Όπως με υποδέχθηκε η αεροσυνοδός άκουσα ένα μήνυμα καλωσορίσματος “Η British Airways ungalai anbudan varavaerkirathu (σας καλοσωρίζει)”, ακολουθούμενο από ανακοινώσεις στα αγγλικά.

Ο Aishik Saha, ένας μαθητής και χρήστης της εφαρμογής Quora, γράφει:

Ο μύθος ότι τα χίντι είναι η εθνική γλώσσα της Ινδίας συνεχίστηκε και έχει διαδοθεί από τα συμβατικά και τα εναλλακτικά ειδησεογραφικά μέσα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εκείνοι, οι οποίοι το έχουν επισημάνει αυτό, συχνά κατηγορούνται από τους υπερεθνικιστές μας ως αντι-εθνικοί ή αντι-Ινδουιστές.

Δεν είναι μόνο στο Μπανγκαλόρ ή στο Τσενάι: η επιβολή των χίντι συμβαίνει σχεδόν σε κάθε μέρος της χώρας.

Κατά τα τελευταία χρόνια, λόγω της οικονομικής άνθησης στη νότια κρατίδια, πολλοί άνθρωποι από τις βόρειες περιοχές της χώρας έχουν αρχίσει να μεταναστεύουν προς το νότο. Αλλά πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους, ειδικά σε πόλεις όπως η Μπανγκαλόρ και το Χιντεραμπάντ, είναι απρόθυμοι να μάθουν τις επίσημες γλώσσες αυτών των κρατιδίων, και αντ’ αυτού στηρίζονται στο ότι οι ντόπιοι θα μάθουν χίντι.

Η διείσδυση των χίντι είναι ιδιαίτερα ορατή στα μη-ομιλούντα-Χίντι κρατίδια όπως η Καρνατάκα, η Μαχαράστρα, η Δυτική Βεγγάλη και η Τελανγκάνα. Αυτό το φαινόμενο είναι επίσης παρόν σε κάποιο βαθμό στο Ταμίλ Νάντου, στην Κεράλα και στην Άντρα Πραντές.

Ένα ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης

Τα άρθρα του Συντάγματος για τις Επίσημες Γλώσσες του 1976 εξασφαλίζουν ότι τα χίντι δεν θα χρησιμοποιούνται επίσημα για κανέναν λόγο στο κρατίδιο Ταμίλ Νάντου. Η πραγματικότητα όμως διαφέρει. Ακόμα και βασικές ημερήσιες πληροφορίες και υπηρεσίες σε τράπεζες, σιδηροδρομικούς σταθμούς, και κυβερνητικά γραφεία συχνά διατίθενται μόνο στα χίντι ή στα αγγλικά, οδηγώντας πολλούς ντόπιους να παραπονιούνται ότι στερούνται των βασικών τους δικαιωμάτων.

Η Preethi Sridhara, μία χρήστης της εφαρμογής, παρατηρεί:

Τα παιδιά διδάσκονται χίντι από το πρώτο επίπεδο. Δεν υπάρχει απολύτως καμία ανάγκη των χίντι εκεί. Τότε γιατί; Γιατί η κυβέρνηση σπρώχνει τα χίντι στο στόμα τους;

Και συνεχίζει:

Αν όλοι θέλουν μια ουδέτερη γλώσσα, ας πάμε στα αγγλικά. Ο καθένας καταλαβαίνει αγγλικά, έτσι δεν είναι; Αλλά όχι, οι φίλοι μου αναγκάζονται να διεξάγουν συνελεύσεις στα χίντι. Τώρα αυτό δεν είναι λίγο άδικο;

Ο S. Vallish Kumar γράφει:

Η εσφαλμένη γλωσσική πολιτική εγκρίθηκε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Ινδίας, από τότε που διαμορφώθηκε η τρέχουσα πολιτική της Ινδίας. Η παρατεταμένη ειδική μεταχείριση των χίντι από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Ινδίας, είναι αυτό που έχει προκαλέσει την πεποίθηση ότι τα πάντα που σχετίζονται με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση πρέπει να εμπεριέχουν χίντι.

Πέρυσι, ο Ε.Μ. Sudarsana Natchiappan, μέλος του κοινοβουλίου, έχει συγγράψει ένα ψήφισμα για να δηλώσει τα ταμίλ ως επίσημη γλώσσα. Ο Ομοσπονδιακός Υπουργός Εσωτερικών Haribhai Parathibhai Chaudhary απέρριψε την ρύθμιση, λέγοντας ότι τα άρθρα 343-351 του Ινδικού Συντάγματος δηλώνουν ότι μόνο τα χίντι και τα αγγλικά είναι οι επίσημες γλώσσες της χώρας

Όπως έχουν τα πράγματα, οι ινδικές γλώσσες όπως τα ταμίλ απολαμβάνουν του καθεστώτος επίσημης γλώσσας στην Σρι Λάνκα και στην Σιγκαπούρη. Επίσης, τα μπενγκάλι και τα νεπαλέζικα είναι επίσημες γλώσσες στο Μπανγκλαντές και στο Νεπάλ, αντίστοιχα, αλλά στερούνται του ιδίου καθεστώτος στην Ινδία, όπου ζει η συντριπτική πλειοψηφία των ομιλητών αυτών των γλωσσών.

Στο Twitter, ο Mithun λέει:

@harshkn Ναι. Είμαι Ταμιλέζος και αγαπώ τα Χίντι ως γλώσσα. Αλλά μισώ την επιβολή των xίντι! Τα ταμίλ είναι αρκετά στο Ταμίλ Νάντου, όχι τα χίντι.

“Η επιθετική Χίντι προπαγάνδα από το επίκεντρο των Χίντι, την Κεντρική Κυβέρνηση και επίσης, σε κάποιο βαθμό από τις ταινίες Μπόλυγουντ, έχουν δημιουργήσει έναν ψευδή εγωισμό μεταξύ ορισμένων εκ των Βόρειο-Ινδών (όχι όλων) ότι τα χίντι είναι η υπέρτατη ινδική γλώσσα”, γράφει ο χρήστης της εφαρμογής Quora, Sudhindra Sanjeev.

Ο Prassanna LM, ένας από τους διοργανωτές της εκστρατείας για να σταματήσει η επιβολή των Χίντι (#StopHindiImposition), απαιτεί:

Οι Ινδοί μπορούν να απολαύσουν πραγματική ανεξαρτησία μόνο όταν όλοι οι Ινδοί και οι γλώσσες τους έχουν ίση αντιμετώπιση. Σε αντίθετη περίπτωση, οι μη-Χίντι ομιλητές θα παραμείνουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Απαιτούμε όλες οι 22 γλώσσες της Ένωσης να δηλωθούν ως επίσημες γλώσσες στο πλαίσιο του 8ου Προγράμματος του Συντάγματος.

Αν και τα συμβατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης της Ινδίας συχνά απεικονίζουν τις διαμαρτυρίες εναντίον της επιβολής των χίντι ως μεμονομένα περιστατικά στο Ταμίλ Νάντου, το κίνημα απολαμβάνει επίσης υποστήριξης στα κρατίδια Καρνάτακα, Μαχαράστρα, και Δυτική Βεγγάλη, όπου οι χρήστες του Twitter επαναλαμβάνουν τις εκκλήσεις για γλωσσική ισότητα στην Ινδία.